Beertje

Dat was een gezellig avondje aan de Molendijk. Wouters verjaardag werd nog eens dunnetjes over gedaan. Vrienden uit de buurt, waaronder Ep en Dirkje maakten er een feestje van. Ik dacht altijd dat Diny en ik er wat van konden als we bij elkaar waren, maar de zussen Ria en Wesselien deden voor ons niet onder. Wat kan de wereld toch klein worden. Wesselien bleek in Sinderen bij Varsseveld te wonen. En ik zeg zo tussen neus en lippen door:”Ken ie-j dan meschien ok een Anda Kreeftenberg.... uut Varsseveld?" Anda en Dick zijn onze vrienden van het eerste uur. Stomverbaasd kijkt ze me aan. “Daor he’k bie-j in de klasse ezetten. Ik heb eur nog ezien op de reunie en wie-j hebt nog zo leuk met mekare epraot.” Natuurlijk kwam Guus Hiddink, inderdaad ook een oud-klasgenoot ,ook nog ter sprake die de reünie met zijn aanwezigheid ook had opgeluisterd. Op de vraag op de lagere school nog wat hij later wilde gaan doen... had hij ooit geantwoord:"Een hoop geld verdien'n!" En een ieder weet wat het geworden is.
Wesselien houdt schapen en dan kan ze bij mij al niet meer stuk. En nog wel Kerry Hill, een mooi Engels ras. En een ezel en ze heeft een dikke Benner Senner, Pleunie, die ze achter de auto in een kist op een soort aanhanger vervoert. We spreken af dat we haar en haar menagerie een keer komen opzoeken. De dames nemen nog een stel kinderboekjes bij me af. Altijd handig, vinden ze, wanneer je eens op bezoek gaat waar ze kinderen hebben. Erg leuk.
Dat geeft de burger moed. Misschien ga ik nu toch verder met Ik ben Beertje, het boekje in wording over ons fleslammetje.