‘Buurvrouw, kiek ie ok voetbal vanaovend?’, vroeg Ben een poosje terug. ‘Ja heur, ik bun gek op voetbal en as Nederland speult zeker. Komt jullie hier maor kieken, dat vin ik gezellig’. Dat kwam goed uit. Ben, onze oppas de afgelopen weken, had ons even ervoor al gebeld omdat de tv of de schotel kuren vertoonde. En je zult net zien wanneer er een belangrijke wedstrijd is dat het bingo is. We hadden al verteld dat de buurvrouw ook vaak voetbal kijkt. En zo hadden ze met elkaar een gezellige avond.
Vandaag is het allemaal TT wat de klok slaat. Wim heeft zich voorbereid en heeft zijn klusjes voor half 11 gedaan, staat fris gedoucht en nog half aangekleed de tv in te stellen, want om kwart voor 11 gaat het spektakel van start op Nederland 2. Want zijn liefde voor de TT is niet over, maar heeft zich verplaatst van de TT tribune naar zijn eigen bank. Maar welke knop hij ook probeert… er verschijnt alleen dat gehate rode vierkantje. ‘Probeer die witte klimroze nog es an de kante te schoeven’, adviseer ik hem. Die wil nog wel eens het beeld via de schotel verstoren. ‘Nee man… as ’t daoran lig dan kriej toch een rood rundtien!’Wim heeft het niet meer… ‘Zö-j altied zien… as ’t er wat biezunders is… dan he’j dàt weer….’
Even later geeft hij het op. ‘Vraog de buurvrouw maor öf die beeld hef op Ned. 2… die kik ok nog wel es naor de TT. Harm was ’t er altied gek op’, stel ik voor. Wim belt. Ja buurvrouw heeft wel beeld en zegt meteen: ‘Dan kom ie toch hier hen’.
Maar ineens hoeft het niet meer. Ik probeer nog even door met de verschillende knopjes te goochelen van schotel en tv… en zowaar Nederland 2 geeft beeld. Opgelucht laat Wim zich op z’n favoriete plekje op de bank zakken. Daar hebben we geen kind meer aan vandaag.