Ze zijn er nog gelukkig… Ik had er een hard hoofd in toen we vanmorgen wegreden. Loeder hadden we gisteren al eens bij het mezenkastje weggejaagd, net toen ze bezig was het deurtje los te peuteren. Wat later zat ze op de schutting te wachten op méér vogeltjes. Wanneer we een dagje weggaan zorgen we altijd ervoor dat de katten buiten zijn, ruimte zat voor die knakkers. Maar nu in de meitijd…?
We hadden vanavond net de lammeren de fles gegeven, terwijl de boerenzwaluwen om ons heen zweefden. Wim ging er toen eens uitgebreid voor zitten op het terras om te zien of de aanvliegroute van de mezen nog intakt was. En gelukkig, dat was ie….!
Heel tevreden zitten we bij te komen van een heel leuke dag. Rick ging mee vandaag. We gingen een naambord wegbrengen die voor een verjaardag van een collega van Ben bedoeld was. Natuurlijk gaan we meteen naar Ben en Niesje. Die zijn al weer druk in de weer voor de zomerdiensten in de kerktent op de Leemkule. Bovendien moet er regelmatig opgepast worden op de kleindochters. De avondvierdaagse is geweest en Isa schijnt het haar voetbalteam erg goed te doen. We maken wat afspraken voor de paar weken dat we straks weggaan met de caravan, want Ben en Niesje zijn sinds jaren onze vaste oppas. Ik kreeg het gevoel dat ze wel weer aan een tijdje rust toe zijn en dat krijgen ze hier. We eten samen en dan gaan we verder. Rick wil graag het graf van oma zien en wij zijn benieuwd of de planten de eerste maanden overleefd hebben. Dat hebben ze. Vanzelf komen de verhalen boven over de gezellige dingen die je kon doen met oma.