De familiefoto, genomen op de trouwdag van onze ouders Hendrik Jan Eggink
en Coba Bijenhof. Het meisje links vooraan is Ellie en Ineke Kettelarij zit
rechts vooraan. Tussen hen in van l. naar r. Anton Voortman, Jan Kettelarij, Jan
Harwig en, ik denk, Diny van Middelkoop.
Geen slecht idee, lachtten
Cees en Nini Derlagen gisteren toen ze bij de ballonnen onze inrit insloegen.
Vorige keer toen Wilhelm en Gerrit kwamen was ik door de drukte vergeten
ballonnen op te hangen, maar dit keer deden ze dankbaar dienst. Iedereen die
voor het eerst komt rijdt hier anders ongemerkt voorbij en van de kant van Emmen
is het lastiger om hier in te draaien. Daarom adviseren we altijd de weg vanaf
Klazienaveen te nemen en beloven ballonnen op te hangen. Volgende week, de
23e, wordt er in Lochem een documentaire vertoond over de Joden in de oorlog in
Lochem en Cees gaat van te voren een inleiding houden en zal over Elly Sanders
vertellen die zon 1,5 jaar bij opa en opoe Eggink op de Boskamp heeft gewoond
tot ze door een paar Kopgeldjagers getraceerd werd en zomaar opgehaald. Het
heeft diepe indruk gemaakt op de familie. Elly was immers helemaal opgenomen in
het gezin, maakte de feestelijkheden bij het huwelijk van onze ouders mee en
ging gewoon met Ineke Kettelarij mee naar de Prinses Julianaschool in de
Wildenborch. Ook mij is het verhaal van Elly en de tragische afloop voor de hele
familie Sanders helemaal bijgebleven. Ze werd vlak voor mijn geboorte opgehaald
en toen opa en opoe hun eerste kleindochter bij Hendrik Jan en Coba kwamen
bewonderen, overheerste het verdriet over Elly en de afloop die niet veel goeds
voorspelde. Vooral de jaren na de oorlog werd dit tragische gebeuren vaak
aangehaald in gesprekken op de Haar en de Boskamp. Pas veel later hoorden we dat
de hele familie Sanders een paar weken later, half september 1943, al vergast
is. Cees was al een avond bij Ineke geweest om te horen hoe zij dit in haar
jeugd beleefd had en wilde nu mijn kant horen. Heel vaak heb ik het tragische
verhaal van Elly verteld aan klassen die ik op dat moment les gaf en het maakte
steeds diepe indruk. Je kon een speld horen vallen en nadien kwamen de vragen
natuurlijk en het besef hoe gelukkig we zijn om in een vrij land te
wonen. Het was een genoegen om Cees en Nini bij ons te hebben. Ze hadden er
zelfs de hele rit vanaf Lochem voor over om ons te bezoeken. Het boekje van opa
over zijn reis naar Amerika werd bewonderd en de worteltaart van warme bakker
Dick ten Broeke uit Lochem smaakte heerlijk. Wie interesse heeft moet de 23e
naar Lochem.
|