Nee, zonaanbidders zijn we niet echt. ’s Avonds gaan we naar het strand en wandelen langs de vloedlijn. Dan zie je ook honden in alle soorten en maten, want die mogen overdag niet op het strand. We zijn vaste klant geworden bij de strandtent voor een cappucino…of meer!xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Op de camping zijn een aantal kinderen in de doelgroep voor “Ik ben Moniek”. Heel spontaan komen ze vertellen hoe ze heten..Anke en Bauke en Tim. Ze spelen dat het een lieve lust is. Iedere keer wanneer Anke langs komt richting speeltoestellen zegt ze : “Hallo.”

Ik bied ze een boekje aan met de vraag of ze die op school willen laten voorlezen en m’n visitekaartjes daar en in hun omgeving willen afgeven. Er wordt heel enthousiast gereageerd. Eén moeder vindt het leuk dat het zo echt is, zo herkenbaar. Haar vader heeft ook schapen en een bordercollie. En zelf hebben ze er ook één, maar die hebben ze thuis gelaten. Ze zullen "Ik ben Scotty"ook geweldig vinden. Op mijn website www.hettysite.nl kun je meer informatie vinden over m'n kinderprentenboekjes en m'n schilderijen.

Verder hebben we Middelharnis en Sommelsdijk ontdekt! Eigenlijk zocht ik het straatje dat Jan de Korte (onze dominee en mede amateurschilder) pas heeft geschilderd. Hij is er opgegroeid en zijn grootouders woonden aan het eind van dat straatje. We hebben meerdere van dat soort straatjes gezien. Mooi…die oude huizen. Er hangt een sfeer van lang geleden…

De laatste dag gaan we naar Ouwerkerk, waar in een caisson die gebruikt werd om de gaten in de dijk te dichten, een museum is ingericht over de Watersnoodramp van 1953. We herkennen zoveel van de beelden die we als kind hebben meegekregen, dat we allebei met tranen in de ogen rondlopen. Een jasje van een verdronken kind, de boekentas met inhoud van een jonge LTS-er die het niet gered heeft. Het weerbericht van die dag en de nieuwsberichten.

In het nabijgelegen restaurant zitten we later lekker een hapje weg te werken met prachtig uitzicht op een natuurgebied. Daarna lopen we een poosje door Zierikzee, ook een bijzonder mooie stad. Zo zie je maar weer dat je niet zo heel ver van huis hoeft te gaan om nieuwe dingen te ontdekken. Hoewel Wim vanmorgen mompelde:”Volgend jaor wodt ‘et toch weer Schotland!”

foto: Zierikzee