Het is een kunst om als alles tegen zit toch opgewekt en positief te blijven. Elke keer als we een bijeenkomst of zoals vorige week een uitje hebben met ‘Passage Zuidbarge Rietlanden’ wordt er even bij stil gestaan dat we een paar zieken in onze gelederen hebben. Roelie Drenthen is er een van en vanmiddag togen Coby en ik naar verpleeghuis De Horst waar Roelie op de Revalidatieafdeling op verder herstel wacht. Na een operatie aan haar knie gooiden een bacterie en een longembolie behoorlijk roet in het eten en wacht ze op verder herstel voor er een nieuwe knie gezet kan worden. De bacterie is ze gelukkig kwijt. Dat is al wàt.
Coby kwam op de fiets naar me toe en na het bewonderen van de lammerencrèche gingen we gezamenlijk dus op de Horst aan. Het was even zoeken, wat een groot en mooi gebouw en wat een vriendelijke verpleging. We waren niet de eersten want Albertje en haar man waren al een poosje bij haar. De bloemen uit onze tuin werden erg op prijs gesteld en ook één van de Passage potten met waxinelichtje die we meebrachten om te laten zien wat het ééndagsbestuur bedacht had. Natuurlijk vertelden we over ons uitje naar Orvelte. Nee, Roelie wist ook niet waar de uitdrukking ‘een blauwtje lopen’ vandaan kwam. Weet je het nog? - In dat Ottenshoes stonden in de pronkkamer een blauw servies op tafel en de gids vertelde over het ontstaan ervan. Als vroeger een jongen voor het eerst bij een meisje thuis kwam werd er natuurlijk ook koffie gedronken. Kreeg hij dat dan in een blauw kopje... dan wist hij dat hij niet terug hoefde te komen. Maar kreeg hij de koffie in een kopje met een andere kleur dan zat het wel goed.
Roelie was gisteren, op Moederdag, naar huis geweest om dat te vieren met de hele familie. En meteen werd de verjaardag van haar jongste zoon gevierd. Wat had ze een mooie dag gehad met haar kinderen en kleinkinderen èn de verjaarsvisite. En zo geniet ze van alle goede dingen die ze óók beleeft.  De tijd vloog voorbij… We wensten haar veel sterkte en tot een volgende keer.