|
Nee.. vanuit de Achterhoek kende ik het niet, het rondgaan met de uitgeholde suikerbiet op 11 november. Maar toen ik in Hattem ging wonen was het helemaal in. Zingend gingen de kinderen langs de deuren. Tja… Gerhard was nog te klein en toen we naar Aalten en later naar Hengelo verhuisden was Sint Maarten weer uit. Ik heb nooit zoals de moeders en vaders hier met de kinderen langs de deuren gelopen met een voederbiet of lampion, hun liedjes èn hun zakken voor de snoep en ander lekkers. Hier in Emmen was de oude gewoonte wel weer in tel maar toen waren onze jongens al weer pubers en vanaf een jaar of 13 houdt het op. Dan mogen of willen ze niet meer meedoen. Aan de Kuifmees had ik op de trap bij de deur een hele grote mand met allerlei lekkers om uit te zoeken: mandarijnen, dropveters, lolly’s enz. Er kwamen wel 60 kinderen langs.
Maar toen we eenmaal hier aan het Schoolpad woonden was het afgelopen want… te ver weg. Het loont niet om 1,5 km om te lopen. Alleen toen ik mentor was van een brugklas met een heel stel kinderen uit Bargeroosterveld kwamen die met de auto hier langs. Maar goed dat ik altijd voor alle zekerheid wat in huis heb. Dit keer kwamen de buurjongens, Frank, Tim en Daan met hun prachtige lampionnen met een echt lichtje. En ze zongen als lijsters, twee versjes zelfs.
|
