|
De boerderij, nu met vensters in de kleuren die horen bij het Geldersch Landschap.
We ware vrijdag amper op de Boomgaard aanbeland, Wim had net met zijn speciale boormachine met opzetstuk gebruikt om de pootjes uit te draaien, of Mark belde. Weten jullie iets over die berg geel zand die bij jullie brievenbus neergekieperd is?
Wij vermoeden dat het alvast zand is om straks te gebruiken als er getegeld gaat worden. Maar Wim begint al wat onrustig te worden. Bovendien zal er een elektricien komen om de beide buitenlampen opnieuw aan te sluiten die het na de aanleg van de riolering ineens niet meer deden.
Nadat we gisteren een gezellige avond hebben gehad bij Ben en Diny met Eb en Dirkje, bleef de onrust knagen en wilde hij vanmiddag na de koffie met Johan en Joke, eigenlijk het liefst meteen op huis aan.
Maar het was mooi weer, wat zeg ik
stralend weer. Ik had nog wel zin om richting de Kieftskamp te lopen. Nou vooruit
we gaan op pad. Lopend komen toch sneller de herinneringen boven. We komen langs een smal beekje, de laoke werd dat altijd door ons genoemd. Als ik naar het smalle stroompje kijk snap ik niet dat opoe Bijenhof er zon stennis om kon maken. Pas maor op da-j neet kort bie-j dee laoke komt, want dan hef de bollebak oe zo te pakkn. En vader Hein moest de eerste dag al een hekwerk voor die laoke maken zodat we er niet per ongeluk in konden vallen. Net als hij een stel latten had moeten timmeren voor ons slaapkamerraam, want stel je voor dat de kinder toch uut et raam zollen reiken naor de electriciteits draoje of dat ze gewoon uut et raam konnen vallen.
Iets verderop komen we langs de boerderij waar 50 jaar geleden de fam. Nijenhuis woonde, een boerderij horend bij de Kieftskamp wat te zien was aan de rood-witte vensters. Het pad dat vroeger aan weerszijden in het vroege voorjaar een wit waas van sneeuwklokjes had is nu bijna overwoekerd. Nadat het hele landgoed overgegaan was in handen van het Geldersch Landschap heeft eerst Jan Roeterdink met Joke er geboerd. Nu is er een enorme biologisch melkveebedrijf bijgebouwd. Twee boeren zitten er op, maar geen van beiden willen in het boerderijtje wonen. Er moet te veel aan gerenoveerd worden op eigen kosten en de huur liegt er ook niet om. Jammer. De beuken verderop zijn enorm. Ik zie nog een boomklevertje die een eikenboom op en af gaat op zoek naar voedsel. Als we uiteindelijk weer terug zijn pakken we in. Het is mooi geweest!
Nog steeds woont hier niemand. Jammer!
De grote gebouwen van de biologische boerderij
Rust en nog eens rust
Bijna Thuis. Langs deautoweg ter hoogte van Emmen staat dit kunstwerk, een enorme giraf.
En dat terwijl de dierentuin van Emmen, de mooiste van ons land zeggen ze, in zwaar weer verkeert.
|
