GEDULDIG HET GOEDE DOEN

In de geneeskunde wijzen de woorden

met de uitgang ‘itis’

op een ontsteking.

Zo heeft men het over

sinusitis, otitis, bronchitis,…

Zou je de te grote haast

om resultaten te bereiken,

niet ‘immediatitis’ kunnen noemen?

We willen de bekwaamheid

van een afgestudeerde bezitten

en we hebben ons toelatingsexamen

nog niet afgelegd.

Na enkele jaren beroepspraktijk

willen we al

de hoogste resultaten bereiken.

En wanneer die uitblijven,

laten we ontmoedigd de armen hangen.

Tot voor twintig jaar

gebruikten de mensen in de meeste

Vlaamse huizen

naast de klassieke grote emmers

ook ‘zepeseultjes’,

kleine emmers voor bruine zeep.

Wie in het leven enkel

een ‘zepeseultje’ geduld heeft,

zal weinig realiseren.

Velen denken zelfs

dat een goed opgemaakt plan

en grote voornemens volstaan.

Een Vlaamse spreuk

maakt er ons op attent:

‘We hadden wat we wouen,

als we deden wat we zouen…’

Het is naïef te denken

dat we in een handomdraai

onszelf en de wereld verbeteren.

Grote en duurzame resultaten

vragen tijd,

want het gaat steeds om hetzelfde weefsel

op hetzelfde weefgetouw.

Valeer Deschacht

01-08-2018 om 17:40 geschreven door Omer

THUISKOMST VAN DE KINDEREN

Als grote bloemen komen zij uit ’t blauwe duister.

Onder de frisheid van de avondlucht

waarmee hun haren en hun wangen

licht zijn omhangen, zijn zij zo warm. Gevangen

door ’t sterke klemmen van hun zachte armen,

zie ik de volle schaduwloze liefde,

die op de bodem van hun diep-doorzichtige ogen leeft.

Nog onvermengd met menselijk erbarmen,

dat later komt – en redenen en grenzen heeft.

M. Vasalis

30-07-2018 om 16:26 geschreven door Omer

‘Als je in de woestijn van het leven

ergens echte liefde vindt,

ga dan met deze liefde mee.

Dan kom je bij de bron van alle liefde,

bij God, de grote oase van Licht en Liefde

voor vandaag en alle dagen

en voor de eeuwigheid.’

Phil Bosmans

25-07-2018 om 18:49 geschreven door Omer

DUALITEIT

Ik sta met mijn hart in de ene
en mijn hoofd in de andere hand.
Op de maat van de wind wieg ik heen en
weer tussen droom en verstand.
Hoezeer ik mij ook beijver,
nooit blijf ik in evenwicht.
Van links gezien ben ik een cijfer,
van rechts beschouwd een gedicht.
Mijn schedel steekt vol begrippen,
mijn gemoed raakt ze niet aan;
en wat mijn hart zegt tegen mijn lippen
heeft mijn hoofd nog nooit verstaan.

Andries Poppe

24-07-2018 om 22:59 geschreven door Omer