Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl weblog 1 vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom!
De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK. www.hettysite.nl
of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
26-06-2012
Sankt Goar
Alweer een stukje naar het noorden en ongeveer 8 graden koeler zijn we op
Camping Loreleyblick bij Sankt Goar am Rhein aanbeland. Het is voor ons net of
je thuiskomt. Wim heeft het de hele weg al over de Pommes met Bratwurst gehad
waar hij zon zin in heeft. Het regende onderweg bij tijden dat je geen hand
voor ogen kon zien maar eenmaal in het Rijndal brak de lucht en kunnen we zonder
paraplu de pootjes van de caravan uitdraaien. Even later zitten we alle vier uit
te kijken over de Loreley en de Rijn en bewonderen de rijnaken die
stroomopwaarts of -afwaarts gaan. Net als bij het meer van Annecy heeft de Rijn
hier ook hoog gestaan, te zien aan de rijen takjes en rommel die er
liggen. Dan gaan we naar St Goar om te kijken en eventueel wat inkopen te
doen. Nee Ben en Riet zijn ook al niet gecharmeerd van de koekoeksklokken en
andere houten handgemaakte snuisterijen. Het blijft bij een paar bolletjes want
een supermarkt is hier niet meer. Dan volgt de onvermijdelijke kennismaking
van Ben en Riet met de Pommes met Bratwurst bij de welbekende Imbiss. Beneden
aan de oever van de Rijn staan nog steeds de picknicktafels en daar maken we wat
later dankbaar gebruik van. De eenden en kraaien zijn er nog net als vroeger, ze
wachten op de kruimels. Morgen gaan we wat plekken herontdekken. Wim heeft de
route al in zn hoofd. Badendhard is een vast onderdeel dat snappen jullie
wel.
Afscheid van de Morvan... Ja door zulke straatjes moesten we
onderweg...van Autun naar Beaune..
Ben en Riet zijn al langer van huis
dan wij en het is tijd dat Ben zn haar opnieuw gemillimeterd wordt. Dat gebeurt
voor de camper, een handdoek om de schouders en Riet neemt de tondeuze ter hand.
Zo die kan er weer tegen. Dan volgt het afscheid van Des2rives, de gezellige
camping die met de Franse slag gerund wordt. We pakken bij Beaune de autobaan
richting Mulhouse en zijn nu gearriveerd op de gemeentecamping van Molsheim in
de Elzas. Het klinkt al Duits. De Elzas is al vaker Duits geweest maar nu is het
sinds de 2e WO Frans gebied. Ook deze camping bevalt ons goed. Veel bomen en ook
veel Nederlanders. Je ziet het behalve aan de nummerborden aan de fietsen die
iedereen bij zich heeft. Wim zorgt voor wat hilariteit. Hij loopt naar het
toiletgebouw , want het regent hier op dit moment. Een stel Zwitsers zien hem
lopen in zn blote bruine bast onder de paraplu en komen niet meer bij, vertelt
hij me net. Morgen gaan we verder naar onze favoriete plek aan de Rijn in
Sankt Goar.
Vandaag wilden we Ben en Riet het kerkje in Uchon laten zien. Daar dichtbij herinnerde ik me van die grote stenen bollen, net hunebedstenen maar toch weer anders. We zien ze hier overal in de bossen liggen. Het is een mooi oud kerkje, mooi door zijn eenvoud. 'Dat is Maria van de altijd durende bijstand ', wijst Riet als ze een Madonna met kind ziet en dàt kon de beschermheilige van dit kerkje wel zijn', bij een andere vrouwenfiguur met een boek in de hand. Even later genieten we van het uitzicht van de Roches du Carnaval. Er zijn bij die rotsen een paar groepen stenen. De een wordt le nez du chien genoemd en warempel het lijkt op een hondenkop. Een andere de mammoet. Ooit stonden we hier met Piet en Marry. Het is me altijd bijgebleven. Even later komen er een paar mensen aan met hun handeltje onder de arm. Die gaan parapente zeilen. Nee we hebben er niet op gewacht en gaan via een uiterst kronkelig weggetje naar Autun, drinken een cappuccino en doen even later inkopen voor een paar dagen bij een Carrefour. We zijn er klaar voor... een volgende plek wacht. Maar eerst hebben we nog een gezellige avond samen
Uitzicht vanaf de Roches des Carnaval Ben en Wim, onze trouwe chauffeurs
We zijn dan wel een eind van huis, we worden wel op de hoogte gehouden van het reilen en zeilen in Emmen èn zelfs in Hattem. Ben mailt net dat de boerderij van Henniphof, de begrafenisondernemer, aan de Gelderse dijk in Hattem in vlammen is opgegaan. Henniphof zelf was naar een begrafenis en zijn vrouw was aan het werk, dus niemand thuis. Het zou vandaag aardig gespookt hebben in delen van Nederland. De schade bij ons aan het Schoolpad viel mee, slechts één keer hoefde Ben de aardlekschakelaar weer om te zetten. Hij gaf een link door van een website met fotos van de brand. Met een klik op http://stefanverkerk.nl/ ,en je kijkt op 18 juni, zie je wat er in korte tijd van zon prachtige rietgedekte boerderij over kan blijven.
De Charolais koeien zoals ze hier veel te zien zijn. Het landschap in de Morvan is prachtig en afwisselend. 'Ie mot nog heel wat werk doon met de schuppe a'j hier de boel mooi vlak wilt kriegen', merkt Ben op.
'Wanneer trokke wi-j in Nieuw Zeeland eigelijk veur 't eerste met mekare op', vroeg Ben gisteravond terwijl we nog bij hen in de camper aan het nakaarten waren over de dag. De voetbal was net achter de rug. De mannen hadden bij het grote scherm gekeken op de camping en Riet en ik vonden de plek bij de tv in hun camper een beter idee. Met 'Waardeloos voetbal', kwamen die twee binnen. Van Marwijk werd afgekraakt en beklaagd beide. Wìj hadden nog wel aardig spannend voetbal gezien, maar smaken verschillen. We begonnen na te denken... Waar in Nieuw Zeeland trokken we voor het eerst gezamenlijk op? Ik weet het. Dat was op de dag dat we met een bus naar de noordpunt van het Noordereiland gingen en over het strand de tocht terug maakten, de derde dag in Nieuw Zeeland. Het klikte meteen, we maakten meteen al foto's samen op die uiterste punt van het mooie Nieuw Zeeland. Daarna hebben we heel wat wandelingen en excursies samen meegemaakt. Overdag was je natuurlijk altijd met z'n tweeën als je verder trok met je camper maar 's avonds en op de vrije dagen begonnen we al gauw dingen samen te ondernemen. We hebben leuke herinneringen aan de tochtjes ter plekke wanneer de mannen voorin zaten en Riet en ik met de beentjes languit achter in de camper bijpraatten. De barbecue hier op camping Des 2 Rives was gezellig en lekker. Ons tafelgezelschap was ook de moeite waard. Wat een verschil in mensen. Eén man was zo'n brok energie, niet te geloven. Met 12 jaar naar de fabriek, maar verdiende z'n eigen schoolgeld om verder te kunnen leren. Nu op z'n 70e is hij al twee keer naar Santiago de Compostella gefietst. Wat is er veel veranderd in een generatie tijd.
Riet bewondert een prachtige roos, de trots van Marry
Het was even zoeken, de Tom tom wees ons de weg langs de zuidkant en moesten
we vanuit Montaron de weg naar La Vendange vinden. Maar toen werden we gastvrij
ontvangen. Piet loopt beter dan ik dacht. Hij had net van te voren pijnstillers
genomen, vertelde hij. En zo zaten we met zn zessen op de langzamerhand
vertrouwd geworden plek . Verleden jaar op onze terugweg vanuit Spanje waren we
ook bij hen op bezoek en alleen in januari zagen we Piet nog een keer op de
begrafenis van moeder Siet. Nee.. ze komen niet meer naar Nederland. Dat heeft
ze niets meer te bieden. Nu hun beide zonen ook in de buurt zijn komen wonen is
dat natuurlijk enigszins te begrijpen. We drinken heel gezellig koffie met
een lekker net door de bakker gebracht vruchtentaartje en wat later gaan we aan
de kippensoep met stokbrood. Ben en Riet zijn erg geïnteresseerd in hun mooie
plekje en Piet laat alles uitgebreid zien. Wel een hoop werk um t huus, merkt
Riet nog op, maar ik heb begrepen dat Rob elke week wat tuinwerkzaamheden komt
verrichten. Ze wonen op een prachtige plek. We nemen afscheid, voor hoelang?
Gelukt, we zijn gearriveerd op Camping Des deux rives in Étang sur Arroux in
de Morvan, die geëxploiteerd wordt door een Nederlandse familie. De beste man is
compleet van de kaart nu hij overstroomd wordt met gasten, veel meer dan
verleden jaar. Hij is hier pas een paar jaar aan de gang en heeft het leuk
opgezet met wat leuke huurtenten en veel groen. Het zou een succesvoorbeeld zijn
voor het tv- programma Ik Vertrek. Nee het is geen camping de Boomgaard vonden
we meteen want het wordt tijd dat er eens gemaaid wordt. Het is wel geen VeKaBO,
maar het ziet er wel gezellig uit. Morgen kunnen we al meedoen met een barbecue
met daarna de voetbalwedstrijd Nederland- kijken op een groot scherm. Natuurlijk
hebben we ons meteen opgegeven. Ook Piet en Marry hebben we gebeld en we zijn
morgenvroeg welkom tegen koffietijd.
Er is hier van alles te beleven. De parapentevliegers komen in bosjes van de
berg af. Het schijnt er goed weer voor te zijn. De buitelingen die ze durven
maken! De buren die vlak aan het meer staan hebben overstroming. Ze hadden al
geultjes naar het meer gegraven om het water weg te laten lopen, maar nu komt
het van het meer weer terug. Er is al grind gebracht en ergens naar toe gemaild
dat bepaalde sluizen opengezet moeten worden. En laten we het vooral niet
over gisteravond hebben. De beide mannen zaten naast me en je zou er doof van
worden, maar niets hielp. Nu, vanmorgen is het stralend weer, precies zoals
je aan het meer van Annecy zou verwachten. En daar genieten we maar van.
't Smaakt mooi, is één van de uitdrukkingen van Ben als
hij lekker zit te eten. We zijn er op uit geweest vandaag, helemaal het meer
rond. Natuurlijk waren de mannen bovendien erg benieuwd naar de afsprongen van
de parapente jumpers. En via een smalle slingerweg vonden we de plek boven op de
berg aan de overkant. Ben en Wim moesten nog wel even een klimmetje maken maar
dat hadden ze er graag voor over, terwijl Riet en ik ons installeerden op een
stuk gras met prachtig uitzicht. We hadden brood en koffie bij ons en genoeg
leesvoer. Ik kan hier de hele dag wel zitten, zei Riet, hier krieg ik nooit
genog van. Maar na de koffie met de mannen gaan we toch nog verder. Eerst de
afdaling en dan het meer rond via Annecy. Het is vandaag stralend weer, wat een
verschil met de laatste twee dagen. Morgen lijkt het net zo mooi te worden. Een
groet van ons alle vier!
Och... als ik koeien zie moet ik even aan pa denken. Dit schijnen typisch de
koeien te zijn van hier ... uit de Rhone-Alpes, een soort rode blaarkop. Ze
staan op de pakken melk nog afgebeeld.
Tja... zulke hammen zie je niet in een Nederlandse supermarkt. Wim staat er
verlekkerd naar te kijken, maar we nemen er toch geen mee...
Deze camping bij Doussard aan de zuidkant van het meer van Annecy heeft net
als de meeste z'n eigen huisdieren. Een paar keer per dag komt de familie zwaan
langs Moeder met de vijf jongen voorop en vader houdt de wacht maar verlangt wel
het grootste stukje brood.Ik geeft het hem maar gauw terwijl ik terug denk aan
onze eerste ervaring met zwanen aan de Hissinkbeek waar we rustig ons boek zaten
te lezen. Het gezin zwaan kwam toen met zijn 10 jongen op ons plekje af
gezwommen, vader met klapperende vleugels voorop, kwam op ons af. Ik stond al
snel met mijn boek onder de arm in de bosjes maar Wim liet zich niet zo gauw
verjagen. Toch koos hij het hazenpad en stond even later tussen de prikkels. Wij
hadden blijkbaar hun landingsplaats uitgekozen. Deze lijken niet agressief
maar toch! Met de volgevreten mussen en vinken gaat het al net zo. Ze huppen
de hele tijd om je stoel en kijken je slim aan. De spechten doen daar niet aan
mee, maar hakken gewoon door. Vandaag wordt het een rustig dagje. Riet heeft
even kontakt met de Enchedeërs die iets verderop staan. En de mannen bereiden
zich voor op vanavond. Je weet wel....voetbal EK
'Ie liekt net een zieke kippe', waren de opbeurende woorden van Wim toen ik
lekker warm ingepakt vanavond onder de luifel van koffie en uitzicht zat te
genieten'.
Ik herinnerde me alleen nog dat het een heel oude stad was, Chambery, met oude gebouwen en beelden op de pleinen. En dat was het. Het was alleen maandagmorgen en de leukste winkeltjes waren nog dicht. Toch was het leuk om er rond te struinen en ergens te lunchen. We ontdekten de enorme olifanten die me eraan herinnerden dat Hannibal hier langs getrokken moet zijn met zn olifanten. Hoe dat afgelopen is weet ik niet want om met dieren die uit de tropen komen door de Alpen te trekken lijkt me een raar idee. Die avond zitten we bij elkaar om de volgende plannen te bespreken. Het is overal in Europa slecht weer, alleen zal het uiterste zuiden van Frankrijk iets beter zijn. Volgens Anda blijft het weer dat strookje zuidelijke kust vaak mooi. We horen al dat er rijen voor de camping in Grimaud staan te wachten tot er weer eentje vertrekt en de volgende er op kan. We besluiten om naar het meer van Annecy te gaan en een plekje met uitzicht op het meer te zoeken. Daar blijven we dan wat langer. En dat deden we dus vandaag. De tweede camping voldeed aan onze verwachting. Bovendien een vriendelijke ontvangst èn een prachtig uitzicht vanaf de camper en caravan. En dat is het voor de komende dagen. We strekken onze beentjes op de bank en hopelijk op de luie stoelen morgen. Jullie hoeven ons niet te beklagen vanwege het weer want we hebben begrepen dat het in Nederland niet veel beter is.
11-6 Pour les dames.. la bas, wijst een aardige oudere Fransman wanneer ik aan de verkeerde kant van het toiletgebouw op zoek ben naar de douches. Mijn schoolfrans begint aardig terug te komen. Wat geschreven staat begrijp ik moeiteloos maar wanneer er meer dan één zin uit de mond van zon Fransman komt sta ik met de oren te klapperen. Deze vriendelijke baas doet me denken aan inspector Frost, qua uiterlijk dan. We hebben een nacht gehad met neer gutsende regen tot een uur of acht vanmorgen. Nu is het helemaal opgeklaard en nemen we een vrije morgen. Straks gaan we er samen op uit om de oude stad Chambery te verkennen. Gisteren hebben we onze plek opgezocht waar we ooit met Klaas en Sanny onze allereerste caravan ingewijd hebben: lIle aux Cygnes, het eiland van de zwanen. Ik heb ze gisteren niet gezien maar toen waren ze er wel. De sfeer was nog hetzelfde in het dorpje Bourget du Lac. Vanzelf gaan je gedachten terug naar die tijd toen we met Klaas en Sanny en meestal ook onze kinderen op stap waren in de zomer. Nu met Ben en Riet. Wim en Ben kunnen goed met elkaar opschieten en Riet en ik hebben het gevoel of we elkaar altijd al gekend hebben. Kun je soms hebben hè? Het internet op deze camping is niet ideaal. Je moet ervoor naar het restaurant. Kost je dus minimaal 5 euro per keer als Riet en ik samen gaan. De koffie is er niet te drinken, tonic kennen ze niet, dan wordt het maar mineraalwater. En bij mij valt de verbinding steeds uit. Hopelijk gaat het op een volgende plek beter. Jammer dat mijn Skype het nog niet doet. Riet had even contact met de kinderen in Raalte. Leuk om te zien hoe enthousiast ze waren en Riet haar dag is ook weer helemaal goed. Ik ga nog even verder met mijn 3e boek, nu van Annie Oosterbroek- Dutchun: Tweedonker. Het speelt zich ook nog af in Drenthe. Ik vlieg er doorheen want de uitgebreide discussies over de wel of niet geoorloofde liefdes kan ik snel overzien. Toch leuk om ze weer eens te lezen. De volgende wordt: Tussen de akkers bloeit de liefde. Kan vast ook snel. De autobiografie van Elisabeth Kübler -Ross, de Cirkel van het Leven, was interessant. Toch was het eerste boek dat ik las: En zij die na ons komen van Truska Bast, de beste. Ik kreeg hem van Gerhard en Judith voor moederdag. Het is een kleine kroniek dat gaat over drie totaal verschillende families, een boerenfamilie, een familie uit de gegoede stand en een Nederlands Indische familie. En opnieuw sta je te kijken hoeveel er in een eeuw kan veranderen.. Je merkt dat de schrijfster een journaliste is en geen romanschrijfster, maar het is boeiend om te lezen .
Dat was zuver hands zag ie dat? En dat mot gewoon een penalty wean. Ben zit als een geslagen hond achter de tafel in de camper. Je snapt het al het is intussen 1-0 voor Denemarken. Wat hebben we gereden om op tijd voor de buis te kunnen zitten, nou ja de beide mannen dan. Maar nu zitten we dan aan het Lac du Bourget bij Aix les Bains. Het is mudjevol op de camping. Er staat al een bord met complet maar we mogen toch op verschillende plaatsen even gaan kijken. Een van de dames werpt zelfs haar armen in de lucht en zegt:Suchen Sie selbst. Alles ist gut. En zo zitten we bij te komen van een enerverende reis door de Jura. Ik had een heel andere route in de gedachten maar de Tom tom van de beide mannen zochten de route met de meeste haarspeldbochten uit. Ik was niet erg in mn knollentuin met al dat geslinger in de bergen, altijd bang dat de auto ergens blijft steken. Ik ben een echte scheitlaars wat dat betreft. Toch zie ik wel de prachtige hooilanden die wachten om gehooid te worden. Bij ons zie je niet meer die verscheidenheid aan bloemen. De Jura is een prachtig gebied. De ene keer moet ik aan de Morvan denken en even later is het of we bij Badenhard rijden in de Hunsrück. Echt mooi! Het Lac du Bourget ligt net als het meer van Annecy in Haute Savoie. Daar gaan we de komende dagen van genieten.
Even een kort berichtje voor we verder trekken. Na degelijk overleg en zweet op de ruggen na de tocht van gisteren hebben we besloten om niet de hele tijd te rijden. We blijven in deze streek van Jura en Annecy. We zijn nu in Besancon en trekken straks verder naar het Lac du Bourget en Annecy en blijven daar een poosje. Frankrijk is zoooo groot. Dat kun je toch niet allemaal in een keer behappen. We hebben het met elkaar bijzonder gezellig en weten al waar we de laatste paar nachten gaan doorbrengen. Als je hier het hoge gras en de onverzorgde sporttoestellen ziet ga je dat vanzelf vergelijken met het gladgeschoren veld op camping de Boomgaard en vergeet ook daar de vriendelijke campingbaas en bazin niet. Wim is de watertank aan het bijvullen en dat betekent dat hij aan de koffie toe is. Gisteravond hebben we met z'n vieren genoten van het vakantiefilmpje van Ben en Diny die een weekje met Eppie en Dirkje in het Salzburgerland gewandeld hebben. Wanneer je op de titel klikt kun je ook even meegenieten. Bij mij zullen jullie het met deze stukjes moeten doen met een foto. Tot een volgende camping met internet.
Hebben jullie de boel te zwaar belast? Het is hier maar 6 ampère hoor, waarschuwt de buurman op camping Leukbachtal in Saarburg. Wim is zich van geen kwaad bewust. We hebben alleen een koelkast aan op dit moment. De zekering is er uitgeslagen van de paal waar meer Nederlanders op zitten. Er wordt al meteen een snoer geregeld en een voorzetstuk van een ander. En dan is er niets meer aan de hand. Ben en Riet zijn hier al een dag en we worden met open armen ontvangen. Het is een mooi gelegen camping. De omgeving lijkt wat op de Hunsrück. Dat is hier ook niet ver vandaan. Deze avond is het plannen maken. We blijven hier nog een dag en dan gaan we naar het zuiden. Eerst een stop in de Jura, daarna meer van Annecy om een paar dagen te blijven en dan wordt het de Route Napoleon. Ons einddoel zal zijn Grimaud dichtbij St Tropez en ook bij het optrekje van Dick en Anda. Alleen zij zullen er al niet meer zijn. Na hun uitstapje daarvandaan naar Corsica gaan zij weer op Apeldoorn aan want Anda heeft af en toe nog een klusje voor een bedrijf. Ze maken goed gebruik van haar know how. En zij vindt het leuk nog wat te doen. Wim heeft net het hele snoer gecontroleerd, alle stekkers los gehad en weer dicht gemaakt. Wat is een man zonder ducktape? Hij heeft de anderen gewaarschuwd want hij gaat een poging doen met het nagekeken snoer. Dan is het probleem opgelost. t Zal wel vocht geweest zijn, en hij legt zijn medegebruikers van de paal uit hoe dat kan.
Opa en opoe Bijenhof met tante Hermien op de Haar..Opa houdt z'n paardje trots vast, ok een echte peerdekearl.
Ken je dat? Ik ben zo moe vroeger hoorde ik opoe Bijenhof wel eens zeggen: Ik bun zo meu dak t ene been niet veur t andere kan kriegen. Nou zo moe ben ik. En dan ga je op vakantie. Dat is toch leuk! Ja dat is het morgenvroeg om negen uur als ik naast Wim in de auto plof en de caravan aangehaakt is, de tom tom de coördinaten van de camping in Saarbrücken heeft verwerkt en we richting Duitse grens gaan. Leuk om straks Ben en Riet weer te zien en samen plannen maken hoe we de Route Napoleon zullen afrijden. Maar nu .Nee ik ga niet opnoemen wat er allemaal gebeuren moest. Had ik voor een deel ook eerder kunnen doen, maar ja Vandaag werden de schapen en lammeren weer omgeweid. Daar is Rob heel precies aan. De fleslammeren krijgen nog een weekje een keer per dag de fles van Ben en Nies en dan is het over. Ze hebben met zn drieën al een hele zak lammerenbrok op. Geen wonder dat ze er zo stevig uitzien. Maar ook dat is gebeurd. Ze kunnen nu niet meer het hok in om achter het schot aan de brokken te gaan. Het kon nog wel blèren worden volgens Rob. Anja kwam met de jongens nog even gedag zeggen èn natuurlijk de lammeren de fles geven. Wim moest vanavond gewoon nog even tot de pauze naar de repetitie van Valerius en even bij de andere buren aan, we hebben de kaarten, passen en campingboek klaar liggen en zullen morgen voor de zoveelste keer samen op stap. Weet je de vermoeidheid begint al van me af te glijden. Ik ga Wim achterna naar boven. Ik hoop natuurlijk bij te kunnen houden wat er onderweg te beleven valt, maar dan moet het wel een camping met internet zijn.
Ja we zijn weer op pad... samen met onze vrienden Ben en Riet die we ooit tijdens een ANWB campertocht in Nieuw Zeeland ontmoetten. Het klikte tussen ons vieren en sindsdien trekken we een paar keer per jaar samen op. Dit keer zouden we de Napoleonroute doen naar het zuiden en zonder tolwegen. het liep anders, maar niet minder mooi. We zijn al op de terugweg maar het zal nog een aantal dagen duren voor we weer thuis zijn want we hebben nog een paar favoriete plekken te gaan. Nu zijn we in de Elzas en trekken door naar het Rijndal. Wie ons wil volgen is welkom op www.hettysite.nl weblog 2 of gewoon op hettysite bij de favorieten en terugscrollen door op de brede rechthoek onderaan de juiste datum te zoeken....ongeveer 14 dagen geleden. Alle goeds voor iedereen
Wat is het leuk om een hobby te hebben. De een maakt zich druk met lammeren
en schilderen. Een ander weer met zingen, maar Neef Joop heeft dat met
vliegtuigen. Dat heeft hij niet van een vreemde. Opa Eggink was ook altijd al
aan het knutselen zodat opoe hem vaak moest roepen als het melkenstijd was en
hij nog in zijn geliefde schuur bezig was. Oom Bram is lang vliegtuigmonteur
geweest bij de KLM en is nog steeds, zij het op een laag pitje op zijn 90e, net
als Joop als vrijwilliger in Lelystad bezig met oude vliegtuigen bij de
Stichting Vroege Vogels. Niks is mooier dan een oud vliegtuig weer aan de gang
zien te krijgen. Deze Nord 1101 van Franse makelij uit 1947 heeft 40 jaar
stil gestaan. De afgelopen 25 jaar is er aan gewerkt, waarvan door Joop de
laatste 9 jaar. Zaterdag werd hij voor het eerst gestart. Spanning en
sensatie! Het ging met rook en geweld gepaard, maar met succes! Nu moet de
papierwinkel nog, schrijft Joop, en dat kan ook nog wel een jaar duren. Maar
ach een jaartje maakt dan ook niet meer uit.
De barricades die onder en naast het hekje zijn aangebracht zijn wegens de
ontsnappingspogingen van Geesje bedacht.
Hé, ik hoor ze het eerst en ren
alvast naar het hek. De zussen komen achter me aan, maar ik ben het eerst. Het
jongetje met zn blonde krullen komt al aanrennen met de fles. Ik doe Geesje
wel, zegt hij. Dat klinkt goed. Dat is beter dan gisteren. Toen kwam de moeder
alleen. Ze kwam met drie flessen aanzetten en wie was toen weer nummer laatst.
Ikke..! Jazeker, die dikke schreeuwers gingen weer voor. Wacht maar, zei de
moeder steeds, jij bent zo aan de beurt Geesje. Ik heb maar twee handen. Maar
dat leek me niks, dat duurde me veel te lang. Ik nam even een aanloop en sprong
meteen op de rug van één van de zussen .en probeerde bij een fles te komen.
Jammer, ik werd meteen naar beneden gewerkt. Ik moest gewoon geduld hebben, zei
ze nog. Maar nu Mmmm lekker. Er is nog een beetje over, zegt het
jongetje, mag ik dat aan Geesje geven? Dat is het betere werk. Van mij mag hij
iedere dag komen.
De Charolais koeien zoals ze hier veel te zien zijn. Het landschap in de Morvan is prachtig en afwisselend. 'Ie mot nog heel wat werk doon met de schuppe a'j hier de boel mooi vlak wilt kriegen', merkt Ben op.
De olifanten van Hannibal....
Boven Annecy...
Wat is het leuk om een hobby te hebben. De een maakt zich druk met lammeren
en schilderen. Een ander weer met zingen, maar Neef Joop heeft dat met
vliegtuigen. Dat heeft hij niet van een vreemde. Opa Eggink was ook altijd al
aan het knutselen zodat opoe hem vaak moest roepen als het melkenstijd was en
hij nog in zijn geliefde schuur bezig was. Oom Bram is lang vliegtuigmonteur
geweest bij de KLM en is nog steeds, zij het op een laag pitje op zijn 90e, net
als Joop als vrijwilliger in Lelystad bezig met oude vliegtuigen bij de
Stichting Vroege Vogels. Niks is mooier dan een oud vliegtuig weer aan de gang
zien te krijgen.
