The purpose of this blog is the creation of an open, international, independent and free forum, where every UFO-researcher can publish the results of his/her research. The languagues, used for this blog, are Dutch, English and French.You can find the articles of a collegue by selecting his category. Each author stays resposable for the continue of his articles. As blogmaster I have the right to refuse an addition or an article, when it attacks other collegues or UFO-groupes.
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Zoeken in blog
Deze blog is opgedragen aan mijn overleden echtgenote Lucienne.
In 2012 verloor ze haar moedige strijd tegen kanker!
In 2011 startte ik deze blog, omdat ik niet mocht stoppen met mijn UFO-onderzoek.
BEDANKT!!!
Een interessant adres?
UFO'S of UAP'S, ASTRONOMIE, RUIMTEVAART, ARCHEOLOGIE, OUDHEIDKUNDE, SF-SNUFJES EN ANDERE ESOTERISCHE WETENSCHAPPEN - DE ALLERLAATSTE NIEUWTJES
UFO's of UAP'S in België en de rest van de wereld Ontdek de Fascinerende Wereld van UFO's en UAP's: Jouw Bron voor Onthullende Informatie!
Ben jij ook gefascineerd door het onbekende? Wil je meer weten over UFO's en UAP's, niet alleen in België, maar over de hele wereld? Dan ben je op de juiste plek!
België: Het Kloppend Hart van UFO-onderzoek
In België is BUFON (Belgisch UFO-Netwerk) dé autoriteit op het gebied van UFO-onderzoek. Voor betrouwbare en objectieve informatie over deze intrigerende fenomenen, bezoek je zeker onze Facebook-pagina en deze blog. Maar dat is nog niet alles! Ontdek ook het Belgisch UFO-meldpunt en Caelestia, twee organisaties die diepgaand onderzoek verrichten, al zijn ze soms kritisch of sceptisch.
Nederland: Een Schat aan Informatie
Voor onze Nederlandse buren is er de schitterende website www.ufowijzer.nl, beheerd door Paul Harmans. Deze site biedt een schat aan informatie en artikelen die je niet wilt missen!
Internationaal: MUFON - De Wereldwijde Autoriteit
Neem ook een kijkje bij MUFON (Mutual UFO Network Inc.), een gerenommeerde Amerikaanse UFO-vereniging met afdelingen in de VS en wereldwijd. MUFON is toegewijd aan de wetenschappelijke en analytische studie van het UFO-fenomeen, en hun maandelijkse tijdschrift, The MUFON UFO-Journal, is een must-read voor elke UFO-enthousiasteling. Bezoek hun website op www.mufon.com voor meer informatie.
Samenwerking en Toekomstvisie
Sinds 1 februari 2020 is Pieter niet alleen ex-president van BUFON, maar ook de voormalige nationale directeur van MUFON in Vlaanderen en Nederland. Dit creëert een sterke samenwerking met de Franse MUFON Reseau MUFON/EUROP, wat ons in staat stelt om nog meer waardevolle inzichten te delen.
Let op: Nepprofielen en Nieuwe Groeperingen
Pas op voor een nieuwe groepering die zich ook BUFON noemt, maar geen enkele connectie heeft met onze gevestigde organisatie. Hoewel zij de naam geregistreerd hebben, kunnen ze het rijke verleden en de expertise van onze groep niet evenaren. We wensen hen veel succes, maar we blijven de autoriteit in UFO-onderzoek!
Blijf Op De Hoogte!
Wil jij de laatste nieuwtjes over UFO's, ruimtevaart, archeologie, en meer? Volg ons dan en duik samen met ons in de fascinerende wereld van het onbekende! Sluit je aan bij de gemeenschap van nieuwsgierige geesten die net als jij verlangen naar antwoorden en avonturen in de sterren!
Heb je vragen of wil je meer weten? Aarzel dan niet om contact met ons op te nemen! Samen ontrafelen we het mysterie van de lucht en daarbuiten.
23-02-2017
NASA ontdekt zeven aarde-achtige planeten, leven mogelijk op drie ervan - HLN.be
NASA ontdekt zeven aarde-achtige planeten, leven mogelijk op drie ervan - HLN.be
VIDEOOp een drukbijgewoonde persconferentie heeft de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA deze avond bekendgemaakt dat er zeven aarde-achtige planeten zijn ontdekt rond de dwergster Trappist-1. Drie van die planeten bevinden zich dicht genoeg bij de warmte van de ster om leefbaar te zijn en lijken qua omvang op de aarde. "Buitenaards leven is dus mogelijk", klonk het. "De vraag is niet of we een tweede aarde zullen vinden, maar wel wanneer."
De ontdekking is uniek, want nooit eerder werden zoveel exoplaneten - planeten buiten ons zonnestelsel - rond één ster gevonden. Bovendien lijken de planeten qua omvang op de aarde en bevinden ze zich op nog geen veertig lichtjaren afstand van onze planeet, en dat is in ons heelal "om de hoek".
De vondst heeft een Belgisch kantje, want het zijn Luikse astronomen die de vier op de aarde lijkende exoplaneten rond de dwergster Trappist-1 hebben ontdekt, nadat ze vorig jaar de eerste drie exoplaneten al hadden ontdekt.
Een team onder leiding van astronoom Michaël Gillon, verbonden aan de universiteit van Luik, had eind 2015 immers al een nieuw planetair systeem waargenomen. De ster werd Trappist-1 gedoopt en is veel kleiner en kouder dan onze zon. Gillon gebruikte hiervoor de 'TRAnsiting Planets and Planetesimals Small Telescope (TRAPPIST)' in Chili, maar de naam is evenzeer een knipoog naar ons land.
Rotsen en water Rond de ster werden toen ook al drie exoplaneten ontdekt, die qua temperatuur en omvang vergelijkbaar zijn met de aarde. Nu hebben de astronomen met behulp van NASA-telescoop Spitzer dus nog vier andere planeten rond Trappist-1 ontdekt, die eveneens qua afmeting vergelijkbaar zijn met onze aardbol. De in totaal zeven planeten werden, afhankelijk van hun afstand tot de ster, Trappist-1b, c, d, e, f, g en h gedoopt. Drie van die zeven bevinden zich volgens de wetenschappers in de "bewoonbare zone", namelijk op een afstand waar een rotsachtige planeet grote hoeveelheden vloeibaar water zou kunnen bevatten.
"Ter vergelijking, ons zonnestelsel telt twee planeten met omvang van de aarde. Slechts één daarvan, onze planeet, bevindt zich in een bewoonbare zone. Met drie planeten die aan die voorwaarden voldoen, lijkt Trappist-1 een ongelooflijk rijk planetair systeem te zijn", zegt Gillon.
De onderzoekers zullen hun observaties voortzetten. Ze hopen binnenkort meer informatie te krijgen over de massa van de planeten en over het bestaan en de grootte van hun atmosfeer (lees verder onder de video).
U hebt allicht al moeten gniffelen bij de naam die aan de ster gegeven werd, maar ze werd inderdaad - naar analogie met de astronoom die ze heeft ontdekt - vernoemd naar een Belgische delicatesse, het trappistbier.
En er is nog meer opvallends. Ook het project zelf verwijst naar een Belgische lekkernij: de speculoos. Want Gillons onderzoek naar exoplaneten heet officieel 'Search for habitable Planets EClipsing ULtra-cOOl-Stars', of SPECULOOS.
Onder meer de Amerikaanse krant 'The Washington Post' liet zich al op een grapje betrappen: "Like Trappist beer, speculoos cookies are a Belgian delicacy. His next effort will have to be called WAFFLES" of "Hoe zal de volgende ontdekking worden genoemd: 'Wafels'?
Welke naam de zeven nieuwe planeten zullen meekrijgen, is nog niet geweten. Gillon zelf opperde tijdens de persconferentie ze te vernoemen naar Belgische bieren.
Gigantisch aantal In de afgelopen jaren zijn bijna 3.500 planeten buiten ons zonnestelsel ontdekt. Daarnaast zijn er bijna 4.700 potentiële exoplaneten. Van al die planeten zitten er 44 in de leefbare zone. Maar wetenschappers zijn pas net begonnen met zoeken en tellen. Het werkelijke aantal exoplaneten ligt waarschijnlijk veel hoger. Alleen al in onze Melkweg zijn naar schatting honderden miljarden sterren, en er zijn honderden miljarden sterrenstelsels in het heelal. En waarschijnlijk hebben vrijwel al die sterren planeten om zich heen draaien.
De Amerikaanse ruimteorganisatie NASA zal straks tijdens een persconferentie een nieuwe ontdekking aankondigen. Dat schrijft The Independent. Het zou om een nieuwe planeet gaan.
Er is voorlopig maar heel weinig geweten over wat NASA zal onthullen, maar volgens verschillende bronnen zou het gaan om de ontdekking van een planeet die niet rond onze zon draait, een zogenaamde exoplaneet.
Exoplaneten zijn de grootste hoop voor buitenaards leven. De afgelopen jaren zijn er al verschillende planeten ontdekt die veel gelijkenissen vertonen met de aarde en waarop leven misschien mogelijk is. Mogelijk komt NASA straks op de proppen met een nieuwe 'aarde-achtige' planeet.
Om 13.00u (19.00u Belgische tijd) start de persconferentie in New York. Verschillende gerenommeerde wetenschappers zijn uitgenodigd en de volledige bijeenkomst wordt ook live gestreamd op de website van NASA.
Wie zelf nog met vragen zit, kan die via #AskNASA aan de onderzoekers stellen.
VIDEOHet Amerikaanse ruimtevaartagentschap NASA heeft vrijdag plots zijn live feed vanuit het internationaal ruimtestation onderbroken. Volgens ufo-spotters zou dat gebeurd zijn nadat er zes 'ongeïdentificeerde vliegende objecten' in formatie door het beeld zoefden. Hoewel de beelden waarschijnlijk enkel ijspartikels zijn, zagen ufo-spotters er meteen complot in.
Tijdens de rechtstreekse uitzending zien we hoe de zes objecten van rechts naar links door het beeld bewegen. Het was ufo-spotter Streetcap1 die het merkwaardige fenomeen als eerste opmerkte. Hij deelde vervolgens de clip met SecureTeam10. Dit is een groep van ufo-experten die de beelden bestudeerde en hun bevindingen online delen.
"Streetcap1 heeft een zogenaamde vloot van ongeïdentificeerde vliegende objecten waargenomen die achter ISS voorbijschuift", zegt Tyler van SecureTeam10. "Het gaat zo te zien over een zestal objecten. Te oordelen naar de afstand waarop ze achter het ruimtestation passeren, zijn het objecten van een aanzienlijke omvang".
"NASA doet deze objecten meestal af als ijspartikels", vervolgt Tyler. "In dit geval zou het dan wel om enorme ijsbergen gaan".
Nog volgens Tyler heeft de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie de live-feed plots onderbroken nadat de 'ufo's' hun opwachting hadden gemaakt. Er werd overhaast overgeschakeld naar een camera die beelden doorstuurde van een vergaderzaal.
Dit is koren op de molen van de aanhangers van samenzweringstheorieën. Die beweren dat wetenschappers bij NASA wel degelijk op de hoogte zijn van buitenaards leven, maar er alles aan doen om bewijzen hiervan in de doofpot te stoppen.
Het zou bovendien niet de eerste keer zijn dat de livestream vanuit ISS abrupt afgebroken worden voor 'ongewone waarnemingen'. NASA doet dit steevast af als 'een technisch mankement'.
Anderen beweren dan weer dat wetenschappers en astronauten codenamen hanteren voor aliens en ufo's. Een 'theorie' luidt dat een astronaut aan boord van ruimtestation ISS per ongeluk het codewoord 'gospel' voor een ufo onthulde.
Wil NASA zijn astronauten binnenkort voor langere missies de ruimte insturen, dan zal het toch eerst moeten uitvissen hoe het ruimtepersoneel hun behoefte kan laten doen zónder dat ze zich daarvoor uit hun ruimtepak moeten wrikken. Onder het mom van een publieke 'Space Poop Challenge' kreeg NASA maar liefst 5.000 creatieve oplossingen voor het probleem.
Nu als noodoplossing: luiers Ondanks de ietwat geestige naam van de wedstrijd, draaide de Space Poop Challenge wel degelijk om een serieuze zaak: hoe zullen astronauten - die in de toekomst waarschijnlijk voor zeer lange periodes aan een stuk in een ruimtepak zullen moeten verblijven - er toch nog in slagen om zich van ongewenste lichamelijke afvalstoffen te ontdoen?
Tot nu toe beperkt de tijd die een astronaut zich effectief in zo'n pak moet bevinden, zich meestal tot een tiental uur. Daardoor kon het fecaliënprobleem tot nog toe simpelweg opgelost worden door het dragen van volwassen luiers.
Mars en kolonies op de maan Als NASA binnenkort van start gaat met bemande reizen naar Mars en 'kolonies' op de maan dan zal die noodoplossing geen soelaas meer bieden. Om een 'sluitende uitweg' voor hun vestimentair probleem te vinden, riep NASA de hulp in van de rest van de wereld.
Het winnende voorstel ontwierp een 'tochtgat' in het ruimtepak waarlangs katheters en opblaasbare bedpannen kunnen worden doorgegeven
De uitdaging De uitdaging waar deelnemers aan de Space Poop Challenge voorstonden? Vind een manier om 144 uur aan human waste - oftewel een liter urine, 75 gram uitwerpselen en 80 milliliter menstruaal vocht - binnen de context van het ruimtepak te verwerken of het indien mogelijk zelfs te lozen.
Drie winnaars Uit het massief aantal inzendingen dat NASA op zijn complex raadsel aangeboden kreeg, koos het drie winnaars die elk aan de haal gingen met een flinke geldprijs.
'Tochtgat' Met stip op nummer één eindigde het theoretische ontwerp van dokter en medisch officier Tatcher Cardon. De mosterd voor zijn MACES Perineal Access & Toileting System (M-PATS) haalde hij uit de microchirurgische wereld: al jarenlang worden daar de meest ingewikkelde ingrepen gedaan aan de hand van minuscule buisjes en katheters. Cardons voorstel is dan ook om een luchtgat in het ruimtepak te ontwerpen, waarlangs katheters, opblaasbare bedpannen of zelfs een proper setje ondergoed gewoon kunnen worden doorgegeven.
Luchtstroom De tweede prijs ging naar een team dat zichzelf de Space Poop Unification of Doctors (SPUDs) doopte. Hun systeem draait op basis van luchtstroom die de urine en het menstruaal vocht rechtstreeks naar de achterzijde van het ondergoed van de astronaut stuwt, waar het meteen door een buisje kan wegvloeien naar een opslagplaats elders in het pak. De lucht die gebruikt zou worden om de druk te creëren, is afkomstig van de bewegingen die de astronaut maakt in zijn pak.
Nieuw soort ondergoed De derde prijs ten slotte ging naar Hugo Shelley die op de proppen kwam met een nieuw soort ondergoed. Het SWIMsuit zero gravity underwear gebruikt een katheter om de afvalstoffen van het lichaam te laten wegvloeien, in combinatie met een mechanisme om de fecaliën met vaste vorm compact samen te drukken en te ontsmetten.
Speciale vermelding Ook een heel aantal andere deelnemers kregen nog een 'speciale vermelding' voor hun design. Elk van de ontwerpen zou in de toekomst door NASA opgepikt kunnen worden en gebruikt in de toekomstige ontwerpen van hun ruimtegarderobe.
De legendarische Britse eerste minister Winston Churchill hield er een uitzonderlijk geloof op na voor zijn tijd. Dat blijkt uit een ongepubliceerd essay dat hij schreef in 1939, een jaar voor hij premier werd. Het document lag bijna 80 jaar stof te verzamelen in een Amerikaans museum in Fulton, Missouri. Tot de nieuwe directeur Timothy Riley het daar ontdekte. Deze week staat het in het toonaangevende wetenschappelijke tijdschrift Nature.
Het essay - 'Zijn we alleen in het universum?' - telt 11 pagina's en speelt met het idee dat er leven mogelijk is op andere planeten in ons zonnestelsel. En ook daarbuiten, vijf decennia voor de ontdekking van de eerste dergelijke planeten. Churchill wijst daarbij op het belang van vloeibaar water en zones in zonnestelsels die niet te warm of te koud zijn voor leven. In ons eigen zonnestelsel noemt hij Mars en Venus als mogelijke plaatsen waar leven kan bestaan.
Verrassing Het document werd vorig jaar gevonden door de nieuwe directeur van het US National Churchill Museum, Timothy Riley. Die speelde het door aan de Israëlische astrofysicus Mario Livio. Die laatste publiceerde het nu in het tijdschrift Science. Livio spreekt van een "grote verrassing", hoewel eerder al bekend was dat Churchill veel interesse had in wetenschap en zelfs sciencefiction. Zo was hij de eerste premier die een wetenschapsadviseur aanstelde.
Het stuk zou bedoeld geweest zijn voor 'News of the World', maar werd nooit gepubliceerd. "Ik ben niet zo onder de indruk van het succes van onze beschaving dat ik denk dat we de enige plek in ons immense universum zijn waar leven en denkende wezens bestaan. Meer nog, dat we de mentaal en fysiek de hoogst ontwikkelde levensvorm zijn in het uitspansel van tijd en ruimte", staat er onder meer te lezen.
Maan Opmerkelijk: Churchill voorspelde dat de mens de maan zou bereiken. Waar hij zich wel vergiste, was in zijn idee dat planeten gevormd worden door gas van een ster dat wordt afgescheiden als een andere ster passeert. Die stelling van astrofysicus James Jeans uit 1917 werd intussen ontkracht.
Het essay werd geschreven een jaar na een radioprogramma rond 'The War Of The Worlds' van HG Wells, door Orson Welles. Dat veroorzaakte grote paniek in de VS, waar luisteraars dachten dat ze écht aangevallen werden door marsmannetjes. Churchill verordende tijdens zijn tweede ambtstermijn in 1952 ook dat waarnemingen van ufo's om die reden geheim gehouden moesten worden.
Lange tijd leek het nog regelrechte science fiction, maar nu is het er dan toch echt: een vliegende auto. De Nederlandse autofabrikant PAL-V heeft zijn eerste commerciële varianten te koop gezet. Pas eind 2018 worden ze ook echt geleverd.
PAL-V is een bedrijf uit Raamsdonksveer (Noord-Brabant). De fabrikant werkt al jaren aan de eerste vliegende auto, wat in dit geval eigenlijk vooral een combinatie tussen een helikopter en een auto is. Nu zijn er twee modellen voor iedereen te koop: de Liberty Pioneer en de Liberty Sport. Hier betaal je echter wel flink voor, want het goedkoopste model kost 299.000 euro.
Topman Robert Dingemanse stelt dat zijn voertuig, een soort vliegende driewieler, aan alle bestaande veiligheidsstandaarden en regels voldoet. De auto rijdt op de weg maximaal 160 kilometer per uur. Vliegbrevet Daarnaast kan het voertuig dus vliegen, maar daar is wel een vliegbrevet voor nodig. Ook is het alleen mogelijk om van vliegveld naar vliegveld te vliegen, want alleen daar mag opgestegen en geland worden. Het vliegen doet de Liberty met een snelheid tussen de 50 en 180 kilometer per uur.
Verbergt de tombe van de Egyptische farao Toetanchamon nog een geheime ruimte? En meer specifiek de grafkamer van de legendarische koningin Nefertiti? Op die vragen willen Italiaanse wetenschappers van de Polytechnische Universiteit van Turijn eindelijk een antwoord vinden.
Het nieuwe onderzoek met de meest recentste radartechnologie zou eind deze maand van start gaan en moet een einde maken aan een discussie die nu al bijna twee jaar aan de gang is.
Het was de Britse egyptoloog Nicholas Reeves van de universiteit van Arizona die in 2015 als eerste beweerde dat er een verborgen kamer in het graf van Toetanchamon was. Die zou de stoffelijke resten bevatten van koningin Nefertiti, de vrouw van farao Echnaton, de vader van Toetanchamon.
Volgens Reeves was het graf van Toetanchamon nog niet klaar toen de 19-jarige jongeman 3.300 jaar geleden - in 1323 voor Christus - onverwachts overleed. Hij zou in zeven haasten begraven zijn in de tombe van Nefertiti, die tien jaar eerder was gestorven. Twee plaatsen op de geplaasterde muren van het graf zouden volgens Reeves wijzen op de aanwezigheid van verborgen deuren.
Radarscans Na radarscans van de Japanse onderzoeker Hirokatsu Watanabu later dat jaar kwam de toenmalige Egyptische minister van antiquiteiten Mamdouh Eldamaty met de conclusie dat er een kans van 90 procent was dat er twee geheime ruimtes waren in de tombe: één aan de noordelijke en één aan de westelijke muur. En er werd meteen gesproken over "de ontdekking van de eeuw".
Maar een nieuwe scan van de National Geographical Society (NGS) zorgde voor een koude douche. Want die kon de resultaten van Watanabu niet bevestigen. Op een internationale conferentie rond Toetanchamon vorig jaar werd de theorie van Reeves op veel scepsis onthaald. "Er is nog altijd geen doorslaggevend bewijs gevonden voor het bestaan van geheime ruimtes", klonk het bij de huidige minister van antiquiteiten Khaled El-Enany. "Er is nog meer onderzoek nodig."
En dat komt er nu, dus. "Het wordt een rigoureus wetenschappelijk werk, dat dagen tot weken kan duren", aldus de leidinggevende professor achter het project, Franco Porcelli. "We zullen drie radarsystemen gebruiken en frequenties van 200 Mhz tot 2 GHz. Daarmee moeten we een antwoord kunnen geven met 99 procent zekerheid."
Vallei der Koningen Het onderzoek maakt deel uit van een groter project, dat de volledige Vallei der Koningen - waar de meeste farao's begraven liggen - geofysisch in kaart moet brengen. Met het meest recente onderzoeksmateriaal zal de bodem tot een diepte van 10 meter gescand worden op zoek naar ondergrondse structuren.
De Hebreeuwse Universiteit van Jeruzalem heeft de ontdekking bekendgemaakt van een nieuwe grot waarin Dode Zeerollen werden gevonden, een "van de belangrijkste vondsten" met betrekking tot deze bekende geschriften sinds hun ontdekking een zestigtal jaar geleden.
De teksten, die dateren van de 3de eeuw voor Christus tot de 1ste eeuw na Christus, zijn een geheel van bijna duizend perkamenten, voornamelijk in het Hebreeuws, maar ook in het Aramees en Grieks, waaronder talrijke boeken van het Oude Testament. Het zijn de oudste bekende manuscripten van de Hebreeuwse Bijbel.
Tot dusver wisten de archeologen dat de geschriften die tussen 1947 en 1956 door een bedoeïenenherder ten noordoosten van de Dode Zee ontdekt werden, bij de archeologische site van Qumran, in elf grotten lagen.
"Deze ontdekking van een twaalfde grot zou de informatie die we over de Dode Zeerollen hebben, kunnen omgooien", zei Oren Gutfeld van het archeologisch instituut van de universiteit, dat verantwoordelijk is voor het archeologisch onderzoek.
De grot ten westen van Qumran, op de bezette Westelijke Jordaanoever, bevatte geen geschriften maar talrijke bewijzen van hun aanwezigheid, waaronder fragmenten van aardewerk waarin ze bewaard werden en leren banden die rondom de geschriften gebonden waren, preciseerde de archeoloog.
Er zijn maar weinig natuurfenomenen die indrukwekkender zijn dan het noorderlicht. Maar als een nieuwe studie in het wetenschappelijke magazine 'Scientific Reports' het bij het rechte eind heeft, wordt het in de toekomst misschien heel moeilijk om het spektakel nog te kunnen gadeslaan.
Britse onderzoekers hebben de geschiedenis van zonnevlekken en zonnewinden in de voorbije 400 jaar in kaart gebracht. Op basis van die gegevens voorspellen ze dat de zon een zeer kalme periode tegemoet gaat, met weinig zonnevlekken en -winden. Een rustige zon kan merkbare gevolgen hebben voor het noorderlicht. Dat verschijnt immers wanneer gasdeeltjes in de atmosfeer van de aarde in botsing komen met geladen deeltjes van de zon.
Het meest voorkomende noorderlicht, het groene, wordt bijvoorbeeld veroorzaakt door zuurstofdeeltjes op amper 100 kilometer boven het aardoppervlak. Die deeltjes komen in aanraking met deeltjes van de zon. Er bestaat ook nog rood of blauw noorderlicht.
Enkel in de poolgebieden?
Wetenschappers kunnen zonnewinden voorspellen op basis van de hoeveelheid en frequentie van zonnevlekken. Hoe meer zonnevlekken er te zien zijn, hoe actiever de zon is. Maar zonder intense zonneactiviteit wordt het noorderlicht een uitzonderlijke gebeurtenis, luidt het.
"Het fenomeen van het noorderlicht zou wel eens een exclusieve show voor de poolgebieden kunnen worden", zegt onderzoeker Mathew Owens van de universiteit van Reading. "Door een gebrek aan zonnewinden zal het onzichtbaar zijn op lagere lengtegraden.
Maar minder zonneactiviteit heeft nog meer gevolgen. Als de zon een kalme periode ingaat, wordt het magnetische veld van de aarde zwakker. Dat betekent dat er minder bescherming is tegen eventuele zonneactiviteit. "Als de zon minder actief wordt, komen zonnevlekken en plasmawolken minder frequent voor", legt Owen uit. "Maar als een plasmawolk toch de aarde zou raken, kan die veel schadelijker zijn voor de elektronische toestellen waarvan onze samenleving vandaag zo afhankelijk is.
Wat gebeurt er met het menselijke lichaam als je een jaar in de ruimte verblijft? Onderzoekers van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA zetten een uniek experiment op met een identieke tweeling, waarvan één broer naar het internationaal ruimtestation ISS reisde en de andere op aarde bleef. Bedoeling was om data te vergelijken van voor, tijdens en na de missie. Intussen zijn de eerste resultaten binnen en die zijn opmerkelijk te noemen. Zo veranderde het DNA van de broer die in de ruimte verbleef en werd hij groter.
Het waren Scott en Mark Kelly die voor proefkonijn speelden in het onderzoek. Scott reisde naar het ISS, waar hij een jaar gewichtloos leefde, voormalig astronaut Mark bleef gewoon op aarde. Doel was om te weten te komen wat een langer verblijf in de ruimte met de mens doet met het oog op een bemande missie naar onze buurplaneet Mars. Tien groepen wetenschappers bestuderen nu de informatie die ze uit de missie verkregen, elk in hun eigen vakgebied. Het gaat onder meer om het effect op het immuunsysteem, de beenderen en het DNA.
Chromosomen Wat bleek? De chromosomen van Scott waren langer geworden tijdens zijn verblijf in de ruimte, terwijl ze op aarde net korter worden als je ouder wordt. Dat kwam doordat de zogenaamde 'telomeren' op het einde van zijn chromosomen - die chromosomen beschermen voor afsterven en versmelten met andere chromosomen - langer waren geworden. De onderzoekers vermoeden dat het te wijten is aan het feit dat Scott meer bewoog en sportte en minder calorieën opnam in het ruimtestation. Toen hij weer op aarde was, werden ze opnieuw korter. Het effect ervan moet nog worden onderzocht.
Scott had ook een verminderende botvorming, maar het niveau van een hormoon dat helpt om beenderen en spieren gezond te houden, was wel hoger geworden. Vermoedelijk door het vele sporten. Het niveau van het stresshormoon cortisol bleef normaal, met uitzondering van het moment net na zijn landing op aarde. Vermoedelijk door de stress van zijn terugkeer in de atmosfeer. Scott was ook 5 centimeter groter geworden bij zijn terugkomst.
Kracht Een ander belangrijk resultaat met betrekking tot een potentiële reis naar Mars was de verminderde kracht van Scott. Na zes maanden in de ruimte blijkt het steeds moeilijker om taken snel en efficiënt uit te voeren, zelfs als ze vitaal zijn voor het overleven. Dat wezen fysieke tests aan, zoals het beklimmen van ladders, het openen van luiken en het ontwijken van obstakels. Ook de fijne motoriek ging achteruit, zoals bij het bedienen van computermateriaal. Net als de cognitieve vaardigheden van Scott.
Probleem Toen Scott weer op de aarde landde, werd hij door hulpverleners uit zijn capsule geholpen. Dat zal niet het geval zijn op Mars, waar de astronauten op zichzelf aangewezen zijn. Een potentieel probleem, ook al denkt Scott dat het daar makkelijker zal gaan omdat er minder zwaartekracht is.
De resultaten zijn vooralsnog voorlopig en moeten nog verder worden onderzocht. Later dit jaar zou de NASA met een diepgaander en uitgebreider verslag komen. "Belangrijk is wel dat we voorlopig nog niets hebben gevonden dat een langere ruimtereis zoals naar Mars in de weg kan staan", aldus nog onderzoeker John Charles.
Japanse wetenschappers hebben ontdekt dat grote hoeveelheden zuurstof van de aarde op de maan belanden. Wanneer de aarde precies tussen de maan en de zon komt te staan, nemen zonnewinden zuurstof mee naar het maanoppervlak. De resultaten van het onderzoek werden gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Nature.
Gedurende vijf dagen in de maancyclus komt de aarde precies tussen de maan en de zon te staan. In die periode draait de maan door de magnetostaart van de aarde, het gebied achter de aarde dat bereikbaar is voor zonnewinden. Een zonnewind kan dan zuurstof van de aarde naar de maan stuwen.
Op deze figuur zien we hoe het magnetisch veld van de aarde zich in traanvorm uitstrekt rond de maan wanneer die perfect in lijn staat met de aarde en de zon.
"De bovenste atmosfeer van de aarde bestaat uit zuurstofionen die gemakkelijk worden opgepikt door zonnewind. Een deel raakt verloren in de ruimte, maar een groot deel belandt op de maan", zegt astrofysicus Kentaro Terada van de universiteit van Osaka aan The Atlantic.
"Het is fantastisch dat de maan van een planeet informatie over die planeet kan bevatten dankzij zonnewind", aldus planeetkundige Craig Hardgrove.
Het Japanse ruimtevaartbureau Jaxa heeft vandaag laten weten problemen te hebben om zijn experimentele ruimteschoonmaker te laten werken. Het betreft een daarvoor speciaal uitgeruste onbemande cargo om de omgeving van onze planeet te bevrijden van de rommel die erom heen draait.
Een in december naar het Internationaal Ruimtestation ISS gelanceerde Japanse cargo heeft zich zaterdag weer van het complex losgemaakt voor een uniek experiment voor het opruimen van ruimteschroot.
Elektromagnetische effecten Bedoeling was een 700 meter lange elektrodynamische kabel van staal en aluminium te ontplooien. Die moet dan dankzij elektromagnetische effecten rondom onze planeet wentelende rommel zoals afgedankte satellieten of rakettrappen zodanig verplaatsen dat zij in een lagere baan terechtkomen en uiteindelijk in de atmosfeer opbranden.
Poging mislukt Een poging om zaterdag de kabel te ontplooien mislukte echter. Het Jaxa probeert uit te zoeken waarom het misliep en hoe te remediëren. Het Japanse ruimtevaartbureau geeft zichzelf tot 4 februari de tijd. Twee dagen later brandt de Kounotori-6 op in de atmosfeer.
18.000 brokken Er draaien zowat 18.000 brokken ruimteschroot van minstens tien cm rondom onze planeet. Zij vormen een risico voor het ISS of andere satellieten. Er hebben zich reeds botsingen voorgedaan, met als gevolg dat de omvang van het schroot nog toenam.
De aarde heeft al heel wat natuurrampen moeten doorstaan, van een meteorietenregen die het einde betekende voor de dinosaurussen tot tsunami's die bijna kernrampen ontketenden. Toch blijft de kleine blauwe bol ondanks al die tegenslag intact tot op heden. En hopelijk blijft dat zo. Maar mocht een van deze vijf rampen de aarde treffen, dan is het waarschijnlijk gedaan met het leven op aarde.
Astronoom Daniel Brown van de Nottingham Trent University legt aan nieuwssite The Conversation uit hoe het leven op aarde in één klap kan worden weggevaagd. Hij haalt vijf rampen aan die elk fataal zouden kunnen zijn.
Asteroïden betekenden het einde van de dinosaurussen, dus zouden ze ook het einde kunnen inluiden van de mensheid. Technologieën om toekomstige inslagen te vermijden, staan momenteel nog in de kinderschoenen, dus zijn we tegen grote asteroïden kansloos. Hoewel ze niet noodzakelijk de aarde zouden vernietigen, zouden ze wel verwoestende natuurrampen als tsunami's, aardbevingen en branden ontketenen.
We weten zeker dat de zon over 7,72 miljard jaar sowieso een einde zal maken aan het leven op aarde, als we dan al niet zijn uitgeroeid door een andere ramp. Over 7,72 miljard jaar zal de zon haar buitenste atmosfeer afscheiden om een planetaire nevel te vormen. Dat fenomeen zou het leven op aarde uitroeien, maar zover zal het nooit komen omdat de mensheid dan al van de aarde verdwenen zal zijn.
Naarmate de zon ouder wordt, zal ze afkoelen en groeien. Uiteindelijk zal ze zo groot zijn geworden dat ze Mercurius en Venus volledig zal inpalmen. De aarde blijft dan wel voorlopig buiten schot, maar de supersterke zonnevlammen zullen de aarde vertragen. Over 7,59 miljard jaar zal de aarde ergens rond een gigantische zon draaien en zal er geen leven meer mogelijk zijn.
3. Gammastralen
Een uitbarsting van gammastralen, die energie bundelt in een dunne straal, is zo krachtig dat ze de ozonlaag onherroepelijk zou beschadigen. Mocht de ozonlaag worden getroffen door een dergelijke energie-uitbarsting, dan zouden we worden blootgesteld aan UV-straling.
Een uitbarsting van gammastralen kan worden veroorzaakt door twee sterren die rond eenzelfde punt draaien of door ontploffende sterren, beter bekend als supernova's. Astronomen hebben een sterrenstelsel (WR 104) ontdekt dat een gevaarlijke uitbarsting zou kunnen veroorzaken. WR 104 is tussen 5.200 en 7.500 lichtjaren verwijderd van de aarde, wat onvoldoende is om geen risico te vormen.
Het is een raadsel wannneer het sterrenstelsel een uitbarsting zal veroorzaken, maar het is ook perfect mogelijk dat de fatale straal de aarde volledig mist.
Wanneer een ster haar levenseinde heeft bereikt, gaat dat gepaard met een explosie. Dat fenomeen wordt een supernova genoemd. Elke eeuw vinden één of twee supernova's plaats in onze melkweg en gelukkig komen ze vooral voor nabij het compacte centrum van de melkweg. Omdat de aarde ongeveer twee derden van het centrum verwijderd is, lijkt de kan gering dat een supernova ons ooit zal vernietigen.
De ster Betelgeuze vormt nog het grootste gevaar voor de aarde. De ster is aan het einde van haar leven en kan dus nu een supernova veroorzaken. Maar voor hetzelfde geld blijft de ster nog een miljoen jaar intact. Betelgeuze bevindt zich in de Orion-constellatie, 'slechts' 450 à 650 lichtjaren van hier. Omdat een supernova pas gevaarlijk kan zijn vanop 50 lichtjaren, hoeven we ons om Betelgeuze geen zorgen te maken.
Een bewegende ster die zich door de melkweg begeeft, kan zo dicht bij onze zon komen dat ze in contact komt met de zogenaamde 'Oortwolk' aan de rand van ons zonnestelsel. De Oortwolk is de bron van onze kometen, dus zorgt een verstoring er mogelijk voor dat een monsterkomeet op de aarde afstevent.
De zon, ook een ster, begeeft zich ook door de melkweg en neemt zo de aarde mee. Momenteel bevinden we ons in een minder compacte bubbel die werd gecreëerd door een supernova, dus we hoeven niet al te veel problemen te verwachten. Wanneer we deze veilige regio verlaten over 20.000 à 50.000 jaar, zal de aarde gevoeliger worden voor veranderingen. Mogelijk zal het klimaat dan zodanig opwarmen dat het voor de mensheid moeilijk, zo niet onmogelijk, wordt om te overleven.
Deze vijf rampen betekenen ooit misschien het einde van het leven op aarde, maar het ziet er niet meteen naar uit dat we snel met een van deze rampen te maken zullen krijgen.
De National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA) heeft een prachtige update vrijgegeven van de iconische foto 'Blue Marble' die Apollo 17 45 jaar geleden nam. De nieuwe versie van de nieuwe supersatelliet GOES-16 nam op 15 januari een nieuwe foto, veel gedetailleerder.
Op 7 december 1972 nam de Apollo 17 een foto van de aarde. De foto, die 'Blue Marble' (blauwe knikker) werd genoemd, is ondertussen een van de meest iconische ruimtebeelden. Maar na 45 jaar was het tijd voor een update met de nieuwste satelliet GOES-16. Het resultaat is verbluffend.
De GOES-16 neemt elke vijf minuten een foto van de Verenigde Staten en elk kwartier een van de volledige aarde. NOAA-directeur Stephen Volz liet in een statement weten dat een van zijn wetenschappers de nieuwe foto's vergeleek met het zien van de eerste foto's van een pasgeboren baby. "Zo enthousiast zijn we."
De nieuwe beelden tonen de aarde in meer detail dan ooit mogelijk was. "De beelden zijn het resultaat van de meest geavanceerde technologie die ooit in de ruimte heeft gedreven", aldus Volz.
De GOES-16 bevindt zich 35.888 kilometer boven de aarde.
Boeing heeft de nieuwe ruimtepakken voorgesteld waarmee astronauten vanaf 2018 naar het internationaal ruimtestation ISS zullen trekken. Ze zijn lichter, minder warm en hebben een aantal leuke nieuwe snufjes. En ze kregen ook een nieuw kleurtje: fel blauw.
Gedaan dus met de witte of oranje pakken waarmee astronauten tot nu toe de ruimte in werden gestuurd. "De nieuwe ruimtepakken wegen nog maar 9 kilogram, dat is 4,5 kilogram minder dan de huidige", aldus astronaut Eric Boe. "Ze passen beter en zijn eenvoudiger gemaakt. Dat laatste is een voordeel, want hoe complexer iets is, hoe meer er fout kan gaan."
Water Andere nieuwe eigenschappen: de pakken zijn flexibeler aan de ellebogen en de knieën, de helm is nu een onderdeel van het pak en de handschoenen zijn touchscreengevoelig. Verder is er ook een nieuw ventilatiesysteem, waardoor water uit het pak kan ontsnappen zonder daarbij lucht te verliezen. Dat maakt het pak meteen een stuk minder warm.
De pakken zullen voor het eerst gebruikt worden op de Starliner van Boeing, een ruimteschip dat astronauten naar het internationaal ruimtestation moet brengen. De eerste testvlucht staat volgend jaar gepland.
Niet alleen bij huidtransplantaties, maar ook bij cosmetische en farmaceutische tests kan de 3D-geprinte huid gebruikt worden. Proeven op dieren kunnen zo overbodig worden.
Een team biologen heeft een prototype gebouwd van een 3D-bioprinter die menselijke huid kan maken. Dat betekent niet alleen een doorbraak in de huidtransplantaties, de nieuwe techniek kan ook een einde maken aan proeven op dieren en kan gebruikt worden voor chemische, cosmetische en farmaceutische tests.
Vorsers van de Carlos III universiteit in Madrid maakten de menselijke huid na, geheel met een opperhuid die beschermt, een dikkere laag die als eigenlijke huid dienstdoet en een laag fibroblastcellen die collageen aanmaken, het eiwit dat de huid zijn elasticiteit en sterkte verleent. Ze maken zich sterk dat hun in het labo gemaakte huid kan gebruikt worden bij transplantaties voor brandwonden en allerlei proeven.
"Je moet weten hoe je de biologische componenten moet mengen en in welke omstandigheden je ermee moet werken opdat de cellen niet stukgaan. Ook de juiste manier om het product aan te brengen is van cruciaal belang", stelt onderzoeker Juan Francisco del Cañizo.
3D-huid die voor transplantaties bestemd is, moet van de cellen van de patiënt gemaakt worden zodat diens lichaam de nieuwe huid niet afstoot. Voor industrieel gebruik zoals chemische proeven kan huid massaal geproduceerd worden van willekeurige cellen.
"Bioprinten laat ons toe op een gestandaardiseerde, geautomatiseerde manier huid te maken. Het proces is minder duur dan de manuele productie", aldus Alfredo Brisac, CEO van biotechnologiebedrijf Biodan Group dat de nieuwe techniek wil commercialiseren.
Het onderzoek werd gepubliceerd in het vakblad Biofabrication.
VIDEOTimothy Joseph Elzinga werd op 6 januari in het holst van de nacht wakker gemaakt door zijn wenend zoontje. Toen hij uit zijn badkamervenster keek, zag hij dit adembenemende natuurverschijnsel. Eerst dacht Timothy dat hij het noorderlicht zag, maar het bleek om een ander fenomeen te gaan.
"De lichtstralen deden me denken aan Star Trek of aan Close Encounters of the Third Kind", vertelt Timothy aan Mashable. Timothy woont in North Bay, Ontario, waar het kwik die nacht zakte tot -18 graden.
Het was door die vrieskou dat de zogenaamde lichtzuilen ontstonden. Door de lage temperatuur bevroren waterpartikels in de lucht zo snel dat ze amper een paar molecules dik werden. Hierdoor stegen ze niet op om in wolken te veranderen en vielen ze ook niet naar beneden als sneeuw. Ze bleven als minuscule spiegels in de lucht dwarrelen waardoor ze licht konden reflecteren.
Timothy haastte zich snel in zijn pyjama naar buiten om het fenomeen vast te leggen met zijn smartphone. Zijn verhaal en de prachtige beelden kan je bewonderen in zijn YouTube-filmpje.
Amper twee dagen nadat wetenschappers een naderende planetoïde opmerkten, is de vliegende rots de Aarde gepasseerd aan een snelheid van 16 kilometer per seconde.
De planetoïde, die de naam 2017 AG13 kreeg, vloog op een afstand van ongeveer 190.000 kilometer voorbij onze planeet: dat is ongeveer halfweg de afstand tussen de aarde en de maan.
2017 AG13 werd zaterdag ontdekt door Catalina Sky Survey, dat gebaseerd is in de universiteit van Arizona. De rots is naar schatting tussen 11 en 34 meter groot, zeggen wetenschappers van het Minor Planet Center in Cambridge, Massachusetts.
Ter vergelijking: de planetoïde die in februari 2013 ontplofte boven de Russische stad Chelyabinsk en daarbij meer dan 1000 mensen verwondde, had een diameter van ongeveer 20 meter.
De passage van een planetoïde die pas zo laat wordt opgemerkt, is niet uniek. Per dag worden ongeveer vijf nieuwe planetoïden ontdekt.
Miljoenen planetoïden zweven door de ruimte in nabijheid van de Aarde. Ze verschillen onderling in omvang, helderheid en de baan die ze afleggen, waardoor ze vaak moeilijk te identificeren en traceren zijn. De planetoïden kunnen variëren van enkele meters tot verschillende kilometers in doorsnede. Sommigen bestaan uit ijs, anderen uit gesteente of zelfs puur metaal.
Defensieplan
Het goede nieuws is dat de overgrote meerderheid van de planetoïden die zware schade kunnen berokkenen als ze op de aarde zouden botsen, ontdekt zijn. Geen van hen stelt een gevaar in de nabijgelegen toekomst, zeggen wetenschappers van ruimtevaartorganisatie NASA.
Deze week maakte het Witte Huis bekend dat het in samenwerking met de NASA en het Amerikaanse ministerie van Defensie werkt aan een plan om de aarde voor te bereiden op een eventuele meteorietinslag. Hoewel een inslag beschouwd wordt als weinig waarschijnlijk, maar met een potentieel gigantische impact, werd er werk gemaakt van een uitgebreide strategie die de VS en bij uitbreiding de hele aarde moet beschermen mocht het ooit zo ver komen.
Zwarte gaten zijn erg moeilijk op te sporen: ze absorberen niet alleen licht, maar hun bestaan wordt vaak verdoezeld door stof en gassen, waardoor het voor wetenschappers moeilijk is om hun omvang in te schatten. Maar nu is een NASA-telescoop erin geslaagd om door de obstakels heen te kijken. De NuSTAR ontdekte twee gigantische zwarte gaten.
"Deze zwarte gaten bevinden zich dicht bij de Melkweg, maar tot nu toe bleven ze verborgen voor ons. Ze zijn zoals monsters die onder je bed liggen te bonken."
Ady Annuar, Durham University
NASA's ruimtetelescoop NuSTAR ziet geen zichtbaar licht, maar wel röntgenstralen, waardoor de telescoop door het stof heen kan kijken. Twee teams van wetenschappers gebruikten de NuSTAR om de sterrenstelsels IC 3639 en NGC 1448 te bestuderen. IC 3639 ligt op ongeveer 170 miljoen lichtjaren, terwijl NGC 1448, in kosmische termen, relatief dichtbij ligt: op ongeveer 38 miljoen lichtjaren.
Daarbij ontdekten ze twee bijzonder heldere gigantische zwarte gaten - met een massa die miljoenen keren groter is dan die van onze zon.
De ontdekking van deze zwarte gaten is niet nieuw, maar de omvang ervan wel. Aangezien gassen verhinderden dat de zwarte gaten volledig konden waargenomen worden, konden wetenschappers tot nu toe niet inschatten hoe groot ze precies waren.
"Deze zwarte gaten bevinden zich dicht bij de Melkweg, maar tot nu toe bleven ze verborgen voor ons. Ze zijn zoals monsters die onder je bed liggen te bonken", zegt Ady Annuar, een student van de Durham University in het Verenigd Koninkrijk, die de resultaten voorstelde op de American Astronomical Society conventie in Grapevine, Texas.
De zwarte gaten zijn "actieve sterrenstelsels": sterrenstelsels die zeer veel energie vrijgeven en erg helder zijn door de opwarming van deeltjes rondom het zwarte gat.
"Net zoals we de zon niet kunnen zien op een bewolkte dag, kunnen we niet direct zien hoe helder deze actieve sterrenstelsels echt zijn omwille van al het gas en stof nabij de kern," aldus Peter Boorman, een student van de universiteit van Southampton die de studie van IC 3639 leidde.
Nieuwe sterren
Behalve de zwarte gaten ontdekten de wetenschappers ook dat NGC 1448 een grote populatie jonge sterren telt, wat doet vermoeden dat het sterrenstelsel nieuwe sterren blijft creëren terwijl het zwarte gat sterren en andere materie opslorpt.
De maan, die je overmorgen weer in al haar glorie kan aanschouwen, zou wel eens samengesteld kunnen zijn uit een heleboel kleine maantjes die ooit allemaal rond de Aarde cirkelden. De maan zoals we die kennen zou het resultaat zijn van een reeks kosmische botsingen. Die zorgden voor veel maantjes die samensmolten tot de maan die we elke avond zien.
De gangbare theorie is dat de Maan is ontstaan doordat de Aarde botste met Theia, een planeet van ongeveer de grootte van Mars. Theia zou hierbij volledig vernietigd zijn en versmolten met de aardmaterie, waarvan een dikke brok vloeibare lava zou weggeslingerd zijn. Die enorme brok vloeibare materie trok samen als een gigantische druppel die geleidelijk stolde tot de vorm van de Maan.
Israëlische wetenschappers zijn echter van oordeel dat een aantal kleine botsingen samenklonterden en een reeks minimaantjes vormden. Over een periode van miljoenen jaren zouden die minimaantjes op hun beurt samengeklonterd zijn tot de maan die we kennen.
De wetenschappers voerden ongeveer duizend computersimulaties uit en schatten dat zowat twintig botsingen zouden hebben volstaan. Volgens hen zou dit ook verklaren waarom de maan samengesteld lijkt uit materiaal afkomstig van de Aarde en niet van een andere planeet.
"Ons model gaat ervan uit dat de oude Aarde ooit een reeks manen had, telkens gevormd door een andere botsing met de proto-Aarde", zegt co-auteur Hagai Perets van het Israëlisch technologie-instituut in Haifa.
Beste bezoeker, Heb je zelf al ooit een vreemde waarneming gedaan, laat dit dan even weten via email aan Frederick Delaere opwww.ufomeldpunt.be. Deze onderzoekers behandelen jouw melding in volledige anonimiteit en met alle respect voor jouw privacy. Ze zijn kritisch, objectief maar open minded aangelegd en zullen jou steeds een verklaring geven voor jouw waarneming! DUS AARZEL NIET, ALS JE EEN ANTWOORD OP JOUW VRAGEN WENST, CONTACTEER FREDERICK. BIJ VOORBAAT DANK...
Druk op onderstaande knop om je bestand , jouw artikel naar mij te verzenden. INDIEN HET DE MOEITE WAARD IS, PLAATS IK HET OP DE BLOG ONDER DIVERSEN MET JOUW NAAM...
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Alvast bedankt voor al jouw bezoekjes en jouw reacties. Nog een prettige dag verder!!!
Over mijzelf
Ik ben Pieter, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Peter2011.
Ik ben een man en woon in Linter (België) en mijn beroep is Ik ben op rust..
Ik ben geboren op 18/10/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Ufologie en andere esoterische onderwerpen.
Op deze blog vind je onder artikels, werk van mezelf. Mijn dank gaat ook naar André, Ingrid, Oliver, Paul, Vincent, Georges Filer en MUFON voor de bijdragen voor de verschillende categorieën...
Veel leesplezier en geef je mening over deze blog.
