The purpose of this blog is the creation of an open, international, independent and free forum, where every UFO-researcher can publish the results of his/her research. The languagues, used for this blog, are Dutch, English and French.You can find the articles of a collegue by selecting his category. Each author stays resposable for the continue of his articles. As blogmaster I have the right to refuse an addition or an article, when it attacks other collegues or UFO-groupes.
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Zoeken in blog
Deze blog is opgedragen aan mijn overleden echtgenote Lucienne.
In 2012 verloor ze haar moedige strijd tegen kanker!
In 2011 startte ik deze blog, omdat ik niet mocht stoppen met mijn UFO-onderzoek.
BEDANKT!!!
Een interessant adres?
UFO'S of UAP'S, ASTRONOMIE, RUIMTEVAART, ARCHEOLOGIE, OUDHEIDKUNDE, SF-SNUFJES EN ANDERE ESOTERISCHE WETENSCHAPPEN - DE ALLERLAATSTE NIEUWTJES
UFO's of UAP'S in België en de rest van de wereld Ontdek de Fascinerende Wereld van UFO's en UAP's: Jouw Bron voor Onthullende Informatie!
Ben jij ook gefascineerd door het onbekende? Wil je meer weten over UFO's en UAP's, niet alleen in België, maar over de hele wereld? Dan ben je op de juiste plek!
België: Het Kloppend Hart van UFO-onderzoek
In België is BUFON (Belgisch UFO-Netwerk) dé autoriteit op het gebied van UFO-onderzoek. Voor betrouwbare en objectieve informatie over deze intrigerende fenomenen, bezoek je zeker onze Facebook-pagina en deze blog. Maar dat is nog niet alles! Ontdek ook het Belgisch UFO-meldpunt en Caelestia, twee organisaties die diepgaand onderzoek verrichten, al zijn ze soms kritisch of sceptisch.
Nederland: Een Schat aan Informatie
Voor onze Nederlandse buren is er de schitterende website www.ufowijzer.nl, beheerd door Paul Harmans. Deze site biedt een schat aan informatie en artikelen die je niet wilt missen!
Internationaal: MUFON - De Wereldwijde Autoriteit
Neem ook een kijkje bij MUFON (Mutual UFO Network Inc.), een gerenommeerde Amerikaanse UFO-vereniging met afdelingen in de VS en wereldwijd. MUFON is toegewijd aan de wetenschappelijke en analytische studie van het UFO-fenomeen, en hun maandelijkse tijdschrift, The MUFON UFO-Journal, is een must-read voor elke UFO-enthousiasteling. Bezoek hun website op www.mufon.com voor meer informatie.
Samenwerking en Toekomstvisie
Sinds 1 februari 2020 is Pieter niet alleen ex-president van BUFON, maar ook de voormalige nationale directeur van MUFON in Vlaanderen en Nederland. Dit creëert een sterke samenwerking met de Franse MUFON Reseau MUFON/EUROP, wat ons in staat stelt om nog meer waardevolle inzichten te delen.
Let op: Nepprofielen en Nieuwe Groeperingen
Pas op voor een nieuwe groepering die zich ook BUFON noemt, maar geen enkele connectie heeft met onze gevestigde organisatie. Hoewel zij de naam geregistreerd hebben, kunnen ze het rijke verleden en de expertise van onze groep niet evenaren. We wensen hen veel succes, maar we blijven de autoriteit in UFO-onderzoek!
Blijf Op De Hoogte!
Wil jij de laatste nieuwtjes over UFO's, ruimtevaart, archeologie, en meer? Volg ons dan en duik samen met ons in de fascinerende wereld van het onbekende! Sluit je aan bij de gemeenschap van nieuwsgierige geesten die net als jij verlangen naar antwoorden en avonturen in de sterren!
Heb je vragen of wil je meer weten? Aarzel dan niet om contact met ons op te nemen! Samen ontrafelen we het mysterie van de lucht en daarbuiten.
27-07-2014
Gekko's cirkelen rond Aarde in onbestuurbare satelliet - HLN.be
Gekko's cirkelen rond Aarde in onbestuurbare satelliet - HLN.be
De volgende keer dat u naar de hemel kijkt en een satelliet ziet passeren, bedenk dan dat het om een onbestuurbaar Russisch ruimtetuig gevuld met seksueel actieve gekko's kan gaan.
De hagedissen werden op 18 juli samen met fruitvliegjes en champignons de ruimte ingestuurd bij wijze van experiment. Donderdag meldde de Russische ruimtevaartorganisatie echter dat het ruimtetuig niet meer reageerde op haar bevelen.
Ondertussen hebben de Russen nog wel gegevens van de satelliet doorgekregen en blijkbaar zijn de gekko's (vier vrouwtjes en een mannetje) nog steeds erg druk bezig met hun 'werk'. Het experiment met de reptielen is immers volledig geautomatiseerd en gaat voorlopig dus gewoon door.
Wetenschappers hebben al video's van de seksueel actieve dieren kunnen bekijken volgens Al Jazeera. Ze hopen op het einde van de rit, na zestig dagen is dat, alle beestjes alsnog levend te recuperen.
Maar daarvoor moet wel de communicatie met de satelliet tijdig hersteld worden, anders komen de gekko's niet alleen zonder voedsel te zitten maar zijn ze gedoemd om na enkele maanden samen met het ruimtetuig neer te storten.
Ook vorig jaar kreeg het Russische ruimtevaartprogramma af te rekenen met een gelijkaardig incident. Toen stortte de Bion-M satelliet neer met vissen en muizen aan boord.
Dus als u naar de hemel kijkt, doe dan toch maar dat schietgebedje voor die arme gekko's...
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
23-07-2014
NASA test 'vliegende schotel' voor Marsmissie - HLN.be
NASA test 'vliegende schotel' voor Marsmissie - HLN
Een voertuig van NASA is na een geslaagde test in de Grote Oceaan bij Hawaï gestort. Wetenschappers die bij het experiment betrokken waren, hopen zowel het voertuig als bijbehorende parachute in de toekomst te gebruiken voor Marsmissies.
Het schotelvormige voertuig, de Low-Density Supersonic Decelerator (LDSD), bereikte een hoogte van 55 kilometer. Op die hoogte is de atmosfeer vergelijkbaar met de omgeving op Mars. Belangstellenden konden het traject van het object dankzij videocamera's aan boord live volgen.
Drie uur na de lancering landde het testvoertuig intact in de oceaan, dankzij een parachute met een diameter van 33 meter. Dat is twee keer zo groot als de parachute die in 2011 werd gebruikt bij de Marsmissie met de Curiosity.
Het experiment kostte 150 miljoen dollar en was vanwege harde wind al zes keer uitgesteld. NASA is van plan de test nog een aantal keer te herhalen en besluit daarna of het voertuig daadwerkelijk naar Mars zal worden gestuurd.
Henry Hartsfield, één van de pioniers van de vluchten met spaceshuttles van de NASA, is vrijdag op 80-jarige leeftijd overleden. Dat heeft de NASA bekendgemaakt.
Hartsfield was in 1985 commandant van de vlucht met het ruimteveer Challenger waarin de onlangs overleden Nederlandse astronout Wubbo Ockels een van de bemanningsleden was.
Aanvankelijk zou Hartsfield meegaan met een van de missies naar de maan, maar daar kwam niets van terecht. Hoewel hij al bijna 50 was, werd hij in 1982 piloot van de vierde vlucht met het ruimteveer 'Columbia'. Twee jaar later was hij, met vijf nieuwelingen aan boord, commandant van de eerste vlucht van de spaceshuttle 'Discovery'.
Bij de vlucht die Hartsfield met onder anderen Ockels in 1985 maakte, was ook het Europese, maar vooral door Duitse ondernemingen gebouwde ruimtelaboratorium Spacelab aan boord. Hartsfield wilde niet in dezelfde kooi als Ockels slapen, waarop Ockels een speciale slaapzak liet maken waarin hij gerieflijker de ogen kon sluiten dan zijn gisteren gestorven commandant.
Een recent ontdekte krater met een doorsnede van maar liefst tachtig meter en nog ongekende diepte stelt wetenschappers voor een raadsel. Het mysterieuze 'gat' in de aarde werd door medewerkers van een gasbedrijf met een helikopter gespot boven het Yamal schiereiland in Siberië. Een team van Russische wetenschappers is al onderweg naar het gebied om het bijzondere fenomeen te bestuderen.
De gigantische krater bevindt zich nabij een woud op dertig kilometer van het gasveld Bovanenkovo. Nadat het nieuws over de vondst bekend werd, deden al snel allerlei theorieën over ufo's en aliens de ronde. Onderzoekers tasten voorlopig nog in het duister over de oorsprong van de krater, al zijn ze ervan overtuigd dat er een wetenschappelijke verklaring voor moet zijn. Een team van experten zou vandaag in de regio moeten aankomen om grond- en waterstalen te nemen.
Meteoriet of explosie Onderzoekers sluiten niet uit dat de krater het gevolg is van een inslag van een meteoriet maar achten de kans desalniettemin klein. Een ondergrondse explosie lijkt waarschijnlijker volgens Anna Kurchatova van het Sub-Arctic Scientific Research Centre. Zij vermoedt dat door de opwarming van de aarde, permafrost is beginnen smelten waardoor gas zich ondergronds in de ijs- en zandlaag heeft opgehoopt. Voeg daar nog zout aan toe, 10.000 jaar geleden was dit gebied immers een zee, en je krijgt een explosieve cocktail. "Je kan het effect vergelijken met het ontkurken van een champganefles", stelt ze. Wetende dat zich heel wat gaspijpleidingen in de omgeving bevinden, is dat een heel gevaarlijk gegeven.
Beelden Het is wachten op de resultaten van het Russische onderzoeksteam om definitief uitsluitsel te geven. Hieronder kan u alvast de beelden bestuderen die vanuit een helikopter door Konstantin Nikolaev werden gedraaid.
Nooit heeft de wetenschap dichter gestaan bij het vinden van buitenaards leven. Dankzij de NASA-telescoop Kepler werden al duizenden exoplaneten ontdekt, waarvan een aanzienlijk deel zich in de 'bewoonbare' zone van een zonachtige ster bevindt. Maar de hoop op een ontmoeting met E.T. mag u opbergen, zeiden experten tijdens een paneldiscussie in het NASA-hoofdkwartier in Washington. "Wanneer we buitenaards leven vinden, zal dat wellicht niet in de vorm van intelligente wezens zijn."
Als u de astronomen mag geloven, is buitenaards leven nu echt binnen handbereik. Met de regelmaat van de klok worden nieuwe planeten gevonden, en meer en meer klinkt de hoop dat die mogelijk leven bevatten. Zo ontdekten astronomen van de universiteit van New South Wales recent een 'super-Aarde', Gliese 832c, die amper 16 lichtjaren van ons verwijderd is. Ook rond de ster van Kapteyn zou een planeet cirkelen waar leven mogelijk is en eerder dit jaar deelde de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie op een persconferentie mee dat ze "de meest Aarde-achtige planeet ooit" ontdekt had. Kepler-186f cirkelt rond een dwergster en wel op zo'n afstand dat er mogelijk vloeibaar water aanwezig is.
Al deze vondsten werden mee mogelijk gemaakt door de Keplertelescoop, die gelanceerd werd in 2009. De NASA-telescoop hielp wetenschappers duizenden zogenaamde exoplaneten te ontdekken, planeten buiten ons zonnestelsel. Astronomen weten nu dat rond zowat elke ster in de Melkweg minstens één planeet cirkelt. En één op de vijf planeten die rond een zonachtige ster draaien, zou een Aarde-achtige planeet kunnen zijn in de zogenaamde bewoonbare zone van die ster. Dat is het gebied dat zich net op de juiste afstand van de ster bevindt, waardoor er vloeibaar water kan zijn - en dus ook leven.
James Webb Space Telescope Vanaf 2018 verwacht de NASA nog een grote stap verder te geraken in de zoektocht naar buitenaards leven. Dan lanceert de ruimtevaartorganisatie haar James Webb Space Telescope (JWST), die wetenschappers de mogelijkheid zal bieden gerichter te zoeken naar tekenen van leven in de atmosfeer van exoplaneten.
"We zijn dichtbij het vinden van leven op een andere planeet", zei Sara Seager, astronoom aan de prestigieuze Amerikaanse universiteit MIT in Cambridge, tijdens het panelgesprek. Seager speelde een belangrijke rol in de zoektocht naar een zogenaamde Aarde 2.0. "Maar deze extraterrestrials zullen wellicht niet de vorm van intelligente wezens aannemen. Ik denk dat iedereen wel hoopt dat er buitenaards intelligent leven is; dat maakt deel uit van onze cultuur. Maar we zullen al blij zijn als we om het even wat zien."
"Zelfs als het eerste contact met buitenaards leven een eencellige microbe blijkt te zijn, zou dat al fenomenaal zijn", zei Seager. "Want het zou betekenen dat ook buiten de Aarde leven voorkomt. Als elders in de Melkweg levende microben bestaan, vergroot dat de kans dat er ook ander intelligent leven zou kunnen zijn."
Veel geluk nodig JWST, de 6,5 miljard euro dure opvolger van de iconische Hubble Space Telescope, zal zoeken naar tekenen van leven - aanwijzingen als zuurstof, carbondioxide of water - door het licht te analyseren dat de atmosfeer van de planeten doorlaat. Maar zelfs met de nieuwe telescoop hebben wetenschappers een portie geluk nodig om bewoonde planeten te identificeren. Het licht dat deze buitenaardse werelden afgeven, is immers erg zwak, aldus de experten tijdens de paneldiscussie. Om de zoektocht écht een schop vooruit te helpen, zijn er grotere telescopen nodig.
Ook deze telescopen zullen echter niet in staat zijn vast te stellen of ontdekte levensvormen wezens met hersenen of eencellige microben zijn, aldus Seager. Maar wanneer planeten gevonden worden die tekenen van leven vertonen, kunnen andere telescopen ingezet worden om op die specifieke planeten te zoeken naar buitenaardse intelligentie. Het SETI Institute (Search for Extra-Terrestrial Intelligence) in Californië zoekt nu al naar mogelijke radiogolven of andere signalen die kunnen wijzen op een beschaving op exoplaneten die gevonden zijn door Kepler.
Een ultieme doelstelling is sondes of zelfs bemande ruimtetuigen te sturen naar planeten die tekenen van leven vertonen. Maar met de beperkingen van de huidige rakettechnologie, zou het veel langer dan een mensenleven duren om tot daar te geraken.
videoDe vuurbal boven het zuidoosten van Australië donderdagavond was geen UFO of vliegtuigongeluk. Australische media hebben vrijdag deskundigen aan het woord gelaten en hun oordeel luidde vrijwel unaniem: afval van een Russische Sojoezraket.
Een van hen, Jonathan McDowell van het centrum voor astrofysica van de Amerikaanse Harvard Universiteit, identificeerde het brandende object. Het was de derde trap van de Sojoezraket die afgelopen dinsdag in Kazachstan werd gelanceerd om een weersatelliet in de ruimte te brengen.
Het ruimteafval scheerde met een snelheid van bijna 29.000 kilometer per uur door het luchtruim. Het leidde tot verbazing en onrust in de regio. Een aantal mensen belde nooddiensten over een brandend vliegtuig of de komst van een meteoriet.
Over de plaatsen waar restanten zouden zijn neergekomen, heerst onenigheid. De Australische astronoom Brian Schmidt schat dat "restafval" kan zijn neergekomen in een dunbevolkte streek circa 500 kilometer ten noordwesten van Sydney. Collega's denken dat veel zuidelijker in Australië of in de Stille Oceaan restanten van de Sojoezraket zijn neergekomen.
Fotoreeks Het is weinig stervelingen gegund, een blik op de aarde werpen vanuit de ruimte. Dankzij de moderne technologie kunnen u en ik er toch ietwat 'live' van genieten. De Australische nieuwssite news.com.au verzamelde tweets die astronauten van het internationale ruimtestation ISS recent de wereld instuurden. Het resultaat is een reeks prachtige foto's van onze aarde zoals u ze zelden zag. Magische kiekjes die we u niet wilden onthouden...
Over exact een jaar bereikt het ruimtetuig New Horizons, na acht en half jaar reizen, de planeet Pluto. Alan Stern, een planetair wetenschapper en voormalig wetenschappelijk directeur bij NASA, plande niet alleen de datum, maar ook het exacte tijdstip. "En we zijn op schema."
Volgend jaar, op 14 juli 2015, zal het onbemande ruimtevaartuig New Horizons de planeet Pluto bereiken. Al is de term "bereiken" relatief.
"Op het dichtste punt, ligt er nog altijd 9.650 kilometer tussen New Horizons en Pluto", licht Alan Stern toe. "We hebben die afstand zorgvuldig berekend om er zeker van te zijn dat het de scherpste foto's kan maken, zonder in de baan van Pluto getrokken te worden. En 9.650 kilometer is veel dichterbij dan we ooit geweest zijn, het vorig record ligt op enkele miljarden kilometers."
Dwergplaneet Pluto's degradatie van planeet naar dwergplaneet in 2006, hetzelfde jaar als de lancering van New Horizons, kwam voor velen als een donderslag bij heldere hemel. Sindsdien is er veel discussie over het feit of Pluto al dan niet een echte planeet is, al geeft Stern te kennen dat Pluto voor hem altijd een planeet zal zijn.
Al bij al weten wetenschappers eigenlijk helemaal niet wat ze op de dwergplaneet zullen aantreffen. En dat maakt de missie net zo interessant. "Tijdens de eerste missies naar Jupiter had bijvoorbeeld niemand verwacht om manen met actieve vulkanen te vinden."
Onbegrensd reizen Voor gegevens en de scherpe foto's zullen ruimteliefhebbers wat meer geduld moeten uitoefenen. De wetenschappers hebben op de dag dat Pluto bereikt wordt een radiostilte gepland, zodat het ruimtetuig zoveel mogelijk gegevens kan verzamelen. De eerste foto's zullen dus pas op 15 juli 2015 binnenkomen.
New Horizons is in een perfecte staat en heeft nog genoeg brandstof. Na de ontmoeting met Pluto blijft het gewoon verder reizen, tot de buitenste rand van ons zonnestelsel. Wie op de hoogte wil blijven van de reis kan terecht op de website van New Horizons.
Na ruim een jaar onderzoek is een expertencommissie van de Chileense overheid het er over eens. De beelden van een 'vliegende schotel', die in april 2013 boven een kopermijn werden geschoten, zijn die van een 'echte UFO'.
Het vliegende object, een schijf met een diameter van vijf à tien meter, werd gespot door enkele kompels van de kopermijn in Collahuasi. Zij beschreven het verschijnsel als een "afgeplatte helverlichte schotel". Een mijnwerker fotografeerde het fenomeen met zijn Kenox Samsung S860 en maakte de beelden over aan de overheid.
Een bevoegde commissie oordeelde dat het 'ding' in geen geval een meteoroligsch verschijnsel kon zijn, evenmin als een experimenteel vliegtuig, weerballon of drone. Het Committee for the Studies of Anomalous Aerial Phenomena (CEFAA) vond de beelden bijzonder genoeg voor nader onderzoek en kwalificeerde ze als "ongeïdentificeerd vliegend object". De 'vliegende schotel' voerde "op- en neerwaartse vluchtbewegingen uit op zowat 600 meter boven het aardoppervlak", aldus nog het rapport.
Astronomen hebben de tot nu toe kleinste planeet rond een andere ster dan onze Zon ontdekt, zo bericht een team rond Thomas Barclay van de NASA in het wetenschappelijke vakblad Nature.
Barclay en co stelden met de Kepler-telescoop van de NASA vast dat er rond ster Kepler-37 een mini-planeet en twee compagnons draaien. Het gaat om de tot nog toe kleinste planeet die ooit buiten ons zonnestelsel is ontdekt. De diameter van het ding bedraagt slechts 3.800 km terwijl de diameter van onze Maan 3.800 km bedraagt.
De planeet draait rond Kepler-37 met twee andere planeten waarvan één nog wat kleiner en de andere duidelijk groter is. Vermoedelijk gaat het om een wereld van gesteente, zonder lucht en water, lijkend op "onze" Mercurius maar duidelijk kleiner. Leven is er niet mogelijk.
Diversiteit De astronomen benadrukken dat de vondst nog maar eens bewijst dat verre planetaire systemen duidelijk van het onze kunnen verschillen.
De vraag is echter of het pas ontdekte ding zijn status van planeet zal kunnen behouden. In 2006 legde de Internationale Astronomische Unie (IAU) strenge omschrijvingen voor het begrip 'planeet' vast, waardoor de kleine Pluto tot dwergplaneet werd gedegradeerd. Strikt genomen geldt de normering van de IAU evenwel enkel voor ons eigen zonnestelsel en worden planeten daarbuiten exoplaneten genoemd.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
12-07-2014
UFO boven Zuid-Australië was ruimteafval" - HLN.be
UFO boven Zuid-Australië was ruimteafval" - HLN.be
Steven Wright@regularsteven
My #meteor shot from last night. No idea what is was when I saw it. Very cool sight #Melbourne@theage
video De vuurbal boven het zuidoosten van Australië donderdagavond was geen UFO of vliegtuigongeluk. Australische media hebben vrijdag deskundigen aan het woord gelaten en hun oordeel luidde vrijwel unaniem: afval van een Russische Sojoezraket.
Een van hen, Jonathan McDowell van het centrum voor astrofysica van de Amerikaanse Harvard Universiteit, identificeerde het brandende object. Het was de derde trap van de Sojoezraket die afgelopen dinsdag in Kazachstan werd gelanceerd om een weersatelliet in de ruimte te brengen.
Het ruimteafval scheerde met een snelheid van bijna 29.000 kilometer per uur door het luchtruim. Het leidde tot verbazing en onrust in de regio. Een aantal mensen belde nooddiensten over een brandend vliegtuig of de komst van een meteoriet.
Over de plaatsen waar restanten zouden zijn neergekomen, heerst onenigheid. De Australische astronoom Brian Schmidt schat dat "restafval" kan zijn neergekomen in een dunbevolkte streek circa 500 kilometer ten noordwesten van Sydney. Collega's denken dat veel zuidelijker in Australië of in de Stille Oceaan restanten van de Sojoezraket zijn neergekomen.
De ISEE-3 is terug tot leven gewekt. Voor het eerst in bijna 20 jaar zijn de stuwmotoren van de ruimtesonde dit weekend gebruikt. Dat schrijft technologiewebsite The Verge.
De ruimtesonde, die ondertussen meer dan 35 jaar oud is, werd terug tot leven gewekt, nadat de NASA een groep burgerwetenschappers daar groen licht toe gaf. Via crowdfunding wist een groep ex-NASA-medewerkers genoeg geld te verzamelen voor het project.
De sonde heette oorspronkelijk ISEE-3, maar kreeg in 1985 de naam International Cometary Explorer. De satelliet moest toen twee kometen, waaronder Halley, onderzoeken.
In 1997 werd de satelliet afgedankt omdat ze zich steeds verder en verder van de aarde verwijderde. In 2008 ontdekten gewezen NASA-medewerkers echter dat de satelliet nog steeds een signaal uitzond.
Bedoeling nu is de sonde haar oorspronkelijke missie opnieuw te laten uitvoeren: het meten van de interactie tussen de zonnewind en het magnetische veld van de aarde. Daarvoor wordt de satelliet in augustus in een positie op 1,5 miljoen kilometer van de aarde gebracht.
Dit weekend werden de eerste stappen gezet: voor het eerst in meer dan 20 jaar werden de stuwmotoren van de satelliet geactiveerd.
Wetenschappers hebben 20 miljoen jaar oude fossielen ontdekt op een bouwwerf in het Californische Silicon Valley. Het gaat om haaientanden, resten van walvissen en een dier, dat nog het meest lijkt op een nijlpaard. Dat berichtte de krant San Jose Mercury maandag. Ze kwamen aan het licht door de bouw van een 66 meter hoge dam in het Calaveras Reservoir.
"We hebben hier eerder al fossielen gevonden, voor de constructiewerken zijn begonnen. Dat was erg opwindend", zei paleontoloog Jim Walker. "We hebben schelpen ontdekt en ik zei 'nu wil ik een walvis', en die hebben we nu ook gevonden." Sinds 2011 werden al meer dan 530 verschillende fossielen uit het Mioceen gevonden. Het Mioceen begon ruim 23 miljoen jaar terug en eindigde ongeveer 5 miljoen jaar geleden.
De vindplaats is gesloten voor alle publiek. De fossielen zullen later in een museum in San Francisco tentoongesteld worden. De dam zal over een drietal jaar opgeleverd worden. Duizenden technologie- en IT-bedrijven, van kleine start-ups tot de grootste ondernemingen in de sector, hebben zich in de regio ten zuiden van San Francisco gevestigd.
Elke sonde die terugkeert van de Rode planeet, brengt telkens wat meer bewijs mee van het waterige verleden van Mars. Onderzoekers van het Planetary Science Institute in Tucson, Arizona zijn er nu in geslaagd een stukje van Mars erg gedetailleerd in kaart te brengen. Volgens de wetenschappers toont hun kaart duidelijk aan dat water en ijs de hooglanden van Mars hebben vormgegeven. Dat meldt de wetenschapssite SEN.
Scott Mest en David Crown brachten de zuidelijke hooglanden van Mars in kaart. Het resultaat toont de opeenvolging van geologische processen die zich voltrokken toen de (hoog)vlaktes overspoeld werden met water, dat nadien weer verdween. "De kaart toont hoe het oude, ruige hoogland rond het Hellas Bassin vorm kreeg en bewijst de blijvende effecten van water en ijs op het oppervlak van Mars", zegt Crown.
Het duidelijkste bewijs van de aanwezigheid van water is volgens de onderzoekers te zien in de canyons van Waikato Vallis in het noordelijke deel van de kaart en Reull Vallis in het midden. Van beide kloven wordt gedacht dat ze gevormd werden toen ondergronds water aan het oppervlak kwam, waardoor de grond instortte. De wetenschappers achten het mogelijk dat het water opgeslagen zat in een watervoerende laag in de ondergrond of als ijs, dat smolt door de hitte van nabijgelegen vulkanen.
Ondiep meer Op basis van beelden uit de jaren 70 van de Viking Orbiter gingen wetenschappers ervan uit dat Wailato Vallis en Reull Vallis twee delen waren van één lang canyonsysteem. De nieuwe kaart gebruikt hogeresolutiebeelden van recentere ruimtesondes, die aantonen dat het gaat om twee aparte systemen die van elkaar gescheiden zijn door de vlaktes van Eridania Planitia.
Door voorzichtige schattingen te maken van de ouderdom van de kloven en de vlaktes konden de onderzoekers de volgorde van de geologische processen achterhalen. Alles begon toen er water vrijkwam van Waikato Vallis, dat een tijdlang een ondiep meer vormde in de vlaktes.
Terwijl Reull Vallis, onafhankelijk van Waikato Vallis, ontstond, doorbrak de canyon een kraterrand die het water in het meer hield. Daardoor begon het water langzaam weg te lopen, zoals te zien is aan de smalle kanalen op de bodem van Reull Vallis.
Gletsjers Op de kaart is nog meer bewijs te vinden voor de historische aanwezigheid van water op Mars. Zo worden de vlaktes en hooglanden doorgesneden door kleine kanaaltjes, die vermoedelijk rond dezelfde periode zijn ontstaan door stromend water.
De meest recente wateractiviteit zijn 'rotsgletsjers' nabij de pieken van de hooglanden en de wanden van inslagkraters, waar ijsrijke bezinksels naar beneden gleden. De wetenschappers sluiten niet uit dat deze gletsjers nog steeds actief zijn.
Met de term de 'Rode Planeet' verwijzen we naar Mars, maar mogelijk is de planeet eigenlijk wit. De NASA-marsjeep Curiosity stuurde foto's door waarop te zien is hoe het rode stof maar een dun laagje aan de oppervlakte is. Daaronder blijkt Mars wit te zijn.
Voor alle duidelijkheid: aan de oppervlakte is Mars inderdaad de Rode Planeet. Maar de marsjeep Curiosity is uitgerust met enkele hoogtechnologische snufjes en kan daardoor inzicht verschaffen over meer dan de oppervlakte van de 'Rode Planeet'. Bij het eerste gebruik van de baanbrekende 'Dust Removal Tool' (een soort bezem of stofvod zeg maar) kregen de experts van NASA op het thuisfront al meteen straffe foto's te zien. Daaruit blijkt dat onder het rode stoflaagje Mars blinkend wit is.
Haarscherpe beelden De 'stofvod' van de Curiosity hangt aan het uiteinde van een robotarm en werd voor het eerst gebruikt op de 150ste Marsdag van de missie. Met de MAHLI (Mars Hand Lens Imager) nam de Curiosity vanop zo'n 25 centimer boven de oppervlakte de haarscherpe beelden van de witte marsbodem.
Ooit blauw? Dat is opvallend, want vorige week dook nog een theorie op dat Mars ooit blauw zou geweest zijn. Software-ingenieur Kevin Gill toverde een virtuele versie van Mars uit zijn computer op basis van hoogtegegevens van de Mars Reconnaissance Orbiter van de NASA. Met alles erop en eraan zoals oceanen en flora. En de blauwe kleur. Een beetje aards dus. Een grote oceaan vult een zijde van Mars. Die voedt een van de langste valleien in ons zonnestelsel: de Vallis Marineris. De pieken van Mars' enorme vulkanen domineren de Tharsis Bulge. In die vulkanische regio situeert Gill een soort woestijn op grote hoogte, waar weinig vegetatie mogelijk is. Lagere gebieden zouden wel een natter klimaat kunnen herbergen en zo plantengroei toelaten.
Creatief "Ik had al gelijkaardige modellen voor de Aarde opgesteld en ik wilde die ook toepassen op Mars", vertelt Gill. "Het was een goede manier om meer te weten te komen over de planeet. Op deze creatieve manier kon ik de gebruikte software ook optimaliseren."
Geschiedenis Ook dankzij de Curiosity kunnen de NASA-experts de geschiedenis van Mars verder samenstellen. Uit de analyses blijkt meer en meer dat de planeet ooit een natte wereld was met heel wat aardse elementen. Zo onderzocht de marsjeep de rivierbodem van de Gale Crater, waar duidelijk ooit een rivier vloeide misschien wel meer dan een halve meter diep. Die andere marsjeep Opportunity trof ook bewijzen van klei aan. Die tonen aan dat mineralen in interactie gingen met de oppervlakte, ergens in het verleden. Verder zijn er ook bewijzen gevonden van grote rivierdelta's en oude kustlijnen.
Bemande missie Als al die fascinerende ontdekkingen over Mars ook u inspireren, kan u misschien ingaan op het aanbod van Mars One (een nonprofit-organisatie met zetel in Nederland) die een bemande missie naar Mars wil sturen in 2023. Ze rekruteren nu al astronauten voor hun plan om over tien jaar een menselijke vestiging op Mars te installeren. Elke aardbewoner kan zich kandidaat stellen als hij voldoet aan enkele basisvoorwaarden zoals "een diepgewortelde zin voor duidelijke doelen, de wil om in team te werken, een gezonde dosis zelfstandig nadenken, een stevige portie nieuwsgierigheid, creatitiviteit en energie." Voelt u zich geroepen? Eén adres: deze website!
UPDATE Honderden kilometers onder onze voeten zouden zich wel eens grote volumes water kunnen bevinden. Die theorie bestaat al langer, maar een waterrijk mineraal dat Canadese wetenschappers wisten te bemachtingen, lijkt dat te bevestigen.
Ringwoodiet, zo heet het mineraal dat een internationaal team onder leiding van Graham Pearson van de Universiteit van Alberta ontdekte in een diamant. Het mineraal, dat enkel onder grote druk ontstaat, was tot dusver al in meteorieten aangetroffen, maar nog nooit in 'aardse' vorm. Het is nu eenmaal niet mogelijk om honderden kilometers diep te graven.
De ringwoodiethoudende diamant die Pearson louter per toeval wist te bemachtigen, was door mijnwerkers in de buurt van de Braziliaanse stad Juina gevonden in een rivier. De lelijke, waardeloze diamant was via vulkanisch gesteente op het aardoppervlak terecht gekomen. En dan was er nog een toevallige ontdekking van een student van Pearson nodig om tot bij het ringwoodiet te komen.
Alle oceanen samen Na analyse blijkt dat de ringwoodiet voor 1,5 procent uit water bestaat. Die vondst bevestigt de wetenschappelijke theorie dat er 410 tot 660 kilometer diep onder onze voeten zich wel eens enorme oceanen zouden kunnen bevinden. "Dit staal levert extreem sterke bevestiging dat er zich lokale natte plekken bevinden in de aarde," zegt Pearson aan TerraDaily. Meer nog: "Die specifieke zone in de aarde zou zelfs zoveel water kunnen bevatten als alle gekende oceanen samen."
Pearson noemt het de belangrijkste ontdekking uit zijn carrière. Wetenschappers zijn sterk verdeeld over de samenstelling van de aarde op die diepte. Met de wetenschap dat er op die plaats veel water te vinden is, kunnen processen als vulkanisme en platentektoniek veel beter bestudeerd worden. "Water verandert alles aan de manier waarop de planeet werkt."
Belgisch randje De bevindingen van Pearson zijn ook verschenen in het wetenschappelijke tijdschrift Nature. Het onderzoek heeft ook een Belgisch randje: vorsers van de Universiteit Gent, meer bepaald de 'X-ray Microspectroscopy and Imaging group' onder leiding van professor Laszlo Vincze, van de vakgroep Analytische Chemie, leverden een belangrijke bijdrage.
Twee planeten waar leven mogelijk zou zijn, blijken helemaal niet te bestaan. Hun 'ontdekking' was in 2010 bekendgemaakt door sterrenkundigen, maar wat ze zagen, was ruis. Collega-wetenschappers hebben hun ster nogmaals onderzocht en komen nu tot die conclusie, die ze vandaag naar buiten hebben gebracht. Het onderzoek verschijnt in het belangrijke wetenschapsblad Science.
Als sterrenkundigen zoeken naar planeten in andere stelsels, kunnen ze niet kijken naar de planeten zelf. Die zijn namelijk te klein. In plaats daarvan meten ze hoe het licht van een ster dimt, als een planeet er voorlangs gaat.
Gliese 581 Bij de ster Gliese 581 zagen wetenschappers een paar jaar geleden dat het licht veranderde. Dat kwam volgens hen door twee planeten. Die zouden rotsachtig zijn, net als de aarde, en ze zouden op de goede afstand van de ster staan zodat er vloeibaar water op het oppervlak zou kunnen zijn. Zulke planeten zijn 'potentieel bewoonbaar'; als ergens in het heelal buitenaards leven is, zal het waarschijnlijk op zo'n planeet zijn.
Maar het waren helemaal niet de planeten waardoor Gliese 581 dimde, zeggen andere wetenschappers nu. Ze keken opnieuw naar de ster en zeggen dat het hoogstwaarschijnlijk kwam door vlekken op het oppervlak van de ster, zoals onze zon die ook heeft.
Teleurgesteld zijn de wetenschappers niet echt. Dat ze in staat zijn om de ruis te ontdekken, betekent dat ze de echte planeten ook beter kunnen vinden. "Het is jammer dat twee veelbelovende planeten niet bestaan, maar we denken dat dit onderzoek uiteindelijk leidt tot de vondst van meer planeten zoals de aarde", schrijven ze.
Rond de ster Gliese 581 waren eerder drie andere planeten ontdekt. Die zijn er wel degelijk, blijkt ook na de nieuwe berekeningen. Ze staan alleen te dicht bij de ster, waardoor leven er onmogelijk is.
Uit de studie van de akoestische trillingen van een honderdtal sterren die jonger zijn dan 10 miljoen jaar en één tot vijfmaal de massa van onze zon hebben, heeft Konstanze Zwintz van het Leuvense Instituut voor Sterrenkunde voor het eerst aangetoond dat jonge sterren andere trillingspatronen vertonen dat ietwat oudere sterren. Dat meldt de KU Leuven in een persbericht.
Sterren worden dikwijls in groep geboren als een deel van hun moleculaire wolk - gas en stof - samentrekt om vervolgens te krimpen door de zwaartekracht. Ze worden volwassen sterren die een hele tijd stabiel blijven na een kernfusie.
De leeftijd van jonge sterren was tot voor kort moeilijk te bepalen. De moleculaire wolk waaruit de sterrenhoop ontstaan is, geeft enkel een ruwe indicatie want er bevinden zich zowel jonge als oudere sterren.
Levensfases Theoretici hadden voor jonge sterren al andere trillingspatronen voorspeld dan voor oudere sterren en dat wordt nu bevestigd door het onderzoek van Zwintz. Uit haar studie blijkt dat de sterren kunnen onderverdeeld worden in verschillende levensfases.
"De allerjongste sterren vertonen tragere trillingen, de sterren die dichter bij volwassenheid staan, trillen sneller", aldus Zwintz, die voor dit onderzoek gegevens verzamelde van sterren uit de sterrenhoop Christmas Tree Clusters afkomstig van de MOST- en CoRot-satelliet.
Wetenschappers hebben dankzij de Amerikaanse Saturnussonde Cassini sterke aanwijzingen gevonden dat de ondergrondse oceaan op de maan Titan mogelijk even zout is als de Dode Zee op Aarde, zo heeft het Amerikaanse ruimtevaartbureau NASA meegedeeld.
De Cassini scheerde de voorbije tien jaar herhaaldelijk langs Titan, de grootste maan van Saturnus. Bij die passages stuurde de onbemande sonde data omtrent zwaartekacht en topografie door. Aan de hand hiervan slaagden de onderzoekers erin om een model van Titan te maken.
De ondergrondse oceaan op Titan blijkt daarbij een extreem hoge dichtheid te hebben. Dat betekent dat deze oceaan mogelijk "zware" zouten bevat, zoals zwavelzouten, natriumzouten en kaliumzouten. "Dit is heel erg zout", aldus Giuseppe Mitri van de universiteit van Nantes. "Nu we dit weten, verandert het onze kijk op de oceaan als een potentiële broedplaats van leven."
Bovendien ontdekten de wetenschappers dat de dikke ijskorst boven de oceaan zeer stijf is. Dit verklaart waarom de dikte van de ijskorst van Titan van plek tot plek verschilt. Een minder stijve korst zou zich op een gegeven moment aanpassen aan de vorm van de maan, maar dat is hier niet mogelijk.
Het model verklaart ook hoe het vijf procent methaan in de atmosfeer van Titan wordt aangevuld. Omdat zonlicht methaan afbreekt, is er een proces actief dat het gas aanvult. De onderzoekers vermoeden dat dit plaatselijk gebeurt op zogenoemde hotspots, te vergelijken met vulkanisme op Aarde. Methaan komt dus maar op enkele plekken in de atmosfeer terecht.
De Bigfoot- of Yeti-legende, nog steeds springlevend in de Verenigde Staten en in de Himalaya, krijgt een nieuwe wetenschappelijke knauw. DNA-onderzoek van haarstalen van vermeende Bigfoot-vindplaatsen hebben enkel maar koeien, paarden, honden, wasberen en een paar uitgestorven beren aan het licht gebracht.
De studie werd vandaag gepubliceerd in het wetenschappelijke vakblad Proceedings of The Royal Society B. Wetenschappers vergeleken het DNA dat ze verzamelden op 57 plaatsen over heel de wereld waar een bigfoot-achtig wezen werd gespot. Als dat echt zou bestaan, zouden toch minstens een aantal stalen niet mogen overeenkomen met enig ander bekend wezen op aarde.
Het onderzoek kwam er omdat de believers van de bigfoot altijd konden aanhalen dat 'serieuze' wetenschappers weigerden om zelfs nog maar het bestaan ervan in overweging te nemen. Een uitdaging die Oxford-onderzoeker Bryan Sykes daarom maar al te graag aannam.
Koeien, paarden en wasberen Maar de resultaten waren - voor de believers alvast - teleurstellend. Geen enkel haarstaal was de onderzoekers onbekend. Ze kwamen zowat allemaal van ofwel koeien, paarden, wasberen, coyotes, een Maleisische tapir, en mensen. Twee stalen, uit Azië, vertoonden wel overeenkomst met een uitgestorven poolbeer uit het Paleolithicum. Dat kan er op wijzen dat in dat gebied een nog onbekende beersoort rondzwerft. Maar een Yeti-achtig dier sluiten de wetenschappers uit.
De Bigfoot (of met de indiaanse naam Sasquatch) is de hard uitroeibare legende van een behaard wezen, een primaat die eruit ziet als half-man, half-dier en rechtop loopt. De primaat zou tot 2,5 meter groot zijn en tot 450 kilogram wegen en nog steeds in de bossen en wouden van de Verenigde Staten en Canada rondlopen. Als de bigfoot nog bestaat, zou hij afstammen van de Gigantopithecus, de gigantische mensaap die ongeveer een miljoen tot honderdduizend jaar geleden geleden in Azië leefde. Vandaar dat ook daar nog steeds Bigfootmeldingen opduiken, zij het dan onder de naam Yeti.
Beste bezoeker, Heb je zelf al ooit een vreemde waarneming gedaan, laat dit dan even weten via email aan Frederick Delaere opwww.ufomeldpunt.be. Deze onderzoekers behandelen jouw melding in volledige anonimiteit en met alle respect voor jouw privacy. Ze zijn kritisch, objectief maar open minded aangelegd en zullen jou steeds een verklaring geven voor jouw waarneming! DUS AARZEL NIET, ALS JE EEN ANTWOORD OP JOUW VRAGEN WENST, CONTACTEER FREDERICK. BIJ VOORBAAT DANK...
Druk op onderstaande knop om je bestand , jouw artikel naar mij te verzenden. INDIEN HET DE MOEITE WAARD IS, PLAATS IK HET OP DE BLOG ONDER DIVERSEN MET JOUW NAAM...
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Alvast bedankt voor al jouw bezoekjes en jouw reacties. Nog een prettige dag verder!!!
Over mijzelf
Ik ben Pieter, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Peter2011.
Ik ben een man en woon in Linter (België) en mijn beroep is Ik ben op rust..
Ik ben geboren op 18/10/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Ufologie en andere esoterische onderwerpen.
Op deze blog vind je onder artikels, werk van mezelf. Mijn dank gaat ook naar André, Ingrid, Oliver, Paul, Vincent, Georges Filer en MUFON voor de bijdragen voor de verschillende categorieën...
Veel leesplezier en geef je mening over deze blog.
