The purpose of this blog is the creation of an open, international, independent and free forum, where every UFO-researcher can publish the results of his/her research. The languagues, used for this blog, are Dutch, English and French.You can find the articles of a collegue by selecting his category. Each author stays resposable for the continue of his articles. As blogmaster I have the right to refuse an addition or an article, when it attacks other collegues or UFO-groupes.
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Zoeken in blog
Deze blog is opgedragen aan mijn overleden echtgenote Lucienne.
In 2012 verloor ze haar moedige strijd tegen kanker!
In 2011 startte ik deze blog, omdat ik niet mocht stoppen met mijn UFO-onderzoek.
BEDANKT!!!
Een interessant adres?
UFO'S of UAP'S, ASTRONOMIE, RUIMTEVAART, ARCHEOLOGIE, OUDHEIDKUNDE, SF-SNUFJES EN ANDERE ESOTERISCHE WETENSCHAPPEN - DE ALLERLAATSTE NIEUWTJES
UFO's of UAP'S in België en de rest van de wereld Ontdek de Fascinerende Wereld van UFO's en UAP's: Jouw Bron voor Onthullende Informatie!
Ben jij ook gefascineerd door het onbekende? Wil je meer weten over UFO's en UAP's, niet alleen in België, maar over de hele wereld? Dan ben je op de juiste plek!
België: Het Kloppend Hart van UFO-onderzoek
In België is BUFON (Belgisch UFO-Netwerk) dé autoriteit op het gebied van UFO-onderzoek. Voor betrouwbare en objectieve informatie over deze intrigerende fenomenen, bezoek je zeker onze Facebook-pagina en deze blog. Maar dat is nog niet alles! Ontdek ook het Belgisch UFO-meldpunt en Caelestia, twee organisaties die diepgaand onderzoek verrichten, al zijn ze soms kritisch of sceptisch.
Nederland: Een Schat aan Informatie
Voor onze Nederlandse buren is er de schitterende website www.ufowijzer.nl, beheerd door Paul Harmans. Deze site biedt een schat aan informatie en artikelen die je niet wilt missen!
Internationaal: MUFON - De Wereldwijde Autoriteit
Neem ook een kijkje bij MUFON (Mutual UFO Network Inc.), een gerenommeerde Amerikaanse UFO-vereniging met afdelingen in de VS en wereldwijd. MUFON is toegewijd aan de wetenschappelijke en analytische studie van het UFO-fenomeen, en hun maandelijkse tijdschrift, The MUFON UFO-Journal, is een must-read voor elke UFO-enthousiasteling. Bezoek hun website op www.mufon.com voor meer informatie.
Samenwerking en Toekomstvisie
Sinds 1 februari 2020 is Pieter niet alleen ex-president van BUFON, maar ook de voormalige nationale directeur van MUFON in Vlaanderen en Nederland. Dit creëert een sterke samenwerking met de Franse MUFON Reseau MUFON/EUROP, wat ons in staat stelt om nog meer waardevolle inzichten te delen.
Let op: Nepprofielen en Nieuwe Groeperingen
Pas op voor een nieuwe groepering die zich ook BUFON noemt, maar geen enkele connectie heeft met onze gevestigde organisatie. Hoewel zij de naam geregistreerd hebben, kunnen ze het rijke verleden en de expertise van onze groep niet evenaren. We wensen hen veel succes, maar we blijven de autoriteit in UFO-onderzoek!
Blijf Op De Hoogte!
Wil jij de laatste nieuwtjes over UFO's, ruimtevaart, archeologie, en meer? Volg ons dan en duik samen met ons in de fascinerende wereld van het onbekende! Sluit je aan bij de gemeenschap van nieuwsgierige geesten die net als jij verlangen naar antwoorden en avonturen in de sterren!
Heb je vragen of wil je meer weten? Aarzel dan niet om contact met ons op te nemen! Samen ontrafelen we het mysterie van de lucht en daarbuiten.
02-09-2020
Enorme schokgolf door samengesmolten zwarte gaten schiet langs de aarde - HLN.be
Enorme schokgolf door samengesmolten zwarte gaten schiet langs de aarde - HLN.be
WETENSCHAP Een enorme trilling is in mei vorig jaar langs de aarde door het heelal getrokken. De zogenoemde zwaartekrachtgolf werd opgepikt door speciale detectoren in Italië en de Verenigde Staten. De meting is vandaag bekendgemaakt in twee wetenschappelijke tijdschriften.
De trilling bestond uit vier golfjes, die in totaal maar een tiende van een seconde duurden, maar de schok was uitzonderlijk. “Dit lijkt niet op de ‘tsjirp’ die we meestal meten. Dit is ‘bam’, het is het grootste signaal dat we hebben gezien”, aldus onderzoeker Nelson Christensen.
De schokgolf is veroorzaakt door twee zwarte gaten die ongeveer 7 miljard jaar geleden zijn samengesmolten, toen het heelal half zo oud was als nu. Een van de twee zwarte gaten was ongeveer 85 keer zo zwaar als onze zon, het andere ongeveer 66 keer zo zwaar. Die zijn zelf zo groot, dat ze misschien ook ooit door fusies zijn ontstaan. Door de samensmelting ontstond een nieuw zwart gat met ongeveer 142 keer de massa van onze zon. Ongeveer acht zonnemassa’s aan energie werd weggeslingerd door het heelal, en dat zijn de zwaartekrachtgolven die nu zijn gemeten, de rimpels in een vijver wanneer iemand daar een steen in laat vallen.
Tot nu toe kenden wetenschappers twee soorten zwarte gaten. Als grote sterren sterven, ontstaat een gat dat hooguit enkele tientallen keren zo zwaar is als onze zon. In het midden van onze Melkweg staat daarentegen een ‘superzwaar zwart gat’, en zulke objecten kunnen miljarden keren zo zwaar als de zon zijn. Het zwarte gat dat bij deze fusie ontstond, is het eerste dat daar tussenin valt, te groot voor het servet en te klein voor het tafellaken. “Deze gebeurtenis roept meer vragen op dan ze beantwoordt”, aldus onderzoeker Alan Weinstein.
Albert Einstein stelde meer dan een eeuw geleden dat het heelal bestaat uit ruimte en tijd. Die vormden volgens hem één geheel, dat hij ruimtetijd noemde. Deze is de ruggengraat van het heelal. Bij een grote gebeurtenis kan ruimtetijd iets uitrekken of krimpen, en die golf trekt het hele heelal door. Dat gebeurt bijvoorbeeld als zwarte gaten of neutronensterren botsen. Pas nu kunnen extreem gevoelige detectoren die trillingen meten. In Italië en de Verenigde Staten schijnen laserstralen door kilometerslange armen. Als een zwaartekrachtgolf langs de aarde trekt, verschuift de straal een miljoenste van een miljoenste van een miljoenste van een meter. In 2015 werd zo voor het eerst een zwaartekrachtgolf waargenomen.
rvEen grafische voorstelling van de passage van asteroïde 2020 QG langs de aarde.
WETENSCHAP Nooit eerder passeerde een ruimterots zo dicht bij de aarde als asteroïde 2020 QG afgelopen weekend - toch volgens de metingen. Het gevaarte, ongeveer zo groot als een wagen, scheerde op nog geen 3.000 km langs onze planeet, wat als een ‘bijna-botsing’ wordt beschouwd. Opvallend: de asteroïde werd pas zes uur na haar passage ontdekt.
Mocht de asteroïde ons zondag daadwerkelijk geraakt hebben, dan zou ze waarschijnlijk in de atmosfeer zijn opgebrand. Dat gebeurt in dat geval op zo’n hoogte en het ruimtegevaarte was ook zo klein dat we op de aardbodem zelf geen schade zouden ondervinden.
Onrustwekkender dan de eventuele impact van 2020 QG op onze planeet is dat we haar niet zagen komen, ondanks verscheidene programma’s die allerlei gevaarlijke ruimterotsen tijdig zouden moeten opsporen. Een daarvan, gefinancierd door NASA, spotte uiteindelijk toch de asteroïde, maar dan wel zes uur na haar bijna-botsing met de aarde.
2020 QG is de dichtst bij de aarde gepasseerde ruimterots ooit gemeten, met uitzondering van asteroïden die in het verleden al op de aarde insloegen. NASA kent maar een fractie van deze ‘aardscheerders’ of, in het Engels, NEO’s (near-earth objects). Heel wat aardscheerders ontsnappen aan de aardse telescopen. Dat kan gevaarlijk zijn, als de verkeerde asteroïde of planetoïde door de mazen van het net glipt en op onze planeet neerstort. Tienduizenden aardbewoners zouden dan kunnen omkomen.
Minor Planet Centre/International Astronomical UnionAsteroïde 2020 QG scheerde op 16 augustus langs de aarde. De gele pijl duidt de richting van de zon aan, de blauwe lijn die van de aarde, en de groene de locatie van de asteroïde.
WETENSCHAP & PLANEETWetenschappers hebben voor het eerst deeltjes microplastic en nanoplastic gevonden in menselijke organen. Die resultaten, waarover The Guardianbericht, hebben Amerikaanse onderzoekers vandaag voorgesteld op het congres van de American Chemical Society
De vervuilende impact van plastic is wereldwijd voelbaar. Straten, stranden en oceanen: overal zijn de gevolgen van onze wegwerpcultuur te zien. Amerikaanse onderzoekers hebben nu zelfs kleine plastic deeltjes gevonden in het menselijk lichaam.
De wetenschappers vonden deeltjes van microplastic (met een diameter kleiner dan 5 mm) en nanoplastic (met een diameter kleiner dan 0,001 mm) in alle onderzochte organen van deze studie. De deeltjes in de concreet 47 onderzochte longen, levers, milten en nieren werden vermoedelijk ingenomen via voedsel en water.
In totaal konden ze tientallen soorten plastiek ontdekken in de organen. Het gaat onder meer om polyethyleentereftalaat (PET), waarvan plastic drankflessen worden gemaakt, en polyethyleen, dat voor plastic zakjes wordt gebruikt.
Ongerust
Hoewel de impact op onze gezondheid nog niet bewezen is, maken de onderzoekers zich zorgen. Zo is de schade van microplastic al eerder gebleken bij onderzoek naar zeedieren. Toen konden wetenschappers een verband vaststellen tussen de blootstelling aan de kleine deeltjes en onvruchtbaarheid, ontsteking en kanker.
“We willen geen paniek zaaien, maar het is verontrustend dat deze niet-biologisch afbreekbare materialen in het menselijk weefsel terechtkomen en zich daar kunnen ophopen zonder dat we de impact ervan kennen”, zei mede-auteur Varun Kelkar aan The Guardian.
De onderzoekers hopen nu dat deze resultaten leiden tot diepgaander onderzoek naar het effect van vervuiling op ons lichaam. “Als we beter zicht hebben op hoeveel stoffen er in onze weefsels zitten, kunnen we epidemiologische studies uitvoeren om het effect op de menselijke gezondheid te bestuderen. Op die manier kunnen we de potentiële gezondheidsrisico’s in kaart brengen.”
Kunststof
Naast de deeltjes microplastic werd in alle proefmonsters ook de chemische stof Bisfenol A aangetroffen. Die schadelijke stof wordt voornamelijk gebruikt bij de productie van kunststoffen. Het Amerikaanse Beschermingsinstituut maakt zich zorgen om de aanwezigheid van de stof wegens de impact op het menselijke lichaam. Zo kan het onder meer de ontwikkeling en voortplanting aantasten.
AFPESO maakte gebruik te maken van een nabijgelegen sterrenstelsel dat als een krachtig vergrootglas fungeert om SPT0418-47 te observeren, ook gekend als het zwaartekrachtlenseffect. SPT0418-47 toont zich als een bijna volmaakte ring van licht rond het lensstelsel, omdat de twee stelsels bijna precies op één lijn staan.
WETENSCHAPAstronomen hebben een extreem ver en dus zeer jong sterrenstelsel ontdekt dat verrassend veel op onze Melkweg lijkt, zo heeft de Europese Zuidelijke Sterrenwacht ESO vandaag bekendgemaakt. Het stelsel is zo ver weg dat zijn licht er meer dan 12 miljard jaar over heeft gedaan om ons te bereiken: we zien het zoals het was toen het heelal nog maar 1,4 miljard jaar oud was. Het is ook verrassend ordelijk, wat in strijd is met de theorie dat alle sterrenstelsels in het vroege heelal turbulent en instabiel waren.
Het gaat om sterrenstelsel SPT0418-47 dat zich met de ALMA-radiotelescoop in Chili liet verschalken. Hoewel het geen spiraalarmen lijkt te hebben, heeft het minstens twee kenmerken die karakteristiek zijn voor onze Melkweg: een roterende schijf en een centrale verdikking of ‘bulge’, een grote groep sterren die zich rond het centrum van het stelsel hebben verzameld. Het is voor het eerst dat zo’n bulge zo vroeg in de geschiedenis van het heelal is waargenomen, beklemtoont de ESO waarvan België stichtend lid is. Het maakt SPT0418-47 tot de verste dubbelganger van de Melkweg.
“De grote verrassing was dat dit stelsel, anders dan op grond van modelberekeningen en eerdere, minder nauwkeurige waarnemingen was verwacht, nogal veel op nabije sterrenstelsels lijkt”, zegt Filippo Fraternali van de Rijksuniversiteit Groningen. De jonge sterrenstelsels in het vroege heelal waren nog niet volgroeid. Daarom verwachtten astronomen dat ze chaotisch zouden zijn en niet de onmiskenbare structuren zouden vertonen die kenmerkend zijn voor volwassen stelsels zoals de Melkweg.
Het onderzoek van verre sterrenstelsels zoals SPT0418-47 is volgens de ESO essentieel voor ons begrip van hoe sterrenstelsels zijn ontstaan en zich hebben ontwikkeld. Het levert nieuwe inzichten op over het verleden van ons heelal.
Licht 12 miljard jaar onderweg
Dit sterrenstelsel is zo ver weg dat we het zien toen het heelal nog maar tien procent van zijn huidige leeftijd had. Zijn licht heeft er namelijk 12 miljard jaar over gedaan om de Aarde te bereiken. Door dit stelsel te bestuderen, gaan we terug naar een tijd dat de ontwikkeling van deze babystelsels nog maar net op gang was gekomen.
Omdat deze sterrenstelsels zo ver weg zijn, zijn gedetailleerde waarnemingen met zelfs de krachtigste telescopen bijna onmogelijk: de stelsels vertonen zich normaal gesproken als kleine, zwakke vlekjes. Het team kon dit obstakel overwinnen door gebruik te maken van een nabij sterrenstelsel dat als een krachtig vergrootglas fungeert - een verschijnsel dat het zwaartekrachtlenseffect wordt genoemd. Bij dit effect wordt het licht van het verre stelsel vervormd en afgebogen door de zwaartekrachtaantrekking van het lensstelsel.
Ver verleden
Met hulp van dit ‘lensstelsel’ kon ALMA ongekend gedetailleerd in het verre verleden kijken. Daardoor ziet het verre stelsel er veel groter uit en lijkt het misvormd. In dit geval vertoont SPT0418-47 zich als een bijna volmaakte ring van licht rond het lensstelsel. Dat komt doordat de twee stelsels bijna precies op één lijn staan.
Het onderzoek stond onder leiding van Francesca Rizzovan van het Max-Planck-Institut für Astrophysik in Duitsland. De resultaten staan in het jongste nummer van het vakblad Nature.
Gerelateerde video's, geselecteerd en gepost door peter2011
WETENSCHAP & PLANEETDe Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA stopt met het gebruik van beledigende namen voor objecten in de ruimte. Zo gaat de Eskimo-nevel, de gloeiende restanten van een ster, voortaan door het leven met de wetenschappelijke naam NGC 2392. “Eskimo wordt gezien als een koloniale term met een racistisch verleden, die is opgelegd aan de oorspronkelijke inwoners van het noordpoolgebied”, verklaart de NASA.
Ook de naam ‘Siamese Tweeling-stelsel’ wordt geschrapt. Dat zijn twee sterrenstelsels die in elkaar opgaan. De NASA gebruikt voortaan de wetenschappelijke namen NGC 4567 en NGC 4568. De ruimtevaartorganisatie kijkt of er meer beledigende en onwenselijke bijnamen in heelal zijn.
De Internationale Astronomische Unie gaat over de officiële namen in het heelal, maar dat zijn vooral complexe wetenschappelijke codes vol cijfers. Organisaties kunnen er zelf voor kiezen om namen te gebruiken die gemakkelijker te onthouden zijn. Zo wordt het object Barnard 33 ook wel de Paardenkopnevel genoemd, omdat hij lijkt op het hoofd van een paard.
Photo NewsThomas Pesquet zal voor een tweede keer met SpaceX naar ruimtestation ISS vliegen.
Thomas Pesquet, een Franse astronaut van het Europese Ruimtevaartbureau ESA, mag een tweede keer wonen en werken in het Internationaal Ruimtestation ISS, zo heeft hij dinsdag getwitterd en heeft ESA bevestigd. Hij maakt in de lente van 2021 de reis naar de spacemeccano met de private Dragon-capsule van het Amerikaanse ruimtevaartbedrijf SpaceX.
Pesquet wordt de eerste Europeaan om met de Crew Dragon van SpaceX te vliegen, startend vanop Cape Canaveral in Florida. Hij heeft reeds met de simulators van SpaceX getraind.
“Ik ben ontzettend blij dat ik de eerste Europeaan mag zijn die met de nieuwe generatie Amerikaanse bemande ruimtevaartuigen meevliegt, “ zegt Thomas. “Het zal extra interessant zijn om deze ervaring te kunnen vergelijken met mijn eerste vlucht als Sojoez-piloot en deze ervaring te delen met het team.”
Crew Dragon
Zijn missie zal de naam Alpha dragen, genoemd naar Alpha Centauri, het sterrenstelsel dat zich het dichtst bij de Aarde bevindt.
In mei heeft SpaceX voor rekening van de NASA met de Crew Dragon astronauten naar het ISS gebracht: de Amerikanen Doug Hurley en Bob Behnken. Zij keren op 1 augustus met de capsule naar de Aarde terug.
De tweede operationele missie van de Crew Dragon is precies die van Pesquet.
De 42-jarige Fransman verbleef in 2016-2017 reeds zowat zes maanden in het ISS, waarbij hij twee ruimtewandelingen maakte. De heen- en terugreis was met een Russische Sojoez.
Hij zal in de Crew Dragon het gezelschap hebben van de Japanner Akihiko Hoshide, aldus het Japanse ruimtevaartburaeu Jaxa dinsdag. De 51-jarige woonde en werkte al in 2008 en 2011 in het ruimtestation, waar hij de tweede Japanner wordt die het gezag zal voeren. De eerste was Koichi Wakata.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
Groen licht voor Amerikaanse Marsmissie: robotjeep Perseverance kan gelanceerd worden - HLN.be
Groen licht voor Amerikaanse Marsmissie: robotjeep Perseverance kan gelanceerd worden - HLN.be
Bron: Belga
AFPRobotjeep Perseverance
WETENSCHAPDe jongste Amerikaanse Marsrobot, de Perseverance, heeft groen licht gekregen om donderdag vanop Cape Canveral in Florida naar de Rode Planeet te vertrekken, zo heeft het Amerikaanse ruimtevaartbureau NASA vandaag meegedeeld.
De Marsverkenner heeft donderdag vanaf 13.50 uur (Belgische tijd) twee uur de tijd om te beginnen aan zijn reis, ingezet met een lancering door een krachtige Atlas-5 draagraket van lanceerbedrijf United Launch Alliance (ULA). Volgens de eerste meteoschatting bedraagt de kans op goed weer tachtig procent. De robotjeep moet op 18 februari landen in de Jezerokrater.
De zowat een ton wegende Perseverance moet zoeken naar sporen van vroeger microbiologisch leven. Bovendien moet de robotjeep het klimaat en de geologie van onze buurplaneet onderzoeken, door het nemen van stalen van stenen en stof. De missie moet tevens toelaten nieuwe technologie voor toekomstige onbemande en bemande missies naar Mars te testen.
Vinciane Debaillie, een wetenschapster van de ULB, is een van de vijf vorsers die het Europese Ruimtevaartbureau ESA heeft aangesteld om mee te werken met de 2,7 miljard dollar kostende Marsmissie. Haar werk bestaat onder meer uit de besturing van de robot, het documenteren van waarnemingen en het behandelen van gegevens. Ze maakt ook deel uit van het wetenschappelijk comité. Wetenschappers willen ook meer leren over het ontstaan van het universum.
De jeep draagt een plakkaat mee dat hulde brengt aan de hulpdiensten en de gezondheidswerkers die met de coronapandemie te maken hebben gekregen, zegt de NASA.
Mars 2020 Mission Overview ( bijgevoegd door peter2011 op basis van NASA )
The Mars 2020 mission with its Perseverance rover is part of NASA's Mars Exploration Program, a long-term effort of robotic exploration of the Red Planet. The Mars 2020 mission addresses high-priority science goals for Mars exploration, including key Astrobiology questions about the potential for life on Mars. The mission takes the next step by not only seeking signs of habitable conditions on Mars in the ancient past, but also searching for signs of past microbial life itself. The Perseverance rover introduces a drill that can collect core samples of the most promising rocks and soils and set them aside in a "cache" on the surface of Mars. A future mission could potentially return these samples to Earth. That would help scientists study the samples in laboratories with special room-sized equipment that would be too large to take to Mars. The mission also provides opportunities to gather knowledge and demonstrate technologies that address the challenges of future human expeditions to Mars. These include testing a method for producing oxygen from the Martian atmosphere, identifying other resources (such as subsurface water), improving landing techniques, and characterizing weather, dust, and other potential environmental conditions that could affect future astronauts living and working on Mars.
The mission is timed for a launch opportunity in July 2020 when Earth and Mars are in good positions relative to each other for landing on Mars. That is, it takes less power to travel to Mars at this time, compared to other times when Earth and Mars are in different positions in their orbits. To keep mission costs and risks as low as possible, the Mars 2020 design is based on NASA's successful Mars Science Laboratory mission architecture, including its Curiosity rover and proven landing system.
WETENSCHAP & PLANEET China heeft donderdagnamiddag lokale tijd haar eerste onafhankelijke Marsmissie gelanceerd, die de naam Tianwen-1 of ‘Vragen aan de hemel’ draagt.
De lancering gebeurde om 12.41 uur lokale tijd (6.41 uur Belgische tijd) op de lanceersite Wenchang in de zuidelijke provincie Hainan, volgens Xinhua News Agency.
Tianwen-1 wil de omgeving van Mars verkennen en zoeken naar tekenen van leven. Het ruimtevaartuig zal er zo’n zeven maanden over doen om de rode planeet te bereiken, en eens daar zal het nog twee à drie maanden rond Mars draaien alvorens een poging te doen om te landen. Vanop de Japanse ruimtehaven Tanegashima is maandag (lokale tijd) ook de eerste Arabische sonde naar Mars gelanceerd. Het is de bedoeling dat al-Amal (‘Hoop’) in februari in een baan rond Mars komt, als eerste Arabische missie naar een andere planeet. De Verenigde Staten lanceren volgende week een ruimtetuig naar Mars.
WETENSCHAPWetenschappers hebben maar liefst 37 vulkanische structuren op de planeet Venus geïdentificeerd, die recent nog actief zijn geweest. Dat zou betekenen dat Venus niet zo diep slaapt als aanvankelijk werd gedacht. Dat schrijven onderzoekers in het vaktijdschrift Nature Geoscience.
Venus is vanaf de zon gezien de tweede planeet van ons zonnestelsel en dus, samen met Mars, een naburige planeet van de Aarde. Nog een eigenschap van Venus: er zijn heel wat overeenkomsten met de Aarde. Venus heeft ongeveer dezelfde grootte, massa en samenstelling als onze planeet. Maar van Venus werd wel gedacht dat ze (geologisch) inactief was. Recent onderzoek spreekt die veronderstelling tegen. “Er werden tientallen vulkanische hotspots ontdekt”, schrijft hoofdauteur Anna Gülcher op Twitter.
Zo bestudeerden onderzoekers de zogenaamde coronae, ringvormige structuren die ontstaan doordat er warm materiaal opwelt vanonder het oppervlak. Die ringvormige structuren zouden voldoende bewijs hebben geleverd dat de vulkanen op Venus nog actief zijn.
In totaal werden er wel 133 coronae onderzocht, waarvan er 37 de laatste 2 tot 3 miljoen jaar actief bleken te zijn. “Venus is helemaal niet zo dood als we dachten”, besluit Anna Gülcher.
via REUTERSOnderzoekers bestudeerden de coronae, ringvormige structuren die ontstaan doordat er warm materiaal opwelt vanonder het oppervlak.
REUTERSVrouwen kijken naar een livestream van de lancering in het Mohammed bin Rashid Space Centre in Dubai.
Vanop de Japanse ruimtehaven Tanegashima is maandag (lokale tijd) de eerste Arabische sonde naar Mars gelanceerd. Dat was op het internet te volgen.
Al-Amal (Hoop) werd om 6.58 uur lokale tijd (23.58 uur zondagavond Belgische tijd) gelanceerd met een H2A202-draagraket die deel uitmaakt van de H-IIA draagraketfamilie. Ze is ontwikkeld en gebouwd door Mitsubishi Heavy Industries.
Het bedrijf twitterde ongeveer een uur later dat de Marsverkenner al-Amal (Hoop) was losgekomen van het restant van de draagraket.
Het is de bedoeling dat al-Amal in februari in een baan rond Mars komt, als eerste Arabische missie naar een andere planeet.
APDe H-IIA-raket wordt gelanceerd vanaf het Tanegashima Space Center in Minamitane, in het zuiden van Japan.
De sonde is drie meter hoog, 7,9 meter breed en weegt 1,35 ton. Het ruimtetuig moet ongeveer twee jaar lang de atmosfeer van de Rode Planeet in kaart brengen. De verkenner moet onder andere helpen duidelijk te maken waardoor waterstof en zuurstof verdwijnen uit de dunne dampkring van Mars. Het vliegt de ruimte in, waardoor Mars geen kans meer heeft op leven zoals op aarde.
Maar de missie is vooral bedoeld om de Emiraten op de kaart te zetten. Het land ziet wetenschap en technologie als een inkomstenbron voor de toekomst, wanneer de olie opraakt. De VAE hebben sinds 2014 een eigen ruimtevaartorganisatie en vorig jaar ging voor het eerst een man uit het land naar de ruimte. Astronaut Hazza al-Mansoeri verbleef ongeveer een week in het Internationaal Ruimtestation ISS.
REUTERSMensen kijken naar een livestream van de lancering in het Mohammed bin Rashid Space Centre in Dubai.
WETENSCHAPDe eerste foto’s die de Europees-Amerikaanse zonnesonde Solar Orbiter heeft gemaakt, hebben de aanwezigheid van “kampvuren” aan het oppervlak van onze ster duidelijk gemaakt, zo heeft het Europese Ruimtevaartbureau ESA bekendgemaakt. Het unieke aan de missie is dat voorheen geen enkel andere sonde het oppervlak van de Zon van dichterbij heeft kunnen fotograferen.
De Solar Orbiter werd gelanceerd op 10 februari en voert onder tien instrumenten zes telescopen mee waaronder de EUI-telescoop van de Koninklijke Belgische Sterrenwacht (KSB) en het Centre spatial de Liège. Die bracht in de eerste, op 77 miljoen km afstand of ongeveer de helft van de afstand Aarde-Zon genomen, foto’s de aanwezigheid van alom aanwezige zonnevlamen nabij het oppervlak van onze ster aan het licht. Ze kregen de bijnaam “kampvuren” of “kleine verwanten van de zonnevlammen die wij op onze planeet kunnen waarnemen, maar dan een miljoen of miljard keer” aldus David Berghmans van de KSB en hoofdonderzoeker van het instrument. De telescoop maakt hoge resolutiebeelden van de buitenste laag van de atmosfeer van de Zon, beter bekend als de zonnecorona. “De Zon ziet er op het eerste gezicht misschien rustig uit, maar als we in detail kijken, zien we overal zulke miniatuurvlammen.”
Corona
Nog niet geweten is of die “kampvuren” gewoon kleine versies zijn van de grote vlammen, dan wel het product van andere mechanismen. Mogelijk spelen ze een dominerende rol in het verhitten van de corona - de buitenste laag van de atmosfeer van de Zon - van onze ster, wat één van de meest mysterieuze fenomenen op het hemellichaam is. Na vele decennia van wetenschappelijke analyse zijn de fysische mechanismen die de corona verwarmen, nog steeds niet volledig begrepen, maar het ontdekken ervan geldt als de ‘heilige graal’ van de zonnefysica.
“Het is duidelijk nog veel te vroeg om te zeggen, maar we hopen dat we door deze waarnemingen te koppelen aan de metingen van onze andere instrumenten die de zonnewind ‘voelen’ terwijl deze het ruimteschip passeert, uiteindelijk in staat zullen zijn om enkele van deze mysteries te ontrafelen,” zegt Yannis Zouganelis, Solar Orbiter-projectwetenschapper bij ESA.
This image shows the Extreme Ultraviolet Imager (EUI) on ESA's Solar Orbiter spacecraft taken on May 30, 2020.
Solar Orbiter/EUI Team
Enorme potentieel
Volgens bij de missie betrokken wetenschappers wijst het waarnemen van verschijnselen die voorheen niet in detail te zien waren, op het “enorme potentieel” van de Solar Orbiter. De missie is nog maar net klaar met de eerste fase van de technische verificatie, de inbedrijfstelling.
“Dit zijn nog maar de eerste beelden en we kunnen nu al interessante nieuwe fenomenen zien”, zegt Daniel Müller, projectwetenschapper bij het project. “We hadden niet vanaf het begin al zulke geweldige resultaten verwacht. We kunnen ook zien hoe onze tien wetenschappelijke instrumenten elkaar aanvullen en zo een holistisch beeld opleveren van de zon en haar omgeving”.
NASA
@NASA
·As today's spacewalk continues, scientists back on Earth are about to reveal the closest images ever taken of the Sun from our joint@ESASolarOrbitermission with
WETENSCHAPDomper op de feestvreugde voor de Verenigde Arabische Emiraten: vanmorgen werd de lancering van de eerste (Arabische) Marsmissie met twee dagen uitgesteld, door de slechte weersomstandigheden. Ook de Verenigde Staten en China willen de komende twee weken raketrovers richting Mars lanceren. Missen ze het (korte) lanceervenster, zullen ze twee jaar moeten wachten op een volgende gelegenheid.
Rusland en Europa vielen als eerste af in de race naar Mars. Door de coronapandemie liepen de plannen van Roskosmos en de Europese ruimtevaartorganisatie (ESA) vertraging op waardoor ze zich moesten terugtrekken. Zij zullen het over twee jaar opnieuw proberen.
Het Amerikaanse ruimtevaartagentschap NASA, China alsook de Verenigde Arabische Emiraten (VAE) zullen wél nog een kansje wagen de komende twee weken. NASA heeft de lancering van zijn Marsrover Perseverance al enkele keren moeten uitstellen waardoor de lanceerdatum naar 30 juli werd verschoven. En nu de lancering van de VAE eveneens vertraging oploopt, belooft het behoorlijk druk te worden de komende twee weken.
De lanceerdatum van China is voorlopig nog onbekend, maar één ding is zeker: ze kunnen maar beter haast maken, want de duur van het lanceervenster is kort en loopt maar tot 15 augustus. Dat is een gevolg van de baan en de omlooptijd van Mars in verhouding tot die van de Aarde. De periodes waarin Mars met zo min mogelijk energie te bereiken is, komen met intervallen van 2,135 jaar.
In this video clip, an engineer observes as a test of the Mars Helicopter Delivery System at Lockheed Martin Space in Denver on April 2019.
Hopkins Research Group, CaltechStill van een simulatie van de vorming van afzonderlijke sterrenstelsels toen het universum nog maar een paar miljoen jaar oud was.
WETENSCHAP Astronomen hebben nieuwe sterren in ons melkwegstelsel ontdekt die daar waarschijnlijk niet ontstaan zijn. Dat blijkt uit een nieuwe studie onder leiding van Lina Necib van het California Institute of Technology. De sterrencluster kreeg de naam Nyx mee, naar de Griekse godin van de nacht.
De 250 sterren zouden een overblijfsel zijn van een klein sterrenstelsel dat met onze Melkweg is gebotst en erdoor opgeslokt is. Het zijn restanten van een voormalig dwergstelsel, dat Nyx werd gedoopt en dat uit een ander sterrenstelsel afkomstig is. De sterren bevinden zich in de nabijheid van de zon en strekken zich uit over zo’n 6.000 lichtjaren boven en onder de schijf van de Melkweg, als je die van opzij zou bekijken. De sterren draaien niet alleen mee met de schijf van de Melkweg, maar bewegen zich ook in de richting van het centrum ervan.
Necib en haar team vonden de omvangrijke sterrenstroom met computersimulaties en door de data na te pluizen van zo’n 7 miljoen sterren, waarvan ruimtetelescoop Gaia exact de driedemensionale snelheid vastlegde. Op die manier - het gaat om nieuwe ‘Deep Learning’-methodes - konden de astronomen ook de restanten van een ander en al eerder ontdekt dwergstelsel opsporen, Worststelsel genaamd. Dat was eveneens met de Melkweg in botsing gekomen.
De onderzoekers hopen in de toekomst te kunnen achterhalen wanneer Nyx is opgeslokt door de Melkweg, waar het sterrenstelsel vandaan kwam en wat de chemische structuur is.
WETENSCHAP Terwijl wij enkele maanden lang van de winter, lente, zomer of herfst kunnen genieten, breekt op planeet KELT-9b ongeveer elke negen uur een nieuw seizoen aan. En dat nieuw seizoen is de winter of zomer, want meer seizoenen kent de planeet niet.
Wetenschappers van het Amerikaanse ruimtevaartagentschap NASA hebben de ster KELT-9 en zijn planeet KELT-9b drie jaar na de ontdekking ervan, wat beter onder de loep genomen met behulp van de TESS-satelliet. Dat leidde tot enkele verrassende inzichten. Zo is de planeet 1,8 keer groter dan Jupiter, de grootste planeet van ons zonnestelsel. En de planeet KELT-9b staat zo dicht bij zijn moederster – die overigens ook twee keer zo groot en twee keer zo warm is als de zon - dat deze slechts 36 uur nodig heeft om een rondje rond de ster te voltooien. De planeet doorloopt dus in anderhalve dag vier seizoenen: twee zomers en twee winters. Elk seizoen duurt dan ongeveer 9 uur.
Niet alleen de planeet draait in een recordtijd rondom de moederster, de moederster draait zelf ook nog eens razendsnel om de eigen as, maar liefst 38 keer sneller dan de zon. Dat resulteert in een enorm temperatuurverschil waarbij de temperaturen oplopen als de planeet over de polen (van de moederster) beweegt. Een beweging over de evenaar resulteert in lagere temperaturen en een winters seizoen.
WETENSCHAPHet Amerikaanse ruimtevaartagentschap NASA stelt de lancering van zijn gloednieuwe Marsrobot Perseverance – het middelpunt van de veelbelovende Marsmissie – met enkele dagen uit. Dat is te wijten aan problemen met de Atlas-V draagraket.
Het is niet de eerste keer dat de lancering wordt uitgesteld. Dat gebeurde driemaal: de ene keer voor een defect, nog een andere keer voor een verontreinigingsprobleem. Dit keer wordt de lancering met enkele dagen uitgesteld, de lanceerdatum schuift op van 17 juli naar 30 juli. En veel langer kan die overigens niet uitgesteld worden, gezien het lanceervenster nauw is en tot 15 augustus loopt.
Zolang de Marsrover binnen dat lanceervenster gelanceerd wordt, zal hij in februari 2021 op de rode planeet landen. Daar moet de Perseverance zoeken naar sporen van vroeger microbiologisch leven. Bovendien moet de robot het klimaat en de geologie van onze buurplaneet onderzoeken, door het nemen van stalen van stenen en stof. De missie moet tevens toelaten nieuwe technologie voor toekomstige onbemande en bemande missies naar Mars te testen.
Wetenschappers willen ook meer leren over het ontstaan van het universum.
Photo NewsArtistieke impressie van een lichtrijke blauwe variabele ster in het Kinman-dwergstelsel.
WETENSCHAPWaar is toch die massarijke ster gebleven, een ster maar liefst 2,5 miljoen keer helderder dan de zon? Astronomen staan versteld. In 2011 hadden collega’s de ster ver weg in het Kinman-dwergstelsel nog - indirect - gespot, vorig jaar was ze plots verdwenen. Mogelijk is de ster ingestort tot een zwart gat, zónder voorafgaande supernova-explosie. “Dat zou dan de eerste directe waarneming zijn van een monsterster die zijn leven op deze manier afsluit”, weet de Ierse onderzoeksleider, Andrew Allan.
Doctoraatsstudent Andrew Allan van het Trinity College Dublin in Ierland en zijn team vragen zich af waar de ster gebleven is die zich op zo’n 75 miljoen lichtjaar van ons bevindt - of bevond - in het Kinman-dwergstelsel in het sterrenbeeld Waterman. Collega-astronomen hadden de zware ster nog bestudeerd tussen 2001 en 2011. Hun waarnemingen deden veronderstellen dat de ster op haar laatste benen liep, maar een supernova kwam er kennelijk niet.
Het Kinman-dwergsterrenstelsel ligt op 75 miljoen lichtjaar en dat is te ver om aparte sterren te kunnen onderscheiden, maar astronomen kunnen wel de kenmerkende ‘handtekening’ van sommige ervan ontwaren. Het onderzoek tussen 2001 en 2011 liet zo het bestaan van een lichtsterke blauwe variabele ster vermoeden, ook hyperreus genoemd. Dit type is instabiel, met soms dramatische veranderingen in de helderheid en in de hoeveelheid licht die ze in verschillende golflengtes uitstralen. Maar zelfs dan laten ze sporen achter. Zoals deze ster, ongeveer 2,5 miljoen keer zo helder als de zon.
In 2019 wou het team van Andrew Allan meer te weten komen van hoe dat soort zeer massarijke sterren aan zijn einde komt. Maar zelfs met de Very Large Telescope (VLT) van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht (ESO) konden ze de vroegere aanwijzingen die wezen op het bestaan van de bewuste ster niet meer terugvinden. “We stonden versteld: de ster was weg”, aldus Allan. Wat was er gebeurd? “Het zou erg ongewoon zijn dat zo’n massarijke ster verdwijnt zonder een heldere supernova-explosie”, voegde hij eraan toe. “Mogelijk hebben we een van de meest massarijke sterren in het lokale heelal als een nachtkaars zien uitgaan”, zei teamlid Jose Groh, ook van het Trinity College Dublin.
De gegevens van de oude waarnemingen wezen op gigantische erupties, waarbij materiaal van de ster verloren gaat. Die moeten ergens na 2011 opgehouden zijn. Zulke uitbarstingen zijn niet ongewoon voor lichtsterke blauwe variabele sterren, die zo in korte tijd veel massa verliezen, waardoor hun helderheid fel toeneemt.
EPAHet sterrenbeeld Waterman.
In dit geval zou de bewuste zware ster door de uitbarstingen kunnen zijn getransformeerd in een minder heldere ster, die bovendien nog eens deels verduisterd kan zijn door stof. Dat zou een reden - waarschijnlijk de meest plausibele - kunnen zijn waarom de ster verdwenen lijkt.
Een andere verklaring volgens het wetenschapsteam rond Allan is dat de ster wel degelijk is ineengestort tot een zwart gat, maar dan zonder dat er eerst een supernova-explosie plaatsvond. Dat zou uiterst zeldzaam zijn en indruisen tegen de huidige kennis over het einde van massarijke sterren die stelt dat zij hun bestaan wel degelijk afsluiten met een supernova.
De studie van het onderzoeksteam is gepubliceerd in de Monthly Notices of the Royal Astronomical Society.
WETENSCHAP & PLANEET Archeologen hebben een brede cirkel van diepe schachten ontdekt rond een oude nederzetting in de buurt van Stonehenge. Volgens de onderzoekers gaat het om “de grootste prehistorische structuur die ooit gevonden werd in het Verenigd Koninkrijk” en opent de ontdekking wellicht een pad naar nieuwe inzichten rond de oorsprong en de betekenis van het mysterieuze, prehistorische monument in Engeland.
De stenen cirkel in Stonehenge, waarvan de betekenis ondanks decennia van onderzoek nog onbekend blijft voor wetenschappers, is een van de beroemdste bezienswaardigheden van Groot-Brittannië. Het is een trekpleister voor toeristen en mensen die op zoek zijn naar spirituele verbindingen met de natuur.
De nieuwe ontdekking, beschreven als “verbazingwekkend” en “een technisch meesterwerk” door het team van archeologen van meerdere universiteiten dat aan het project deelnam, toont een gigantische schachtengordel met een diameter van 2 kilometer rond de nederzetting Durrington Walls. Elke schacht heeft een diameter van 10 meter en een diepte van meer dan 5 meter. In totaal zijn er 20 schachten gevonden, maar ze zouden er volgens de onderzoekers meer dan 30 kunnen zijn.
RVLinks bovenaan Stonehenge. Centraal de nederzetting Durrington Walls, met daarrond de schachtengordel.
De archeologische vindplaats ligt ongeveer 3 kilometer ten noordoosten van Stonehenge op Salisbury Plain, en er zijn aanwijzingen dat de schachten dateren uit dezelfde periode, zo’n 4500 jaar geleden.
Volgens de onderzoekers zou de complexiteit van de constructie het eerste bewijs zijn dat de vroegste inwoners van het Verenigd Koninkrijk - voornamelijk landbouwers - een manier gevonden hadden om te tellen.
Astronomen van de University of British Columbia (UBC) baseerden zich op gegevens van de Kepler-ruimtetelescoop om tot de schatting van zes miljard aardachtige exoplaneten in ons melkwegstelsel te komen. Het gaat om rotsachtige planeten van ongeveer dezelfde omvang als de aarde, die in de ‘bewoonbare zone’ rond een zonachtige ster cirkelen en die in theorie dus vloeibaar water kunnen herbergen. Met andere woorden: planeten waarop leven mogelijk zou zijn.
Co-auteur en astronoom aan de UBC, Jaymie Matthews, co-auteur van de nieuwe studie in The Astronomical Journal, legt uit dat er ongeveer 400 miljard sterren bestaan, waarvan zo’n zeven procent (28 miljard) van type G zijn. Rond ongeveer een vijfde daarvan kan een aardachtige exoplaneet cirkelen. “Dat betekent dat minder dan zes miljard sterren mogelijk aardachtige planeten in onze Melkweg hebben.”
Ruwweg is er volgens de berekeningen van de onderzoekers 18 procent kans dat zo’n aardachtige planeet rond een zonachtige ster - ook hoofdreeksster type G genoemd - zou draaien. Of nog: voor elke vijf van die zonachtige sterren in de Melkweg zou er één aardachtige planeet kunnen bestaan. Eerdere schattingen gingen uit van 0,02 potentieel leefbare planeten per zonachtige ster tot meer dan 1.
De nieuwe studie maakt een eerder lage schatting. “Mijn berekeningen zetten de bovengrens op 0,18 aardachtige planeten per type G-hoofdreeksster”, zegt hoofdauteur en UBC-onderzoekster Michelle Kunimoto. “Inschatten hoe vaak verschillende soorten planeten rond verschillende sterren voorkomen, kan een belangrijke invloed hebben op theorieën rond de vorming van planeten en hun evolutie, en kan toekomstige missies om exoplaneten te vinden helpen optimaliseren.”
De ruimtetelescoop Kepler is handig om planeten die op korte afstand rond hun ster draaien te ontdekken, maar minder geschikt om planeten op langere afstand ervan te spotten. De zogenaamde bewoonbare zone van sterren zoals onze zon ligt op een eerder grote afstand van de moederster en aardachtige exoplaneten zijn vrij klein. De Kepler-telescoop kan dus makkelijk heel wat aardachtige werelden missen. Nieuwe technologieën en instrumenten zullen in de toekomst dan ook een nauwkeurigere inschatting kunnen maken van het aantal aardachtige planeten in de kosmos. De schatting van zes miljard toont alvast aan dat de aarde en haar bewoners vermoedelijk niet zo uniek zijn.
WETENSCHAPEen kapotte voetbal. Daarop lijkt een mysterieus fossiel van 68 miljoen jaar oud dat werd aangetroffen op Seymour Island voor de kust van Antarctica. Maar nu blijkt dat het om een unieke vondst gaat: het fossiel is het op één na grootste ei dat ooit werd ontdekt en is mogelijk afkomstig van een zeereptiel uit het dinosaurustijdperk.
Het fossiele ei is 29 bij 20 centimeter groot en is daarmee net iets kleiner dan de eieren van de uitgestorven olifantsvogels die ooit op Madagascar leefden.
Lees ook
Ongewone activiteit in oude vulkanische regio nabij Belgische grens
Wilde vogels, krokodilachtigen en verscheidene dinosauriërs legden eieren met een harde schaal, maar het Antarctische ei had een zachte, perkamentachtige schaal. “Dit nieuwe ei is het allereerste fossiele ei van Antartica en het grootste zacht ei dat ooit werd ontdekt”, zegt Lucas Legendre, paleontoloog aan de Universiteit van Texas en hoofdauteur van het onderzoek dat werd gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Nature.
“Het ziet er een beetje uit als een platte voetbal: langgerekt, plat, met vele vouwen en plooien aan het oppervlak. Eén kant is platgedrukt, wat suggereert dat dit is waar het ei in contact kwam met de zeebodem. De eierschaal is erg dun en amper gemineraliseerd, zoals de eieren van hagedissen en slangen.”
via REUTERS
De enige wezens die destijds op Antarctica leefden en groot genoeg waren om zo’n ei te leggen, waren zeereptielen, zoals de mosasaurus (maashagedis) en de plesiosaurus. De aanname dat deze dieren geen eieren legden, maar hun jongen levend ter wereld brachten, komt met de nieuwe vondst op losse schroeven te staan.
“We vermoeden dat deze grote reptielen dezelfde voortplantingsstrategie hadden als levendbarende hagedissen en slangen, die eieren leggen met een erg dunne schaal die onmiddellijk na het leggen uitkomen”, aldus Legendre.
Er werden geen resten van een embryo aangetroffen in het ei en het skelet van de moeder kon niet gevonden worden om te identificeren wat voor dier het ei had gelegd. Mogelijke opties zijn mosasaurussoorten tot 15 meter lang en plesiosaurussoorten tot 10 meter lang, aldus Legendre.
ShutterstockMogelijk is het ei afkomstig van een plesiosaurus.
De mosasaurus en de plesiosaurus stierven uit met de andere dinosaurussoorten nadat een planetoïde zo’n 66 miljoen jaar geleden op de aarde insloeg.
Wetenschappers van de Universiteit van Chili en van het Chileense Natuurhistorisch Museum troffen het fossiel aan in 2011. Verbijsterd over hun vondst, noemden ze het aanvankelijk ‘The Thing’ (het ding, red.) naar de titel van een science-fictionfilm. “Toen we toekwamen in het kamp, vroegen we aan de geologen die ons vergezelden of ze ooit iets dergelijks hadden gezien”, zegt Rodrigo Otero, paleontologisch onderzoeker van de Universiteit van Chili. “Hun verbijsterde gelaatsuitdrukking sprak boekdelen.”
WETENSCHAP In een nieuw onderzoek concluderen wetenschappers van de Britse universiteit van Nottingham dat er maar liefst 36 andere planeten in ons galactisch stelsel geschikt zijn voor de ontwikkeling van intelligent leven. Al zal het nog even duren voor we bezoek krijgen van buitenaardse wezens, want de dichtstbijzijnde planeet is 7.000 lichtjaar van ons verwijderd.
Hoofdonderzoeker en professor astrofysica Christopher Conselice licht toe: “Er zouden een tiental vormen van beschaving actief zijn in het Melkwegstelsel.” Dat is alleen in de veronderstelling dat het op planeten zoals de Aarde ongeveer vijf miljard jaar duurt voordat we van intelligent leven kunnen spreken.
Voor de studie gingen de onderzoekers terug naar de vergelijking van Drake: een wiskundige formule uitgevonden door Frank Drake in 1962. De formule onderzoekt hoeveel planeten in ons melkwegstelsel geschikt zijn voor een kans op intelligent leven. Daarvoor kijkt de rekensom naar hoeveel zonnen er zijn, hoeveel planeten rond andere sterren draaien en hoelang het duurt voordat leven evolueert en zo intelligent genoeg wordt voor ons om het waar te nemen.
(Lees verder onder de foto)
ThinkstockIllustratiefoto.
In die formule ontbraken tot nu toe nog een aantal belangrijke waarden, waardoor de rekensom nooit opgelost kon worden. De nieuwe data die de onderzoekers gebruikten, zou nu dus een geloofwaardiger resultaat moeten opbrengen.
Kans op contact blijft klein
Maar de kans dat we ooit in contact zullen komen met buitenaarde leven blijft enorm klein. De dichtstbijzijnde planeet ligt 7.000 lichtjaar van ons weg. Ter vergelijking: de maan ligt ongeveer 1,3 lichtseconden weg, mars ongeveer 22 lichtminuten. Om 7.000 lichtjaar af te leggen zouden we met de snelheid van de maanlandingsmissie Apollo 11 meer dan 180 miljoen jaar onderweg zijn.
Bovendien schijnt het onderzoek niet alleen licht op andere beschavingen, maar leert het ons ook bij over het leven op onze planeet. “Als intelligent leven vaker voorkomt in het heelal, betekent het dat wij ook nog lang zullen meegaan. Maar als er geen andere beschavingen zijn, is dat ook slecht nieuws voor ons bestaan. Door het zoeken naar buitenaards leven ontdekken we ook dus onze toekomst en ons eigen lot”, aldus Conselice.
Beste bezoeker, Heb je zelf al ooit een vreemde waarneming gedaan, laat dit dan even weten via email aan Frederick Delaere opwww.ufomeldpunt.be. Deze onderzoekers behandelen jouw melding in volledige anonimiteit en met alle respect voor jouw privacy. Ze zijn kritisch, objectief maar open minded aangelegd en zullen jou steeds een verklaring geven voor jouw waarneming! DUS AARZEL NIET, ALS JE EEN ANTWOORD OP JOUW VRAGEN WENST, CONTACTEER FREDERICK. BIJ VOORBAAT DANK...
Druk op onderstaande knop om je bestand , jouw artikel naar mij te verzenden. INDIEN HET DE MOEITE WAARD IS, PLAATS IK HET OP DE BLOG ONDER DIVERSEN MET JOUW NAAM...
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Alvast bedankt voor al jouw bezoekjes en jouw reacties. Nog een prettige dag verder!!!
Over mijzelf
Ik ben Pieter, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Peter2011.
Ik ben een man en woon in Linter (België) en mijn beroep is Ik ben op rust..
Ik ben geboren op 18/10/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Ufologie en andere esoterische onderwerpen.
Op deze blog vind je onder artikels, werk van mezelf. Mijn dank gaat ook naar André, Ingrid, Oliver, Paul, Vincent, Georges Filer en MUFON voor de bijdragen voor de verschillende categorieën...
Veel leesplezier en geef je mening over deze blog.
/cdn.vox-cdn.com/uploads/chorus_image/image/66449008/pia23491.0.jpg)
