Er is altijd wel iets dat je vergeet, wanneer je weer naar huis gaat. Zo slaak ik afgelopen zondag  onderweg naar huis de kreet: ”Oh nee….!” Wim schrikt zich altijd rot. “De kip….de kip in het vriesvak van de caravan!” Ja, de stroom is er nu af. Dat kan in twee weken lekker gaan stinken. Wim wil morgen maar gelijk op en neer, want Johan heeft geen sleutel. Ik heb een beter idee. We sturen de sleutel gewoon op en bellen even. En dat gebeurt. Joke mailde net dat de kip die 1,5 dag prima overleefd heeft en dat ze die lekker opgepeuzeld hebben!xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Lang geleden vierde Piet z’n verjaardag in Schiedam. Hij werkte daar bij de politie en had onregelmatige diensten. Marry had hem een hele kip beloofd op zijn verjaardag.

 ’s Morgens kwam er al visite uit Hattem. Ook Tonny’s moeder was meegekomen. Marry wekte haar Piet tegen de middag : “Piet… wakker worden…bezoek….mevr. Van

Straalen is er ook! Het enige wat Piet er nog uit kon brengen was: “M’n kip…m’n kip!”