“Dat is lang geleden dat ze me zo genoemd hebben”, zegt schapenman Rob wanneer we achter de koffie zitten. Hij kwam toch vandaag al met een paar mooie ooien met drie lammeren. Zo leuk! Hij had de ooien in een schapenkar, maar de lammeren had hij in een grote kist achter in de Caddy. Hij had z’n zaakjes goed voor elkaar.
Ik vertel net dat ik eigenlijk een wat oudere Drent met pet en klompen had verwacht aan het hek toen hij voor het eerst kwam kijken naar onze weide. “En toen stond daar een knul, net zoiets als Mark,”voeg ik er aan toe. Hij schiet in de lach…. knul! Ze blijken inderdaad even oud te zijn, allebei 41.
De afrastering wordt heel precies nagelopen en het schrikdraad gecontroleerd. Er is nog extra draad gespannen zodat de schapen over drie weken op een ander stuk kunnen grazen. Het is een bijzonder soort, de Schoonebeker. Hoog op de dunne beentjes en met smalle koppen. Samen met het Drentse heideschaap zijn het de enige oerrassen van Nederland, die vroeger om de mest en het afknabbelen van de heide gebruikt werden, maar nu overbodig zijn na de komst van de kunstmest. Er is in Drente nog wel heide. In Exloo wordt die kort gehouden door een kudde Drentse heideschapen, die iedere dag vanuit de schaapskooi in het centrum de heide op gaan. In het Dwingelderveld loopt ook een kudde net als op het Hijkerveld.
Over een paar weken komt Rob nòg een paar stelletjes brengen.
De schapen voelen zich al snel op hun gemak en tegen de avond kunnen we al van de capriolen van de lammeren genieten. Die hebben dan hun speeluurtje. Het is weer net als vroeger. We zullen weer vaak bij de wei zitten.

mijn kleine nieuwe huisgenoot lijkt sprekend op een lammetje dat voor het eerst de wei in gaat.

Gewoon heerlijk om te zien en ik ben er tot nu toe dolblij mee.

01-05-2011 om 18:59 geschreven door thea