|
Wim en zijn moeder hebben het altijd samen goed kunnen vinden.
Zullen we vandaag er eens op uit gaan zeg ik vanmorgen aan het ontbijt tegen Wim. We hebben nog een vrij reizen kaartje van de N.S. en anders komt er niets van. We hebben er al een paar laten verlopen dit jaar en daar heb je zon kaart toch niet voor aangeschaft. Het is alleen zo jammer dat we toch wat in een uithoek van Nederland wonen. Voor we in Zwolle zijn ben je zo al meer dan een uur kwijt en wanneer je dan naar een van de grote steden wilt nog eens een paar uur. Ik ben wel eens zo moe geweest na de reis Emmen Amsterdam, de bezoeken aan het Rijksmuseum, Het Stedelijk èn de Albert Cuyp dat ik bij de Bijenkorf boven in het restaurant eerst een tukkie moest doen. Gewoon met de armen op tafel en mn hoofd erop. Na 20 minuten ging het weer. In de trein op de terugweg sliep ik verder.
Nee vandaag zoeken we het dichterbij. We gaan Wims moeder opzoeken in Hattem en we bellen Ben en Niesje of die soms ook thuis zijn. Het reizen wordt een makkie want Ben staat ons in Zwolle al op te wachten zodat we zelfs geen bus hoeven te pakken.
Het wordt een gezellige dag, een beetje voorbereiding op Canada, zullen we maar zeggen. Julia en Eva, hun kleindochters van Paul Sietse en Annemarie zijn er ook. Ze zijn er als kind aan huis, heet dat toch, makkelijke kinderen die zich goed zelf kunnen vermaken. Julia deelt ons regelmatig nepsnoepjes uit.
Natuurlijk gaan we even het stadje in en hoe kan het ook anders, we vinden bij B.H. Borst nog een leuk afgeprijsd setje. Terwijl ik met Ben en Wim moeder Siet opzoek in het Zorgcentrum De Bongerd, zorgt Niesje alweer voor de avondmaaltijd. De ruimte van de dagopvang is na de verbouwing heel gezellig geworden, maar wij nemen moeder mee naar boven naar haar kamer en smikkelen met elkaar een paar zoute harinkjes naar binnen. Daar kun je haar een groot plezier mee doen. Moeder beseft dat ze niet veel meer weet, maar ze zingt alle oude liedjes van vroeger nog uit volle borst mee. Jullie hoeven over mij niet in te zitten, ze zorgen hier goed voor mij, zegt ze steeds.
Ben brengt ons s avonds weer naar de trein en zo hebben we een mooie dag gehad. We eindigen de dag nu met Inspector Lynley op Ned 1
In de dagopvang van De Bongerd is ook een kat, een levensechte nepkat. Ze kan spinnen, met de ogen knipperen en miauwen.
De oudste en de jongste van de vier broers, Wim r. en Ben
|
