The purpose of this blog is the creation of an open, international, independent and free forum, where every UFO-researcher can publish the results of his/her research. The languagues, used for this blog, are Dutch, English and French.You can find the articles of a collegue by selecting his category. Each author stays resposable for the continue of his articles. As blogmaster I have the right to refuse an addition or an article, when it attacks other collegues or UFO-groupes.
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Zoeken in blog
Deze blog is opgedragen aan mijn overleden echtgenote Lucienne.
In 2012 verloor ze haar moedige strijd tegen kanker!
In 2011 startte ik deze blog, omdat ik niet mocht stoppen met mijn UFO-onderzoek.
BEDANKT!!!
Een interessant adres?
UFO'S of UAP'S, ASTRONOMIE, RUIMTEVAART, ARCHEOLOGIE, OUDHEIDKUNDE, SF-SNUFJES EN ANDERE ESOTERISCHE WETENSCHAPPEN - DE ALLERLAATSTE NIEUWTJES
UFO's of UAP'S in België en de rest van de wereld Ontdek de Fascinerende Wereld van UFO's en UAP's: Jouw Bron voor Onthullende Informatie!
Ben jij ook gefascineerd door het onbekende? Wil je meer weten over UFO's en UAP's, niet alleen in België, maar over de hele wereld? Dan ben je op de juiste plek!
België: Het Kloppend Hart van UFO-onderzoek
In België is BUFON (Belgisch UFO-Netwerk) dé autoriteit op het gebied van UFO-onderzoek. Voor betrouwbare en objectieve informatie over deze intrigerende fenomenen, bezoek je zeker onze Facebook-pagina en deze blog. Maar dat is nog niet alles! Ontdek ook het Belgisch UFO-meldpunt en Caelestia, twee organisaties die diepgaand onderzoek verrichten, al zijn ze soms kritisch of sceptisch.
Nederland: Een Schat aan Informatie
Voor onze Nederlandse buren is er de schitterende website www.ufowijzer.nl, beheerd door Paul Harmans. Deze site biedt een schat aan informatie en artikelen die je niet wilt missen!
Internationaal: MUFON - De Wereldwijde Autoriteit
Neem ook een kijkje bij MUFON (Mutual UFO Network Inc.), een gerenommeerde Amerikaanse UFO-vereniging met afdelingen in de VS en wereldwijd. MUFON is toegewijd aan de wetenschappelijke en analytische studie van het UFO-fenomeen, en hun maandelijkse tijdschrift, The MUFON UFO-Journal, is een must-read voor elke UFO-enthousiasteling. Bezoek hun website op www.mufon.com voor meer informatie.
Samenwerking en Toekomstvisie
Sinds 1 februari 2020 is Pieter niet alleen ex-president van BUFON, maar ook de voormalige nationale directeur van MUFON in Vlaanderen en Nederland. Dit creëert een sterke samenwerking met de Franse MUFON Reseau MUFON/EUROP, wat ons in staat stelt om nog meer waardevolle inzichten te delen.
Let op: Nepprofielen en Nieuwe Groeperingen
Pas op voor een nieuwe groepering die zich ook BUFON noemt, maar geen enkele connectie heeft met onze gevestigde organisatie. Hoewel zij de naam geregistreerd hebben, kunnen ze het rijke verleden en de expertise van onze groep niet evenaren. We wensen hen veel succes, maar we blijven de autoriteit in UFO-onderzoek!
Blijf Op De Hoogte!
Wil jij de laatste nieuwtjes over UFO's, ruimtevaart, archeologie, en meer? Volg ons dan en duik samen met ons in de fascinerende wereld van het onbekende! Sluit je aan bij de gemeenschap van nieuwsgierige geesten die net als jij verlangen naar antwoorden en avonturen in de sterren!
Heb je vragen of wil je meer weten? Aarzel dan niet om contact met ons op te nemen! Samen ontrafelen we het mysterie van de lucht en daarbuiten.
15-09-2016
Nieuw bewijs werpt compleet ander licht op hoe onze maan werd gevormd - HLN.be
Nieuw bewijs werpt compleet ander licht op hoe onze maan werd gevormd - HLN.be
Als een voorhamer die een watermeloen raakt: dat moet volgens nieuw chemisch bewijs zowat de impact geweest zijn waardoor onze maan werd gevormd, nadat de nog jonge aarde in botsing kwam met een ander ruimteobject ter grote van Mars. Jarenlang dachten wetenschappers dat die impact 4,5 miljard jaar geleden een stuk minder indrukwekkend was geweest.
Dat de maan ooit voor een stuk deel uitmaakte van de aarde is een alom aanvaarde theorie, maar de manier waarop ze van onze planeet werd afgesplitst, bleef voer voor discussie. Het gebeurde ongeveer 20 tot 100 miljoen jaar nadat ons zonnestelsel werd gevormd. Theia, een object met de grootte van Mars, botste met de zich nog ontwikkelende aarde. De impact op onze planeet zou meegevallen hebben, maar het grootste deel van Theia versmolt met de oppervlakte en de kern van de aarde. Uit het stof en het puin dat in een baan rond de aarde werd geworpen, werd de maan gevormd.
50 jaar lang werd aangenomen dat de aarde en Theia elkaar eerder hadden geschampt dan voluit hadden geraakt. Het zou onder meer verklaren waarom de maan zo groot is en een verschillende rotatiegraad heeft van onze planeet. Er was maar één probleem met die hypothese: de maan had dan voor 60 tot 80 procent uit materiaal van Theia moeten bestaan.
Apollomissie Maar nieuwe en betere chemische analyses op stalen die werden meegebracht door de Apollomissies in de jaren 70 toonden aan dat de rotsen op de maan en de aarde bijna identiek in samenstelling waren. En de kans dat Theia en de aarde ooit uit hetzelfde materiaal bestonden, was erg onwaarschijnlijk.
Meer nog: er werd maar één isotoop gevonden in de maanrotsen dat niet was terug te leiden naar de aarde, namelijk zwaar kalium. En dat kon alleen voorkomen als de rotsen aan een extreem hoge temperatuur waren blootgesteld. Wat onderzoekers tot de conclusie bracht dat de impact van de botsing tussen de aarde en Theia veel groter geweest moest zijn dan oorspronkelijk gedacht.
Gewelddadig Volgens de auteur van de nieuwe studie - Kun Wang, een geochemicus aan de universiteit van Washington in St. Louis - was de botsing extreem gewelddadig en werden de aarde en Theia bijna volledig verpulverd. De twee hemellichamen zouden daarna samengesmolten zijn in een dichte atmosfeer, die dan condenseerde in onze planeet en haar maan.
Niet iedereen is evenwel overtuigd van die these. Het grootste punt van kritiek is de representativiteit van de (amper) zeven maanstalen waarop de analyse werd uitgevoerd.
Nieuwe metingen hebben het bestaan bevestigd van drie door onder meer astronomen van de Luikse universiteit ontdekte exoplaneten bij dwergster TRAPPIST-1. Dit meldt astronomie.nl op gezag van het vakblad Astrophysical Journal Letters.
In mei meldde een team onder leiding van wetenschappers van de ULg drie levensvatbare exoplaneten te hebben gevonden.
De astronomen ontdekten het planetair systeem met de TRAPPIST-robottelesoop in het Chileense La Silla. De drie planeten draaien rond een ster die veel kleiner, kouder en roder is dan onze Zon. Het hemellichaam, 2MASS J2062928-0502285 alias TRAPPIST-1, is nauwelijks iets groter dan "onze" Jupiter. Dergelijke ultra-koude dwergsterren komen in onze Melkweg zeer frequent voor, meer dan sterren die op onze Zon gelijken. Voorheen waren er rond dergelijke dwergsterren geen planeten gevonden.
De planeten zouden qua afmetingen en samenstelling veel overeenkomsten vertonen met de Aarde.
Ter bevestiging hebben Amerikaanse astronomen met een speciale camera op de Gemini South Telescope, eveneens in Chili, gezocht naar de aanwezigheid van een mogelijke begeleider van TRAPPIST-1. Als die op kleine afstand gezelschap zou hebben van een tweede dwergster - dat zou een rode of een bruine dwerg kunnen zijn -, zouden de eerdere metingen misschien te verklaren zijn door diens aanwezigheid en gedrag.
Maar het nieuwe onderzoek geeft aan dat TRAPPIST-1 geen dubbelster is. Nu het bestaan van een begeleidende dwergster is uitgesloten, is de laatste mogelijke twijfel rond de ontdekking van de drie "Belgische" exoplaneten weggenomen, luidt het.
De ruimterobot Curiosity heeft nieuwe kleurenfoto's gestuurd vanop Mars. Op de filmische beelden zijn enorme rotsformaties te zien. De foto's zijn opmerkelijk scherp en gedetailleerd. De Curiosity rijdt al een maand rond in de 'Murray Buttes' om de regio in kaart te brengen. De foto's moeten wetenschappers tonen hoe het huidige landschap van de rode planeet ontstond.
De Amerikaans raketbouwer en -uitbater SpaceX heeft het publiek gisteren om hulp gevraagd voor het uitklaren van de oorzaak van de ontploffing eerder deze maand van een Falcon-9 draagraket op Cape Canaveral in Florida.
Op 1 september explodeerde een Falcon-9 van SpaceX naar aanleiding van een "statische test" op het lanceerplatform. Het Californische bedrijf heeft nu iedereen met foto's, video's en geluidsopnames gevraagd die over te maken "omdat die elementen van nut kunnen zijn bij het onderzoek" naar de oorzaak.
Eerder heeft topman Elon Musk van SpaceX gezegd dat dit onderzoek het "meest complexe" is uit de veertienjarige geschiedenis van zijn bedrijf.
De draagraket had twee dagen later moeten vertrekken.
Bij de ontploffing, op het niveau van de tweede trap, ging ook de 200 miljoen dollar kostende Israëlische telecomsatelliet Amos-6 verloren.
WETENSCHAPIn de data die in 2012 het bestaan van het Higgsboson hebben bevestigd, zijn signalen van een nieuw elementair deeltje gevonden, zo hebben meerdere gespecialiseerde websites bericht. Het ding kreeg de voorlopige naam Madala.
Het signaal kwam voor het eerst naar boven tijdens experimenten in de gigantische deeltjesversnelker LHC bij het Centrum voor Nucleair Onderzoek (CERN) in Genève. Zij bevestigden het bestaan van het door de Schot Peter Higgs, en de Belgen François Englert en Robert Brout, een halve eeuw daarvoor voorspelde Higgsboson dat het sluitstuk vormt van het standaardmodel omtrent het wezen van de materie. Het geeft alle andere deeltjes hun massa.
In 2015 en 2016 zagen wetenschappers van de Universiteit van Witwatersrand (Zuid-Afrika) opnieuw het signaal van dat mogelijk nieuw deeltje. Eenmaal er bevestiging komt van zijn bestaan, kan dit veel bijdragen tot de kennis over de plaats van de mysterieuze donkere materie in het heelal.
Niettegenstaande het Higgsboson het standaardmodel deed kloppen, kan het nieuwe deeltje het bestaan of gedrag van die donkere materie immers niet verklaren. Het zwaardere Madala lijkt volgens de wetenschappers immers met donkere materie in interactie te zijn, in tegenstelling tot het Higgsboson dat enkel in interactie is met de gekende materie die slechts vier procent uitmaakt van de massa en de energie in de kosmos.
Het Higgsboson heeft een massa van ongeveer 126 GeV (gigaelektronvolt), het hypothetische Madala zou zich rond 270 GeV situeren.
Overigens leverden de experimenten in 2015 en 2016 aanwijzingen op voor een nog zwaarder boson.
VIDEODe NASA heeft gisterenavond de sonde OSIRIS-REx naar asteroïde Bennu gelanceerd. De sonde moet stalen van de asteroïde meenemen om terug te brengen naar de Aarde. De terugkeer van de sonde wordt in 2023 verwacht.
De OSIRIS-REx van zes meter lang en 2.100 kilogram werd om 19.05 uur (vrijdag 01.05 uur Belgische tijd) bij een heldere hemel gelanceerd vanaf Cape Canaveral. "Ons ruimtevaartuig OSIRIS-REx is onderweg, en alles verloopt volgens schema", zo zei de NASA op Twitter.
Het is de eerste keer dat NASA stalen gaat afnemen op een asteroïde. Daarvoor zal de OSIRIS-REx eerst nog foto's nemen en andere onderzoeken doen met behulp van vijf wetenschappelijke instrumenten en camera's.
Gevaarlijkste bekende asteroïde Bennu, met een diameter van ongeveer 490 meter, werd in 1999 ontdekt en wordt als de gevaarlijkste bekende asteroïde beschouwd. Wetenschappers achten het immers mogelijk dat Bennu in de 22ste eeuw de aarde zal raken. Al is die kans slechts 1 op de 2.700, de impact ervan zou ongeveer 80.000 keer krachtiger zijn dan de atoombom op Hiroshima, aan het einde van de Tweede Wereldoorlog.
De OSIRIS-REx moet Bennu bereiken in augustus 2018 en zou in 2020 met een robotarm een staal tussen 60 gram en twee kilogram moeten kunnen nemen, om in 2023 terug te keren naar de aarde. In totaal zal het ruimtetuig meer dan 650 miljoen kilometer afleggen.
De missie zal wetenschappers helpen de impact die asteroïden hebben op de aarde beter te begrijpen. Daarnaast zullen ze ook meer te weten komen over de geschiedenis van Bennu van de laatste 4,5 miljard jaar en over de evolutie van het zonnestelsel.
Een historisch manuscript van de Maya's dat dateert uit de dertiende eeuw, werd als sinds de ontdekking ervan in de jaren 1960 beschouwd als een vervalsing. Nu blijkt dat het om met oudste bestaande manuscript uit Amerika gaat.
Sinds de ontdekking van de Grolier-codex in de jaren zestig, bestaat er veel controverse rond het document. Plunderaars vonden het manuscript in een grot in Chiapas in Mexico, samen met zes andere voorwerpen, waaronder een offermes.
Hoewel wetenschappers de authenticiteit van de andere voorwerpen konden bevestigen, bestond er in het academische milieu twijfel over de echtheid van het manuscript. Onderzoekers suggereerden dat de plunderaars mogelijk genoeg afwisten van het Mayaschrift en de gebruikte materialen om het boek zelf te fabriceren. Verzamelaar Josué Sáenz opperde bovendien dat het document verschilde van andere exemplaren uit de Mayacultuur.
"Het werd een soort van dogma dat het vals was," vertelt onderzoeker Stephen Houston van Brown University in Rhode Island die aan de studie meewerkte. "We besloten om terug te keren en het grondig te onderzoeken, om alle kritieken een voor een te checken. Nu brengen we een definitieve kopie van het boek uit. Het lijdt geen twijfel dat de Grolier-codex authentiek is."
Dankzij koolstofdatering kon vastgesteld worden dat de Grolier ouder is dan de andere gekende Maya-codices, waardoor het exemplaar het oudste bestaande manuscript is.
"Een beredeneerde afweging van het bewijs laat maar ruimte voor één mogelijke conclusie: uit de Precolumbiaanse periode blijven vier intacte Maya-codices over en een daarvan is de Grolier. [De studie] is een bevestiging dat het manuscript, in tegenstelling tot sommige beweringen, echt is," zo luidt de verklaring van de onderzoekers. Het team is ervan overtuigd dat de plunderaars vijftig jaar geleden niet in staat waren om een dergelijke overtuigende vervalsing te maken.
RUIMTEVAARTDe Europese ruimterobot Philae, waarmee alle contact verloren was na diens turbulente landing in november 2014 op de komeet Tchouri, is door een hogeresolutiecamera van de ruimtesonde Rosetta gelokaliseerd. Dat heeft het Europese Ruimtevaartagentschap ESA vandaag meegedeeld.
De kleine robot had sinds de zomer van 2015 niets meer van zich laten horen. Sinds 27 juli had Rosetta geen pogingen meer ondernomen om weer met Philae in contact te komen.
Philae werd bijna twee jaar geleden door Rosetta op de komeet gedropt. Nog geen zestig uur na de landing viel de landingsrobot stil omdat de batterij leeg was.
De komeetlander stuurde in 2014 korte tijd foto's en data over zijn locatie. Ook vorig jaar gebeurde dat, maar de onderzoekers konden aan de hand daarvan niet achterhalen waar de robot zich precies bevond. Vandaag verscheen Philae ineens voor de camera van Rosetta, die in een baan rond komeet 67P Tchouri zweeft. "We zijn zo blij dat we Philae eindelijk hebben gevonden", zegt een onderzoeker van ESA. De komeetlander is net op tijd gevonden: over een maand wordt ruimtevaartsonde Rosetta buiten dienst gesteld.
Philae was de eerste robot in de geschiedenis die een gecontroleerde landing uitvoerde op een komeet. De bedoeling was dat de lander monsters uit de bodem zou nemen. Maar de batterij was al snel na de landing leeg. De robot is alleen in de zomer van 2015 nog twee keer kort aan geweest. Onherstelbaar beschadigd De komeetlander is onherstelbaar beschadigd en keert niet meer terug naar de aarde. De robot bleek nog maar twee van de drie poten te hebben. Ook andere onderdelen zijn kapot gegaan door de extreem lage temperaturen in de ruimte.
Toch zijn de onderzoekers blij dat ze weten wat er met Philae is gebeurd. Nu ze weten waar de komeetlander ligt, kunnen ze de data en foto's die de robot tijdens zijn korte dienstverband stuurde beter in kaart brengen.
Ruim 130 mensen hebben vrijdagavond gemeld dat ze een enorme vuurbal hadden gezien aan de nachtelijke hemel in Oregon en Washington, aan de westkust van de Verenigde Staten. Het licht verscheen even voor middernacht en was een tiental seconden te zien, terwijl het van west naar oost schoot.
De waarnemingen kwamen uit het gebied tussen Port Angeles, Washington in het noorden en Medford, Oregon in het zuiden. Maar zelfs in Canada werd de mysterieuze vuurbal gespot. De meeste waarnemingen werden gedaan aan de kust van Oregon en in de Willamette Valley.
Meteoor Het is nog niet duidelijk of het om een meteoor gaat of resten van ruimtetuigen. "De vuurbal was heel fel en bewoog vrij snel. Hij had een helder witte tot blauwe kleur en leek uiteen te vallen in kleinere stukken", aldus Jim Todd, directeur van de afdeling ruimtevaart van het Oregon Museum of Science and Industry. "Als er nog stukken op de aarde terecht zijn gekomen, moet dat in de Rocky Mountains geweest zijn."
VIDEODe Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA heeft een primeur te pakken. Ze kon voor het eerst de noordpool van de planeet Jupiter gedetailleerd op foto vastleggen. De afbeeldingen werden genomen door de ruimteverkenner Juno en dit weekend door de NASA vrijgegeven.
"Het lijkt op niks dat we ooit eerder hebben gezien", zegt Scott Bolton van het Southwest Research Institute (Texas). Ook de zuidpool van de gasreus werd vereeuwigd, maar het is vooral de noordpool die de aandacht van de onderzoekers trekt. Ze kleurt immers blauwer dan de rest van het hemellichaam en het is er schijnbaar veel stormachtiger dan verwacht.
De ruimtesonde maakte ook infraroodbeelden van de grootste planeet van ons zonnestelsel. Zo is op een van de foto's het morgenrood op de zuidpool te zien.
Juno stuurde eerder al foto's van Jupiter door naar de aarde, maar de afbeeldingen die de NASA onlangs op haar website plaatste, zijn veel scherper.
De verkenner vloog vorige week 'dicht bij' de planeet op een afstand van circa 4.000 kilometer. Er volgen de komende maanden nog tientallen vluchten rond de gasreus om meer data te verzamelen. In 2018 is de missie afgelopen en zal Juno vergaan in de atmosfeer.
Ruimtesonde Dawn van de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA bestudeerde de berg op Ceres de afgelopen maanden. De vulkaan is half zo hoog als de Mount Everest. De laatste uitbarsting vond vermoedelijk honderden miljoenen jaren geleden plaats.
"Het is onwijs cool en onverwacht", zei Christopher Russell van de University of California vandaag. Ceres stond ooit te boek als een volwaardige planeet, maar werd later gedegradeerd tot asteroïde. Tegenwoordig valt Ceres in de categorie dwergplaneet, net als Pluto.
Ruimtesonde Dawn is de eerste die de dwergplaneet van dichtbij observeert. De sonde cirkelt als sinds maart 2015 rond Ceres.
Deze keer zijn ze er honderd procent zeker van dat ze het bewijs hebben dat we niet alleen zijn in het heelal. Ufospotters hebben op YouTube een filmpje gedeeld waarop het internationaal ruimtestation ISS te zien is. Op de beelden is plots twee keer een lichtgevend object waar te nemen dat passeert.
De beelden zouden afkomstig zijn van de NASA volgens StreetCap1, de ufojagers die het filmpje hebben gedeeld. Het ruimtestation is immers 24 uur per dag te volgen via een livefeed van de ruimtevaartorganisatie. Je kan de Russische Progress Capsule zien, die zich aan het ISS heeft vastgemaakt voor bevoorrading. Achter de capsule is tot twee keer toe een lichtbol waar te nemen.
Volgens Scott Warring van de website UFO Sightings Daily gaat het om het ultieme bewijs dat buitenaardse wezens het ruimtestation in de gaten houden. Onder het filmpje - dat intussen al 15.000 keer werd bekeken in enkele dagen tijd - zijn nog meer enthousiaste commentaren te lezen. En af en toe een kritische noot van iemand die er niets van gelooft en de spotters een dokter aanraadt.
Leven op Mars is dichterbij dan je wellicht denkt: zes mensen hebben afgelopen jaar 'daar' doorgebracht. Maar vandaag kon de crew eindelijk hun ruimtevaartpak uittrekken en terugkeren naar de aarde: na bijna een jaar lang in isolatie geleefd te hebben op Hawaï in een simulatie van de 'rode planeet', heeft NASA het experiment beëindigd.
De missie was het langste experiment tot nu toe om de gevolgen te meten van het isolement en de beperkingen die een drie jaar durende vlucht naar de rode planeet zich mee zou brengen. Een crew van vier Amerikanen, een Fransman en een Duitser, woonde samen op zo'n 2.500 meter boven zeeniveau in een kleine koepel (diameter: 11 meter diameter, hoogte: 6 meter) op de rotsachtige grond van de vulkaan Mauna Loa-vulkaan op Hawaï: het dichtste bij een Mars leefomgeving dat we op aarde kunnen komen.
De leefomstandigheden waren zwaar: er was geen frisse lucht, geen vers eten of privacy. Communicatie met de buitenwereld was slechts met een vertraging van 20 minuten (net zoals dat op Mars zou zijn) mogelijk.
Beproevingen Als de crewleden (een journalist, een bodemspecialist, een astro-bioloog, een natuurkundige, een piloot en een architect) naar buiten wilden gaan, moesten ze zware ruimtepakken aandoen. Om persoonlijke conflicten te vermijden, moesten ze werken en wetenschappelijke experimenten uitvoeren. Om het allemaal nog wat zwaarder te maken, werd de crew onverwachts voor zware 'beproevingen' (variërend van noodsituaties, tot gebroken werkmateriaal) gesteld. Onderzoekers wilden zo de groepscohesie en -prestaties meten. Daarnaast moesten de 'astronauten' wekelijkse vragenlijsten invullen en werden de 'formele vergaderingen in de keuken opgenomen. Crewleden die last hadden van heimwee konden een virtual reality-spelletje spelen dat ontworpen is om astronauten die lange missies uitvoeren te 'troosten'.
Zwemmen "De onderzoekers kijken vooral uit naar het eten van vers voedsel en ander eten dat ze tijdens het experiment niet kregen. Daarnaast kunnen ze niet wachten om in de oceaan te gaan zwemmen", vertelt Kim Binsted, die de simulatie leidde.
Reis van drie jaar NASA hoopt om tegen 2030 de eerste mensen naar Mars te kunnen sturen. In voorbereiding daarop, houdt de ruimtevaartorganisatie verschillende 'campagnes' of experimenten waarmee ze een zo goed mogelijk beeld probeert te krijgen van wat de eerste crew nodig heeft om de lange reis te maken. Een enkele reis naar Mars duurt namelijk alleen al een slordig jaar. "Er gaat nooit een 'perfecte' crew zijn", zegt Binsted. "Maar inzichten uit deze experimenten kunnen wel helpen om een zo'n ideaal mogelijke groep mensen samen te stellen. Er zullen altijd dingen misgaan, maar op basis van het materiaal dat we met deze experimenten hebben verzameld hopen we erachter te komen hoe we de intermenselijke problemen het makkelijkste kunnen tackelen onderweg."
Compromissen Het derde en langste experiment tot nu toe eindigde vandaag: de crewleden werden met de boodschap 'welkom terug op Aarde' uit hun isolement vrijgelaten. Na de missie raadde de Duitse onderzoekster Christiane Heinicke toekomstige Marsreizigers aan om "iets mee te nemen om aan te werken: een van de grootste vijanden is de verveling. Je moet bovendien bereid zijn om je aan te passen aan de anderen en om compromissen te maken. Als je dat niet kunt, dan moet je niet naar Mars gaan."
Droom De missie op Hawaï was de op één na langste ooit, na een Russische missie die 520 dagen duurde. Er werden eerder al drie korte simulaties uitgevoerd op Hawaï, en er zullen in de toekomst nog twee andere missies plaatsvinden, waarvan er één acht maanden zal duren.
Moest de droom van vele wetenschappers werkelijkheid worden om naar Mars te vliegen, zou de reis naar de Rode Planeet alleen al ongeveer een jaar duren. Experts schatten dat een missie naar Mars één tot drie jaar zou kunnen duren.
Leven op Mars is dichterbij dan je wellicht denkt: zes mensen hebben afgelopen jaar 'daar' doorgebracht. Maar vandaag kon de crew eindelijk hun ruimtevaartpak uittrekken en terugkeren naar de aarde: na bijna een jaar lang in isolatie geleefd te hebben op Hawaï in een simulatie van de 'rode planeet', heeft NASA het experiment beëindigd.
De missie was het langste experiment tot nu toe om de gevolgen te meten van het isolement en de beperkingen die een drie jaar durende vlucht naar de rode planeet zich mee zou brengen. Een crew van vier Amerikanen, een Fransman en een Duitser, woonde samen op zo'n 2.500 meter boven zeeniveau in een kleine koepel (diameter: 11 meter diameter, hoogte: 6 meter) op de rotsachtige grond van de vulkaan Mauna Loa-vulkaan op Hawaï: het dichtste bij een Mars leefomgeving dat we op aarde kunnen komen.
De leefomstandigheden waren zwaar: er was geen frisse lucht, geen vers eten of privacy. Communicatie met de buitenwereld was slechts met een vertraging van 20 minuten (net zoals dat op Mars zou zijn) mogelijk.
Beproevingen Als de crewleden (een journalist, een bodemspecialist, een astro-bioloog, een natuurkundige, een piloot en een architect) naar buiten wilden gaan, moesten ze zware ruimtepakken aandoen. Om persoonlijke conflicten te vermijden, moesten ze werken en wetenschappelijke experimenten uitvoeren. Om het allemaal nog wat zwaarder te maken, werd de crew onverwachts voor zware 'beproevingen' (variërend van noodsituaties, tot gebroken werkmateriaal) gesteld. Onderzoekers wilden zo de groepscohesie en -prestaties meten. Daarnaast moesten de 'astronauten' wekelijkse vragenlijsten invullen en werden de 'formele vergaderingen in de keuken opgenomen. Crewleden die last hadden van heimwee konden een virtual reality-spelletje spelen dat ontworpen is om astronauten die lange missies uitvoeren te 'troosten'.
Zwemmen "De onderzoekers kijken vooral uit naar het eten van vers voedsel en ander eten dat ze tijdens het experiment niet kregen. Daarnaast kunnen ze niet wachten om in de oceaan te gaan zwemmen", vertelt Kim Binsted, die de simulatie leidde.
Reis van drie jaar NASA hoopt om tegen 2030 de eerste mensen naar Mars te kunnen sturen. In voorbereiding daarop, houdt de ruimtevaartorganisatie verschillende 'campagnes' of experimenten waarmee ze een zo goed mogelijk beeld probeert te krijgen van wat de eerste crew nodig heeft om de lange reis te maken. Een enkele reis naar Mars duurt namelijk alleen al een slordig jaar. "Er gaat nooit een 'perfecte' crew zijn", zegt Binsted. "Maar inzichten uit deze experimenten kunnen wel helpen om een zo'n ideaal mogelijke groep mensen samen te stellen. Er zullen altijd dingen misgaan, maar op basis van het materiaal dat we met deze experimenten hebben verzameld hopen we erachter te komen hoe we de intermenselijke problemen het makkelijkste kunnen tackelen onderweg."
Compromissen Het derde en langste experiment tot nu toe eindigde vandaag: de crewleden werden met de boodschap 'welkom terug op Aarde' uit hun isolement vrijgelaten. Na de missie raadde de Duitse onderzoekster Christiane Heinicke toekomstige Marsreizigers aan om "iets mee te nemen om aan te werken: een van de grootste vijanden is de verveling. Je moet bovendien bereid zijn om je aan te passen aan de anderen en om compromissen te maken. Als je dat niet kunt, dan moet je niet naar Mars gaan."
Droom De missie op Hawaï was de op één na langste ooit, na een Russische missie die 520 dagen duurde. Er werden eerder al drie korte simulaties uitgevoerd op Hawaï, en er zullen in de toekomst nog twee andere missies plaatsvinden, waarvan er één acht maanden zal duren.
Moest de droom van vele wetenschappers werkelijkheid worden om naar Mars te vliegen, zou de reis naar de Rode Planeet alleen al ongeveer een jaar duren. Experts schatten dat een missie naar Mars één tot drie jaar zou kunnen duren.
Ligt buitenaards leven dan toch niet zo ver van ons af als we dachten? Gisteren had de Europese Zuidelijke Sterrenwacht ESO groot nieuws voor de wereld: er is bewijs gevonden dat rond de meest nabije ster een planeet draait die levensvatbaar kan zijn. Mogelijk is er dus een nabije woonplaats voor leven buiten ons zonnestelsel. Nu ja, zo nabij is Proxima b nu ook weer niet: 4,22 lichtjaar, ofwel 40 biljoen kilometer. Hoe kunnen we ooit zo ver reizen?
Vorig jaar kwam de New Horizons-sonde van NASA aan op Pluto na een trip van 4,8 miljard kilometer. De sonde was negen jaar onderweg geweest en haalde snelheden tot 84.000 kilometer per uur. Mochten we de New Horizons naar Proxima b sturen, dan zou die 54.400 jaar onderweg zijn. Niet echt een optie dus.
Vorige maand haalde de Juno-sonde van NASA, die in een baan rond Jupiter draait, een snelheid van 265.000 kilometer per uur. Met die snelheid komen we weliswaar vroeger aan op Proxima b, maar dan nog zou het 17.157 jaar duren.
In de jaren 90 pakten het Amerikaanse leger en NASA uit met Project Longshot, waarbij een sonde dankzij waterstofbommen snelheden zou halen tot 13.400 kilometer per seconde. Mocht dat ooit lukken, dan zijn we er binnen 100 jaar.
Proxima b bereiken, is dus een werk van heel lange adem, laat staan dat we er ooit voet aan land kunnen zetten. Maar dankzij een nieuwe technologie wordt het misschien mogelijk om Proxima b over 50 jaar te bereiken. Met project 'Starshot' wil miljardair Joeri Milner een sonde de ruimte insturen die wordt voortgedreven door een laserstraal en in 'amper' 20 jaar Proxima b bereikt. Ook Stephen Hawking steunt het project.
Een laserstraal zou, in theorie althans, een flinterdunne sonde met 215 miljoen kilometer per uur kunnen laten reizen. Dat is ongeveer 20 procent van de lichtsnelheid. Het zou nog 20 à 25 jaar duren voor die 'lasersonde' klaar is, dus we moeten toch nog zeker een kleine 50 jaar wachten voor we Proxima b ooit te zien krijgen. Bovendien zou het project zo'n 10 miljard dollar kosten.
10 miljard dollar uitgeven aan een reis naar een verre planeet, is dat wel de moeite waard? Wat als we op een gigantische ontgoocheling botsen?
Een trip naar Proxima b is zeker de moeite waard, dat bewees New Horizons al toen hij aankwam op Pluto. De sonde schoot unieke beelden van de dwergplaneet die we vanop de aarde nooit zouden kunnen genomen hebben. De sonde bezorgde ons een schat aan informatie over Pluto, dus een bezoekje aan de nieuwe Aarde is sowieso de moeite waard.
Ontdekken we over 50 jaar leven buiten ons zonnestelsel? Lees het antwoord hier in 2066.
China hoopt in juli of augustus 2020 een robotjeep naar Mars te lanceren. Het heeft via de staatsmedia een tip van de sluier over de verkenner gelicht.
Het is de bedoeling dat een Lange Mars-5 draagraket van op de nieuwe lanceerbasis Wenchang het tuig meeneemt en op een traject naar de Rode Planeet brengt. Na een reis van ongeveer zeven maanden moet de lander zich van een "orbiter" losmaken en uiteindelijk neerstrijken nabij de evenaar. Dan zal het gedurende een negentigtal dagen het Marsoppervlak en de omgeving bestuderen.
Tweehonderd kilo De jeep zal tweehonderd kilo wegen. Hij zal zes wielen en vier zonnepanelen hebben. Dertien instrumenten doen onderzoek naar sporen van water en ijs.
In het kader van zijn ambitieus ruimtevaartprogramma heeft Peking al een robotjeep op de Maan neergezet, om daar onderzoek te doen. India was het eerste Aziatisch land dat in september een sonde rond de Rode Planeet bracht.
Mislukken De opdracht zou niet gemakkelijk zijn. Zelfs de grote ruimtevaartmogendheden zagen zowat minstens de helft van missies naar Mars, in het bijzonder landingen, mislukken.
België is momenteel met apparatuur op de Europees-Russische sonde en lander ExoMars op weg naar de Rode Planeet.
Elk jaar in maart verschijnen ze op het ijs van Lake Baikal, het oudste en diepste meer ter wereld: grote cirkels van vijf tot zeven kilometer doorsnee. De wildste theorieën doen de ronde over wat de oorzaak zou zijn: buitenaardse wezens? Activiteiten van sjamaans? De wetenschap staat nog altijd voor een raadsel.
De cirkels werden voor het eerst door wetenschappers opgemerkt in 2009. Vanuit het internationaal ruimtestation ISS op 350 kilometer hoogte maakte de Amerikaanse astronaut Mike Barratt beelden van Siberië, en ook van het Baikalmeer. Toen hij de beelden doorstuurde naar de aarde, ontdekten zijn collega's iets bizars: een grote, donkere, bijna perfecte cirkel op het ijs, waarmee het meer was bedekt.
Vulkaan Wetenschappers ontdekten vervolgens dat het ijs op de plaats van de ring minder dik was dan elders en vermoedden dat er een soort thermische reactie onder het wateroppervlak plaatsvond. Het enige probleem met die theorie: wat kon zo'n reactie veroorzaken? Een vulkaan onder het wateroppervlak? Die bleek er niet te zijn.
Vervolgens werd de these gelanceerd dat het om methaangas zou gaan van afgestorven planten en dieren op de bodem, maar dat bleek onwaarschijnlijk omdat dat een gigantische hoeveelheid sediment nodig zou zijn om de 1,20 meter dikke ijslaag op het 25 miljoen jaar oude meer te doen smelten.
Hogedrukgebieden Dit jaar kwam de Russische Academie van de Wetenschappen met een nieuwe theorie op de proppen, ondersteund door wiskundigen, fysici en wetenschappers die zich met de studie van binnenwateren bezig houden. Volgens hen zouden de cirkels ontstaan door een soort van cirkelvormige hogedrukgebieden onder water, een beetje zoals de hogedrukgebieden met warme lucht die we kennen van onze weerberichten. "Het is mogelijk dat dit de cirkels veroorzaakt op het ijs", klinkt het. Maar dat moet verder onderzoek nog aantonen.
Een grondantenne van het Europees Ruimtevaartbureau ESA heeft een signaal ontvangen van de Amerikaanse Saturnus-verkenner Cassini. Dat is vandaag bekendgemaakt.
Het volgstation van New Norcia in Australië kreeg het signaal van 1,44 miljard km ver, meteen een afstandsrecord voor een ESA-station. De aan lichtsnelheid bewegende radiosignalen deden er 80 minuten over om die afstand te overbruggen.
De ontvangst kaderde in een serie tests om meerdere grondstations van ESA voor te bereiden op radio-experimenten van de Cassini die later dit jaar starten.
Het station van New Norcia herbergt een antenne met een diameter van 35 meter en die 630 ton weegt.
Wetenschappers hebben bewijs gevonden dat Titan - de grootste maan van Saturnus en de op één na grootste maan van ons zonnestelsel - de juiste samenstelling zou kunnen hebben om er leven mogelijk te maken.
Computermodellen tonen dat de waterstocyanide die bestaat op Titan de juiste chemische reacties zou kunnen uitlokken die nodig zijn om de warmte van de zon te absorberen.
Titan heeft sowieso al een landschap dat sterk op dat van de aarde doet denken, compleet met meren en zeeën die bestaan uit water en ammoniak. Die worden bedekt door een laag ijs van koolwaterstof, een van de basiselementen van petroleum en aardgas. Ze zouden bewoonbaar kunnen zijn voor een heel nieuwe vorm van leven.
VIDEO's Werelds langste vliegtuig, de Airlander 10 meet 92 meter, heeft gisterenavond zijn eerste testvlucht overleefd. Heel wat enthousiaste vliegtuigspotters konden de vlotte landing in het Engelse Bedfordshire aanschouwen.
De Airlander 10 is deels een vliegtuig, deels een helikopter en deels een zeppelin. Maar het toestel valt vooral op door de bijzondere vorm. Dankzij zijn ronde achterkant kreeg het de bijnaam 'De Vliegende Kont'. Het toestel werd origineel ontwikkeld als onderdeel van een project van het Amerikaans leger, maar na besnoeiingen in het budget moest de Airlander 10 beschikken. Het bedrijf Hybrid Air Vehicles (HAV) bracht het in 2013 naar Groot-Brittannië, waar het werd omgebouwd voor civiel gebruik.
Voor de eerste testvlucht waren heel wat toeschouwers naar Bedfordshire getrokken. De menigte juichte als het toestel uit de hangar kwam. Topman bij HAV Stephen McGlennan zei dat het team moest wachten op de juiste weersomstandigheden voor het opstijgen. "Maar het toestel kan ook vliegen bij 80 knopen. Denk aan een grote helikopter, dit toestel heeft dezelfde mogelijkheden. De Airlander kan meer mensen en goederen vervoeren zonder dat er een landingsbaan nodig is. Het toestel is groener en goedkoper dan een helikopter. Het is een geweldige innovatie."
Beste bezoeker, Heb je zelf al ooit een vreemde waarneming gedaan, laat dit dan even weten via email aan Frederick Delaere opwww.ufomeldpunt.be. Deze onderzoekers behandelen jouw melding in volledige anonimiteit en met alle respect voor jouw privacy. Ze zijn kritisch, objectief maar open minded aangelegd en zullen jou steeds een verklaring geven voor jouw waarneming! DUS AARZEL NIET, ALS JE EEN ANTWOORD OP JOUW VRAGEN WENST, CONTACTEER FREDERICK. BIJ VOORBAAT DANK...
Druk op onderstaande knop om je bestand , jouw artikel naar mij te verzenden. INDIEN HET DE MOEITE WAARD IS, PLAATS IK HET OP DE BLOG ONDER DIVERSEN MET JOUW NAAM...
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Alvast bedankt voor al jouw bezoekjes en jouw reacties. Nog een prettige dag verder!!!
Over mijzelf
Ik ben Pieter, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Peter2011.
Ik ben een man en woon in Linter (België) en mijn beroep is Ik ben op rust..
Ik ben geboren op 18/10/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Ufologie en andere esoterische onderwerpen.
Op deze blog vind je onder artikels, werk van mezelf. Mijn dank gaat ook naar André, Ingrid, Oliver, Paul, Vincent, Georges Filer en MUFON voor de bijdragen voor de verschillende categorieën...
Veel leesplezier en geef je mening over deze blog.
I'm going to miss you guys, but I'm off on an adventure!#ToBennuAndBack
