|
De kolonel
krijgt nooit post. Of het Zuid-Amerikaanse wachten op Godot. Een brief die niet
komt. Al vijftien jaar niet. De pensioenregeling. De aankondiging van betaling.
Elke vrijdag gaat de kolonel naar de post. En Godot komt niet. De brief ook
niet. Het leven tekent deze man. En het geldgebrek. Honger, het verkopen van de
laatste bezittingen. Overleven en zijn kruisen dragen. Want naast de brief die
nooit komt, is de sukkel getrouwd met een astmatische vrouw.
En toch
heeft zelfs zulke man fierheid. De vechthaan van zijn zoon. Een zoon trouwens
die negen maand voor het verhaal begint is doodgeschoten. Tijdens een
hanengevecht. De kolonel spaart het eten uit eigen mond om het beest in leven
te houden. Het is zijn hoop. Enige hoop. De haan zal vechten en winnen. Ook
geld. En dan zijn de zorgen voorbij.
Een dunne
roman. Nog geen 100 bladzijden. Maar Marquez is een meesterverteller die zelfs
in de beknoptheid zijn meesterschap toont. Een boeiend, ja zelfs beklijvend
verhaal van armoede met een geniale eindzinĀ
Meer dan het lezen waard. Geen
moeilijkdoenerij. Een heerlijk goed uitgewerkte roman met echte mensen met
echte zorgen. Dus een 8 op 10. Zeker !
|
