|
‘Ach ja… als ik de een zie… zie ik de ander.’ Ik sta zoals vaak op donderdag met Susan tussen de boeken bij Het Goed te snuffelen. ‘Doen jullie alles samen? Of gaan jullie ook samen op vakantie?’ We moeten hem teleurstellen. Maar dit is wel ons vaste moment in de week dat we ons rondje doen. Eerst even langs de prullaria… je weet maar nooit, dan langs de kleding… waren we vandaag snel klaar mee… dan langs de boeken en daar worden we nu betrapt door de man die hier alles op orde houdt. Keurig is alles gesorteerd, romans, spanning, vreemde talen, kinderboeken, reizen, natuur, een uitgebreide tafel met stapels tijdschriften. Op de grote tafel midden in de bibliotheek, zo zal ik deze plek maar noemen, liggen allerlei interessante boeken om in te kijken, net als langs één muur. We nemen meestal een paar tijdschriften mee voor bij de koffie en soms een paar boeken om daar te beslissen om er een wel of toch maar niet mee te nemen. Daarna gaan we verder langs de meubels, kleden en de aparte hoek met kinderspullen, gordijnen en ander textiel, de bedden, de lampen, de onderdelen, kantoormeubelen en tuinspullen. Vlakbij de koffiecorner pak ik vaak nog een knuffel mee voor Storm. Dit keer een aapje met lange poten en een staart. Daar is hij vast een poosje zoet mee. En dan is het tijd voor een kopje cappuccino en thee mèt een tosti Hawai. Lekker hoor! En ook: waar kun je tegenwoordig nog lunchen met z’n tweeën voor €6,45.
Aan de grote tafel hebben we meteen contact met een echtpaar van de vorige week die hier ook vaste klant zijn en meteen komt het gesprek op onze honden, altijd een dankbaar onderwerp. De vrouw vertelt beeldend hoe haar kleine Spaanse hondje thuis de dienst uitmaakt. Met haar ogen dwingt ze zelfs de grote Rhodesian Ridgeback waar die moet gaan liggen: vrouwtje hè, besluit ze.
Op weg naar de uitgang zien we het klapstoeltje waar Susan de opdracht voor had meegekregen, knalrood en helemaal goed. Tevreden nemen we afscheid.
|
