Hebben jullie dat nou ook dat je je soms een ongeluk moet zoeken om een stuk gereedschap terug te vinden? Zo hebben wij een schoffel, twee harken, twee spades en een bats en ook nog een lang soort spade. Ik laat ze wel eens bij mijn tuintje bij het keetje staan als ik daar de aardappels aan ga aarden. O ja en ook wel eens om de hoek bij de schutting… of in de voortuin als ik even ga koffie drinken. Maar volgens mij hadden we alles netjes opgehangen voor Ben en Niesje kwamen. Maar toen Wim vanmiddag een schop wilde gebruiken kon hij er geen een vinden. Wie had hem het laatst gehad? Hij was al twee keer alle plekken langs gegaan waar ooit een schop neergezet had kunnen worden. Even later deed ik hetzelfde want Wim staat er niet om bekend dat hij goed kan zoeken… zeg ik wel eens.
Maar nee… hoe ik ook keek en zocht, de struiken waren hard gegroeid de laatste weken, dus je weet het maar nooit…, ik kon evenmin een schop vinden.
‘Zol Mark ‘em met enommen hebben’, bedacht Wim. Meestal als je wat mist moet je die even bellen. Maar hij nam niet op. Dan maar Ben en Niesje gebeld, misschien hebben die een idee. Ja hoor… Niesje wist het zeker, Mark had beide schoppen meegenomen naar Gerhard want daar moet het een en ander uitgegraven worden voor de nieuwe veranda. De aanhanger was wel teruggebracht maar zonder de beide spades.’ ’t Is bie-j jullie al net as bie-j ons’, meldde Ben. ‘Ie heb oe de konte nog niet ekeerd of ze haalt oe al wat uut de schure, maor weerbrengen ho maar. Daor mo-j eerst achteran bellen’.
Vanavond zijn we naar Gerhard en Judith geweest. De schoppen opgehaald en een aanhanger met tuinafval voor de stort. Maar we hebben gezellig weer bijgepraat èn voetbal gekeken.
Ja bij thuiskomst telden we de schapen voor alle zekerheid. Alle tien zijn er nog.