Czeslaw Milosz, nog nooit iets van gelezen. De prijs gekregen in 1980. Het werd “Het Dal van de Issa”. Geboortegrond zal nog een hele tijd kunnen wachten. Want ik ben niet zo laaiend enthousiast over “het dal van de Issa”.

Het verhaal is redelijk eenvoudig. Een jongetje, Tomasz,  groeit op, wachtend op zijn moeder die ooit eens komen zal. Ergens in Polen, het plaatsje Ginie, zeer dicht bij de Litouwse grens. Het verhaal wordt opgebouwd door het brengen van een aantal los van elkaar staande gebeurtenissen die het reconstrueren van het verhaal van Tomasz mogelijk maken. Prachtige beschrijvingen van het toenmalige plattelandsleven en van de natuur. Ook wordt op een subtiele manier de achterdocht en wantrouwen tussen verschillende bevolkingsgroepen (Polen – Litouwers maar ook Joden) in beeld gebracht. Nationalisme lijkt een vreselijk ding dat de geesten van mensen zodanig vergiftigd rationeel denken niet meer mogelijk is. Tiens, waar maken we dat nog mee. Nationalisme is zelfs zodanig slecht dat het zelfs aanzet tot poging tot kindermoord. Mochten wij de pest van de NVA niet kennen het zou een leerzaam boek zijn.

De karakters zijn echter minder uitgewerkt. Behalve van Tomasz krijgt men van de andere belangrijke personages geen diepgaand beeld. Dit wordt mede in de hand gewerkt door de zeer vele nevenpersonages die opgevoerd worden, en de verschillende namen die voor één personage worden gebruikt. Deze laatste opmerkingen maken het boek eigenlijk niet gemakkelijk om volgen.

Wat mij echter verschrikkelijk tegen de borst stootte in “het dal van de Issa” is de verheerlijking van de jacht. De opgroeiende Tomasz vindt zichzelf een geboren jager en wordt in deze debiele activiteit gesteund en gepromoot door een rokkenjagende nietsnut. De beschrijvingen van het doden van zeldzame en minder zeldzame dieren is degoutant. Het genot dat de personages in dit doden vinden is pervers. Ook al heeft Tomasz op een bepaald moment enkele twijfels over dat jagen, het ganse boek is een ode aan het zinloos doden van dieren. Gewoon uit tijdverdrijf. Omdat men niets anders te doen blijkt te hebben. Weerzinwekkend.

Czeslaw Milosz komt met zijn “Dal van de Issa” dus niet verder dan een 5 op tien.