|
Daar zitten we dan. Het blijkt nog steeds lastig converseren met de
Marokkaanse Keltoum. Ze woont al zolang in Nederland maar heeft zich nooit
kunnen aanpassen. Wanneer ik alleen met haar ben probeert ze met twee- of
driewoordzinnen met me te praten. Vanmorgen keek ze naar haar favoriete
Marokkaanse zender, een soort soap zou je het kunnen noemen. Dankzij de Franse
ondertiteling en Keltoums uitleg kon ik het volgen. Het is wel komisch om de
verschillen te zien tussen de Franse en Marokkaanse cultuur.
Wat later komt
haar jongste kleinkind uit bed, Melek. Ze past op maar is het er eigenlijk niet
mee eens, want schoondochter gaat uit. Het is wel een schatje en oma Keltoums
oogappeltje.
Ik heb me teruggetrokken uit het Taalmaatjesproject. Ik heb geen
zin meer in vergaderen, cursussen enz., maar Keltoum blijf ik bezoeken zolang we
het beiden prettig vinden. Af en toe maakt ze cous cous met echte Marokkaanse
kruiden. Dat eten we samen en krijg ik een portie mee: Voor man, zegt ze dan.
Ik vraag altijd even naar haar zuster Fatna die afgelopen zomer bij haar
logeerde en ook een keer bij ons was. Keltoum vertelt dat ze gevallen is en nu
een dikke knie heeft.
En zijn er straks bij ons weer lammetjes, dan komt ze
kijken. Vanaf 30 maart kunnen ze geboren worden. Bij Schoonebekers moet dat geen
problemen geven volgens onze schapenman Rob. Ik kan haast niet
wachten
|
