Ik had dat ècht niet gedacht. Gisteravond kwam Wim op het idee: “Help je even met kippen vangen?” “Waarom wacht je niet op Jans?”,zei ik.

Dat moet je niet tegen Wim zeggen Die kan er niet goed tegen dat een ander iets beter kan. “Stel je niet aan, het is donker…ik pak ze zo”.

“Maar ik durf dat niet”, probeerde ik nog even. “Je hoeft alleen maar de zak vast te houden….kom op!!”

Ik mee naar het kippenhokje. Eén haan zit pal voor het deurtje. En inderdaad….Wim pakt hem zo!

“Doe die zak nou goed open…nee verder….”    Floep de haan er in.

En dan in één keer….sta ik te bibberen en te beven.”Ik wil niet, ik durf niet….. jank….jank” Wim kon zeggen wat hij wou, maar ik moest die haan kwijt.

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Wim dus met één haan in de zak naar buurman Jans. Vanavond als het goed donker is komt Jans om de rest met Wim te pakken.

Hadden jullie dat gedacht? Heel vroeger op de Haar hadden we een kwaaie haan…een hele kwaaie. Ik zat eens op de schommel toen hij om de hoek van het huis kwam. En toen…begon hij me aan te vallen. Ik …schreeuwen natuurlijk…”.Mama    mama   opa…opoe….”. Niemand hoorde me …en ik begon van armoe steeds hoger te schommelen…en de haan steeds hoger te vliegen. Ik heb me helemaal kapot geschreeuwd…….

Later op de Boomgaard zaten de kippen altijd met de haan in het hok. Op een keer liep er één los. Annie Lettink was bij me. Die haan voelde mijn angst denk ik en begon me ook naar de keel te vliegen. Maar Annie, een heldin, greep een stok en pats…  daar lag Jan Haan.

Onze hanen Rieks en zoon en de jonge hanen lopen ook gewoon los en hebben nog nooit een vervelend trekje gehad. Ik ben  dus ook helemaal niet bang voor ze………..dacht ik. Tot ze gisteravond in de zak moesten! Ooohhhh ......

foto: Rieksie met zijn gevolg!