Het graf van van vader Hendrik Jan en ons baby broertje, maar ook van onze gezamenlijke grootouders Johan Berend Willem Bijenhof en Heintje Bijenhof- Barmentloo.


Er zijn mensen die eenmaal van huis weg toch de band met hun roots belangrijker gaan vinden dan ze ooit gedacht hadden. Hoewel uncle Heurmen zich echt Amerikaan voelde en wilde dat zijn kinderen dat ook zouden zijn, bleek hij op latere leeftijd steeds vaker zijn geboorteplek op te zoeken. Het Achterhoeks dialect zat er ook nog steeds goed in, al begon hij elke zin met: ‘Well’.
Wim Harwig is naar Zeeland getrokken en is met de echte Zeeuwse Marjan getrouwd die aan haar zee verknocht is.
Maar toch hecht hij aan de Achterhoek, zijn geboortegrond, en geniet ervan als hij de taal van de streek weer hoort. Ook vandaag vertelde hij dat op zijn website. Hij had met Marjan, Mo en hun nieuwe camper een nachtje bij Johan en Joke op camping de Boomgaard gestaan, lekker gewandeld in de bossen en de graven van zijn voorouders opgezocht. Van het graf van zijn ouders en onze ome Jaap en tante Riek heeft hij zelfs een kort filmpje gemaakt. Ik zag er de lelietjes van dalen al boven de grond, de bloemen waar tante Riek, en ook opoe Bijenhof weet ik, zo van hield. Hij haalde het gezegde aan:
"A'j oew veurolders neet eert, bu'j oew name neet weerd". Ik denk dat het een uitdrukking van oom Jaap was net als de spreuk toen hij speeksel op z’n gewonde plekken smeerde tijdens een te lange en te warme fietstocht: “Wat goed is veur de mond is ok goed veur de wond”. En dat he'j altied bie'j oe, voegde hij er dan aan toe.
Zie: www.wimharwig.com.
Hoewel ik altijd in het oosten van Nederland gebleven ben waar het Nedersaksisch gesproken wordt, krijg ik toch een gevoel van thuiskomen wanneer ik gewoon in de supermarkt in Vorden mijn eigen klankkleur weer ontdek en denk dan: ‘Hè… hier praot ze eindelijk weer gewoon’. En ook wij zijn er toch regelmatig te vinden. Onze caravan gaat na de Pinksteren weer richting Boomgaard.