Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
Doorheen de dagen
Ervaringen besproken
07-06-2014
ZONDAG 8 JUNI
PINKSTEREN A - 8 JUNI 2014
‘STORT IN MIJN HART EEN NIEUWE GEEST’
Pinksteren, Sinksen, het feest van de Heilige Geest, de Trooster en Helper, zoals Jezus zelf er over spreekt bij het Laatste Avondmaal, het feest ook van de vruchten van de Geest, liefde, vreugde, vrede … en die andere warme gaven, die we straks horen vermelden.
Maar misschien is het nog het meest het feest van het enthousiasme, zoals de eerste vrienden van Jezus, op die allereerste Pinksteren, omgevormd werden van schichtige angsthazen tot geestdriftige getuigen van de Blijde Boodschap van Gods Koninkrijk, dat op handen was …
Eerste lezing uit de Handelingen van de apostelen 2,1-1
Toen de dag van Pinksteren aanbrak, waren zij allen op één plaats bijeen. Plotseling kwam er uit de hemel een geraas alsof er een hevige wind opstak, en het vulde heel het huis waar zij waren. Er verschenen hun vurige tongen, die zich verspreidden en zich op ieder van hen neerzetten.
Zij raakten allen vol van heilige Geest en begonnen te spreken in vreemde talen, zoals de Geest hun ingaf.
Evangelie: Johannes 20,19-23
Nogmaals zei Jezus tot hen: ‘Vrede zij u. Zoals de Vader Mij gezonden heeft zo zend Ik u.’
Na deze woorden blies Hij over hen en zei: ‘Ontvangt de heilige Geest. Wier zonden gij vergeeft hun zijn ze vergeven, en wier zonden gij niet vergeeft hun zijn ze niet vergeven.’
DE VRUCHTEN VAN DE GEEST
Grote theologen hebben er op gezwoegd om uit te leggen hoe wij de Heilige Geest kunnen DENKEN. Opnieuw moeten we echter zeggen: dure woorden brengen niet altijd veel klaarheid. Hoe goed hun pogingen ook bedoeld waren, veel wijzer zijn we er niet van geworden.
WIJZER kunnen we wel worden, als we omzien naar mensen in wie deze Heilige Geest aanwezig en zichtbaar aan het werk is. Laten wij kijken naar mensen, die door Gods Goede Geest bewogen worden. Zulke mensen tonen een glimp van de Heilige Geest. Zo zullen we een beter inzicht krijgen dan door geleerde beschouwingen. De heilige Geest kan je toch niet in woorden vatten of vangen.
Maar je kan Hem enigszins opmerken in mensen, waar een uitzonderlijk hart in schuilt. Hun woorden zijn doordesemd van GOEDHEID. Hun daden houden Jezus levend onder ons en laten ons zijn Geest zien.
Zulke mensen stralen iets uit dat meer dan menselijk is: hun woorden, hun daden, hun hele manier van leven vertolkt Gods Geest, die heilig en goed is. Of om het nog maar eens met Paulus te zeggen: hun leven is doordrongen van DE GAVEN VAN DE GEEST: liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid en trouw, zachtheid en ingetogenheid. Waar die zichtbaar zijn, is Gods eigen Geest aanwezig en leeft Jezus voort onder ons.
Om deze gaven of vruchten van de Heilige Geest hebben wij gebeden in de voorbije Pinksternoveen, in deze stille tijd tussen Hemelvaart en Pinksteren. Zulk gebed verhoort God. Wij mogen vertrouwen op zijn genade, als wij ons hart maar openstellen, als wij maar ONTVANKELIJK en bereid zijn. Zo heeft Jezus zelf het ons beloofd en toegezegd. En wie is er meer geloofwaardig en betrouwbaar dan deze Jezus, onze goddelijke Broeder.
Deze lieftallige gaven wil ik u van harte toewensen op deze zalige hoogdag van Gods Goede Heilige Geest.
Eén jaar is Jorge Bergoglio intussen paus Franciscus. OKRA voelde duidelijk dat er sinds zijn aantreden een nieuwe wind door de Kerk waait en is de paus daar dankbaar om. Om hem aan te moedigen zijn pontificaat in dezelfde lijn verder te zetten, schreef OKRA een open brief aan paus Franciscus. Hierbij vind je een ingekorte versie.
Buon giorno, paus Franciscus
Mogen we je zo groeten? Zoals jij zelf ons groette bij je eerste aantreden, met de meest eenvoudige woorden: ‘Buona sera’. Een jaar later is zoveel duidelijk: dat korte zinnetje werd je niet ingefluisterd door een consultbureau. Je eerste twee woorden tot de wereld waren authentiek, een voorbode van je nieuwe missie. Je wil geen modieuze verschijning zijn, met een oppervlakkige populariteitscampagne. Het zit zoveel dieper. Je wil je inschakelen in de sterkste en mooiste tradities van de Kerk. Ook je gedurfde naamkeuze gaf het al aan. Je wil aansluiten bij de verdiepingsdynamiek en het humaniseringsproces die Jezus en Franciscus op gang brachten. Je wil tegelijk vermijden dat er nieuwe donkere bladzijden aan het boek van de kerkgeschiedenis worden toegevoegd.
Vernieuwing vanuit het hart en de ziel van de traditie.
Je steekt conservatief en progressief in de Kerk voorbij met een gemeenschappelijke boodschap aan alle stromingen. Niet met het zich aanpassen aan de wereld, kan het evangelie zout worden in de wereld. Niet door enkel de uitgangspunten van de moderniteit over te nemen, zal de Kerk weer aantrekkelijk worden voor moderne mensen. Niet door zich in de schittering van de waarheid of volmaaktheid boven de mensen en de wereld te verheffen, zal het geloof gist kunnen zijn in het deeg. Niet door zich in puurheid en volheid van geloof terug te trekken uit de slechte, goddeloze wereld, kan het geloof weer smaak brengen in de samenleving. Je wil kerkelijke verantwoordelijken, christenen en alle mensen van goede wil bekleden met niets minder dan met deze wezenlijke uitnodiging: doen jullie met mij mee om economie en politiek te laten beginnen en eindigen met zorg voor gerechtigheid? Doen jullie met mij mee, individueel en in groep, om ‘bedienaars’ van solidariteit en barmhartigheid te worden? Het is een boodschap die je richt tot rechts en links. Aan de gelovigen en kerkelijke verantwoordelijken vraag je om de Kerk te maken tot een plek van heling en verkwikkende bron.
Met de vreugde van het evangelie.
De tijd is rijp. De titel van je apostolische brief ‘De vreugde van het evangelie’ drukt het goed uit. Niet met klagen of cynisme maar met enthousiasme kan de samenleving weer worden opgebouwd tot een huis van gerechtigheid en vrede. Niet met kritiek of somberheid kan de Kerk weer worden omgebogen tot een kleurrijke kudde met ruimte voor elk én met de nodige samenhorigheid. Je droomt van een Kerk met een actieve deelname en inbreng van alle geledingen.
Er zijn zo van die momenten in de geschiedenis dat de gewone gang van zaken wordt opengebroken. Er komt dan een ietwat onverhoopt begenadigd moment van dieper aanvoelen en zien. Het is het juiste moment voor het juiste handelen. De tijd is rijp voor vervulling.
Wij doen met je mee, paus Franciscus.
Paus Franciscus, wij beleven en zien het zo. Na jaren van ‘crisis en zwaartegevoel’ in de Kerk is je optreden een verademing. Het is een unieke kans om de wereld en de Kerk de volle adem van Jezus en zijn evangelie terug te schenken. Je ontwapenende woorden en gebaren willen iedereen meenemen in die nieuwe dynamiek van de Geest, in een diepe innerlijke en structurele vernieuwing. Iets van het vuur dat we voelen als we in de voetsporen van Franciscus wandelen in Umbrië, voelen we ook oplaaien als we jou bezig zien en horen. Je optreden blaast onze gedoofde idealen en ons geloof in kerkelijke verandering weer aan tot hernieuwd Pinkstervuur.
Is dit niet het mooiste geschenk dat we je kunnen aanbieden bij een jaar pausschap: onze belofte dat we met jou willen meedoen op de plek waar wij staan. Dat wij hier en nu doen zoals jij het daar in Rome doet. Dat leer jij ons ook: dat we maar kunnen slagen in de missie die Jezus ons gaf als we weer Volk van God worden én als we als Volk van God handelen. En dat op de wijze van het oude beeld van de apostel Paulus: alle ledematen, elk met hun inbreng, maar evenwaardig in dienst van het hele lichaam. Jij schept met je eenvoud, je nederigheid en je bereidheid tot broederlijke samenwerking de eerste voorwaarde voor vernieuwing in Kerk en wereld. De tweede voorwaarde ligt bij ons: waar en hoe gaan wij in op je uitnodiging om het Pinkstervuur in eigen midden weer aan te steken of aan te wakkeren?
We schrijven ons eigen geloofsverhaal uit
In je apostolische brief ‘De vreugde van het evangelie’ nodig je ons uit om meer werk te maken van ons eigen geloofsverhaal. We willen graag ingaan op je uitnodiging. We zullen je brief aandachtig lezen en we willen hem in ons opnemen. We zullen je brief op zoveel mogelijk plaatsen bespreken, met de droom en de hoop om er iets mee te doen, met name in OKRA. De besturen van OKRA sturen jou alvast, via de nuntiatuur, deze open brief toe. Om op hun beurt jou te bemoedigen en te ondersteunen.
Misschien kunnen we beginnen door met elkaar in gesprek te gaan of elkaar een brief te sturen over wat jij, paus Franciscus, voor ons betekent. En over wat wij met jouw voorbeeld en uitnodiging willen doen.
Paus Franciscus,
We wensen je, namens OKRA,
alvast een goede gezondheid
en veel doorzettingskracht in je missie.
Het zal een zegen zijn voor het evangelie,
het zal een zaligheid zijn voor de Kerk en de wereld
Tussen Hemelvaart en Pinksteren hebben wij vandaag een wat stille zondag. Ook de eerste christenen hebben zo een tijd gekend. De droefheid weegt om het verlies van Jezus en de beloofde Helper en Trooster is nog niet gekomen. Maar zij blijven samen in gebed.
Want ook Jezus zelf had nog heel ontroerd gebeden die laatste avond toen Hij voor het laatst op weg ging naar de hof van Olijven en het kruis op Calvarie, om daar zijn zending te voltooien.
Moge dit gebed van Jezus zelf ook voor ons een steun en troost zijn … in tijden, die zwaar vallen, omdat wij op een of andere wijze vervolgd, verworpen of uitgestoten worden … omdat we trouw willen blijven aan de Geest van Jezus.
Eerste Lezing uit de eerste brief van Petrus 4,12-16
Geliefde zusters en broeders, wees niet verbaasd over de vuurproef die u ondergaat; er overkomt u niets uitzonderlijks.
Als u gehoond wordt omdat u de naam van Christus draagt, prijs u dan gelukkig, want dat betekent dat de Geest van God in al zijn luister op u rust.
Evangelie: Johannes 17,1-11a
In die tijd sloeg Jezus zijn ogen ten hemel en bad: ‘Vader, Ik heb uw naam geopenbaard aan de mensen die Gij Mij uit de wereld gegeven hebt. U behoorden ze toe; aan Mij hebt Gij ze toevertrouwd en zij hebben uw woord onderhouden.
Ik bid U voor hen. Niet voor de wereld bid Ik, maar voor hen die Gij Mij gegeven hebt, omdat zij U toebehoren.
‘IK BID U VOOR HEN’
Dikwijls kijken wij met heimwee en vertedering naar de tijd van de eerste christenen. Dikwijls ook bidden wij dat dezelfde geestdrift van de vroege Kerk evenzeer in en tussen ons zou leven.
Vandaag horen we de keerzijde van deze vroegste tijd. Jezus gaat weg uit deze wereld en bidt voor zijn leerlingen. Hij voorziet reeds de moeilijkheden, die hun deel zullen worden. Hij weet dat hun leven niet zorgeloos zal verlopen, als Hij niet meer zichtbaar bij hen zal zijn. Hij kent de vertwijfeling, die zij zullen voelen en Hij weet dat hun weg vaak zwaar zal zijn, als ze zijn weg willen gaan. Daarom dat kleine zinnetje bij het Laatste Avondmaal: ‘Ik bid u voor hen’.
Jaren later zijn de moeilijkheden van de leerlingen geen toekomstmuziek meer. Het leven was verder gegaan, en de leerlingen waren al die jaren trouw gebleven aan het woord van Jezus. Maar, hoe aantrekkelijk de boodschap van Jezus ook was, zij werden niet begrepen door de wereld. Integendeel: zij werden verstoten en uitgesloten, ze werden vervolgd, omwille van zijn Naam. Petrus schrijft daarom in zijn eerste bief:
‘Zusters en broeders, wees niet verbaasd over de vuurproef die u ondergaat; er overkomt u niets uitzonderlijks. Hoe meer u deel hebt aan Christus’ lijden, des te meer moet u zich verheugen.’
Ook dat was het leven van de eerste christenen en het blijft nog altijd het leven van velen die Jezus willen volgen. Het kan hard vallen in het dagelijkse leven, maar de werkelijkheid kan niet anders zijn. Even voordien had Jezus nog gebeden: ‘Vader, de wereld kent U niet en ziet U niet.’ En daarom bid ik U voor hen: ‘dat Gij hen in deze wereld zoudt bewaren.’
‘Heer Jezus,
bewaar uw gelovigen
in oprechte trouw aan U,
die Weg, Waarheid en Leven zijt
en die volkomen vreugde schenkt.’
Een kaarsje aansteken
Ik weet niet hoeveel mensen mij hebben geschreven
toen het slecht met mij ging:
‘We zullen een kaarsje voor je opsteken’.
Mensen uit alle lagen van de bevolking,
onder wie ook gelouterde mensen
die zelf ooit hard hebben moeten knokken.
Op die momenten voel je
dat zo’n kaarsvlammetje
niet zo maar een sentimenteel lichtje is.
Als iemand een kaars pakt en een lucifer,
en die kaars voor iemand anders aansteekt,
dan is er toch sprake van warmte
van de ene mens voor de andere mens.
Duizenden en duizenden mensen
steken op een dag een kaarsje aan.
Dat is iets heel anders dan wanneer duizenden mensen
“Heb je het moeilijk?”, vraagt hij na de zondagsmis. “Want ik zag je een traan wegpinken.” Nee, ik heb het niet moeilijk, maar wanneer Onze-Lieve-Vrouw van Vlaanderen wordt gezongen, krijg ik altijd tranen in de ogen. Ik weet niet waarom, maar dat lied ontroert me elke keer opnieuw. Misschien omdat zoveel van de devotie en volksliefde die uit het lied spreken, al lang niet meer vanzelfsprekend zijn. Misschien staat het voor een soort Vlaanderen dat door secularisatie en multiculturele inburgering tot een ver verleden behoort. Tot een verleden dat ik zelfs niet heb gekend; het hoorde eerder bij mijn ouders dan bij mij, zelfs niet bij mijn jeugd.
Meibomen en bloemenkransen
Dat vanzelfsprekende vertrouwen in Maria, dat ongekunstelde eerbetoon in de vorm van meibomen en bloemenkransen, ze zijn nochtans niet helemaal verdwenen. Onze verpleegster vertelde dat haar dochter op 1 mei met de scouts 20 kilometer naar Scherpenheuvel is gewandeld. Met dan een grote reünie van alle stappers ergens buiten de stad en een feestelijke intocht in stoet, met vlaggen en trompetten voorop, naar de basiliek. Heerlijk.
Goed dat zoiets nog bestaat. Want wars van schandalen en leegloop van kerken leeft de volksdevotie voort. Omdat Maria een vrouw is? Omdat ze als moeder zo dicht bij ons staat? Omdat niemand je kan en hoeft te vertellen wat je moet doen wanneer je op bedevaart gaat of een Mariaoord bezoekt? Voelt daarom elke keer dat ik in Lourdes kom als een opladen van mijn gelovige batterijen?
Vrouwen dragen geheim
Het afkalven van het geloof en van de kerkgang doet me pijn, zoals dat bij elke gelovige het geval is. We vragen ons allemaal af hoe het verder moet, wanneer de catechisten afnemen, de hele gemeente nog slechts één pastoor voor negen parochies telt en het aantal kerkbezoekers daalt en zichtbaar ouder wordt. Waar moet het naartoe? Iets compleet nieuws zien we nog niet groeien. Dan maar vertrouwen hebben en weten dat het niet onze maar Gods kerk is? Helpt dat? Ergens denk ik dat vrouwen de uitweg hebben, het geheim dragen. Want elke keer dat de kerk flatert, draait het om macht. En dat heeft geen enkele vrouw in de kerk. Vrouwen dragen de spiritualiteit, vaak de mystiek, het geheim van het contact met God. Ze moeten geen postjes of vriendjes beschermen, kunnen zich vrij naar God richten en geven leven op allerlei manieren en niveaus door.
Net zoals Maria destijds, die had ook niets te zeggen... Of toch? Ze had het soort autoriteit dat voortvloeit uit wijsheid, uit puur geloof, uit dicht bij God en haar Zoon staan. Het soort zeggingskracht dat niet op papier staat, maar uitgaat van een natuurlijke uitstraling. Om Maria kon niemand heen, omdat ze een natuurlijk gezag had. Dat soort invloed zou in de kerk wat meer moeten worden nagestreefd, de innerlijke bezieling, in plaats van macht. Meer vrouw en wat minder testosteron? Van de grote liefde die zoveel mensen Maria toedragen, valt voor de kerk meer te leren dan ze denkt.
Myrjam De Keyser
(Myrjam De Keyser is oogarts, echtgenote en moeder, en woont met haar gezin in een huis bij de karmel van Sint-Niklaas. Geregeld schrijft ze voor Tertio over dagelijkse dingen met een diepere bodem.)
Als we dat ja spreken, wanneer we voor de hemelpoort staan.
Maar het ja op dat moment wordt voorbereid door ieder jawoord dat we hier op aarde zeggen.
(Bron onbekend)
VELDKAPELLEN
Ik loop langs Vlaamse wegen met liedjes in mijn ziel. De hemel lacht me tegen terwijl ik bid en kniel in kleine veldkapellen met bloemen mooi versierd. Ik voel geluk opwellen: Maria wordt gevierd.
Dichtbij ruisen de bomen en de stoere canada's staan kort bijeen te dromen. Een man versnelt zijn pas en komt een kaars aansteken met eeltig boerenhand: Maria, geef ons teken, en zegen het akkerland.
De meeste veldkapellen herleven steeds in mei; ze kunnen veel vertellen en maken mensen blij. Voor haar Zoon de rozen, voor Maria mijn lied, want zij werd uitverkozen door God die alles ziet.
als Helper – Die ons bij staat, als Pleitbezorger – Die voor ons ten beste spreekt, als Levenskracht – Die ons aanvuurt, als Bron van Wijsheid – Die ons de richting wijst.
Open ons God, voor uw gave, uw Heilige Geest. Open onze oren, daar waar wij niet willen horen, waar wij bang zijn ons aan U toe te vertrouwen.
Open ons God, voor uw gave, uw Heilige Geest. Open onze oren, daar waar wij niet kunnen horen, waar onze oren dicht zitten met iets anders.
Open God, mijn oren en open mijn hart,
voor uw gave, uw Heilige Geest. Ik wil horen, God, mij toevertrouwen aan U, Ik wil luisteren en handelen naar wat U van mij vraagt.
Die Heilige Geest,
ik wil voor Hem open staan; ja zeggen op zijn hulp, ja zeggen op zijn rechtsprekende woord, ja op zijn leven gevende kracht en wijsheid.
De Joodse rechtspraak kende een gebruik, dat bij ons niet bestaat. Als iemand veroordeeld was, kon het gebeuren dat een mens met gezag stilzwijgend naast de veroordeelde kwam staan. Dit was een aanklacht tegen de rechters. De man, die zoiets deed, werd ‘de Helper’ genoemd, in het Grieks: de Paraklètos. De letterlijke vertaling luidt: ‘Hij, die erbij geroepen wordt’ om bijstand te verlenen.
De oorspronkelijke, Griekse tekst van het evangelie gebruikt dit woord – Paraklètos – als Jezus spreekt over de Heilige Geest als Helper en Trooster.
Eerste Lezing uit de Handelingen van de apostelen 8,5-8 en 14-17
Toen de apostelen in Jeruzalem hoorden dat de inwoners van Samaria het woord van God hadden aanvaard, stuurden ze Petrus en Johannes naar hen toe. Nadat ze waren aangekomen, baden ze dat ook de Samaritanen de heilige Geest mochten ontvangen.
Evangelie
In die tijd zei Jezus tot zijn leerlingen: ‘Als gij Mij liefhebt, zult ge mijn geboden onderhouden. Dan zal de Vader op mijn gebed u een andere Helper geven om voor altijd bij u te blijven: de Geest van de waarheid, voor wie de wereld niet ontvankelijk is, omdat zij Hem niet ziet en niet kent.
‘EEN HELPER EN TROOSTER’
Grote woorden kunnen de waarheid wel eens verhullen. Nu de paastijd van de Verrijzenis overgaat naar het Pinksteren van de Geest zien we dat weer. Over de Heilige Geest zijn zoveel moeilijke woorden gezegd en geschreven, terwijl alles eenvoudig wordt als we naar Jezus zelf luisteren.
Opnieuw hoorden we woorden van Jezus bij het Laatste Avondmaal. Hij zal verraden en gekruisigd worden. We staan aan het sterfbed van Jezus, zoals we misschien ooit aan het sterfbed van een geliefde stonden en bedrukt waren. Die stemming was er die avond, maar Jezus, de stervende zelf, troost en bemoedigt. Vorige week zei Hij: ‘Laat uw hart niet verontrust worden.’ Vandaag luidt het: ‘Ik zal de Vader vragen een andere Helper te geven, de Geest voor wie de wereld niet openstaat. Maar Hij blijft bij u en zal in u zijn. Ik laat u niet als wezen achter.’
Die Helper is geen toverduif uit een goochelhoed. De belofte van Jezus is pure werkelijkheid. Wanneer Hij gekruisigd en door de wereld verworpen zal zijn. zal Hij onder ons blijven, als DE LEVENDE. Maar alleen DAN en DAAR waar mensen Hem tot leven brengen. Zoals we soms bidden: ‘Barmhartige God, laat de Geest van Jezus in ons wonen en vervul ons met uw liefde. Maak nieuwe mensen van ons; dat wij op Jezus mogen gelijken. Maak ons herbergzaam van hart voor alle mensen rondom ons; dat wij delen in hun vragen en hun pijn, in hun vreugden en hun hoop.’ ZO blijft Jezus als DE LEVENDE onder ons. Want DAAR en DAN leeft zijn Geest.
Jaren geleden moest een gouverneur van de Nationale Bank gekozen worden. Het was rond Pinksteren en een ambtenaar zei: ‘Het is natuurlijk niet de Heilige Geest, die de gouverneur zal aanwijzen.’ Het was ironisch bedoeld, maar we mogen het ook ernstig nemen. Die uitspraak belicht het woord van Jezus: ‘De wereld staat niet open voor mijn Geest, ze kent Hem niet.’ Als die wereld zich liet leiden door de Goede, Heilige Geest van Jezus, zou hij er inderdaad heel anders uitzien.
Dan zou Jezus als DE LEVENDE onder ons leven, en de vruchten van zijn Geest zouden rijkelijk bloeien: liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid en trouw, zachtheid en ingetogenheid.
