|
Maar deze laatste dag besluiten we met een bootochtje op de Moldau terwijl we genieten van een Tsjechisch buffet waarvan me de gehaktrolletjes gevuld met een soort spinazie à la crème bijgebleven zijn. Een lekker slot dus. We zijn nu eens op tijd in ons hotel want morgen is het vroeg opstaan geblazen.
Curtis checkt zijn mail nog even op onze laptop. Meer dan 100 berichten, maar de leukste is van Pamela die de baan in Minneapolis heeft gekregen en binnenkort gaat verhuizen van de wereldstad New York naar haar roots en haar familie. Met kleinzoon Benjamin, die liefkozend Bennie wordt genoemd, gaat het nog niet geweldig. Hij is de laatste weken niet aangekomen en dat geeft bij opa Curtis en oma Berdena opnieuw zorgen.
Een laatste foto voor de bus van ons zessen.
Wim heeft de taak als opper- wekker door de volgende morgen bij een heel stel knock knock on the door te doen. Hij heeft nl een wekkertje in zijn telefoon. Er wordt wat gekreund om kwart voor zes, maar zo zitten we om kwart voor 7 aan het ontbijt en om half 8 rijden we.
Het valt niet mee vandaag... twee dikke files, maar de chauffeur vermaakt ons en de Zoetermeerse meisjes voorin ook. Ze hadden de massage stoelen in het hotel uitgeprobeerd en dat zag chauffeur Cor natuurlijk. Het schijnt nogal geblubberd te hebben. nee... hij had zijn ogen niet in de zak. Ook niet, zo vertelde, hij toen eens een hele bus vol schaars geklede vrouwen totaal verregend bij de bus aankwamen. Hij grinnikte bij de herinnering. "Tja...", zo meldde gids Martin grijnzend, "wij zijn met weinig tevreden". "Ja ja natuurlijk", reageerden de beide meisjes adrem, "bier en tieten.... en auto's"..
Afscheid van een prachtig land
|
