Wie over The Beatles spreekt denkt meteen aan The Rolling Stones want in 1965 moest je duidelijk een kant kiezen. Ik heb dit altijd geweigerd want ik hou van de muziek van beide groepen. Maar ik ben wel een onvoorwaardelijke fan van de Fab Four.
De single '(I Can't Get No) Satisfaction' / 'The Under Assistant West Coast Promotion Man' sloeg meteen in als een bom.
De b-kant werd ten huize Colemans even vaak gedraaid als de fantastische a-kant, met die geweldige riff van Keith Richards!
Samuel Mendola, een Amerikaanse danser en zanger, bracht in 1965 -onder de artiestennaam Vic Dana- het romantisch lied 'Red Roses For A Blue Lady' uit.
Een heel ander geluid dan dat van The Beatles of The Rolling Stones maar hier hou ik ook van.
De Amerikaanse meidengroep The Supremes, die oorspronkelijk The Primettes heetten, hadden enkele singles in 1965 die hoog in de hitlijsten terechtkwamen. Een minder bekende uit dat jaar is 'A Breathtaking Guy'/'Run, Run, Run'.
De a-kant werd geproduceerd en geschreven door niemand minder dan William "Smokey" Robinson terwijl de ommekant van het beroemde Motowntrio Brian Holland - Lamont Dozier - Eddie Holland is.
'Ramona' is een heel oud lied uit 1928 geschreven door L. Wolfe Gilbert en Mabel Wayne. Het is de titelsong van de gelijknamige stomme film uit 1928. Het was toen de derde verfilming van de avonturenroman Ramona uit 1884 van Helen Hunt Jackson. Het lied bereikte in Amerika de status van evergreen. Er waren geen dialogen van de acteurs maar er was een muziekband met geluidseffecten, en daarop stond het lied 'Ramona', gezongen door de Mexicaanse hoofdrolspeelster Dolores del Río. Paul Whiteman en zijn orkest hadden het ook al vastgelegd. Nog in hetzelfde jaar 1928 werd het op grammofoonplaat gezet door de eerste crooners: Gene Austin en "Whispering" Jack Smith.
De bekendste versie komt uit 1960 van The Blue Diamonds.
Gene Austin bracht zijn versie verscheidene malen uit en het is een heruitgave uit 1965 die in mijn verzameling prijkt.
De laatste single uit 1964 die in mijn verzameling steekt is iets speciaals van ene Mary Isabel Catherine Bernadette O'Brien uit Hampstead, Londen, beter gekend als Dusty Springfield.
'Stay Awhile' / 'Something Special' kun je bezwaarlijk een grote hitsingle noemen en toch prijkt hij tussen al mijn andere vinylplaatjes op 45 toeren.
Ivor Raymonde en Mike Hawker schreven de a-kant en de flipzijde componeerde Dusty zelf. Het orkest van Ivor Raymonde zorgde voor het knappe arrangement op beide kanten.
En toen veranderde mijn leven compleet door de muziek van vier jongens uit Liverpool die eerst via Hamburg, Duitsland en daarna via Engeland en Zweden, en tenslotte de Verenigde Staten de hele wereld veroverden.
Het moet in het voorjaar van 1965 geweest zijn dat mijn zus en ik voor het eerst Beatlemania aan den lijve ondervonden in de Nieuwstraat in Brussel toen wij daar de première van de film 'Help!' zagen, in een bioscoop rechtover het warenhuis Innovation. Een hele meute gillende meisjes stond in ellenlange files aan de ingang te roepen en te krijsen dat het niet meer mooi was. En dat hield niet op tijdens de voorstelling van de film zodat de bewaking meermaals moest ingrijpen! Sinds 1963 volgde ik The Beatles aan de hand van hun singles en elpees die ik pas veel later zou kunnen kopen want thuis hadden wij geen platenspeler.
The Beatles – 'Help!' / 'I’m Down' is de single die heel veel later in mijn collectie terechtkwam dankzij een erfenis. Op de a-kant levert John Lennon een straffe zangprestatie en op de b-kant zingt Paul McCartney zich de longen uit het lijf!
Nog altijd een kippenvelmoment bij het beluisteren van beide kanten en dat is hieronder dankzij YouTube mogelijk!
De volgende single uit 1965 is ook van The Beatles: 'Dizzy Miss Lizzy' / 'Yesterday'.
Op de a-kant is het John Lennon die de longen uit zijn lijf zingt en op de b-kant staan niet The Beatles maar enkel Paul McCartney met een strijkkwartet.
Larry Williams componeerde 'Dizzy Miss Lizzy' in 1958 en John Lennon zou het lied in 1969 nogmaals zingen in Toronto, Canada samen met zijn Plastic Ono Band.
Paul McCartney heeft lange tijd gedacht dat zijn compositie 'Yesterday' plagiaat was. Wereldwijd zijn er zestig jaar later meer dan 2.200 coverversies van en gelukkig heeft hij de originele titel "Scrambled Eggs" niet behouden.
In sommige landen werden a- en b-kant omgewisseld.
Rechts plaats ik een liveversie uit 1965, opgenomen in New York City met een intro van George Harrison en Beatlemania in de zaal!
De laatste voor vandaag is 'Eight Days A Week' gekoppeld aan 'No Reply' en dat is zeldzaam want in de meeste landen werd 'I Don't Want To Spoil The Party' de b-kant!
Het moet rond deze periode geweest zijn dat ik dromend voor het uitstalraam van de lokale platenboer alle singles en elpees van The Beatles noteerde in een notitieboekje voor het geval ik die heerlijke muziek later zou kunnen aankopen.
Lulu And The Luvers (soms ook Lulu And The Luvvers) zijn ook aanwezig in mijn singlecollectie. De originele samenstelling van haar band was Alex Bell (vocals), Ross Neilson (leadgitaar), James Dewar (ritmegitaar), Tommy Tierney (bas), David Mullin (drums) en Jimmy Smith (saxofoon).
Op het DECCA label verscheen in 1964 de single 'Shout' / 'Forget Me Baby'. 'Shout' werd natuurlijk gecomponeerd door O'Kelley Isley, Ronald Isley, en Rudolph Isley, m.a.w. The Isley Brothers.
Telkens wij op een zondagmorgen naar de bioscoop gingen zagen mijn zus en ik tijdens de pauze een filmpje van de Schotse zangeres Lulu en haar band en op de tonen van 'Shout' dansten fluffige boa's in allerhande kleuren. Zangeres en muzikanten kwamen niet voor in het filmpje.
Het jeugdige publiek ging helemaal uit z'n dak! ♫♫♫ Well, alright! ♫♫♫ ...
Dankzij YouTube zijn kant a en kant b netjes achter elkaar te horen!
Elvis Presley met 'Kiss Me Quick' / 'Suspicion' is de volgende single uit 1964. In sommige landen werden beide kanten omgewisseld want ene Terry Stafford had ook een hit met zijn versie van 'Suspicion'.
Elvis krijgt op beide kanten ondersteuning van The Jordanaires.
Beide liedjes zijn composities van Doc Pomus en Mort Shuman.
Sam The Sham & The Pharaohs brachten in 1964 de single 'Wooly Bully' / 'Ain't Gonna Move' uit. Het zou toch nog enkele maanden duren eer deze novelty song een hit in onze contreien zou worden. Ondertussen schreven we al 1965.
Het waren geen Arabieren maar muzikanten uit een Amerikaanse Rhythm & Blues groep uit Dallas, Texas en dat is goed te horen op de b-kant.
Hier en daar werd 'Wooly Bully' geboycot op de Amerikaanse zenders omdat ze aan iets anders dachten dan aan een "wollig stiertje".
Hier en daar werd lacherig gedaan over de Italiaanse zanger en acteur Bobby Solo want in de meeste Belgische huishoudens werd in 1964 margarine van het merk Solo gebruikt.
Toch had onze zuiderbuur een geweldige hit met zijn single 'Una Lacrima Sul Viso' / 'Non Ne Posso Più'. En het kon dan ook niet uitblijven of dat plaatje kwam terecht in mijn immer groeiende verzameling 45 toeren op vinyl!
En ook hier is het fijn dat beide kanten van de single achter elkaar te beluisteren zijn!
Na zijn deelname aan het Eurovisiesongfestival met 'Elle était si jolie' in 1963 scoorde Alain Barrière een grote Europese hit in 1964 met 'Ma vie'.
Het werd een tiental jaren heel stil rond deze Franse zanger in onze contreien tot hij in 1975 samen met Noëlle Cordier nogmaals zou scoren maar dan met het duet 'Tu t'en vas'.
Mijn vier jaar oudere zus was helemaal weg van dit nummer en ik gaf haar geen ongelijk!
Toen ik de Welshe zangeres Shirley Bassey voor het eerst op de radio hoorde in 1964 met het thema uit een James Bondfilm wist ik meteen dat ik die prent moest zien. Het duurde nog enkele jaren eer ik 'Goldfinger' in de bioscoop zag. Ik zou pas dertien worden in dat jaar.
Op de b-kant van haar single staat een Italiaans nummer dat zeer bekend is in de Angelsaksische wereld: 'I (Who Have Nothing)' ('Uno Dei Tanti'). Het lied werd dan ook talloze malen door allerhande artiesten gecoverd.
Het volgende plaatje op 45 toeren is geen chanson, geen pop of rock maar ska, de voorloper van rocksteady en reggae. In 1964 brachten Laura Lee & The Blue Beats een goede cover uit van 'My Boy Lollipop', oorspronkelijk van Millie Small. Onder de schuilnaam Laura Lee bracht de Schotse zangeres Isabella McIntyre deze cover uit. Ze was jarenlang te zien in de Benny Hill- en Des O'Connor-televisieshows en maakte deel uit van de meidengroep The Ladybirds.
En op de b-kant van die single van Laura Lee staat Oscar James & The Blue Beats met 'Louisa'. The Blue Beats was een Jamaicaanse band uit begin jaren zestig. Zij werkten vaak samen met Prince Buster. Over Oscar James is weinig of niets geweten. Ik heb het liedje dan ook niet teruggevonden op het wereldwijde internet.
De laatste single uit 1964 voor vandaag is het plaatje 'Brush Those Tears From Your Eyes' met op de b-kant 'Get T'stepping'.
De eerlijkheid gebiedt mij echter om toe te geven dat mijn exemplaar een heruitgave is uit 1973 want Donna Hightower had sinds 1972 vanuit Spanje veel succes met 'This World Today Is A Mess' en 'If You Hold My Hand'.
Op de heruitgave werden de a- en de b-kant gewoon omgewisseld!
The Trashmen is een Amerikaanse surf- en garagerockband uit Minneapolis, Minnesota. Opgericht in 1962 en opgeheven in 1967; de groep is vooral bekend van hun 1963 hit 'Surfin' Bird', gebaseerd op twee songs van The Rivingtons 'The Bird's the Word' en 'Papa-Oom-Mow-Mow'. De muzikanten zijn nog altijd actief sinds hun reünie in 1982.
De single 'Surfin' Bird' / 'King Of The Surf' steekt tweemaal in mijn verzameling: de originele uit 1963 en de heruitgave uit 1972.
Telkens deze maffe plaat op de radio langskwam ging dit gepaard met rare dansjes en geluiden, tot verbazing van mijn ouders.
De volgende single uit 1963 was er een van Doris Troy: 'Just One Look' / 'Bossa Nova Blues'.
De a-kant zou in 1964 nog bekender worden in onze contreien dankzij de cover van The Hollies.
Doris Troy was in 1968 een van de eerste artiesten op het gloednieuwe platenlabel APPLE van The Beatles!
De bossa nova was in die tijd nog altijd razend populair!
En toen begon de discussie bij ons thuis want telkens 'Sans toi mamie' op de radio werd gedraaid dachten mijn ouders dat dit lied gezongen werd door een meisje. Mijn zus en ik wisten wel beter want Adamo werd toen nog aangesproken als Salvatore Adamo!
'Fais-Toi Croque-Mort' (Twist) / 'Sans Toi Mamie' (Bolero-Rock) staat dus zo geboekstaafd in Discogs.
Leuk detail: 'Sans toi mamie' was oorspronkelijk de b-kant. De luisteraars en de platendraaiers beslisten er anders over.
Daar waar Adamo zijn eigen composities uitbracht maakte Richard Anthony gebruik van bekende en minder bekende Angelsaksische liedjes zoals 'Les garçons pleurent' ('Boy's Cry') / 'Oui, va plus loin' ('Walk On By'), de eerste single uit 1964 in mijn platencollectie.
Hij coverde zelfs 'Ik heb mij dikwijls afgevraagd' van Bobbejaan Schoepen en zo werd 'Je me suis souvent demandé' een grote hit in de Francofone wereld.
'Walk On By' van Burt Bacharach en Hal David (een wereldhit voor Dionne Warwick) is de b-kant en werd vertaald als 'Oui, va plus loin'.
The Beatles waren de wereld aan het veroveren vanaf 1964 maar ze waren vooralsnog niet aanwezig in mijn singlecollectie!
De volgende single uit 1963 was er een van Elvis Presley & The Jordanaires: 'Kiss Me Quick' / 'Night Rider'. Het was de periode waarin mijn zus en ik ons zondagsgeld kregen en wij in de lokale bioscoop naar films gingen kijken zoals o.m. 'It's a Mad Mad Mad Mad World', '55 Days at Peking', 'Cleopatra', 'Jason and the Argonauts', 'The Nutty Professor', 'Pollyanna' en 'Fun in Acapulco'. In deze laatste film zong Elvis onderstaande liedjes niet maar wel in de prent 'Pot Luck', die ik overigens nooit zag.
Op 7 december 1963 waren The Beatles panelleden in het BBC-TV programma Juke Box Jury. Daar moesten ze 'Kiss Me Quick' beoordelen en John Lennon liet zich negatief uit over het lied alhoewel hij dacht dat het toch een hit zou worden omdat Elvis beroemd was.
Lang zou het rijk van Elvis in de muziekwereld niet meer duren want begin 1964 namen de Fab Four de fakkel over en zouden zij de hitlijsten zowat overal ter wereld stormenderwijs innemen!
De tweede single uit 1963 die ik vandaag voorstel is een bijzondere. The Raindrops brachten toen 'The Kind Of Boy You Can't Forget' / 'Even Though You Can't Dance' uit.
Deze Amerikaanse pop- studiogroep uit New York bracht twee elpees en twaalf singles uit in de Brill Building stijl. De groep bestond van 1963 tot 1965 en de leden waren niemand minder dan Ellie Greenwich en Jeff Barry, beiden eveneens heel bekende liedjesschrijvers. Zij huurden Beverly Warren in als derde groepslid.
Het schrijversduo was ook bekend voor o.a. 'Da Doo Ron Ron', 'Then He Kissed Me', 'Be My Baby', 'Hanky Panky', 'Baby I Love You', 'Do-Wah-Diddy', 'Chapel Of Love', 'Maybe I Know', 'Leader Of The Pack', 'River Deep - Mountain High', en 'I Can Hear Music'. Ze schreven die hits als duo of met een andere componist. Niet van de minsten dus!
Robert Louis Ridarelli, alias Bobby Rydell, was sinds 1958 aan zijn muzikale loopbaan begonnen. In 1963 bracht hij de single 'Forget Him' / 'Love, Love Go Away' uit. Hij was een populair tieneridool in de jaren zestig.
Hij had ook succes met o.a. 'Wild One', 'Sway' en zijn versie van 'Volare'.
William Hamlin Spicer bracht onder de naam Billy Storm een EP uit in 1963 met vier liedjes: 'Lover Come Back To Me', 'Lover Come Back To Me (2nd version)', 'Walk On The Wild Side', 'Cee Cee Rider'.
Deze Amerikaanse rhythm & blues- en soulzanger kwam uit Los Angeles, Californië. Hij stond tevens bekend als Billy Fortune, Bill Spicer of Billy Jones.
Ik ga vandaag voor 'Walk On The Wild Side' (geen uitstaans met Lou Reed!) en 'Cee Cee Rider'.
Het volgende singletje uit 1963 was er eentje van niemand minder dan John Lee Hooker. 'Shake It Baby' / 'Let's Make It Baby' werd door mij begin jaren zeventig per toeval gered uit de afprijsbakken van een Brussels warenhuis dat de deuren sloot. Toch niet helemaal per toeval want ik was wel degelijk op zoek naar muzikale parels.
Het is de originele persing uit 1963 en niet de heruitgave uit 1968. En ik heel blij natuurlijk want voor de spreekwoordelijke appel en een ei nam ik het plaatje mee naar huis!
Donald Lautrec (echte naam: Donald Bourgeois) is een Canadese (Québec) singer-songwriter, acteur, TV presentator, en producer.
Zijn single 'L'amour unit le monde' ('Love Makes The World Go Round) / 'Linda Aux Yeux Bleus' ('I Saw Linda Yesterday') kwam in mijn collectie terecht via een erfenis en ik meen mij te herinneren dat die persoon uitgeweken familie had in Canada.
Beide kanten zijn Franstalige bewerkingen van Angelsaksische hits, respectievelijk van Paul Anka en Dickey Lee.
De volgende single uit 1963 is ook via Canada tot bij gekomen via een erfenis. Margot Lefebvre was de zangeres uit Montréal (Québec) die in 1989 het tijdelijke voor het eeuwige verwisselde.
'Adieu' / 'C'Est La Faute Au Bossa Nova', de b-kant is natuurlijk een Franstalige cover van het overbekende 'Blame It On The Bossa Nova', geschreven door het duo Barry Mann en Cynthia Weil en de belangrijkste versie is die van Eydie Gormé.
Een snuifje uptempo muziek met heerlijke drums uit de Verenigde Staten. The Orlons kwamen uit Philadelphia en het kwartet bestond uit Shirley Brickley (1944-1977), Steve Caldwell (1942), Rosetta Hightower (1944-2014), en Marlena Davis (1944-1993).
De single uit 1963 was 'Cross Fire!' / 'It's No Big Thing'.
De laatste single uit 1962 uit mijn collectie is er eentje van Mark Valentino with Frank Slay And His Orchestra: 'The Push And Kick' / 'Walking Alone'.
De a-kant was alweer een nieuwe dansrage. Mark Valentino heette eigenlijk Anthony Busillo en hij zag het levenslicht in 1942 in Philadelphia.
De b-kant mag er ook zijn.
Alain Barrière (echte naam Alain Bellec) was een Franse zanger. In 1963 nam Barrière namens Frankrijk deel aan het Eurovisiesongfestival met 'Elle était si jolie'. Hij eindigde vijfde van de zestien deelnemers. In 1964 scoorde hij zijn grootste hit met 'Ma vie' en die komt later natuurlijk ook aan bod.
Ik herinner mij dat wij met het hele gezin aan de radio zaten gekluisterd voor het songfestival want wij hadden toen nog geen televisie. Mijn zus koos voor de Franse zanger terwijl ik dolgelukkig was met de overwinning van het Deense koppel Grethe & Jørgen Ingmann en het wondermooie instrumentale 'Dansevise'!
De volgende single uit 1963 komt van een Argentijns orkest: Rocky Cortès met 'Big Jordan' met op de flipzijde 'Reviens avec l'été'.
Ik heb enkel de a-kant teruggevonden op TjoepTjoep want deze zeldzame single is ook bij mij terechtgekomen via een erfenis.
De laatste single uit 1963 voor vandaag is er een van de Franse zanger Leny Escudero die met behulp van het Paul Mauriat Orchestra de single 'A malypense'/'Il faut vivre' uitbracht.
Joaquim Leny Escudero was zijn echte naam en zijn ouders ontvluchtten Spanje in 1939 omwille van de Spaanse burgeroorlog en vestigden zich in Frankrijk, meer bepaald in Mayenne.
De zweverige intro doet mij enigszins denken aan een opname van Jacques Brel.
De Amerikaanse singer-songwriter Tommy Roe nam in 1960 het liedje 'Sheila' op dat pas in 1962 een grote hit zou worden. Van 1963 tot 1966 werd zijn muzikale loopbaan op pauze gezet want toen was hij elektricien in het leger. In 1969 zou hij zijn grootste hit scoren dankzij 'Dizzy'!
Een leuk weetje: de Franse zangeres Annie Chancel koos haar artiestennaam Sheila door dat liedje. De Fransen spraken de naam wel helemaal anders uit.
En zo kwam de single 'Sheila'/'Save Your Kisses' terecht in mijn platencollectie. Het genre werd al vrij snel "bubblegum music" genoemd.
Een vrolijk liedje met een hoog "Buddy Holly"-gehalte!
De Frans-Caribische komische zanger, muzikant en componist, was al sinds 1948 bezig toen hij in 1962 een grandioos succes kende met zijn versie van 'The Lion Sleeps Tonight' of 'Wimoweh', op hun beurt covers van 'Mbube' uit Zuid-Afrika. In het Frans werd dat 'Le lion est mort ce soir'. Op de b-kant staat 'Dis, dis, dis'.
In de originele versie slaapt de leeuw en in de Franse is hij dood. Hij had toch even goed "le lion, il dort ce soir" kunnen zingen!
Zijn muzikaal hart lag eigenlijk bij de jazz en dat is goed te horen op de b-kant.
Cliff Richard had besloten een solocarrière te starten en The Shadows lieten niet op zich wachten met hun nieuwe single uit 1962: 'Wonderful Land'/'Stars Fell On Stockton'.
In 1962 vielen er blijkbaar sterren uit de hemel. Tegenwoordig zijn het drones, tenminste als je de nieuwsberichten nog mag geloven!
De vroegere backing band van Cliff Richard, The Shadows, was heel productief in 1962.
'Dance On!/'All Day' was de single en Petula Clark bracht zelfs een gezongen versie uit van 'Dance On!' in het Engels en ook in het Frans als 'Je me sens bien auprès de toi'!
De b-kant 'All Day' werd gecomponeerd door Bruce Welch en Hank Marvin.
Paul Peterson, soms ook aangeduid als Paul Petersen, is een Amerikaanse zanger waarover weinig geweten is. Hij werd geboren op 23 september 1945, in Glendale, Californië.
Met het plaatje 'My Dad' {Mann-Weil}/'Little Boy Sad' {Wayne Walker} schopte hij het tot een zesde plaats in de Amerikaanse hitlijjsten.
Hij bleef een "onehitwonder" en toch verzeilde hij via een erfenis in mijn verzameling 45-toerenplaatjes!
Mijn Facebookvriend Jempi wist mij hetvolgende te vertellen: "Hij speelde naast Shelley Fabares in 'The Donna Reed Show' op TV. Shelley scoorde met 'Johnny Angel', Paul met dit nummer 'My Dad'.".
Shelley Fabares passeerde hier op 15 november ook de revue!
Sinds 1959 vormden Cliff Richard & The Shadows een hecht team. Toen heetten zijn achtergrondmuzikanten nog The Drifters. Maar aan die samenwerking zou spoedig een einde komen.
Voorlopig brachten de Britten nog de single uit 'The Young Ones'/'We Say Yeah' die in 1962 de hoogste toppen van de hitparade zou scheren. Hun rechtstreekse concurrenten The Beatles zouden pas in oktober een poging ondernemen met 'Love Me Do'. Vanaf 1963 was het hek helemaal van de dam!
Cliff Richard & The Shadows waren natuurlijk ook te zien en te horen in de gelijknamige film die ik samen met mijn oudere zus zag in de lokale bioscoop!
De volgende single uit 1962 die in mijn collectie zit is er eentje met een dubbele a-kant: Cliff Richard & The Shadows ft. The Norrie Paramor Strings – 'The Next Time' / Cliff Richard & The Shadows – 'Bachelor Boy'.
Beide liedjes werden ook gebruikt in de film 'Summer Holiday' die in januari 1963 in wereldpremière ging.
Op de b-kant werden Cliff en zijn Shadows bijgestaan door The Mike Sammes Singers.
En alsof Cliff Richard het einde van de samenwerking met The Shadows officieel wou aankondigen bracht hij in het najaar van 1962 een EP uit met vier liedjes: 'It'll Be Me'/'So I've Been Told'/'When My Dream Boat Comes Home'/'Spanish Harlem' (m.m.v. Norrie Paramor And His Orchestra)
Jean-Philippe Smet was ondertussen het tieneridool geworden (in de Francofone wereld alleszins) dankzij "Salut Les Copains!" en ook door het feit dat hij handig op de trein van de twistrage wist te springen. Hij werd geboren in Parijs maar had via zijn vader een hele hoop Brussels DNA meegekregen. Johnny Hallyday werd zijn artiestennaam en de Fransen noemden het genre "yé-yé".
Zijn single uit 1962 deed het heel goed en kwam via een erfenis in mijn verzameling terecht.
Beide kanten waren vertalingen van bekende Angelsaksische hits. 'L'idole des Jeunes' ('Teenage Idol') / 'C'est le Mashed Potatoes' ('Little Bitty Pretty One').
Maar het grootste wereldsucces uit 1962 was zonder twijfel de single 'The Loco-Motion' {Gerry Goffin- Carol King} / 'He Is The Boy' {Dee Ervin, Gerry Goffin} gezongen door Little Eva. Eva Narcissus Boyd was de echte naam van dat Amerikaans zangeresje en ze had twaalf broers/zussen. Als tiener werkte Boyd als dienstmeisje en verdiende ze extra geld als babysitter voor de songwriters Carol(e) King en Gerry Goffin. Ze kreeg de kans om mee te werken als achtergrondzangeres bij opnamen van Ben E. King en The Cookies.
Het succes van 'The Loco-Motion' (later vaak gespeld als Locomotion) kon ze helaas nooit meer evenaren zodat het in onze contreien bij deze eendagsvlieg bleef.
Na de twist en de mashed potatoe was de loco-motion de nieuwe dansrage!
Goffin/King was een zeer succesrijk componistenduo uit die periode want zij componeerden ook de a-kant van de single 'Up On The Roof' / 'Jump On Your Broomstick'. Kenny Lynch was de Londense singer-songwriter en acteur die succes had met dat plaatje. Zijn voorouders kwamen uit Barbados en Jamaica. Tijdens zijn legerdienst werd hij kampioen boksen bij de lichtgewichten.
Over de grote plas hadden The Drifters bijval met hun versie.
De b-kant componeerde Lynch zelf met Harry Robinson, zeer toepasselijk bij Halloween, als je het mij vraagt!
De volgende single uit mijn verzameling is een compositie van Ray Charles. Ze werd in twee stukken geknipt, zoals dat toen gebruikelijk was.
'I've Got A Woman' (Part 1) / 'I've Got A Woman' (Part 2) in de instrumentale versie van Jimmy McGriff, een Amerikaanse blues & soul-jazz organist, vooral actief op het Hammondorgel.
Dit plaatje kon ik zo'n tien jaar na de oorspronkelijke uitgave (1962) redden uit de afprijsbakken van een platenwinkel die zijn deuren sloot. Het was zijn prijs van 20 BEF meer dan waard!
Gelukkig staan beide delen achter elkaar op YouTube, het gekraak van de originele single moet je er maar bij nemen!
En toen was er de twistrage! In 1960 was Chubby Checker zo slim geweest een cover op te nemen van 'The Twist' van Hank Ballard. Dat plaatje deed in West-Europa weinig of niets en het is pas vanaf 1962 dat het hek van de dam was.
Het deed wat raar om als bijna elfjarige je ooms en tantes te zien schudden met hun achterwerk op de tonen van 'Let's Twist Again'. Hetzelfde gevoel had ik meegemaakt met het hoelahoepen.
Op de b-kant maakte de Amerikaanse zanger/danser er een feestje van met 'Dancin' Party'!
♫♫♫ Come on everybody! ♫♫♫ ...
Het volgende plaatje uit 1962 in mijn verzameling is er eentje van Bobby Darin: 'Things' / 'Jailer Bring Me Water'.
De Amerikaanse zanger schreef beide kanten. De coverversie van Dean Martin en Nancy Sinatra werd bekender in onze contreien, maar dit is de originele compositie.
De b-kant is tevens hieronder rechts te beluisteren.
Shelley Fabares (echte naam Michele Ann Marie Fabares) is een Amerikaanse zangeres en actrice die van 1964 tot 1980 getrouwd was met platenproducer Lou Adler. In 1962 scoorde ze met 'Johnny Angel' / 'Where's It Gonna Get Me?'.
Ze slaagde erin met haar versie van 'Johnny Angel' meteen op nummer één binnen te komen in de Amerikaanse hitlijsten!
Jammer genoeg kon ze het succes van deze single nooit meer evenaren zodat het bij deze eendagsvlieg bleef.
De vier seizoenen zijn bij mij vooral bekend als prachtige muziek van Vivaldi of een lekkere pizza. Op onze trouw, 50 jaar geleden, was het weder bijzonder grillig: aprilse grillen met regen, smeltende sneeuw, af en toe zonnestralen en een zuchtje wind. Kortom vier seizoenen op één dag! Chantal kan erover meespreken want haar trouwkleed had korte mouwen!
In 1962 bracht de vocale groep The 4 Seasons (ook The Four Seasons) de single 'Sherry' / 'I've Cried Before' uit. De groep bestond toen uit de bariton Tommy DeVito; de bas Nick Massi; en de tenoren Bob Gaudio en Frankie Valli. Deze laatste kwam later in de schijnwerpers en de groep werd herdoopt tot Frankie Valli & The Four Seasons. Hij heeft ook een mooie solocarrière uitgebouwd en is momenteel 91 jaar oud!
De b-kant komt niet voor op latere verzamelalbums en is daarom minder bekend.
Op elfjarige leeftijd haalde ik ook mijn falsetstem boven!
De volgende single uit 1962 die in mijn verzameling steekt is ook geen alledaagse: 'Theme From "Come September"'/'Walk Bach To Me'.
De a-kant werd toegeschreven aan "Bobby Darin & His Orchestra" terwijl op de b-kant "Bobby Darin at the harpsichord" werd vermeld!
De producer was Ahmet Ertegün en de film 'Come September' heb ik nooit gezien. Hoofdrollen waren er voor Rock Hudson, Gina Lollobrigida, Sandra Dee en Bobby Darin speelde ook mee.
Beide kanten van de single zijn instrumentale liedjes gecomponeerd door Darin zelf.
Vanuit Canada was Paul Anka goed bezig de hele wereld te veroveren met zijn liedjes. In 1962 was dat 'I'm Coming Home' met op de b-kant 'Cry'. De a-kant vooral niet verwarren met het gelijknamig lied van Tom Jones uit 1967. De b-kant werd gecomponeerd door Churchill Kohlman (geen verre familie van mij!) en was al een hit in 1951 dankzij de versie van Johnnie Ray.
Het volgende plaatje op 45 toeren was opnieuw een EP, dus met vier nummers: 'J'entends Siffler Le Train' ('500 Miles')/'J'irai Pleurer Sous La Pluie' ('Crying In The Rain')/'J'irai Twister Le Blues' ('Twistin' To The Blues)'/'Reviens Vite, Mon Amour' ('Lover, Please').
Met een Franstalige aanpassing van de Amerikaanse traditional '500 Miles' scoorde Richard Anthony in 1962 een wereldhit. De gelijktijdige versie van Hugues Aufray ging onopgemerkt voorbij. In de VS hadden The Journeymen al een versie uitgebracht in 1961, The Kingston Trio in februari 1962 en Peter, Paul and Mary in mei 1962. Bobby Bare (met een nieuwe tekst) in 1963 en Joan Baez ook datzelfde jaar.
Richard Btesh, alias Richard Anthony, werd geboren in Caïro (Egypte) en was van Syrische afkomst. Zijn bijnaam was "le père tranquille du rock". Hij zong in zes talen: Frans, Engels, Duits, Spaans, Italiaans en Arabisch!
Ik ga nu voor de eerste twee liedjes, tevens de bekendste aanpassingen.
Marcie Blane, een Amerikaans meisje van achttien in 1962, had een hit met 'Bobby's Girl'/'A Time To Dream'. Achteraf kon ze dat succes niet meer herhalen zodat haar plaatje een eendagsvlieg bleek te zijn. Ontgoocheld in de muziekindustrie ging ze in 1965 lesgeven.
De b-kant is een zeemzoet liedje dat perfect past bij een achttienjarig meisje. Het werd geschreven door Henry Hoffman en Gary Klein.
Braziliaanse muziek was in 1961 nog altijd razend populair in de Lage Landen. Getuige daarvan de single van Ataulfo Alves & Regina Maria die met 'Marche do Miudinho' via een erfenis in mijn verzameling belandden. Viva samba & carnaval!
Het volgende lied is ook een samba: 'Vou beber ate cair' van Roberto Audi, een Braziliaanse zanger en componist. Volgens mijn digitaal woordenboek betekent de titel "Ik drink tot ik erbij neerval". In tijden van carnaval kan ik mij daar iets bij voorstellen!
De eerlijkheid gebiedt mij toe te geven dat dit de b-kant is van 'Brigitte Bardot' van Jorge Veiga.
Dit was meteen de laatste single uit 1961, in mijn collectie welteverstaan.
De eerste single uit 1962 die in mijn verzameling steekt is er een van Ray Charles met een dubbele a-kant! Ik kan moeilijk kiezen en daarom plaats is ze hier allebei: 'I Can't Stop Loving You' en 'Born To Lose', dat vaak verkeerdelijk wordt gespeld als "loose"!
'I Can't Stop Loving You' werd gecomponeerd door Don Gibson.
De laatste single voor vandaag komt uit Frankrijk. In 1962 maakten Les Chats Sauvages met leadzanger Dick Rivers furore, ook hier in België. 'Twist A Saint-Tropez' met op de b-kant 'Oh! Boy! (I Want You To Know)' was regelmatig te horen in de discotheken en op de radio. De b-kant is een compositie van Dave Bartholomew.
Ray Peterson was een Amerikaanse rock-n'-roll-zanger geboren in Texas en overleden in Tennessee. In 1961 bracht hij deze single uit: 'I Could Have Loved You So Well' / 'Why Don't You Write Me'. Producer van dienst was Phil Spector.
Zijn grootste hit was 'Tell Laura I Love Her', die niet in mijn singleverzameling steekt maar die wel veelvuldig op 33 toeren, op verzamelalbums dus, terug te vinden is.
De man stond erom bekend heel dramatisch te zingen.
De b-kant heeft niets te maken met de gelijknamige song van Simon & Garfunkel. Luister maar hieronder rechts!
De volgende 45-toerenplaat was alweer een EP. Ditmaal van The Shadows zonder Cliff Richard, want beide partijen hadden besloten uiteen te gaan.
De allereerste EP van The Shadows heette gewoonweg The Shadows en er stonden vier instrumentale songs op: 'Mustang' (gecomponeerd door Jerry Lordan); 'Theme From Shane'; 'Shotgun'; 'Theme From Giant'.
Ik draai nu de bekendste, nl. 'Mustang' links en rechts 'Shotgun'.
Tijdens een quiz is het altijd heel moeilijk om op de titel van die liedjes te komen!
Jorge Veiga was een Braziliaanse samba- en bossanova-zanger en liedjesschrijver.
Of ik in 1961 al wist wie Brigitte Bardot was durf ik sterk te betwijfelen, maar de rest van de volwassen wereld duidelijk wel.
Miguel Gustavo schreef een liedje dat door Jorge Veiga wereldbekend werd gemaakt als 'Brigitte Bardot', en ik zong dat onbewust uit volle borst mee!
Op de b-kant van mijn singletje staat eigenaardig genoeg een andere zanger en die komt hierna aan bod.
Op de b-kant van 'Brigitte Bardot' van Jorge Veiga staat dus 'Tenha pena de mim' (Live), een succes op het Carnaval van Rio in 1961.
De uitvoerder is Mario Augusto, een Braziliaans muzikant waarover zeer weinig geweten is.
Als mijn vertaalapplicatie mij niet in de steek laat betekent de Portugese titel zoveel als "heb medelijden met mij". Het carnaval van Rio de Janeiro is nochtans een vrolijke bedoening en wordt grotendeels georganiseerd door de inwoners van de favela's, de krottenwijken van Rio. Het hele feest duurt vier dagen en eindigt op de dag voor Aswoensdag, wanneer de vasten beginnen.
'Eso Es El Amor' is een compositie waarmee de Belgische studiogroep The Chakachas een wereldhit had in 1958, het jaar van de Wereldtentoonstelling in Brussel. Twee jaar later probeerde de Franse accordeonist Raymond Siozade een graantje mee te pikken van dat wereldwijde succes met zijn eigen versie, gedreven op de tonen van de accordeon, het favoriete instrument van mijn vader zaliger. Maar ik hou ook van dat geluid. Op mijn exemplaar van de single staat Accordéon Siozade vermeld.
In 1960 bracht Paul Anka een single uit waarvan beide kanten evenveel succes hadden: 'Adam And Eve' / 'Puppy Love'. In de Verenigde Staten was 'Puppy Love' een groter succes en in West-Europa kreeg 'Adam And Eve' meer bijval.
De openingszin "In the garden of Eden" sloeg meteen in als een bom. Zouden die hippies van Iron Butterfly daar hun inspiratie hebben opgedaan?
'Puppy Love' werd twaalf jaar later opnieuw een wereldhit dankzij Donny Osmond. Anka schreef het nummer voor Annette Funicello op wie hij toen smoorverliefd was!
De volgende single uit mijn collectie werd in 1961 uitgebracht: Kenny Ball And His Jazzmen met 'I Still Love You All' / 'Chimes Blues'. Kenny Ball was een Engelse trompettist en orkestleider, actief sinds 1958.
Op de a-kant hoorde ik mijn voornaam roepen, alleen wist ik toen niet dat Kenny Ball "Michelle" bedoelde. Daar kwam ik pas veel later achter door dat nummer van The Beatles.
'Chimes Blues' is een leuk instrumentaal nummer dat rechts te beluisteren is.
Als bijna tienjarige in 1961 vond ik Clarence "Frogman" Henry heel leuk want hij deed zijn bijnaam alle eer aan door af en toe te kwaken als een kikker.
Het liedje '(I Don't Know Why) But I Do' werd in de Verenigde Staten reeds uitgebracht in 1960 als 'But I Do'. Op de b-kant van mijn exemplaar staat 'You Always Hurt The One You Love', rechts te beluisteren.
Van 1 oktober 1958 tot 2 maart 1960 was het Duitse Bad Nauheim de thuisbasis van Elvis. Hij volbracht zijn militaire dienst in de kazerne Ray Barracks van Friedberg, 4 km verderop. Vandaag staat Bad Nauheim bekend als Europese thuis van Elvis.
Het duurde niet lang of de elpee 'Elvis is back' lag in de winkelrekken en ook deze single: Elvis Presley with The Jordanaires – 'The Girl Of My Best Friend'.
De volgende vinylplaat in mijn verzameling is een EP van Brandy Rayland/Lord Rockingham's XI, uitgebracht op het Decca label. Met vier songs:
Ik plaats hieronder de twee bekendste. Op latere persingen werd de groepsnaam correct gespeld want hier ontbreekt er een M.
The Shadows hadden in 1960 een wereldhit met hun versie van 'Apache' gecomponeerd door Jerry Lordan met op de b-kant 'Quatermasster's Stores' (sic). Bij latere persingen werd de overbodige S weggelaten.
'Quatermaster's Stores' is een traditional gearrangeerd door Bill Shepherd en is ook hieronder te beluisteren. Oorspronkelijk was dit de a-kant maar Hank Marvin & Co veranderden van gedachte.
Bij het horen van 'Apache' speelden wij cowboy en indiaan, niet met revolvers of pijl en boog maar wel met een knoert van een luchtgitaar!
De tegenhangers van de Britse Shadows waren de Amerikaanse Ventures die zich vooral specialiseerden in surfmuziek, lang voor The Beach Boys daarmee succes hadden.
In 1960 scoorden The Ventures met hun single 'Ram-Bunk-Shush' / 'Lonely Heart'. Hun grootste hit 'Walk, Don't Run' zou iets later volgen. Die staat ontelbare keren op verzamelalbums.
De a-kant en de b-kant kunnen hieronder beluisterd worden!
Het eerste plaatje uit 1960 (sommige bronnen vermelden december 1959) is geen gewone single maar een EP. Nog altijd op 45 toeren maar met vier liedjes i.p.v. twee.
'Mustapha', 'Padrone D'O Mare (Toi Seule)', 'Tintarella Di Luna', 'T'Ho Vista Piangere' van Bob Azzam & orkest.
Bob Azzam werd geboren op 24 oktober 1925 in Cairo, Egypte en overleed op 24 juli 2004 in Monaco. Zijn voorouders kwamen uit Libanon.
Als achtjarige zong ik gedurende heel dat jaar lustig mee: "Chérie je t'aime, chérie je t'adore, como la salsa de pomodoro". Op school veranderde dat heel snel in "In de Sahara, tussen twee kamelen, zat Kasavubu ... Ya Mustapha!". 😜
Ik ga voor de twee bekendste liedjes uit die EP: 'Mustapha' (met de hulp van Eddie Barclay & orkest) en 'Tintarella Di Luna', veel later gecoverd door Jo Lemaire + Flouze.
De volgende single uit 1960 is een wereldhit van Ricky Nelson geschreven door Gene Pitney: 'Hello Marylou Goodbye Heart', later vaak afgekort tot 'Hello Marylou' of 'Hello Mary Lou' met op de keerzijde 'Travellin' Man'. Op latere uitgaven staat er meestal 'Travelin' Man', met slechts één L. De single werd in 1961 opnieuw uitgebracht!
Het jaar 1960 was de periode van de "kaasplaatjes"! Het ter ziele gegane Belgisch platenlabel Kraftone bracht populaire muziek uit en was actief van 1960 tot 1963. Kraftone was een onderdeel van Helia in Sint-Niklaas. De baas van Helia was Albert De Backer en toen KRAFT ophield in 1963 was Helia bankroet. KRAFTONE platen waren goedkoop en waren enkel bedoeld om kaas en mayonaise van het merk KRAFT te promoten.
Zo prijkt er dus een plaatje in mijn collectie van het Orchestre Tzigane Balazs. Hun versie van 'Les cloches du soir' heb ik niet gevonden op het wereldwijde internet maar wel deze van Sava Neagu et son orchestre.
En toen begon het heel interessant voor mij te worden op muzikaal gebied want op het zeildoek van de botsauto's prijkte meer en meer de afbeelding van ene Elvis Presley. Zijn "wilde" muziek was ook heel vaak te horen op de lokale kermissen in het Hageland waar ik mijn zomervakanties doorbracht. 'A Mess Of Blues' van Elvis Presley with The Jordanaires werd in 1960 uitgebracht. Geschreven door het duo Doc Pomus/Mort Schuman.
Fabiano Anthony Forte is een Amerikaanse zanger en acteur die in 1959 onder zijn pseudoniem Fabian de single 'Hound Dog Man'/'Friendly World' uitbracht. De a-kant werd geschreven door het legendarisch duo Doc Pomus en Mort Shuman uit de gelijknamige film en de b-kant door Ken Darby, ook niet van de minste. Hij deelde meermaals een Oscar met andere componisten voor zijn medewerking aan 'The King and I' (1956), 'Porgy and Bess' (1959), 'Camelot' (1967). Hij werd genomineerd voor drie andere musicals: 'South Pacific' (1958), 'Flower Drum Song' (1961) en 'How the West Was Won' (1963).
De b-kant wordt op mijn exemplaar aangeduid als 'Friendly World' maar bij Discogs en YouTube steevast als 'This Friendly World'. Op de foto staat het gelukkig correct, zoals op het singletje!
Wie bij "The Wanderer" meteen denkt aan het lied van Dion of meer recent aan de cover van Status Quo heeft het mis want over de artiest met die naam is weinig of niets geweten. In 1959 werd de single 'True True Happiness' / 'The Happy Hobo' uitgebracht. De a-kant was een cover van de hit van Johnny Tillotson terwijl de b-kant een compositie is van Hugo Montenegro en Roger Paul!
De single uit 1959 werd meteen bestempeld als "novelty"!
Tijd voor een beetje rhythm & blues en doowop uit 1959 gebracht door Richard Barrett with The Chantels op de single 'Come Softly To Me' / 'Walking Through Dreamland'.
The Fleetwoods hadden eerst een hit met 'Come Softly To Me' in 1959 maar deze cover mag er ook best zijn. Net als de b-kant trouwens. Richard Barrett was voorheen leadzanger bij The Valentines in de jaren vijftig!
De Amerikaanse rock-'n-roll-zanger Frederick Anthony Picariello Jr. had onder zijn artiestennaam Freddy Cannon in 1959 een monsterhit met 'Way Down Yonder In New Orleans'.
Zoals wel vaker in die tijd bleef het plaatje maandenlang hangen in de hitlijsten zodat dit deuntje ook nog een grote hit was in 1960, en dat treft want vanaf morgen begin ik met vier hitsingles uit dat nieuwe jaar!
Het was een hele warme en lange zomer in 1958 en dan had je ook nog "last" van groene muggen als "opwarmertje"! The Tune Rockers kwamen uit Buffalo, Springfield en met deze leuke instrumentale juke-boxhit scoorden ze een eendagsvlieg in België!
Heel leuk dat The Tune Rockers met 'The Green Mosquito' / 'Warm Up' (dus zowel de a- als b-kant) netjes achter elkaar staan op YouTube!
Ondertussen zijn we aanbeland in het jaar 1959 en ik herinner mij nog levendig dat ik een beetje triest werd als achtjarig jongetje bij het zien van de affiche waarop een terdoodveroordeelde werd opgehangen. Ik kende het lied zowel in de oorspronkelijke versie van The Kingston Trio maar ik begreep beter de Franstalige tekst van Les Compagnons de la Chanson. De a-kant was 'Tom Dooley (Fais ta prière)' en de b-kant 'Dansons mon amour', een vertaling van het alombekende 'Hava Naguila'! Ik leerde het Hebreeuwse volkslied kennen via Harry Belafonte.
Voor de Amerikaanse zanger Conway Twitty een superster werd van de country (in de jaren '70 en '80) was hij al heel bekend in de rock-'n-roll. In 1959 scoorde hij in de Verenigde Staten met zijn single 'Lonely Blue Boy' / 'Star Spangled Heaven'.
Het plaatje kwam bij mij terecht door een erfenis van een muziekliefhebber, waarvoor eeuwige dank! De b-kant (hier hoor je duidelijk countrygeluiden) is hieronder rechts te beluisteren.
Dave "Baby" Cortez, een Amerikaanse pop en R&B pianist en organist, had in 1959 een wereldhit met de allereerste instrumentale pop/rock-song waarin het orgel centraal staat! Zijn single was 'The Happy Organ' / 'Love Me As I Love You' en ook hier is het heel fijn dat beide kanten achter elkaar staan op YouTube! De b-kant is een lied, smachtend gezongen door David Cortez Clowney, zoals hij in het echt heette!
