‘Nee juf, dat is een zonnekoekje’, zei een klein meisje in mijn allereerste klas in Hattem. En ze wees een lieveheersbeestje aan. Ik dacht dat iedereen dat mooie kevertje met zijn rode schild met zwarte stipjes zo noemde, maar intussen heb ik wel door dat iedere streek zijn eigen woorden gebruikt voor sommige planten en dieren. In Hattem heb je dus zonnekoekjes. Ik dacht er aan toen ik het gisteren over een meizoentje had. Er heeft nog niemand op gereageerd. Dan zullen het wel meest Achterhoekers zijn die mijn website bezoeken. Natuurlijk heb ik onder de hand in de gaten dat mijn meizoentje door de rest van Nederland madeliefje genoemd wordt… ook mooi!
En je moet ook wel een moeder of oma hebben die hun eigen woorden hebben ontwikkeld voor sommige planten of dieren. Ik heb lange tijd gedacht dat die prachtige gele forsythia die in het voorjaar zo uitbundig kan bloeien het gele gevaar heette. Zowel opoe als mama noemden het zo. Net als de vleisbloemen in de spoorsloot. Ze zijn inderdaad vleeskleurig, maar de plantengids noemt ze toch echt wilgenroosje. Het viel me tijdens onze reis door Noorwegen, al weer een hele tijd geleden, wat tegen wat betreft de plantenwereld. Misschien heb ik niet goed gekeken want met een camper gaat het wat vlug, maar de enige bloemen die me daar opvielen waren inderdaad een overvloed aan wilgenroosjes….en vooruit.. wat vingerhoedskruid. Net als de vinken, die waren er genoeg maar verder...? Ik vroeg aan een van de schippers, want er ging ook gevaren worden, wat voor vogels er te vinden zijn zo aan de westkust van Noorwegen. Hij keek me stomverbaasd aan. “Zeekippen”, was het enige wat hem te binnen schoot en daarmee bedoelde hij alle meeuwen en aanverwanten.
Pas kwam ik weer een foto tegen van de Radstake, een restaurant ergens onderweg van Zelhem naar Varsseveld en ik zeg het weer even zachtjes voor mezelf alleen, wat mama ooit zei als ze deze bedoening bedoelde als ze de weg wilde uitleggen naar Aalten waar we toen woonden… ‘de Radsasa’. En zo komen de misverstanden de wereld in.