Zondagmorgen--Iedere tijd heeft zijn eigen gewoontes en dat zal ook per streek en zelfs per gezin verschillend zijn. Ik lag er vanmorgen aan te denken toen ik naast mijn jarige wederhelft wakker lag te worden. Op de Boomgaard en waarschijnlijk ook op De Haar werd er in de vroege ochtend de stoel van de jarige versierd met bloemen uit de tuin. En ik lag me ineens af te vragen hoe we dat met opa’s verjaardag deden. Opa Bijenhof verjaarde op 21 februari. Ik kan me niet meer voorstellen wat we dan gebruikten. Misschien waren het de zelfgemaakte papieren roosjes die ook bij andere feestelijke gelegenheden gemaakt werden. Ik heb daar nog steeds handigheid in.

Onder het melken ’s morgens doken Diny en ik de bloementuin voor het huis in. De te versieren stoel werd op het stoepje voor de voordeur gezet. Die deur werd alleen geopend, en dan nog alleen het raampje, voor het gesprek van mama met de sint die met paard en al naar die voordeur gekomen was. Even daarvoor hadden we de paardenhoeven in het grind gehoord en de schimmel van de sint vaag voorbij zien komen. Het was Jonita die met een laken over de rug mee mocht doen aan deze activiteit.

Verder werd die voordeur alleen bij het stoel versieren gebruikt zodat we, ongezien door de jarige, de versierde stoel weer naar de keuken konden verplaatsen. Best spannend!

In ons gezin werden er lampionnen voor het raam gehangen met de kerstverlichting er in. Stond best mooi. Later kwamen de slingers en dat was een hele heisa om die ’s avond voor de bewuste dag goed op te hangen.

Vandaag hangt er niks. Kinderen groot. Wim lag al te pitten toen ik gisteravond na het late journaal bij hem aan schoof. ‘Gefeliciteerd en nog völle jaoren,’ kreeg hij nog wel mee, maar de rest van de binnengekomen berichtjes niet meer.

Op zijn nieuwe lichte schoenen ging hij vanmorgen richting kerk. Ik gunde me geen tijd. Tja… wel even hiervoor. Dat kan ik niet laten. Als me iets te binnen schiet…moet ik het even vertellen. Ken je dat?