Het begin van de dag in de caravan...

De avond bij Ben en Diny stond in het teken van tuinen. Niet alleen werd hun eigen tuin geïnspecteerd en bewonderd door ons en Eppie en Dirkje, maar ook de film van hun gezamenlijke tuinenreis naar Kent was klaar. We zetten ons in de ‘filmzaal’ bij het grote doek en genoten van de films waar we alle zes een aandeel in hadden. Behalve de tuinen in Engeland bekeken we ons gezamenlijk reisje naar Salzburg verleden jaar en onze Israëlreis van afgelopen januari. Mooi!
Vandaag zijn we weer thuis, tellen de kippen en gaan we in één streep naar de wei om tot onze opluchting te zien dat het kleine lam het weer goed doet. Hij had een lelijk wondje aan zijn pootje dat intussen door Rob behandeld is. Er hadden al van die vreselijke maden in gezeten. Rob had het hele lam met een middel behandeld tegen die maden. Gisteren wilde hij dat opnieuw doen, vertelde hij, maar kon het lam niet te pakken krijgen. Zo hard liep dat ding alweer. Ook vandaag lukt het hem niet. Ik beloof het in de gaten te houden. Een uurtje later zie ik het kleine ding slapen en ga er stilletjes op af. Ik kan hem nu zo pakken en het pootje nog eens extra behandelen.
Dankzij Anja en Mark hadden we een paar rustige vakantiedagen. De dag dat we weggingen had ik poep ontdekt bij de kapschuur, midden op het grind. Het was niet van een hond of kat. Voor een marter was het te groot. Ik kreeg al visioenen van een vos die onze net gekregen kippetjes dood beet. Normaal laten we de kippen gewoon buiten lopen als we een paar dagen weggaan, maar nu zag ik die vos al aan komen sluipen. Anja beloofde het hok ’s avonds dicht te doen en Mark deed het ’s morgens weer open.