Toen we een paar jaar terug nog schapen hadden keek ik vaak met verbazing naar de ooien die met hun lammeren voor het eerst naar buiten gingen. De lammeren liepen steeds vlak tegen hun moeder aan. Steeds zorgde die er voor dat ze uit de wind liepen en na een poosje ging het weer richting warme stal om het na een half uurtje weer te wagen. Wonderlijk hoe de natuur dat zelf regelt.
En geloof maar niet dat het bij een vreemde moeder mocht drinken. Dan werd het keihard weggeschopt. Soms verstootte de moeder haar eigen lam zelfs en moesten we haar, als flesselam, leblam of ook wel potlam genoemd, met de fles grootbrengen. Nu wordt er op Marktplaats nog wel eens om een “nat” schaap gevraagd. Dan is er bij een bevalling een ooi dood gegaan, maar leven de lammeren of het lam nog.
Een “nat” schaap is een schaap waarvan het lam doodgeboren is. Die heeft natuurlijk wel goede melk. Er schijnt een trucje voor te zijn om het vel van het dode lam over het andere moederloze lam te binden en dan zou deze moeder het lam wel accepteren.
Onze Bram wijkt net als de lammeren bij de ooi niet van mijn zijde wanneer ik buiten een rondje langs de wei loop of gewoon door de kamer stap. Dat is wat anders als toen we met de pups van Tessa en Scott naar buiten gingen. Dat waren er natuurlijk wel een paar meer, de laatste keer zelfs 7 stuks, maar toen die één keer de pootjes er onder hadden vlogen ze overal op af. Eentje noemden we zelfs Columbus omdat die steeds op ontdekkingstocht was.
Toen ik vanmorgen vanwege het mooie weer voor het eerst een rondje langs de wei liep kwamen de pony’s er met gang aanzetten en bleven nieuwsgierig naar deze kleine nieuwkomer kijken. Volgens mij is Bram goedgekeurd en mag t-ie blijven. Tessa doet haar werk door rondjes om ons heen te draaien zodat Bram, mocht hij onverhoopt een andere weg kiezen, weer snel terug gedreven wordt.