‘Dit was ons doel van de dag: de pups van Luna, bij Henk en
Anneke.

'Als u snel bent kunt u het nog halen’. Ik uitte mijn twijfel aan
de mevrouw naast mij op het perron. Ik sta al op perron 10 in Zwolle te wachten
op de trein naar Roosendaal, want ik ga een dagje naar Diny. Ik heb nog een dag
vrij reizen en ik weet geen betere manier om die te gebruiken dan samen met Diny
op stap te gaan en weer bij te praten.
Ik wist even niet meer of ik goed
uit- en ingecheckt had toen ik uit de trein van Arriva stapte en nu met de NS
verder wilde. Tja… zo’n klein land en dan verschillende treinvervoerders.
Ik
wist zeker dat ik het niet zou redden op en neer te rennen na het advies van de
dame naast mij en dat rennen kan ik wel vergeten als 70 jarige. ‘Nou de boetes
zijn niet mis hoor’, verzekerde de dame nog. 'Ik heb voor een ritje van 1,25 een
boete gehad van 135 euro.'
Dus echt rustig zat ik niet toen de trein
richting Zutphen vertrok. Even later zie ik twee conducteurs die de kaartjes
gaan controleren. Ik ga er toch maar op af en vertel aan de vriendelijkst ogende
conducteur over mijn bezorgdheid over het inchecken. Hij scant mijn ov kaart en
zegt met een twinkeling in zijn oog: ‘Inderdaad niet ingecheckt, nou moet u weer
terug en wijst richting Zwolle ’. Gelukkig zegt hij meteen: ’Straks in Wijhe
gaat u maar even inchecken op het perron’. ‘U wacht dan wel op mij?’, vraag ik
hem. ‘ Ik ben niet zo snel met een half versleten knie.’ Dat zou hij doen. Nog
geen minuut later komt hij weer langslopen en zegt: ’Geef mij uw ov kaart maar
even dan doe ik het wel voor u! Ik zorg dat u hem voor Zutphen terug
hebt.’

Toen we 6 jaar geleden omstreeks deze tijd terug kwamen uit Nieuw
Zeeland en ons met Ben en Riet en al onze koffers in een 1e klas coupé hadden
genesteld kwam ook een conducteur langs. Wij lieten onze vrij reizen kaartjes
zien en Ben en Riet reisden met 40% korting met ons mee terug. Wim grabbelde
gauw naar zijn ov kaart ter controle. 'Nee, dat hoeft niet, zei de beste man. U
kunt die nu niet gebruiken. Het is nog dik voor 9 uur. Hij zag onze
stomverbaasde gezichten en wie weet liepen we van schrik al rood aan want we
hadden al hele verhalen gehoord over te vroeg instappen en de boetes die er op
staan. 'Bent u samen op reis geweest', vroeg hij toen, kijkend naar de enorme
bult bagage. En wij vertelden over onze reis naar Nieuw Zeeland en dat we net
geland waren. Hij keek ons nog eens aan en sprak toen: 'Ik zal jullie vakantie
niet bederven. Goede reis verder.'

Nee je hoort mij niet klagen over de
NS.