|
De een is gek op teckels, een ander zweert bij Duitse staandes, een
retriever of een Friese stabij. Bij weer een ander is het de Duitse herder of
zoals bij ons de Bordercollie die favoriet is. Hoewel
. ons geweldigste
familiehondje, kleine Laska, was een bastaard. Maar
er zat al wel een kwart
colliebloed in. Dan heb je nog de typische kattenmensen. Van elk soort hebben
wij ze in de naaste familie. Ik heb geen idee hoe het komt, maar zoals degene
die me kennen het al weten, ik heb iets met schapen. Op de Boomgaard heb ik
nooit een schaap gezien, vooruit wel Heidi en Mickey, de beide geiten, daar was
ik dol op. De laatste was mijn troost toen ik probeerde de Duitse literatuur
voor mijn examen van de MMS er in te krijgen. Toen ik echter wakker werd uit
mijn, door vermoeidheid veroorzaakte, middagslaapje in de geitenstal, was het
hele literatuurdeel uit het schrift gevreten. Het bleek achteraf geen probleem.
Ik heb altijd van literatuur gehouden en tot aan de dag van vandaag kan ik het
Loreleylied van Heinrich Heine uit mn hoofd.
Maar door een foto van tante
Hermien weet ik dat we op de Haar wel schapen en lammeren hadden.
Ook hier in
de omgeving is het bekend en weten ze me te vinden. De man die ons wel eens
hielp met de ponys werkt in het Veenpark en had mijn telefoonnummer aan de
schaapherder van de kudde Drentse heideschapen daar gegeven. Vanmorgen belde de
herder en vroeg of hij me een verstoten lam kon brengen. Natuurlijk mocht hij
dat. Ik had nog poedermelk van vorig jaar staan. Wim zuchtte een keer maar
binnen een kwartier was het hok in de keuken weer klaar. Het arme ding was
behoorlijk onderkoeld en we hebben er eerst maar eens warme flesjes naast gelegd
onder een dekentje. Maar toen even later herder Kievit weer aan het hek stond
met een tweede, werd de rode lamp er boven gehangen. Ik hoefde me vandaag dus
niet te vervelen. Beide lammeren drinken nu, maar of ze het halen? Van de eerste
ben ik niet zeker.
Nummer één gaat het niet redden, te lang onderkoeld
geweest denk ik.
|
