Ik hoorde hem net.. de gieteling. Wat een enthousiasme daar boven in de boom. Het is een Achterhoeks woord voor merel maar als je hem hoort klinkt hij als een gieteling. Let maar eens op.
Vanmorgen vertelde Herman Sandman in het DVHN over woorden die je van huis uit mee krijgt en dan heb ik het niet alleen over de streektaal maar gewoon woorden of de uitspraak van woorden die er in een gezin ingeslopen zijn. Hijzelf heeft het Gronings als thuistaal meegekregen, maar zijn vrouw die alleen Nederlands spreekt hoort hij vaak als stopwoordje maazoo zeggen, is een gewoonte geworden.
Eigenlijk denk ik dan in mezelf glimlachend aan mijn moeder en opoe. Beiden hadden het over het gele gevaar dat al vroeg in het voorjaar zo mooi bloeide. Later begreep ik dat het de forsythia is, maar het gele gevaar klonk ook mooi al kreeg ik daar wel eens een onbestemd Chinees gevoel bij. Zo hadden ze het op de Haar ook over de vleisbloemen in de spoorsloot. En warempel, het wilgenroosje is vleeskleurig. Maar voor restaurant de Radstake had zij een aardige verbastering verzonnen. Om de weg aan te wijzen richting Aalten waar we toen woonden gaf zij de aanwijzing om daar bij de Ratsasa rechtsaf te slaan.
Ik heb er al eens over verteld maar de sesiekar is tot nu toe het toppunt. Mama hield niet van een sesiekar,- stationcar- het leek haar teveel op een begrafenisauto en aan begrafenissen wilde ze nog even niet denken.
Ook bij Wim zijn begrafenissen geen geliefd gespreksonderwerp, heeft er in zijn jeugd teveel meegemaakt. Hij presteerde het eens om in een gesprek op de Boomgaard te zeggen dat hij het liefst na een mooi afscheid in de kerk de rest wat hem betrof niet meer zo hoefde. Met zijn allen naar het kerkhof? Hij wist het nog dat wanneer de kist zakte de naaste familie in huilen uitbarstte.
Dat bracht bij mijn moeder wat emotie teweeg. ‘Ik hoppe toch dat iele mien wel tot et ende wegbrengt’, zei ze. Wim voegde er natuurlijk aan toe dat hij dat voor zichzelf bedoelde maar dat hij haar als het zover was met alle liefde tot het allerlaatste eindje weg zou brengen. En zo is het veel later bij haar overlijden ook gebeurd, met luidende klokken en heel veel mensen. Zelfs de vrouwenvereniging van Linde stond aan weerskanten bij de ingang van de Vordense begraafplaats opgesteld. Het is een begraafplaats midden in het bos en ik weet zeker dat de gieteling daar vaak te horen is.

wat ben jij toch een kanjer in die streek-- woorden ! het is " smullen " ervan  ,  echt ! 

 met mijn lezen gaat het goed  , alleen kleine grijze letters gaan niet meer --dus lees ik nu " grote letter- boeken --smile --

verder gaat het hier op en af , die bloeddrukis somseen probleem en soms niet -- je leert er mee leven 

en ik mag vrijdag mijn 1ste prik halen -- kijk er naar uit

veel groeten

29-03-2021 om 10:02 geschreven door ani

28-03-2021 om 17:59 geschreven door Dirk