Ik hoor net in zo’n woonprogramma dat ruwe muren helemaal uit zijn… dat is volgens de interieur stylist 1980 stijl.
Onze muren zijn al zo ruw gestuukt in 1975. Toen heeft er in dit van origine keuterijtje, zoals de makelaar het indertijd noemde, een verbouwing plaats gevonden. Wat vroeger de kleine deel met stallen was is veranderd in een keuken met eetgedeelte en de badkamer kwam in de voormalige geitenstal. Er werden flagstones op de vloer gelegd die je ook wel in de tuin ziet liggen. Boven dat eetgedeelte, de vroegere hilde, is een tweede slaapkamer gemaakt. De open wenteltrap naar boven neemt zo weinig mogelijk plaats in. Alles is eenvoudig, maar functioneel. De voormalige ouderslaapkamer beneden, 2x 4m, is nu werk/ logeerkamertje.
Verder is hier weinig antiek of ander waardevols in huis te vinden… misschien alleen de oude typemachine die nog van vader Hendrik Jan was en waar opa Eggink nog zoveel brieven op getypt heeft tot hij de kracht niet meer had om die toetsen flink te raken. Maar die heeft ook vooral emotionele waarde.
Zwager Ben Wagenvoort is wel van antiek en origineel. Hij keek in het begin dat hij hier kwam peinzend rond en zijn blik bleef even gevestigd op dit tegelplateau dat in de schoorsteenmantel vast gemetseld zit. Hij is niet alleen van het antiek maar ook van de paarden. “A-j ooit den schosteen d’r uut zollen brekken mag ie mien die tegels wel doen”, zei Ben. Waarschijnlijk dateren die uit de 19e eeuw. Ze zaten vroeger in een boerderijtje verderop maar alle behuizing verder is weg. Alleen ons huis staat er nog. Bij de verbouwing in 1975 hebben ze dit tegelplateau verwerkt in de, inderdaad ook heel ruw gestuukte, schoorsteenmantel.

Maar om nu alle muren glad te maken omdat zo’n woonprogramma dat zegt… Ik hou eigenlijk wel van een beetje ruw…. ook wel van erg ruw. We laten het mooi zitten.