Ik zie er maar vier, roep ik naar Wim als, ik voor ik naar mijn
schilderochtend ga, een blik in de wei werp. Meestal lopen ze vredig met zn
vijven bij elkaar te grazen, maar nu mis ik die met de brede bles en een zwart
knietje. Wanneer ik de wei in loop komt de bewuste ooi uit het hok schieten met
een kletsnat lam achter haar aan. Net geboren. Dan ontwaar ik een tweede die
opgedroogd en wel in het morgenzonnetje ligt, een heel kleintje. Het zijn de
eerste lammeren van Rob, altijd weer een mooi plaatje. Het is dat ik naar
schilderen ga anders was ik er vanmorgen niet bij weg te slaan. Nu is het
mijn eerste doel tussen de middag om te kijken hoe het gaat. De kleine is niet
erg tierig en deze middag zet ik die een paar keer op zn pootjes waarna hij
naar zn moeder drentelt. Hij plast in elk geval, een teken dat hij de eerste
biest binnen heeft. De andere maak ik me geen zorgen om. Die volgt haar moeder
op de voet en duikt er om de haverklap onder. Rob is er druk mee vandaag na z'n
werk, want op alle terreinen waar hij zijn schapen heeft lopen zijn er lammeren
geboren: Hoogeveen, Mantinge, Musselkanaal, Nieuw Weerdinge. Hij wil ze allemaal
controleren en zet de lammeren meteen op de foto. Het is net of die kleinen het
weten, hun trotse Schoonebeker nekje gaat omhoog, ze poseren gewoon voor
hem
|