The purpose of this blog is the creation of an open, international, independent and free forum, where every UFO-researcher can publish the results of his/her research. The languagues, used for this blog, are Dutch, English and French.You can find the articles of a collegue by selecting his category. Each author stays resposable for the continue of his articles. As blogmaster I have the right to refuse an addition or an article, when it attacks other collegues or UFO-groupes.
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Zoeken in blog
Deze blog is opgedragen aan mijn overleden echtgenote Lucienne.
In 2012 verloor ze haar moedige strijd tegen kanker!
In 2011 startte ik deze blog, omdat ik niet mocht stoppen met mijn UFO-onderzoek.
BEDANKT!!!
Een interessant adres?
UFO'S of UAP'S, ASTRONOMIE, RUIMTEVAART, ARCHEOLOGIE, OUDHEIDKUNDE, SF-SNUFJES EN ANDERE ESOTERISCHE WETENSCHAPPEN - DE ALLERLAATSTE NIEUWTJES
UFO's of UAP'S in België en de rest van de wereld Ontdek de Fascinerende Wereld van UFO's en UAP's: Jouw Bron voor Onthullende Informatie!
Ben jij ook gefascineerd door het onbekende? Wil je meer weten over UFO's en UAP's, niet alleen in België, maar over de hele wereld? Dan ben je op de juiste plek!
België: Het Kloppend Hart van UFO-onderzoek
In België is BUFON (Belgisch UFO-Netwerk) dé autoriteit op het gebied van UFO-onderzoek. Voor betrouwbare en objectieve informatie over deze intrigerende fenomenen, bezoek je zeker onze Facebook-pagina en deze blog. Maar dat is nog niet alles! Ontdek ook het Belgisch UFO-meldpunt en Caelestia, twee organisaties die diepgaand onderzoek verrichten, al zijn ze soms kritisch of sceptisch.
Nederland: Een Schat aan Informatie
Voor onze Nederlandse buren is er de schitterende website www.ufowijzer.nl, beheerd door Paul Harmans. Deze site biedt een schat aan informatie en artikelen die je niet wilt missen!
Internationaal: MUFON - De Wereldwijde Autoriteit
Neem ook een kijkje bij MUFON (Mutual UFO Network Inc.), een gerenommeerde Amerikaanse UFO-vereniging met afdelingen in de VS en wereldwijd. MUFON is toegewijd aan de wetenschappelijke en analytische studie van het UFO-fenomeen, en hun maandelijkse tijdschrift, The MUFON UFO-Journal, is een must-read voor elke UFO-enthousiasteling. Bezoek hun website op www.mufon.com voor meer informatie.
Samenwerking en Toekomstvisie
Sinds 1 februari 2020 is Pieter niet alleen ex-president van BUFON, maar ook de voormalige nationale directeur van MUFON in Vlaanderen en Nederland. Dit creëert een sterke samenwerking met de Franse MUFON Reseau MUFON/EUROP, wat ons in staat stelt om nog meer waardevolle inzichten te delen.
Let op: Nepprofielen en Nieuwe Groeperingen
Pas op voor een nieuwe groepering die zich ook BUFON noemt, maar geen enkele connectie heeft met onze gevestigde organisatie. Hoewel zij de naam geregistreerd hebben, kunnen ze het rijke verleden en de expertise van onze groep niet evenaren. We wensen hen veel succes, maar we blijven de autoriteit in UFO-onderzoek!
Blijf Op De Hoogte!
Wil jij de laatste nieuwtjes over UFO's, ruimtevaart, archeologie, en meer? Volg ons dan en duik samen met ons in de fascinerende wereld van het onbekende! Sluit je aan bij de gemeenschap van nieuwsgierige geesten die net als jij verlangen naar antwoorden en avonturen in de sterren!
Heb je vragen of wil je meer weten? Aarzel dan niet om contact met ons op te nemen! Samen ontrafelen we het mysterie van de lucht en daarbuiten.
28-09-2017
Opnieuw zwaartekrachtgolf van in elkaar smeltende zwarte gaten waargenomen - HLN.be
Opnieuw zwaartekrachtgolf van in elkaar smeltende zwarte gaten waargenomen - HLN.be
thinkstockEen zwart gat in een sterrennevel. (illustratiebeeld)
WETENSCHAP & PLANEETWetenschappers hebben voor de vierde keer een zwaartekrachtgolf van twee in elkaar smeltende zwarte gaten opgemerkt. De waarneming is een primeur voor de Europese zwaartekrachtgolvendetector Virgo, die staat in de buurt van het Italiaanse Pisa.
Het verschijnsel werd op 14 augustus om 12.30.43 uur Belgische tijd voor het eerst tegelijk waargenomen door twee soorten van detectoren: de twee LIGO’s (Laser Interferometer Gravitational-Wave Observatory) in de VS en Virgo.
Lees ook
Rapper zamelt geld in om te bewijzen dat aarde plat is
Volgens het Franse Nationaal Onderzoekscentrum CNRS was de LIGO-detector in Louisana de eerste om de vierde zwaartekrachtgolf op te pikken. Die in de staat Washington volgde acht duizendsten van een seconde later, en nog eens zes duizendsten van een seconde later was de Virgo aan de beurt. LIGO staat voor “Laser Interferometer Gravitational-Wave Observatory”.
De Virgo was op 1 augustus opnieuw opgestart, na een update en maanden testen. De detector verenigt 250 natuurkundigen, ingenieurs en technici uit twintig Europese laboratoria.
Trillingen in ruimtetijd
Albert Einstein stelde in 1915 dat het heelal bestaat uit ruimte en tijd, en dat die één geheel vormen. Na een heftige gebeurtenis kan die ‘ruimtetijd’ trillen. De schokgolven, de zwaartekrachtgolven, gaan dan door het heelal als rimpelingen na een steen in een vijver. Bij zo’n rimpeling rekt de ruimte iets uit of krimpt hij iets. Hoe groter de massa en hoe sneller de beweging van een massarijk object, des te hoger de zwaartekrachtgolf. Dat Einstein het opnieuw bij het rechte eind had, bleek in september 2015. Toen zijn de eerste zwaartekrachtgolven gemeten.
AFP
1,8 miljard lichtjaar ver weg
GW170814, zoals de nieuw ontdekte zwaartekrachtgolf is gedoopt, is veroorzaakt in de laatste ogenblikken van de versmelting van twee zwarte gaten die 31 en 25 keer zo zwaar waren als de Zon. Uiteindelijk bleef er één zwart gat over dat 53 keer de massa van onze ster heeft. Het energie-equivalent van 3 keer de massa van de Zon is in de vorm van zwaartekrachtgolven uitgestraald. De botsing vond plaats op zowat 1,8 miljard lichtjaar afstand.
De laatste dagen zijn er geruchten dat de Nobelprijs voor Fysica volgende week naar de ontdekking van de zwaartekrachtgolven zou gaan. De bekendmaking van de vierde vondst, waarover te lezen zal zijn in het vakblad Physical Review Letters, kan daarbij een duwtje in de rug geven.
VIDEOBoven ons land lichtte een heldere vuurbol gisteravond de hemel op. Het ging om een klein steentje dat met tienduizenden kilometer per uur in de dampkring verbrandde en zo een heel heldere 'vallende ster' werd. Hier zie je nog beelden van zeven prachtige vuurballen en een ufo die de voorbije jaren werden gefilmd!
Wie gisteravond rond 21 uur naar omhoog tuurde, heeft 'm misschien wel gezien: een heldere vuurbol schoot door de lucht. Veel Belgen en Nederlanders maakten er melding van op sociale media. "Het gaat om een klein steentje dat met een snelheid van tienduizenden kilometer per uur de dampkring binnenkomt. Het doet de lucht fel oplichten en wij zien het dan als een vuurbol", zegt weerman Frank Deboosere.
Noodweer Benelux kreeg gisteravond heel wat meldingen binnen. De vuurbol die rond 21 uur boven vele dorpen en steden te zien was, ook in Nederland, is eigenlijk een heel heldere vallende ster. "Die is vaak niet groter dan één centimeter", zegt Deboosere. De meteoriet kan, wanneer ze in de dampkring komt, heel fel gaan schijnen. "Zo helder als de volle maan of zelfs nog helderder", vervolgt Deboosere. "Meestal is het leven van een vuurbol erg kort en dus quasi onmogelijk om op beeld vast te leggen. Na één of twee seconden is alles voorbij." Wie het verschijnsel heeft waargenomen, kan dat melden.
Intussen is ook een prachtige foto van het fenomeen op het web verschenen. Een Nederlandse fotograaf slaagde erin om de vuurbol vast te leggen met zijn speciale camera en zette het beeld op Twitter.
De Amerikaans-Europese Hubble-ruimtetelescoop heeft een vreemd en uniek object in ons zonnestelsel ontdekt, zo heeft het Hubble Informatie Centrum in Garching nabij München bekendgemaakt.
In september vorig jaar had planetoïde 288P zijn kleinste afstand tot de zon bereikt, en stond ze dicht genoeg tot de aarde om er in de asteroïdengordel tussen Mars en Jupiter de Hubble op te richten.
Het bleek dat 288P niet één object was, maar dat het uit twee bijna even grote asteroïden bestaat die op een afstand van ongeveer honderd kilometer om elkaar draaien.
Zeer waarschijnlijk waren ze aanvankelijk een enkelvoudig object dat zo snel om zijn as draaide dat het in stukken brak, zeggen de astronomen.
Bovendien waren de planetoïden onder invloed van de zonnewarmte bezig waterdamp uit te stoten. Dat maakt 288P tot de eerste dubbelplanetoïde waarbij komeetachtig gedrag is waargenomen, zo staat in de mededeling.
Gezien 288P nog waterijs bevat, kan de dubbelplanetoïde niet ouder zijn dan pakweg 5.000 jaar.
Ons eigen sterrenstelsel - de Melkweg - is altijd de referentie geweest om andere sterrenstelsels in het universum te bestuderen. Maar nieuw onderzoek van enkele buurstelsels lijkt erop te wijzen dat we niet zo een typisch voorbeeld zijn als we wel dachten. En dat kan verregaande gevolgen hebben voor alles wat we menen te weten over ons universum.
De nieuwe data staan in de Satellites Around Galactic Analogs (SAGA) Survey. Die probeert meer te weten te komen over onze Melkweg door andere, soortgelijke systemen te bestuderen. De afgelopen vijf jaar nam de studie acht andere stelsels onder de loep en daaruit blijkt dat de satellietstelsels die rond onze Melkweg draaien veel minder actief zijn dan bij onze buren. Ze zijn minder helder en produceren ook minder sterren. Als dat wordt bevestigd door onderzoek van nog andere stelsels, zou dat betekenen dat onze Melkweg minder 'normaal' is dan we dachten.
"En dat geeft een ander perspectief", aldus Marla Geha, de auteur van de studie, die gepubliceerd werd in het vaktijdschrift Astrophysical Journal. "Er komen elk jaar honderden studies uit over kosmologie, het vormen van sterren en donkere materie. En die gebruiken ons eigen sterrenstelsel als referentie. Maar het zou dus wel eens kunnen dat onze Melkweg eerder een uitzondering is. En dan gaan die redeneringen niet zomaar op, natuurlijk."
Modellen Als dat zo is, kan dat dus gevolgen hebben voor ons begrip van andere sterrenstelsels. Om te weten of onze modellen dus effectief betrouwbaar zijn en de theorie klopt, wil de SAGA Survey in totaal 100 sterrenstelsels bestuderen. Want het staal van acht dat nu werd gebruikt, is nog te klein om echt harde conclusies te trekken. De komende twee jaar zullen al 25 andere systemen aan het onderzoek worden toegevoegd en dat moet al een beter beeld geven.
Met een geplande kamikazeduik in de atmosfeer van Saturnus heeft de Amerikaanse sonde Cassini opgehouden te bestaan. Dat was rechtstreeks te volgen op NASA TV.
De NASA wilde absoluut vermijden dat de in 1997 gelanceerde verkenner aan het einde van zijn missie te pletter zou storten op één van de manen van Saturnus, en zo toekomstig wetenschappelijk onderzoek kon bezoedelen. Het ruimtetuig dook dus tijdens zijn 294ste baan rond de planeet met 113.000 km per uur de atmosfeer van de gasgigant in.
Meteoor
De dichtheid van de atmosfeer bracht de 2,5 ton wegende sonde aan het tollen. Naar verwachting viel de sonde uit elkaar, wellicht zoals een meteoor. Daarmee is de 3,2 miljard dollar kostende missie voorbij. Het radiosignaal deed er 83 minuten over om ons te bereiken.
De geslaagde kamikazeduik was ook een orgelpunt omdat de sonde er in de nadagen van haar missie in slaagde 22 keer tussen de planeet en haar ringen te duiken.
In het vluchtleidingscentrum, het Jet Propulsion Laboratory van de NASA in Pasadena, begonnen mensen te applaudisseren en elkaar te knuffelen. Sommigen onder hen hadden hun hele loopbaan aan de missie gewijd.
Tot het laatste moment hebben tien instrumenten op de sonde nog normaal gefunctioneerd, in het bijzonder een spectrometer om de samenstelling van de atmosfeer te analyseren. Bij wijze van primeur voor een Saturnusmissie zijn de data nog in realtime doorgestuurd.
De Cassini heeft tijdens de eigenlijke missie van dertien jaar de kennis omtrent Saturnus, zijn ringen en zijn manen een revolutionaire wending gegeven. Ook Belgische onderzoekers hebben van de Amerikaanse verkenner geprofiteerd.
De sonde was samen gelanceerd met de Europese Huygens. Die is op 14 januari 2005 zacht geland op de Saturnusmaan Titan, waarbij het Europese Ruimtevaartbureau ESA voor het eerst een ruimtetuig op een ander hemellichaam had neergezet. Huygens is zodoende het enige fysieke overblijfsel van de Cassini-Huygensmissie waaraan ook het Italiaanse ruimtevaartbureau ASI deelnam.
VIDEOEen Marsbasis op een terrein van 95.000 km², waar astronauten getraind worden én waar toeristen welkom zijn. Dat ambitieuze plan wil China uitvoeren op het Tibetaans Hoogland. Kostprijs van dat alles: meer dan 50 miljoen euro.
Een onderzoekscentrum voor de ruimtevaart gecombineerd met een heus themapark, moet het globaal gezien worden. En dat in een landschap dat al enigszins 'Martiaans' aandoet: het Tibetaans Hoogland in Qinghai, niet ver van de meest westelijke punt van de Chinese Muur.
Jaar reizen Het echte Mars ligt gemiddeld - de afstand varieert constant - op ongeveer 78 miljoen km van de aarde. Een trip die bijna een jaar in beslag neemt en vooralsnog niet voor het brede publiek gecommercialiseerd is. Maar niet getreurd: straks kan je vanuit Peking een vlucht van iets meer dan zeven uur nemen om te ervaren hoe het leven op de rode planeet zou zijn.
Het gigantische project moet ook glamping-toeristen lokken, zeg maar avontuurlijke kampeerders die graag wat meer luxe willen dan een gewone tent. Glamping zit in de lift in China. De bezoekers zullen er kunnen logeren in gesimuleerde ruimtecapsules om het leven in het buitenaardse na te bootsen. Zo kunnen ze gewichtloosheid aan den lijve ondervinden. Ook al is het koude woestijnachtige terrein dor en ruig, toch zal het er nog altijd iets comfortabeler leven zijn dan op de rode planeet zelf. Daar laat de atmosfeer met amper 0,2 procent zuurstof niet toe vrij te ademen.
Supermacht China wil een supermacht worden op het vlak van ruimtevaart. Het smijt er miljarden tegenaan om die doelstelling te bereiken. Tegen 2022 wil Peking een permanent bemand ruimtestation geïnstalleerd hebben. En tegen 2020 wil China een sonde naar het echte Mars sturen. Vier jaar geleden was het land al succesvol met de eerste zachte landing op de maan in veertig jaar.
Het 'Marsdorp' kadert in dat grotere plaatje van Chinese ruimtevaartambities. Het moet zowel de lokale economie aanzwengelen als China's ruimtevaartplannen promoten. Maar niet iedereen is even enthousiast daarover. "Het zal moeilijk zijn voor de Marssimulator om het origineel te imiteren", reageerde Jiao Weixin, professor in de rumtevaart aan de universiteit van Peking. Hij gelooft niet meteen dat het station de Chinese verkenning van Mars erg zal vooruithelpen.
ASTRONOMIEWetenschappers hebben een tot nog toe onbekend massief zwart gat ontdekt nabij het centrum van de melkweg. Het zwarte gat is 100.000 keer groter dan de zon en is het eerste 'middelzware' zwarte gat ooit waargenomen.
Elk sterrenstelsel heeft in zijn middelpunt een superzwaar zwart gat, dat zo zwaar kan zijn als tien miljard zonnen. Ook 'ons' melkwegstelsel bevat, naast meer dan 100 miljoen gewone zwarte gaten, een superzwaar zwart gat: Sagittarius A. Dat is zo groot als 400 miljoen zonnen en bevindt zich in het middelpunt van het melkwegstelsel.
Wetenschappers hebben nu sterke vermoedens dat ze voor de eerste keer ooit een kleiner broertje van zo'n superzwaar zwart gat hebben gezien, niet ver van Sagittarius A. Het 'middelzware' gat is 'slechts' 100.000 keer zo groot als de zon. In de astronomie werd wel van het bestaan van zo'n gat uitgegaan, maar waargenomen was het nog nooit.
De ontdekking werd gedaan door een team van Japanse astronomen die een moleculaire gaswolk in de ruimte observeerden vanuit de Atacamawoestijn in Chili, waar het grootse astronomische project ter wereld zich bevindt. De wetenschappers vroegen zich af hoe het kon dat het gas zo veel en zo snel bewoog. De enige verklaring bleek een immense zwaartekracht te zijn, die enkel te verklaren was door een zwart gat.
De ontdekking leert wetenschappers mogelijk meer over het ontstaan van superzware zwarte gaten, die mogelijk geboren worden wanneer middelzware gaten samensmelten.
Onderzoekers van het project van Stephen Hawking, 'Breakthrough Listen', hebben 15 sterke radiosignalen opgevangen uit een dwergsterrenstelsel dat 3 miljard lichtjaren, oftewel de afstand die het licht aflegt op 3 miljard jaar, van ons verwijderd is.
Dr. Vishal Gajjar, een van de onderzoekers in het project naar buitenaards leven dat in 2016 van start ging, detecteerde op 26 augustus enkele 'fast radio bursts', of snelle radioflitsen die van een plek kwamen die bekend staat als FRB 121102 en zich bevindt in een dwergsterrenstelsel op 3 miljard lichtjaren van ons verwijderd. De plek werd in 2012 ontdekt, toen er ook snelle radioflitsen vandaan kwamen. De 15 nieuwe signalen die men ondertussen van dezelfde bron heeft opgevangen zijn helderder en hun frequentie is hoger dan de vorige signalen.
FRB 121102 is de enige locatie van waaruit de signalen zich herhaaldelijk voordoen die men sinds de start van het project heeft kunnen identificeren. Men heeft ondertussen al een 20-tal signalen gedetecteerd, maar omdat de signalen slechts enkele milliseconden duren en de telescopen telkens slechts een klein deel van de lucht kunnen waarnemen, kan men moeilijk bepalen waar de radioflitsen zich herhalen.
Er is heel weinig geweten over deze korte uitbarstingen van radiogolven. Volgens sommigen kunnen ze ontstaan uit zwarte gaten of roterende neutronensterren met extreem sterke magnetische velden. Een gewaagdere hypothese is dat de signalen bakens zijn van buitenaardse ruimteschepen.
"Of de snelle radioflitsen nu buitenaardse tekens zijn of niet, ons project verlegt grenzen en verricht baanbrekend onderzoek naar het universum", aldus Andrew Siemion, directeur van het Breakthrough Listen-project, waarvoor de Russische miljardair Yuri Milner 100 miljoen dollar ter beschikking stelde.
Wetenschappers hebben aanwijzingen gevonden dat er mogelijk water is op de zeven aardachtige planeten bij ster TRAPPIST-1. Dat heeft de Hubble-telescoop ontdekt. Het vergroot de kans dat er leven mogelijk is op de planeten. Al hebben de onderzoekers geen directe bewijzen gevonden.
In de voorbije acht miljard jaar zouden de binnenste planeten liefst twintig keer zoveel water verloren hebben als wat er in de oceanen op onze aarde te vinden is
Op 22 februari van dit jaar maakte NASA, in samenwerking met de Luikse astronoom Michaël Gillon, bekend dat op veertig lichtjaar van ons verwijderd, zeven - tot dan nog onbekende - planeten zweven rond de dwergster TRAPPIST-1. Drie van die planeten zouden levensvatbaar kunnen zijn. Dat impliceert dat de temperaturen die er heersen, de aanwezigheid van water mogelijk maken. Het zijn exoplaneten die qua massa, grootte en oppervlaktetemperatuur erg op onze planeet gelijken.
Het team van onderzoeker Vincent Bourrier, van het Observatorium van Genève (Zwitserland), heeft nu de UV-stralen in het planetair systeem verder onderzocht. Die UV-straling kan ervoor zorgen dat watermoleculen in de atmosfeer uiteensplijten, wat dus de aanwezigheid van waterstof in de atmosfeer bevordert.
De waarnemingen van de Hubble-telescoop toonden aan dat de binnenste planeten van TRAPPIST-1, TRAPPIST-1b en TRAPPIST-1c (de drie levensvatbare exoplaneten) grote hoeveelheden water kunnen hebben verloren. In de voorbije acht miljard jaar zou het om liefst twintig keer zoveel water gaan als wat er in de oceanen op onze aarde te vinden is.
Aangezien de UV-straling bij de drie buitenplaneten (TRAPPIST-e, -f en -g) duidelijk zwakker is, doet zich de mogelijkheid voor dat die nog steeds grote hoeveelheden water hebben. Toch kunnen onderzoekers nog geen eenduidige uitspraken doen over het watergehalte van de drie hemellichamen. De astronomen rekenen daarvoor op de opvolger van de Hubble, de James Webb-telescoop die volgend jaar de ruimte ingaat.
WETENSCHAP De bijzondere ringen van de planeet Saturnus zouden zowat 100 miljoen jaar oud zijn. Dat is relatief jong, zo blijkt uit gegevens van ruimtesonde Cassini, die al dertien jaar rond de planeet vertoeft.
Om de zes dagen duikt het tuig tussen de top van Saturnus' atmosfeer en de befaamde ringen. Dat heeft nu unieke data opgeleverd
Als de data kloppen, is dat verrassend nieuws, benadrukken wetenschappers. Cassini zal nog twee keer heel dicht in de buurt van Saturnus komen vooraleer zichzelf op 15 september te vernietigen in de atmosfeer van de planeet. De sonde valt binnenkort namelijk zonder brandstof.
De voorbije dertien jaar heeft de sonde in de buurt van Saturnus doorgebracht, maar door het nakende einde van haar opdracht nemen wetenschappers er nu risico's mee. Om de zes dagen duikt het tuig tussen de top van Saturnus' atmosfeer en de befaamde ringen. Dat heeft nu unieke data opgeleverd.
Een van de opvallendste onderzoekspogingen is het wegen van de ringen. Als Cassini hun gewicht kan inschatten, zegt dat ook iets over hun leeftijd. Hoe massiever ze zijn, hoe ouder, is de redenering van de wetenschappers. Zij gingen er altijd van uit dat de ringen samen met Saturnus zijn gevormd, zowat 4,6 miljard jaar geleden.
Die stelling lijkt door de nieuwe data te worden tegengesproken. Ze zouden zowat 100 miljoen jaar oud zijn, wat volgens de wetenschappers "erg jong is, zeker vergeleken met de leeftijd van het zonnestelsel".
Al talloze schepen en vliegtuigen verdwenen in de beruchte Bermudadriehoek. "Het werk van aliens", zeggen sommigen, "energiestralen van Atlantis", beweren anderen. Maar de Australische wetenschapper Karl Kruszelnicki heeft een simpele, en logische verklaring voor het mysterie. "Er is helemaal geen mysterie."
De Bermudadriehoek, de driehoek in de Atlantische Oceaan tussen Miami, de Bermuda-eilanden en Puerto Rico, is al tientallen jaren voer voor discussie. Talloze schepen en vliegtuigen verdwenen er en nog meer theorieën deden de ronde, van aliens tot Atlantis. Maar de meest logische verklaring komt toch van Karl Kruszelnicki.
Karl Kruszelnicki, een Australische wetenschapper en schrijver, meent dat er voor elke schipbreuk of crash een logische verklaring is: een menselijke fout, slecht weer of druk verkeer.
Kruszelnicki legt aan news.com.au uit dat de Bermudadriehoek een enorme oppervlakte bestrijkt. De driehoek is zo'n 700.000 vierkante kilometer groot, dat is liefst 23 keer groter dan België. Omdat er in het gebied ook heel wat trafiek is, is het niet meer dan logisch dat er ook veel ongevallen gebeuren. "Het aantal schepen dat verdwijnt in de Bermudadriehoek is percentueel niet hoger dan ergens anders."
De verdwijning die de gekte rond de Bermudadriehoek ontketende, was Vlucht 19, een vlucht van vijf Amerikaanse bommenwerpers die verdween tijdens een traingssessie in 1945. Maar ook daar blijkt een logische verklaring voor te zijn.
Vlucht 19 vertrok op 5 december 1945 vanuit Fort Lauderdale in Miami voor een trainingssessie van twee uur boven de Atlantische Oceaan. Na een radiostilte keerde geen enkele van de vijf vliegtuigen terug. Van de veertien teamleden ontbrak elk spoor. Later die avond verdween ook een vliegtuig dat op zoek was naar de vermiste Vlucht 19. Van de dertien inzittenden werd nooit nog iets vernomen.
Na Vlucht 19 begonnen talloze theorieën over de Bermudadriehoek op te borrelen. Elk ongeval in de driehoek werd uitvergroot, waardoor het mysterie alleen maar grotere proporties begon aan te nemen. Maar ook Vlucht 19 is te verklaren. "Ten eerste was het weer al slecht, de golven waren toen 15 meter hoog. Bovendien was luitenant Charles Taylor de enige ervaren piloot in het team."
Mogelijk was piloot Charles Taylor, de leider van het team, de schuldige. "Hij had een kater, hij was vertrokken zonder horloge en hij was in zijn carrière al twee keer verloren gevlogen", zegt Kruszelnicki. Uit radiotranscripties blijkt dat Vlucht 19 de coördinatie kwijt was voor de verdwijning. Volgens de transcripties dacht luitenant Taylor dat zijn kompas stuk was en dat hij zich boven de Florida Keys bevond. Maar uit een latere analyse bleek dat ze boven de Bahama's vlogen.
Luitenant Taylor zou ook een piloot hebben overruled die het wel bij het rechte eind had. De vliegtuigen trokken zo verder de Atlantische Oceaan in, waar het veel moeilijker is om lichamen of gezonken toestellen terug te vinden.
Vliegende benzinetank
Het vliegtuig dat verdween terwijl het de oceaan afspeurde op zoek naar Vlucht 19, verdween helemaal niet volgens Kruszelnicki. "Er zijn verschillende getuigen die het vliegtuig zagen ontploffen." Het type vliegtuig, een PBM-Mariner, had bovendien ook al de niet zo flatterende bijnaam 'vliegende benzinetank'.
Het mysterie van de Bermudadriehoek lijkt dus opgelost. Het is een anticlimax, maar er is helemaal geen mysterie, als we Karl Kruszelnicki mogen geloven.
Het was volgens Elon Musk niet eenvoudig om functionaliteit en esthetiek te verenigen, maar SpaceX is er dan toch in geslaagd om een ruimtepak te ontwerpen dat aan beide criteria voldoet. De CEO van het bekende privéruimtevaartbedrijf onthulde op Instagram een glimp van wat mogelijk gedragen zal worden door de eerste mensen die een voet op Mars zetten. "Komende dagen volgt er nog meer."
"Het is interessant om op te merken dat het pak effectief functioneert", schreef Musk bij de foto. "Het is geen testmodel. Het is al uitgeprobeerd met een dubbele vacuümdruk."
Kolonisatie Musk is er altijd duidelijk over geweest dat het hoofddoel van SpaceX de kolonisatie van Mars is. Hij wil een 1.000-tal ruimteschepen in een baan rond de aarde brengen met herbruikbare raketlanceerders. Die wil hij dan voorzien van brandstoftanks. Iets wat zo'n twee jaar zal duren. (lees hieronder verder)
Daarna wil hij 100 ruimtereizigers in elk ruimteschip laten stappen, samen met hun bagage en materiaal dat ze nodig kunnen hebben voor de opstart van een kolonie. Die zullen dan samen naar Mars vertrekken.
"Als we de kost voor een reis naar Mars op hetzelfde niveau kunnen brengen als een gemiddeld huis in de VS - 170.000 euro - is de kans groot dat we er een leefbare en zelfvoorzienende kolonie zullen kunnen stichten", zei hij eerder al. Over hun outfit hoeven de ruimtereizigers zich alvast geen zorgen te maken.
elonmuskFirst picture of SpaceX spacesuit. More in days to follow. Worth noting that this actually works (not a mockup). Already tested to double vacuum pressure. Was incredibly hard to balance esthetics and function. Easy to do either separately.
Diamanten van onschatbare waarde zitten in de reuzenplaneten Uranus en Neptunus, zo blijkt uit nieuw onderzoek. De 'diamantenregen' wordt gevormd wanneer waterstof en koolstof onder extreme druk tot 7.000 kilometer onder het oppervlak worden geduwd.
Op duizenden jaren tijd zakken de diamanten door de ijslagen om rond de kernen van beide planeten te accumuleren, menen experts.
Het gaat niet om de geringste diamanten. Volgens de wetenschappers kunnen de diamanten miljoenen karaat wegen. Ter vergelijking: de bekende 'Great Star of Africa', de diamant die deel uitmaakte van de Britse kroonjuwelen, weegt 530,4 karaat. De peervormige Great Star of Africa, die in de kop van de koninklijke scepter is verwerkt, is het grootste segment van een diamant die in 1905 in Zuid-Afrika werd ontdekt. De diamant woog meer dan 3.000 karaat.
Uranus en Neptunus staan bekend als de 'ijsgiganten': niet alleen hebben ze een dikke atmosferische laag, ze zijn ook grotendeels uit ijs samengesteld.
Voor de nieuwe studie simuleerden vorsers de extreme omstandigheden binnenin de planeten met een krachtige laser. Die maakte schokgolven in polystyreen, een plastic gemaakt van waterstof en koolstof, om de druk na te maken die onder het oppervlak van de planeten wordt aangetroffen. Bijna elke koolstofatoom in het polystyreen werd opgenomen in microscopische diamantstructuren van enkele nanometers breed, zo melden de wetenschappers in het vakblad Nature Astronomy. Hoewel de vorming van de diamant slechts fracties van een seconde duurde, was dit het eerste duidelijke experimentele bewijs van de theorie.
"Voordien konden we enkel veronderstellen dat de diamanten werden gevormd. Toen ik de resultaten van dit recente experiment zag, was dat één van de beste momenten uit mijn wetenschappelijke carrière", stelt hoofdvorser Dominik Kraus, professor aan het Duitse onderzoekslaboratorium Helmholtz Zentrum Dresden-Rossendorf (HZDR).
Een groep pioniers op het gebied van robotica en kunstmatige intelligentie, onder wie Tesla-topman Elon Musk, heeft de Verenigde Naties in een open brief opgeroepen de ontwikkeling en het gebruik van killerrobots te verbieden. Volgens The Guardian is de brief ondertekend door een groep van 116 specialisten uit 26 landen die vragen om een ban op autonome wapens.
De brief werd gelanceerd rondom de opening van de Internationale Gezamenlijke Conferentie over Kunstmatige Intelligentie in Melbourne. De Verenigde Naties stemden onlangs in met het beginnen van formele discussies over zulke wapens, zoals drones, tanks en geautomatiseerde machinegeweren. Vooruitlopend hierop heeft de groep, onder wie ook Mustafa Suleyman van Google, de open brief gestuurd, waarin de VN wordt opgeroepen de wapenwedloop voor killerrobots die aan de gang is een halt toe te roepen.
De specialisten waarschuwen dat killerrobots na buskruit en kernwapens de derde revolutie in oorlogsvoering dreigen te ontketenen. ''Eenmaal ontwikkeld zullen gewapende conflicten met dodelijke autonome wapens op een grotere schaal dan ooit kunnen worden uitgevochten, en veel sneller dan mensen kunnen begrijpen. Ze kunnen worden ingezet door terroristen en despoten tegen onschuldige mensen. Daarnaast kunnen gehackte wapens zich op ongewenste manieren gedragen'', aldus de briefschrijvers.
De specialisten wijzen erop dat er niet veel tijd is om deze ontwikkeling tegen te gaan. ''Als deze doos van Pandora eenmaal is geopend, wordt het heel moeilijk hem weer dicht te krijgen.''
Experts waarschuwden eerder al dat kunstmatige intelligentie inmiddels zo ver ontwikkeld is, dat de inzet van autonome wapens niet eens meer binnen decennia, maar binnen een paar jaar haalbaar is. Hoewel de inzet van kunstmatige intelligentie het slagveld voor militairen veiliger kan maken, vrezen experts dat de drempel om te vechten zal dalen, met een groter verlies van menselijk leven tot gevolg.
Het is een toeristische trekpleister, bekend om zijn onwaarschijnlijke natuurschoon. Maar diep onder het prachtige Yellowstone National Park in de VS loert een potentiële wereldramp: een supervulkaan die, als hij uitbarst, de gehele mensheid kan bedreigen. NASA wil dat vermijden en heeft daarvoor een ambitieus plan.
Onze planeet telt, voor zover bekend, een twintigtal supervulkanen. Gemiddeld barsten zij ongeveer om de 100.000 jaar in alle hevigheid uit. Voor Yellowstone is dat om de 600.000 jaar. Zo'n supereruptie kan catastrofaal zijn voor de mens. In 2012 berekende de VN dat de wereldwijde voedselreserves door de zogenaamde vulkanische winter zodanig zouden slinken dat er slechts genoeg eten voor 74 dagen overblijft. We zouden dus gewoon uitgehongerd worden.
De laatste keer dat de vulkanische hotspot onder Yellowstone tot een desastreuze uitbarsting kwam, dateert inmiddels van ongeveer 600.000 jaar geleden. Toen belandde er 1.000 kubieke kilometer as en lava in de atmosfeer, waardoor de temperatuur op aarde stevig daalde. Niets wijst er voorlopig op dat de vulkaan nieuwe plannen in die richting heeft, ook al is het theoretisch gezien 'weer tijd'.
Voorkomen is alleszins beter dan genezen, denkt ook Brian Wilcox van NASA's Jet Propulsion Laboratory (California Institute of Technology): "De bedreiging van een supervulkaan is wezenlijk groter dan die van een asteroïde of komeet". Wilcox ziet wel gelijkenissen tussen deze twee mogelijke bedreigingen voor de mensheid en de aanpak daarvan: "De wetenschap moet erin investeren én moet er op tijd aan beginnen."
En dus zoekt NASA al langer naar manieren om een nieuwe allesverwoestende eruptie te voorkomen. De wetenschappers vertrekken van het principe dat de magmakamer onder controle kan gehouden worden door de supervulkaan af te koelen. Die van Yellowstone laat ongeveer 60-70 procent van de uitgestote hitte ontsnappen in de atmosfeer - vandaar de talrijke geisers en warmwaterbronnen in het onmetelijke park. Maar de rest van de hitte stapelt zich ondergronds op en dat maakt een explosie uiteindelijk onvermijdelijk. Er zou daarom méér warmte moeten kunnen vrijkomen.
Een mogelijke middel om voor verkoeling te zorgen is natuurlijk water. Maar het zou niet alleen ongelooflijk duur zijn om een megaconstructie te bouwen die meer water naar de vulkaan brengt, het zou bovendien ook erg moeilijk liggen bij de mensen, die het voor henzelf broodnodige water waarschijnlijk liever niet voor zo'n doel 'verspild' zien.
Het alternatief van NASA bestaat erin om water onder hoge druk tien kilometer diep in de magmakamer op te pompen. Ook niet simpel en, met een kostenplaatje van zo'n 3 miljard euro, ook niet goedkoop. Maar NASA bedacht daarvoor eveneens een oplossing. Het rondstromende water zou terug naar boven komen met een temperatuur van 350 graden Celsius. Zo geeft de vulkaan stelselmatig meer warmte vrij én het is een uitstekende basis voor een geothermische centrale die aan een erg competitieve prijs elektriciteit zou kunnen produceren.
Win-win dus. Of niet? Er zit helaas nog wel een addertje onder het gras. Boren in een vulkaanschacht is niet zonder risico. In het slechtste geval kan je zelfs de eruptie uitlokken die je net wou voorkomen.
Het is in elk geval een werk van erg lange adem: "Zij die aan zo'n project beginnen, zullen nooit de voltooiing ervan zien, of er tijdens hun leven zelfs maar een idee van hebben of het al dan niet succesvol blijkt", zegt Wilcox aan de BBC. Tienduizenden jaren zou de mens nodig hebben om Yellowstone op die wijze helemaal af te koelen. Dat moet wel niet om de bedreiging op zich alvast weg te nemen, maar zelfs dáárvoor zouden we, volgens Wilcox, honderden of zelfs duizenden jaren geduld moeten hebben. Toch moeten we volgens de wetenschapper best op lange termijn denken. En intussen de huidige voordelen ervan meepakken, zoals zo'n nieuwe elektriciteitscentrale, besluit hij.
Net zoals mensen een snee in hun handen, een breuk of een spierscheur zelf verzorgen en herstellen, kunnen robots nu ook zichzelf helen. Dat blijkt uit de studie "Self-healing soft pneumatic robots" van de Vrije Universiteit Brussel (VUB). Op deze manier zullen robots in de toekomst langer en zelfstandig kunnen werken.
Het onderzoek richt zich op "soft robots" die gemaakt zijn uit flexibele en zachte materialen. Door hun flexibiliteit worden de soft robots ingezet voor talloze toepassingen zoals het grijpen van delicate en malse voorwerpen te grijpen in de voedselindustrie of in de minimaal-invasieve chirurgie.
Door hun zachte materialen garanderen ze veilig contact met mensen, maar zijn ze tegelijkertijd ook kwetsbaarder voor contact en schade door scherpe voorwerpen of overmatige druk. Het project aan de VUB gaf een grijper, een robothand en een kunstmatige spier in hun programmatie daarom een zelfhelende functie.
Nadat de prototypes gecontroleerd beschadigd werden, bleek dat het wetenschappelijke principe ook in de praktijk werkt. Realistische schade kon volledig worden hersteld, zonder zwakke plekken achter te laten. Zo konden de "soft robots" nadien hun taken weer volledig opnemen, terwijl ze in de realiteit vaak door mensen hersteld moeten worden of zelfs in de vuilnisbak belanden.
"Robots kunnen niet alleen lichter en veiliger gemaakt worden, maar kunnen straks ook langer zelfstandig werken zonder telkens gerepareerd te moeten worden", vertelt professor Bram Vanderborght.
De resultaten van de studie werden vandaag gepubliceerd in het vaktijdschrift Science Robotics.
Recent onderzoek werpt nieuw licht op de oorsprong van de eerste dieren. Daarin spelen reuzengletsjers een hoofdrol. Tijdens de periode van de 'Sneeuwbalaarde' verpulverden die gletsjers hele bergen en de daaropvolgende periode waarin de Aarde spectaculair opwarmde zou hebben bijgedragen tot complex leven. Daarmee was de dominantie van bacteriën voorbij.
Dit voltrok zich over een periode van miljoenen jaren: hele bergketens werden tot stof vermalen door gigantische gletsjers die de hele Aarde bedekten en daarna luidde een drastische klimaatverandering een nieuw biologisch tijdperk in.
Volslagen mysterie Tot zowat 650 miljoen jaar geleden werd het leven op Aarde gedomineerd door eenvoudige bacteriën, tot complexere levensvormen het overnamen. Waarom dit gebeurde, was tot voor kort een volslagen mysterie.
Australische en Duitse wetenschappers stellen nu dat ze het keerpunt hebben vastgepind waarop het leven op Aarde begon te evolueren naar een gevarieerd dierenrijk: van insecten tot dinosaurussen en mensen.
Deze "revolutie van ecosystemen" begon 700 miljoen jaar geleden, toen onze planeet de 'Sneewbalaarde' werd en zowat het hele aardoppervlak met ijs bedekt was.
Levensnoodzakelijke voedingsstoffen
Gigantische gletsjers vermaalden bergketens tot poeder, waarbij levensnoodzakelijke voedingsstoffen zoals fosfaten vrijkwamen. Daarna, tijdens een "extreme opwarming van de Aarde", smolt de Sneeuwbal en voerden rivieren die voedingsstoffen naar de oceaan.
Het nieuwe gematigde klimaat en de plotse toestroom van voedsel schiepen de perfecte omstandigheden voor het eerste complexe leven. Denk daarbij niet aan gewervelde dieren, laat staan zoogdieren. Het ging toen om algen, ons aller voorouders.
Hoe de onderzoekers dat uitvogelden? Professor Jochen Brocks, van de nationale universiteit van Australië, verklaart dat ze bewijzen hebben gevonden door gesteente uit die periode te verpletteren en er zo 'molecules van oude organismen' aan te onttrekken. "Die molecules leren ons dat het 650 miljoen jaar geleden interessant werd. Dat was een revolutie van ecosystemen, de opkomst van de algen".
Basis van voedselketen De bacteriën die tot dan de oceanen domineerden, werden weggedrongen door deze complexere levensvormen. "Deze grote en voedzame organismen lagen aan de basis van de voedselketen en zorgden voor de energie die nodig was voor de ontwikkeling van complexe ecosystemen waarin steeds grotere en complexere dieren, zoals de mens, konden floreren", stel Brocks.
De restanten van die oude organismen werden aangetroffen in afzettingsgesteente uit Australië dat dateert uit de periode net na het smelten van de Sneeuwbalaarde. Daarin werden tekenen van moleculaire fossielen gevonden. "Toen wisten we meteen dat we een baanbrekende ontdekking hadden gedaan, namelijk dat de Sneeuwbalaarde betrokken was bij de ontwikkeling van grote en complexe levensvormen", stelt professor Amber Jarrett van dezelfde universiteit.
Het onderzoek werd gepubliceerd in het vakblad Nature.
Net zoals mensen een snee in hun handen, een breuk of een spierscheur zelf verzorgen en herstellen, kunnen robots nu ook zichzelf helen. Dat blijkt uit de studie "Self-healing soft pneumatic robots" van de Vrije Universiteit Brussel (VUB). Op deze manier zullen robots in de toekomst langer en zelfstandig kunnen werken.
Het onderzoek richt zich op "soft robots" die gemaakt zijn uit flexibele en zachte materialen. Door hun flexibiliteit worden de soft robots ingezet voor talloze toepassingen zoals het grijpen van delicate en malse voorwerpen te grijpen in de voedselindustrie of in de minimaal-invasieve chirurgie.
Door hun zachte materialen garanderen ze veilig contact met mensen, maar zijn ze tegelijkertijd ook kwetsbaarder voor contact en schade door scherpe voorwerpen of overmatige druk. Het project aan de VUB gaf een grijper, een robothand en een kunstmatige spier in hun programmatie daarom een zelfhelende functie.
Nadat de prototypes gecontroleerd beschadigd werden, bleek dat het wetenschappelijke principe ook in de praktijk werkt. Realistische schade kon volledig worden hersteld, zonder zwakke plekken achter te laten. Zo konden de "soft robots" nadien hun taken weer volledig opnemen, terwijl ze in de realiteit vaak door mensen hersteld moeten worden of zelfs in de vuilnisbak belanden.
"Robots kunnen niet alleen lichter en veiliger gemaakt worden, maar kunnen straks ook langer zelfstandig werken zonder telkens gerepareerd te moeten worden", vertelt professor Bram Vanderborght.
De resultaten van de studie werden vandaag gepubliceerd in het vaktijdschrift Science Robotics.
Beste bezoeker, Heb je zelf al ooit een vreemde waarneming gedaan, laat dit dan even weten via email aan Frederick Delaere opwww.ufomeldpunt.be. Deze onderzoekers behandelen jouw melding in volledige anonimiteit en met alle respect voor jouw privacy. Ze zijn kritisch, objectief maar open minded aangelegd en zullen jou steeds een verklaring geven voor jouw waarneming! DUS AARZEL NIET, ALS JE EEN ANTWOORD OP JOUW VRAGEN WENST, CONTACTEER FREDERICK. BIJ VOORBAAT DANK...
Druk op onderstaande knop om je bestand , jouw artikel naar mij te verzenden. INDIEN HET DE MOEITE WAARD IS, PLAATS IK HET OP DE BLOG ONDER DIVERSEN MET JOUW NAAM...
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Alvast bedankt voor al jouw bezoekjes en jouw reacties. Nog een prettige dag verder!!!
Over mijzelf
Ik ben Pieter, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Peter2011.
Ik ben een man en woon in Linter (België) en mijn beroep is Ik ben op rust..
Ik ben geboren op 18/10/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Ufologie en andere esoterische onderwerpen.
Op deze blog vind je onder artikels, werk van mezelf. Mijn dank gaat ook naar André, Ingrid, Oliver, Paul, Vincent, Georges Filer en MUFON voor de bijdragen voor de verschillende categorieën...
Veel leesplezier en geef je mening over deze blog.
