Momenteel bestaat er geen technologie die een asteroïde zou kunnen tegenhouden Europa van de kaart te vegen. Dat bewijzen simulaties van NASA. Zelfs met zes maanden voorbereidingstijd zouden we het niet kunnen voorkomen. 

Dat hypothetische scenario werd getest tijdens een planetaire verdedigingsconferentie van de Verenigde Naties. Het bewijst dat landen volledig onvoorbereid zijn op dit soort rampen. Dat beamen de deelnemers: “Als we in het echte leven met het scenario worden geconfronteerd, zouden we met de huidige mogelijkheden op zo’n korte termijn geen ruimtevaartuig kunnen lanceren.” De enige mogelijkheid die we zouden hebben in zo’n situatie, is het gebied ontruimen. Toch zou dat moeilijk zijn, aangezien de getroffen zone grote delen van Noord-Afrika en Europa inhield. De oefeningen worden gehouden om te kijken wat we in de toekomst kunnen doen om wel voorbereid te zijn. 

SpaceX-baas Elon Musk beweert dat het gebrek aan een  oplossing “een van de vele redenen is waarom we grotere en meer geavanceerde raketten nodig hebben”. 

SpaceX heeft onlangs een contract met NASA binnengehaald voor de ontwikkeling van een nieuw ruimtevaartuig, dat wordt gebouwd om mensen en vracht door het zonnestelsel te vervoeren. In combinatie met zijn Super Heavy Rocket Booster beweert SpaceX dat het nieuwe vaartuig ’s werelds krachtigste lanceervoertuig ooit zal zijn. In theorie zou het gebruikt kunnen worden om te helpen bij missies om het pad van een asteroïde die naar de aarde komt om te leiden.

NASA werkt al aan asteroïde-afbuigingstechnologie en plant een lancering van zijn eerste testmissie van zijn Double Asteroid Redirection Test-systeem (DART) eind 2021. Dan zou het de asteroïde Dimorphos bereiken in de herfst van 2022. DART zal proberen de baan van de asteroïde te veranderen en hopelijk bewijzen dat een dergelijke strategie in de toekomst zou kunnen werken op gevaarlijke objecten die richting de aarde komen. 

NASA volgt momenteel 25000 van die objecten. Er zijn zo’n 30 nieuwe ontdekkingen per week. 

• Vrees voor puinregen door Chinese raket die ongecontroleerd naar aarde aan het terugvallen is

• Ruimtesonde Voyager 1 zweeft na meer dan 40 jaar nog altijd rond, als verst van ons verwijderde object ooit door de mens gemaakt

• Gigantische flare van dichtbijzijnde ster Proxima Centauri gespot: “100 keer sterker dan zonnevlam”

{ https://www.hln.be/ }

De missie, die oorspronkelijk ongeveer 30 dagen zou duren, is met nog eens 30 dagen verlengd. “Na die periode van 30 dagen zullen we bekijken waar we staan”, zei NASA-manager Lori Glaze. “Er is een kans om ook daarna nog door te gaan.”

Vorige week is Ingenuity voor de eerste keer opgestegen. Het werd daarmee het eerste luchtvaartuig dat een vlucht op een andere planeet voltooide. Daarna vloog de helikopter, die wordt aangedreven door lithium-ionbatterijen en ongeveer 1,8 kilogram weegt, nog twee keer, verder en sneller dan voorheen. Een vierde lanceerpoging gisteren mislukte aanvankelijk, maar werd vandaag herhaald. 

De 1,8 kilo zware Ingenuity (Vindingrijkheid) had als opdracht 133 meter in zuidelijke richting te vliegen en onder meer foto’s te maken van een mogelijke nieuwe landingsplek. Die wordt de eindbestemming van het volgende tochtje op de rode planeet, waar de luchtdruk vlak boven het oppervlak al zeer laag is.

De helikopter moet extreme omstandigheden op Mars trotseren: De temperaturen dalen ’s nachts tot -90 graden Celsius, wat een uitdaging is voor batterijen en elektronica. Vanwege de ijle atmosfeer, die ruwweg slechts één procent zo dicht is als die op aarde, moeten de rotors van Ingenuity versnellen tot 2.537 omwentelingen per minuut, een veelvoud van wat helikopters op aarde halen. Ingenuity haalt de energie voor die inspanning uit zijn batterij, die wordt gevoed door de zonnestralen. 

In 1979 vloog de Voyager 1 voorbij Jupiter en maakte de sonde gedurende enkele maanden foto’s van de planeet. In november 1980 bestudeerde de ruimtesonde Saturnus. Daarna vond Voyager 1 geen planeten meer op zijn weg.

Nog voor de lancering van Voyager 1 was astrofysicus Bill Kurth (universiteit van Iowa) er al mee in de weer. Volgens hem wist in 1977 niemand zeker waar de heliopauze of de uiterste grens van ons zonnestelsel zich bevond. Maar in augustus 2012 vloog Voyager 1 het zonnestelsel uit en bereikte zo de interstellaire ruimte. Onder meer daaruit bleek de heliopauze op een afstand van zo’n 120 AE te liggen, een pak verder dan veel wetenschappers dachten.

Volgens Jon Richardson, astrofysicus aan het befaamde MIT, blijft Voyager 1 de uitlopers van de zon voelen, miljarden kilometers voorbij de heliopauze. “De zon heeft nog altijd een groot effect, ver buiten de heliosfeer”, aldus Richardson. De ruimtesonde zweeft ook nog altijd binnen het zwaartekrachtveld van de zon. Wetenschappers verwachten dat de Voyager 1 over ongeveer 300 jaar de Oortwolk zal binnendringen, die veronderstelde sluier van kometen die zich tot op enkele lichtjaren van ons uitstrekt. Van de Oortwolk is nog nooit bewijs geleverd en dat zal waarschijnlijk ook niet van Voyager 1 komen. De sonde leeft nu al in extra tijd. Tegen 2025 zal de sonde waarschijnlijk geen enkel instrument meer kunnen voorzien van stroom. Al hopen wetenschappers als Kurth erop dat Voyager 1 in 2027 zijn vijftigste verjaardag na de lancering zal halen. “Dat zou een mijlpaal zijn die geen van de ontwerpers van Voyager 1 ooit had kunnen voorzien”, weet Kurth.

Ingenuity bewoog zich verder en sneller dan tijdens zijn vorige uitstapjes. Hij legde in totaal 50 meter af in 1 minuut en 20 seconden en bereikte een maximumsnelheid van twee meter per seconde of 7,2 kilometer per uur. “De vlucht van vandaag verliep zoals gepland, maar dat maakt hem niet minder ongelofelijk”, zegt Dave Lavery, programmamanager van het NASA-hoofdkantoor in Washington.

Perseverance, die de kleine helikopter van 1,8 kilogram aan boord had toen hij op Mars arriveerde, maakte beelden van de derde vlucht. Daarop is te zien hoe Ingenuity links in beeld opstijgt en zijdelings naar rechts wegvliegt tot hij verdwijnt. Even later vliegt hij weer het beeld in en landt hij op dezelfde plaats als waar hij even daarvoor vertrokken was. De komende dagen zullen nog meer beelden naar de aarde worden gestuurd.

Image Credits: NASA

Het ruimteagentschap kondigde intussen al de voorbereiding aan van een vierde vlucht. De vluchten zullen naar verwachting steeds moeilijker worden en Ingenuity tot het uiterste drijven.

Hoe die vluchten ook aflopen, na hooguit een maand stopt het Ingenuity-experiment. Dan zal de Perseverance-rover zich wijden aan zijn hoofdtaak: het zoeken naar sporen van vroeger leven op Mars.

LEES OOK:

• NASA deelt nieuwe geluidsopnames van Mars (en je kan nu ook horen hoe jouw stem er zou klinken)

{ https://www.hln.be/ }

“De hoogtegegevens bevestigen dat Ingenuity de eerste vlucht van een gemotoriseerd toestel op een andere planeet heeft uitgevoerd”, aldus het Jet Propulsion Laboratory van de NASA. Dat is het labo dat de robotmissies beheert.

“Het klopt, het klopt echt”, aldus MiMi Aung, projectmanager in het controlecentrum in Pasadena in de VS, nadat de gegevens van de helikopter op aarde waren aangekomen en geanalyseerd. Dat gebeurde ongeveer drie uur nadat de vlucht had plaatsgevonden. “We kunnen nu zeggen dat mensen een rotorvliegtuig op een andere planeet hebben gevlogen.”

De minihelikopter van bijna een meter hoog en 1,8 kilo kreeg de naam Ingenuity (Vindingrijkheid). Het drone-achtige toestel reisde 480 miljoen kilometer mee naar Mars in de buik van NASA’s rover Perseverance (Volharding). Op 18 februari landde die  na een reis van 203 dagen succesvol in het gebied van de Jezerokrater op de rode planeet. Bedoeling van zijn reisgenoot Ingenuity was om de ijle lucht van Mars te doorklieven. Dat zou een primeur zijn: de eerste gemotoriseerde, gecontroleerde vlucht op een andere planeet dan de aarde.

En dat lukte ook. Ingenuity steeg vanochtend (onze tijd) op, zweefde even op 3 meter hoogte en landde vervolgens weer op het oppervlak van de planeet. Om zich te oriënteren boven het Marsoppervlak, neemt de Ingenuity 30 beelden per seconde.

Ingenuity stuurde een zwart-witfoto door waarop de schaduw van het toestel te zien is op het Marsoppervlak. Een dag na de vlucht, eens de batterijen opnieuw zijn opgeladen, zal de helikopter een kleurenfoto van de horizon doorsturen. Die is genomen door een andere camera. De Perseverance maakte een opname van de vlucht. De volledige video zal de komende dagen worden doorgestuurd, aldus Elsa Jensen, die verantwoordelijk is voor de camera’s van de rover.

Na het neerstrijken van Perseverance op Mars met Ingenuity in de buik in februari, was de robotjeep naar een ‘landingsbaan’ ongeveer 20 meter verder gereden. Daar werd Ingenuity neergelaten op de grond en werd een selfie van beide toestellen gemaakt. Vanochtend is de miniheli dan eindelijk opgestegen, maar omdat de eerste gegevens over het helikopterexperiment pas ongeveer drie uur later weer op aarde aankwamen, was de bevestiging er pas even voor 13 uur onze tijd. De informatie moest eerst worden doorgegeven via de Perseverance-rover en een satelliet op Mars, die de gegevens vervolgens naar het Jet Propulsion Laboratory van NASA stuurde. Daar werd alles gedecodeerd en vrijgegeven. Perseverance en Ingenuity stonden op het moment van de vluchtpoging zelf dus niet live in contact met NASA. De twee ruimtetuigen deden alles zelfstandig, op basis van instructies die ze gisteren hadden gekregen. Ingenuity vloog autonoom en analyseerde zelf zijn positie tegenover het oppervlak.

Om een technisch probleem te verhelpen had de vluchtleiding de afgelopen dagen nog een software-update geïnstalleerd die eerst op aarde was getest. Daardoor moest de vlucht, die eigenlijk gepland was op 11 april, worden uitgesteld. 

Vrijdag konden de twee in tegengestelde richting draaiende rotorbladen van maar liefst 1.20 meter lang uitgetest worden op de hoogste snelheid van 2.500 toeren per minuut. Dat is zo’n vijf keer sneller dan bij een standaardhelikopter. “Ingenuity heeft voldoende energie en kracht om deze vlucht op Mars uit te voeren”, klonk het zelfverzekerd. Na de geslaagde poging vandaag staan er in principe nu voor de komende dagen nog vier andere vluchten van Ingenuity op de rode planeet gepland. De Marshelikopter zou telkens wat verder vliegen. “Wanneer we aan de vierde en vijfde vlucht komen, zullen we plezier hebben”, aldus projectleidster MiMi Aung. “We willen ons toestel echt tot zijn limieten duwen” en “risico’s nemen”.

De levensduur van de Marshelikopter zal bepaald worden door de manier waarop die telkens opnieuw landt, aldus MiMi Aung. Wat zoveel betekent als: of het toestel erin slaagt niet te crashen. Donderdag hoopt het team een tweede vlucht te ondernemen, zegt Aung. De volgende vluchten zullen steeds sneller, hoger en verder zijn, afhankelijk van de omstandigheden en wat de helikopter aankan, vertellen Aung en haar collega’s tijdens de persconferentie.

De onderneming is een huzarenstukje. De lage luchtdruk op het oppervlak van Mars is te vergelijken met de druk op 30 kilometer hoogte op aarde. Zo hoog kunnen aardse helikopters niet vliegen. Ook de batterijen opladen is moeilijk. Mars krijgt overdag ongeveer de helft van de zonne-energie op aarde. ‘s Nachts worden de onderdelen aan boord blootgesteld aan temperaturen tot 90 graden onder nul, wat de doodsteek kan betekenen voor batterijen en andere elektronica.

Na zijn eerste vlucht verkeert de Ingenuity alleszins nog in uitstekende toestand, klinkt het op de NASA-persconferentie. Hij heeft wat stof afgeschud en alle onderdelen, waaronder de camera’s, zijn in prima staat.

De atmosfeer op Mars is extreem dun: ongeveer 1 procent van de dichtheid op onze eigen planeet. Dat maakt het Ingenuity moeilijker om “zich vast te bijten” in de lucht. De zwaartekracht is dan weer minder op Mars dan bij ons, wat in het voordeel is van de helikopter, maar de ingenieurs hebben die heel licht (1,8 kilogram) gebouwd. Ook de winden hadden de Ingenuity parten kunnen spelen, omdat die tot 20 meter per seconde kunnen waaien, wat sneller is dan bij de testen met de helikopter op aarde. Maar de ingenieurs gingen ervan uit de Ingenuity dat wel aankon en ze kregen gelijk. 

We moesten dus wachten tot de beelden ons op aarde bereikten, wat uiteindelijk ongeveer 3,5 uur in beslag nam. Ingenuity had zelf twee camera’s aan boord. De zwart-witcamera was naar de grond gericht en was een hulp voor de navigatie, de hoogresolutiecamera filmde dan weer de horizon in kleur. Ook Perseverance bleef in de buurt en zorgde voor beelden vanop ongeveer 65 meter afstand. De Marsjeep zoomde daarbij met telelenzen in op de actie. Er liepen ook videobeelden binnen bij JPL.

Bobby Braun, directeur voor planetaire wetenschap bij JPL, omschreef het enorm spannende gebeuren eerder al als een “gebroeders Wright-moment”. Voor de symboliek werd daarom onder het zonnepaneel van de kleine helikopter een lapje stof van het eerste gemotoriseerde vliegtuig van de gebroeders Wright uit 1903 verborgen. De Amerikaanse luchtvaartpioniers Wilbur en Orville Wright waren op 17 december 1903 in North Carolina de eersten die erin slaagden een vlucht met een gemotoriseerd vliegtuig uit te voeren. De landingsplaats van de Ingenuity op Mars werd het ‘Wright Brothers Field’ gedoopt.

Nu was het dus de beurt aan Ingenuity. Deze nieuwe vliegtechnologie op Mars kan helikopters in de toekomst helpen om een buitenaardse bestemming veel sneller te verkennen.

De ontwikkeling en de bouw van de rover Perseverance duurden acht jaar en kostte ongeveer 2,2 miljard euro. Op Mars moet de rover naar sporen van vroeger microbieel leven zoeken en ook het klimaat en de geologie van de planeet onderzoeken.

Het kost tijd om de nieuwe code te maken, te controleren en dan naar Mars te sturen. Veel is nog onzeker, maar hopelijk kan volgende week een nieuwe datum voor de vlucht worden vastgesteld, laat de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA weten. De helikopter is in goede staat en alle onderdelen aan boord werken goed, benadrukt de organisatie.

De Marshelikopter heeft de naam ‘Ingenuity’ (Vindingrijkheid) gekregen. Ingenuity zou in de nacht van zondag op maandag (Belgische tijd) zijn eerste korte vlucht maken. Het was de bedoeling dat hij in drie seconden naar een hoogte van enkele meters zou gaan. Daar zou hij 30 seconden blijven hangen, om vervolgens gecontroleerd op dezelfde plek te landen.

Als voorbereiding op de eerste vlucht liet de vluchtleiding vrijdag de rotoren van de helikopter draaien. Tijdens die generale repetitie ging iets mis. Toen de software aan boord moest omschakelen van de fase voor het vliegen naar de zogenaamde vliegfase, en dus deed alsof de helikopter daadwerkelijk ging opstijgen, sloeg de computer aan boord alarm en werd de repetitie gestaakt.

Als de eerste vlucht slaagt, kan Ingenuity daarna een keer of vijf rondvliegen op Mars, telkens enkele honderden meters verder. De helikopter houdt het waarschijnlijk ongeveer een maand vol op de rode planeet. Gelijkaardige helikopters kunnen ooit misschien helpen om een buitenaardse bestemming veel sneller te verkennen.

Ingenuity werd in juli gelanceerd, als bagage in het laadruim van het Marskarretje Perseverance (Volharding). Samen landden ze half februari op Mars. Ruim een week geleden werd Ingenuity neergezet op het oppervlak. De helikopter is bijna een meter hoog en weegt ongeveer 2 kilo.

Het gaat onder meer om stoffelijke resten van mensen en dieren, kleren, sandalen, prachtig gekleurde oude potten, beelden, juwelen en amuletten. Ze lagen in resten van gebouwen, onder meer een werkplaats waar vlees gedroogd werd en enkele winkels. Bij de meer opmerkelijke vondsten waren de fossiele resten van een vis, bedekt met goud, die mogelijk vereerd werd. 

De werken begonnen in september tussen de tempels van Ramses III en Amenhotep III, vlakbij Luxor, op zo’n 500 kilometer ten zuiden van Caïro. Volgens de bekende Egyptoloog Zahi Hawass was de stad verbonden met de zonnegod Aton en farao Amenhotep III. Getuige daarvan zijn onder meer stenen met het zegel van die laatste. “We hebben drie grote districten blootgelegd”, klinkt het bij het Franse persbureau AFP. “Eén voor de administratie, één waar arbeiders verbleven en één voor het bedrijfsleven.” 

Er is nog maar een deel van de stad opgegraven. Hij zou zich nog verder naar het noorden en het westen uitstrekken. De archeologen hebben er vertrouwen in dat er nog meer schatten aan de oppervlakte zullen komen. Ze verwezen daarbij naar de ontdekking van een aantal tombes, die bereikt kunnen worden door een trap die uitgehouwen is in de rotsen. Een constructie die doet denken aan de Vallei der Koningen, waar enkele van de bekendste farao’s uit de geschiedenis begraven liggen.

Amenhotep III - waarmee de stad verbonden is - erfde een rijk dat zich uitstrekte van de rivier de Eufraat in het huidige Irak en Syrië tot Soedan, onder Egypte. Hij regeerde bijna vier decennia en stierf in 1354 voor Christus. De periode is vooral bekend om haar weelde en de grootsheid van haar monumenten. 

Volgens de Amerikaanse archeologe en kenner van Egyptische kunst Betsy Bryan van de Johns Hopkins University is de archeologische vondst de belangrijkste sinds de ontdekking van het graf van Toetanchamon door Howard Carter, bijna een eeuw geleden. “De archeologische lagen zijn duizenden jaren onaangeroerd gebleven. Ze liggen erbij alsof de bewoners van de staf ze gisteren pas achtergelaten hebben”, reageert ze.

Voor de NASA is het een "belangrijke etappe" dat de mini-helikopter die nacht heeft doorstaan. De volgende dagen ondergaat het tuig een reeks testen. De eerste vlucht vindt ten vroegste op 11 april plaats. Het zal dan de eerste gemotoriseerde vlucht op een andere planeet zijn.

Goderis en zijn team trokken toen op zoek naar micrometeorieten in de Walnumfjellet, die deel uitmaakt van het Sør Rondanegebergte in het oosten van Antarctica. “De microscopisch kleine brokstukken van de ingeslagen meteoriet hebben een speciale samenstelling, waardoor ze goed te onderscheiden zijn van de gewone meteorieten en micrometeorieten die we op Antarctica vinden. Ze hebben een samenstelling die overeenkomt met die van meteorieten, maar reflecteren ook de zuurstofisotopische samenstelling van het Antarctische ijs.”

De explosie kon gedateerd worden aan de hand van verschillende boorkernen die in de loop van de voorbije decennia in het poolijs zijn verzameld. In een aantal van die boorkernen vonden de onderzoekers ook sporen van de kosmische explosie.

De expeditie van Marsrover Perseverance (Volharding), die op 18 februari op Mars is geland, draagt een soort matroesjka-component in zich, zo blijkt. Onder de robotjeep hangt de minihelikopter Ingenuity (Vindingrijkheid), die op of rond 8 april zijn eerste testvlucht op Mars zal afwerken. En onder het zonnepaneel van deze kleine helikopter - eerder een drone - zit dan weer een lapje stof van het eerste gemotoriseerde vliegtuig van de gebroeders Wright uit 1903 verborgen. Symbolisch, uiteraard. Bobby Braun, directeur voor planetaire wetenschap bij het Jet Propulsion Laboratory van NASA, omschreef de aanstaande poging van Ingenuity om de eerste gemotoriseerde, gecontroleerde vlucht op een andere planeet uit te voeren als een “gebroeders Wright-moment”.

Op vraag van NASA schonk het Carillon Historical Park in Dayton (Ohio), de geboorteplaats van de gebroeders Wright, het meegereisde stukje textiel uit de linkerondervleugel van hun eerste vliegtuig met kleine motor. Een overgrootnicht en -neef van de twee broers gaven hun zegen om het lapje stof de trip van zo’n 480 miljoen kilometer naar Mars te laten maken. “Wilbur en Orville Wright zouden blij zijn te horen dat een klein stukje van hun Wright Flyer I uit 1903, het toestel dat het ruimtetijdperk lanceerde met amper een kwart mijl (400 meter, jv), weer de geschiedenis zal inzweven op Mars”, aldus Amanda Wright Lane en Stephen Wright.

Op 17 december 1903 maakte Orville Wright als eerste piloot in de geschiedenis een geslaagde vlucht met een gemotoriseerd vliegtuig. Het toestel, dat de naam ‘Wright Flyer’ en later ook ‘Flyer 1' kreeg, kwam van de grond in het dorp Kitty Hawk op de Outer Banks in de staat North Carolina.

Van de Wright Flyer vlogen eerder al fragmentjes hout en stof mee naar de maan, samen met Neil Armstrong in de Apollo 11 in 1969. Ook astronaut John Glenn had in 1998 wat mee van de Flyer 1 toen hij op 77-jarige leeftijd met de spaceshuttle Discovery als oudste persoon ooit de ruimte invloog. Glenn en Armstrong kwamen allebei, net als de broers Wright, uit Ohio.

Voorlopig blijft Ingenuity nog even vastgehecht aan de buik van Perseverance. Dit weekend viel een beschermingsplaat weg, zodat je de kleine helikopter nu al wel kan zien hangen. De eerste vlucht op Mars van de miniheli, die amper 1,8 kilogram weegt, is voorzien voor ten vroegste 8 april. De Ingenuity stijgt dan verticaal op tot een hoogte van drie meter, blijft daar dertig seconden stationair hangen, maakt een rotatie rond zichzelf, en daalt dan weer af naar het Marsoppervlak. De heli krijgt zijn instructies enkele uren op voorhand, maar analyseert zelf zijn positie ten opzichte van de grond en neemt ondertussen dertig foto’s per seconde.

De vlucht wordt volgens de NASA geen sinecure, want de dichtheid van de atmosfeer van Mars is maar één procent dan die van de onze. Bovendien krijgt het oppervlak van Mars gedurende de dag slechts de helft van de zonne-energie die wij ontvangen, terwijl het ‘s nachts tot min negentig kan worden, wat onbeschermde elektrische componenten kan doen bevriezen en stuk gaan.

In een maand tijd zullen nog vijf andere vluchten volgen, telkens op grotere hoogte. Alles zal vlak naast de landingsplaats van Marsjeep Perseverance in de Jezerokrater gebeuren. De rover zal de testvluchten observeren vanop afstand, om daarna weg te rijden om zijn eigen missie te volbrengen. Perseverance gaat onder meer op zoek naar tekenen van vroeger leven op Mars.

Toestellen zoals de door de NASA zelf gebouwde Ingenuity kunnen essentieel worden voor het planetair onderzoek, omdat ze zichnaar plaatsen kunnen begeven die voor robotjeeps niet toegankelijk zijn, zoals canyons. Dit helikopterprogramma heeft de NASA ongeveer 85 miljoen dollar gekost. 

Tegelijkertijd kon het onderzoek wel kruisingen bevestigen van de denisovamens met de moderne mens die leefde in het gebied dat de tropische eilanden omvat tussen Oost-Azië, Australië en Nieuw-Guinea. De denisovamens - verwant aan de neanderthaler - kwam daar 50.000 tot 60.000 jaar geleden terecht, maar archeologen konden nooit fossiel bewijs bovenspitten van deze zogenaamde “zuidelijke denisovamens”. Gek, gezien het overweldigende genetische bewijs dat ze ooit wel degelijk in dat deel van onze planeet leefden. Zo dragen de huidige populaties daar nog een flink stuk DNA van de denisovamens in zich.

De studie stelt dus dat de moderne mens seksueel verkeer had met de denisovamens, maar niet met de homo floresiensis of de homo luzonensis. Dit is belangrijk omdat het mee de aanwezigheid in dat deel van de wereld zou kunnen verklaren van die kleine mensensoorten, die zo’n 50.000 jaar geleden uitstierven. Het zou, volgens de onderzoekers, kunnen betekenen dat ze “nauwer verwant zijn aan moderne mensen dan eerder werd gedacht”.  Met andere woorden, de homo floresiensis of de homo luzonensis zijn misschien wel de zuidelijke denisovamensen, of een afstammeling daarvan.

Althans volgens onderzoeksleider Teixeira. Co-auteur en anthropoloog Chris Stringer is daar, verrassend, niet zo zeker van: “Ik vermoed dat Sumatra, Borneo en Sulawesi de thuislanden waren van de vermiste ‘zuidelijke denisovamens’.” Dat moet kunnen, volgens Teixeira: “Co-auteurs hoeven het niet over alles eens te zijn”.

Onderzoekers van Newcastle University ontdekten in de reuzenvlokreeft een vezel polyethyleentereftalaat of PET, afkomstig van een plastic fles. Het is niet zo ongewoon dat dieren microplastics binnenkrijgen, maar deze kreeft bevond zich op 7 kilometer diepte in de Marianentrog, de diepste onderwatertrog ter wereld.

Het diertje van anderhalve centimeter leeft van aas dat neerdwarrelt vanuit hogere waterlagen en kreeg daarom de naam Eurythenes plasticus.  Eerder werden al microplastics gevonden in andere diepzeekreeftjes in de tot 8 km diepe Peru-Chilitrog, aan de westkust van Zuid-Amerika. 

GERELATEERDE INFORMATIE, geselecteerd en gepost door peter2011

Dat er ooit veel water op de Rode Planeet is geweest en mogelijk evenveel als bij ons, is ondertussen voldoende duidelijk geworden. Maar Mars heeft over enkele voorbije miljarden jaren heen veel water in de atmosfeer zien opgaan en dat is nog steeds het geval.

Hoe dit kon gebeuren was onduidelijk, maar onderzoek met de deels Belgische SPICAM-spectrometer (instrument dat de chemische samenstelling en de evolutie van de atmosfeer van Mars bestudeert, nvdr.) op de in juni 2003 gelanceerde Mars Express zijn enkele processen duidelijk geworden.

De atmosfeer vormt de sleutel, zo bleek. Wetenschappers onderzochten waterdamp in de atmosfeer van de grond af tot een hoogte van 100 km, over acht Marsjaren heen (zo'n vijftien Aardse jaren).

Anna Fedorova van de Russische Academie voor Wetenschappen en collega's vonden dat die waterdamp beneden 60 kilometer hoogte bleef wanneer de planeet zich ver van de Zon bevond, maar tot 90 kilometer klom wanneer Mars het dichtst tot onze ster stond. De baan van de planeet schommelt tussen 207 en 249 miljoen kilometer van de Zon.

Nabij de Zon zorgden de hogere temperaturen en meer intensieve circulatie in de atmosfeer ervoor dat het water op een zekere hoogte niet bevroor. De bovenste laag van de atmosfeer raakte vochtig en gesatureerd met water. Dit verklaart waarom water tijdens dit seizoen sneller ontsnapt: het water komt hoger, wat ertoe bijdraagt dat het in de ruimte verdwijnt.

Dan is er nog een tweede mechanisme. Het bleek dat in de jaren waarin er een enorme stofstorm op Mars woedde, de atmosfeer nog vochtiger werd en dat er zich water accumuleerde op meer dan 80 kilometer hoogte.
De Franse onderzoeker Jean-Yves Chaufray schatte dat het waterverlies met een factor 100 kan variëren wanneer er zich een stofstorm voordoet.

Mars verliest aldus elk miljard jaar het equivalent van een laag van twee meter water. Maar geaccumuleerd over de vier miljard jaar dat de planeet bestaat, is dat nog geen verklaring voor waar al het water op de planeet naartoe is. Mogelijk is het onder de grond verdwenen of is er vroeger veel sneller water ontsnapt, suggereert Chaufray.

Een studie in het wetenschappelijk tijdschrift Science bracht vorige week al aan het licht dat heel wat water werd opgezogen door de bodem van de planeet. Daar ging het onomkeerbaar deel uitmaken van de moleculaire structuur van mineralen.

2001 FO32, die eens in de 810 dagen om de Zon draait, zal met een snelheid van ongeveer 124.000 kilometer per uur langs ons scheren. Pas in 2052 zal hij opnieuw passeren, op 2,8 miljoen kilometer afstand dan.

NASA-wetenschappers willen zondag van de gelegenheid gebruik maken om de asteroïde nader te onderzoeken. Ook amateur-astronomen kunnen met zelfs niet al te grote telescopen naar het object loeren, zegt Chodas. Voorwaarde is wel dat u in het zuidelijk halfrond woont.

GERELATEERDE VIDEO'S, uitgekozen en gepost door peter2011

De geschriften dateren uit de periode rond de Joodse opstand van Bar Kokhba tegen de Romeinen, van 132 tot 136 na Christus. Ze zijn opgesteld in het Oud-Grieks. Stukken van de manuscripten hebben onderzoekers geholpen om passages uit het boek van Zacharia en het boek van Nahum te reconstrueren. Die boeken maken deel uit van het Twaalfprofetenboek, dat geschriften van twaalf kleinere profeten verzamelt.

De geschriften zijn gevonden in een rotsgrot in het natuurreservaat rond de stroom Nahal Hever, die loopt van de Dode Zee tot in de Westelijke Jordaanoever. Dat gebied bezet Israël al sinds 1967.

Naast de geschriften brachten de archeologische opgravingen ook zeldzame voorwerpen zoals munten, pijlpunten, kleding, sandalen en luizenkammen aan het licht. De archeologen ontdekten zelfs een gemummificeerd kinderskelet van wel 6.000 jaar oud, dat in doeken was gewikkeld, en een mand van meer dan 10.000 jaar oud. Met zijn gezegende leeftijd van 10.500 jaar zou het de oudste mand ter wereld zijn, aldus de IAA.

“De vondsten zijn niet alleen belangrijk voor ons cultureel erfgoed, maar ook voor de hele wereld,” zei Avi Cohen, het hoofd van het ministerie van Jeruzalem en Cultureel Erfgoed.

Israel Hasson, directeur van IAA, stelt de voorwerpen tentoon in zijn laboratorium in het Israëlmuseum in Jeruzalem. Volgens hem heeft de nationale operatie, waarvan de archeologische opgravingen in de woestijn van Judea deel uitmaken, als doel de “zeldzame en belangrijke erfgoedstukken uit de klauwen van dieven te redden”. Sinds de ontdekking van de Dode Zee-rollen in de grotten van Qumrân eind jaren veertig, zijn de rotsachtige grotten in de woestijn van Judea immers het doelwit van plunderaars.

Het negenhonderdtal manuscripten van de Dode Zee-rollen wordt beschouwd als een van de belangrijkste archeologische ontdekkingen ooit, omdat de geschriften religieuze teksten in het Hebreeuws, Aramees en Grieks bevatten, evenals de oudste gekende versie van het Oude Testament. Het eerste geschrift werd gevonden door een herder, daarna werden meer fragmenten ontdekt.

LEES OOK: 

• Voorlaatste deel van mysterieuze Dode Zeerollen ontcijferd

GERELATEERDE VIDEO'S, uitgekozen en gepost door pieter2011

{ https://www.hln.be/ }