The purpose of this blog is the creation of an open, international, independent and free forum, where every UFO-researcher can publish the results of his/her research. The languagues, used for this blog, are Dutch, English and French.You can find the articles of a collegue by selecting his category. Each author stays resposable for the continue of his articles. As blogmaster I have the right to refuse an addition or an article, when it attacks other collegues or UFO-groupes.
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Zoeken in blog
Deze blog is opgedragen aan mijn overleden echtgenote Lucienne.
In 2012 verloor ze haar moedige strijd tegen kanker!
In 2011 startte ik deze blog, omdat ik niet mocht stoppen met mijn UFO-onderzoek.
BEDANKT!!!
Een interessant adres?
UFO'S of UAP'S, ASTRONOMIE, RUIMTEVAART, ARCHEOLOGIE, OUDHEIDKUNDE, SF-SNUFJES EN ANDERE ESOTERISCHE WETENSCHAPPEN - DE ALLERLAATSTE NIEUWTJES
UFO's of UAP'S in België en de rest van de wereld Ontdek de Fascinerende Wereld van UFO's en UAP's: Jouw Bron voor Onthullende Informatie!
Ben jij ook gefascineerd door het onbekende? Wil je meer weten over UFO's en UAP's, niet alleen in België, maar over de hele wereld? Dan ben je op de juiste plek!
België: Het Kloppend Hart van UFO-onderzoek
In België is BUFON (Belgisch UFO-Netwerk) dé autoriteit op het gebied van UFO-onderzoek. Voor betrouwbare en objectieve informatie over deze intrigerende fenomenen, bezoek je zeker onze Facebook-pagina en deze blog. Maar dat is nog niet alles! Ontdek ook het Belgisch UFO-meldpunt en Caelestia, twee organisaties die diepgaand onderzoek verrichten, al zijn ze soms kritisch of sceptisch.
Nederland: Een Schat aan Informatie
Voor onze Nederlandse buren is er de schitterende website www.ufowijzer.nl, beheerd door Paul Harmans. Deze site biedt een schat aan informatie en artikelen die je niet wilt missen!
Internationaal: MUFON - De Wereldwijde Autoriteit
Neem ook een kijkje bij MUFON (Mutual UFO Network Inc.), een gerenommeerde Amerikaanse UFO-vereniging met afdelingen in de VS en wereldwijd. MUFON is toegewijd aan de wetenschappelijke en analytische studie van het UFO-fenomeen, en hun maandelijkse tijdschrift, The MUFON UFO-Journal, is een must-read voor elke UFO-enthousiasteling. Bezoek hun website op www.mufon.com voor meer informatie.
Samenwerking en Toekomstvisie
Sinds 1 februari 2020 is Pieter niet alleen ex-president van BUFON, maar ook de voormalige nationale directeur van MUFON in Vlaanderen en Nederland. Dit creëert een sterke samenwerking met de Franse MUFON Reseau MUFON/EUROP, wat ons in staat stelt om nog meer waardevolle inzichten te delen.
Let op: Nepprofielen en Nieuwe Groeperingen
Pas op voor een nieuwe groepering die zich ook BUFON noemt, maar geen enkele connectie heeft met onze gevestigde organisatie. Hoewel zij de naam geregistreerd hebben, kunnen ze het rijke verleden en de expertise van onze groep niet evenaren. We wensen hen veel succes, maar we blijven de autoriteit in UFO-onderzoek!
Blijf Op De Hoogte!
Wil jij de laatste nieuwtjes over UFO's, ruimtevaart, archeologie, en meer? Volg ons dan en duik samen met ons in de fascinerende wereld van het onbekende! Sluit je aan bij de gemeenschap van nieuwsgierige geesten die net als jij verlangen naar antwoorden en avonturen in de sterren!
Heb je vragen of wil je meer weten? Aarzel dan niet om contact met ons op te nemen! Samen ontrafelen we het mysterie van de lucht en daarbuiten.
24-04-2020
Vlaanderen laaiend enthousiast over satelliettrein van Musk: “Alsof de Kerstman voorbij kwam gevlogen” - Hln.be
Vlaanderen laaiend enthousiast over satelliettrein van Musk: “Alsof de Kerstman voorbij kwam gevlogen” - Hln.be
WETENSCHAP & PLANEET Wie iets voor 22 uur naar de hemel keek, was getuige een indrukwekkend, uniek spektakel. SpaceX – het ruimtevaartbedrijf van Tesla-baas Elon Musk – lanceerde gisteren een reeks van 60 Starlink-satellieten in een baan om de aarde en die waren daarnet te zien vanuit ons land, tot groot enthousiasme van veel Vlamingen.
De satellieten waren met het blote oog goed te zien, aldus de gelukkige kijkers. “Met de verrekijker was het een waar feest”, zei weerman Frank Deboosere op Twitter.
Het was gisteren al de zevende keer dat er satellieten gelanceerd werden van het Starlink-project, dat supersnel internet moet aanbieden in elke uithoek van de aarde. In mei vorig jaar werden de eerste gelanceerd en in totaal moeten er 12.000 in een baan rond de aarde gebracht worden.
De satellieten zijn zichtbaar als een streep lichtjes. Volgens astronomen is die zichtbaarheid vandaag nog geen probleem, maar kan het wel een probleem worden als er nog meer satellieten bijkomen. Ze veroorzaken immers lichtvervuiling die het werk van astronomen bemoeilijkt.
Twitter
Helderheid
Elon Musk liet gisteren echter weten op Twitter dat zijn bedrijf iets gaat doen aan de helderheid van de satellieten. Die heeft deels te maken met de manier waarop de zonnepanelen op de satellieten bevestigd zijn. De komende maanden zullen de panelen richting zon worden gedraaid, waardoor ze minder zichtbaar worden. De satellieten vliegen ook dicht bij de aarde en zijn vrij groot, waardoor ze licht reflecteren. Speciale zonneschermen zouden dat probleem moeten verhelpen.
SpaceX
Frank Deboosere✔@frankdeboosere
·
Ik had ze iets helderder verwacht, maar het was met het blote oog toch wel goed te zien. Met de verrekijker was het een waar feest. #Starlink6
Sofie Lemaire@sofie_lemaire
Gezien! Alsof de Kerstman voorbij kwam gevlogen...
Zo was ook radiomaakster Sofie Lemaire onder de indruk. “Gezien! Alsof de Kerstman voorbij kwam gevlogen”, tweette ze.
“Indrukwekkend! Wat een lange trein!”, meldde iemand anders. Nog andere mensen meldden dat ook hun kinderen onder de indruk waren en dat de satellieten heel dicht bij elkaar te zien waren.
“Schitterend! Je zou bijna zeggen buitenaards, maar niet dus. Bedankt om dit soort gebeurtenissen te blijven aankondigen”, bedankte Twitteraar Frank Vanmeenen weerman Deboosere nog.
Door het enthousiasme van de kindjes de instellingen van het fototoestel helemaal verklooid, maar het was prachtig! 'Over hoeveel uur zijn ze hier terug?' 'Komen er nog satellieten?' Dat wordt een extra uurtje #thuisonderwijs, morgen. #Starlink6
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
23-04-2020
Satelliettreintje van Elon Musk vanavond aan hemel te zien: “Het kan spectaculaire passage worden” - Hln.be
Satelliettreintje van Elon Musk vanavond aan hemel te zien: “Het kan spectaculaire passage worden” - Hln.be
EPA
WETENSCHAP & PLANEETWie vanavond naar de hemel kijkt, maakt kans om een indrukwekkend spektakel te zien. Gisteren lanceerde SpaceX – het ruimtevaartbedrijf van Tesla-baas Elon Musk – een reeks van 60 Starlink-satellieten in een baan om de aarde en die zijn vanavond iets voor 22 uur te zien vanuit ons land. “Het kan een spectaculaire passage worden”, aldus weerman Frank Deboosere op Twitter.
“De satellieten bevinden zich nog heel dicht bij elkaar”, weet Deboosere. “Het satelliettreintje zal zichtbaar zijn tussen 21.55 en 21.59 uur. Gebruik eventueel een verrekijker.”
En dat is nog niet alles. Een 40-tal Starlink-satellieten die op 18 maart gelanceerd werden, zullen vanavond ook zichtbaar zijn, tussen 21.37 uur en 21.53 uur. “Zij bewegen van west over noord naar oost en volgen allemaal ongeveer dezelfde baan aan de hemel”, zegt Deboosere op zijn website, “van Venus via Capella (de helderste ster van de Voerman) naar de bak van de Kleine Beer.”
Ruwweg om de halve minuut trekt er een satelliet voorbij. “Zorg in elk geval voor een donkere waarnemingsplaat, ver van alle hinderlijke kunstmatige lichtbronnen”, aldus nog Deboosere.
Frank Deboosere✔@frankdeboosere
Een reeks van 60 Starlink-satellieten is zichtbaar op donderdag 23 april 2020 tussen 21.55 uur en 21.59 uur. Deze satellieten zijn gisteren gelanceerd en bevinden zich nog heel dicht bij elkaar. Dat kan dus een spectaculaire passage worden.
Het was gisteren al de zevende keer dat er satellieten gelanceerd werden van het Starlink-project, dat supersnel internet moet aanbieden in elke uithoek van de aarde. In mei vorig jaar werden de eerste gelanceerd en in totaal moeten er 12.000 in een baan rond de aarde gebracht worden.
De satellieten zijn zichtbaar als een streep van lichtjes. Volgens astronomen is die zichtbaarheid vandaag nog geen probleem, maar kan het wel een probleem worden als er nog meer satellieten bijkomen. Ze veroorzaken immers lichtvervuiling die het werk van astronomen bemoeilijkt.
Helderheid
Elon Musk liet gisteren echter weten op Twitter dat zijn bedrijf iets gaat doen aan de helderheid van de satellieten. Die heeft deels te maken met de manier waarop de zonnepanelen op de satellieten bevestigd zijn. De komende maanden zullen de panelen richting zon worden gedraaid, waardoor ze minder zichtbaar worden. De satellieten vliegen ook dicht bij de aarde en zijn vrij groot, waardoor ze licht reflecteren. Speciale zonneschermen zouden dat probleem moeten verhelpen.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
22-04-2020
Dit jaar al 241 UFO-meldingen in ons land, maar meestal zit Elon Musk er voor iets tussen (en vanavond kan je weer Starlink-satellieten spotten) - HLN.be
Dit jaar al 241 UFO-meldingen in ons land, maar meestal zit Elon Musk er voor iets tussen (en vanavond kan je weer Starlink-satellieten spotten) - HLN.be
WETENSCHAP & PLANEET Het Belgische UFO-meldpunt heeft dit jaar al 241 UFO-meldingen op de teller staan. Het gros van de meldingen werd echter veroorzaakt door Starlink-satellieten van SpaceX, het ruimtebedrijf van de Amerikaan Elon Musk. Het meldpunt vraagt waarnemers om in de toekomst eerst na te gaan op zijn website of het de satellieten betreft alvorens een UFO-melding in te sturen.
Afgelopen weekend heeft het Belgisch UFO-meldpunt weer 70 nieuwe UFO-meldingen ontvangen. Met momenteel 241 waarnemingen dit jaar komt het aantal waarnemingen zo stilaan in de buurt van de 270 meldingen die voor het volledige jaar 2019 binnenkwamen.
Ook de komende dagen zullen deze satellieten bij helder weer te zien zijn
Het merendeel van de meldingen betreffen dus echter de Starlink-satellieten van SpaceX. Het gaat hierbij recent om 60 satellieten die op 18 maart vanuit Florida in een baan rond de aarde werden gebracht. Vooral op 18 en 19 april zag het UFO-meldpunt een piek aan waarnemingen. “Ook de komende dagen zullen deze satellieten bij helder weer te zien zijn”, klinkt het.
Vanavond Weerman Frank Deboosere laat alvast op zijn website weten dat vanavond tussen 22.38 uur en 22.56 uur zo’n 40 Starlink-satellieten zichtbaar zullen zijn. “Zij bewegen van west over noord naar oost en volgen allemaal ongeveer dezelfde baan aan de hemel. Ze passeren ongeveer 8 graden boven de Poolster.”
Donkere plaats
“Starlink-satellieten zijn minder helder dan het ISS, dus mogelijk heb je een verrekijker nodig. Ruwweg om de halve minuut trekt er een satelliet voorbij”, laat Deboosere nog weten. “Zorg in elk geval voor een donkere waarnemingsplaats, ver verwijderd van alle hinderlijke kunstmatige lichtbronnen.”
En ook: “Als alles goed gaat, wordt vanavond om 21.37 uur een nieuwe reeks van 60 Starlink-satellieten gelanceerd. Mogelijk zien we dat heel “gecondenseerde” treintje ook rond 22 uur. Ik ben benieuwd.”
(Lees verder onder de foto)
astroblog.nlZo zag de lichtjestrein van SpaceX-satellieten er eerder uit.
Regelmatig
Sinds 24 mei 2019 zijn met regelmaat konvooien van satellieten van het Starlink-project waar te nemen die meestal van westelijke naar oostelijke richtingen passeren, legt het meldpunt uit. Door uiteindelijk duizenden satellieten in een lage aardbaan te plaatsen, hoopt SpaceX wereldwijd breedbandinternet te kunnen leveren.
Om te voorkomen dat er nog meer meldingen binnenkomen over de satellieten roept het meldpunt waarnemers op eerst een kijkje te nemen op een speciaal toegevoegde pagina over de Starlink-satellieten op zijn website alvorens het meldingsformulier in te vullen.
Dr Marco Langbroek@Marco_Langbroek
Kaartjes voor de overkomst van de 23 minuten eerder gelanceerde Falcon 9 met nieuwe batch Starlink satellieten vanavond rond 21:53 NL tijd, voor een viertal locaties: (NB: onzekerheid in tijdstip overkomst 1-2 minuten)
via REUTERSDe interstellaire komeet 2I/Borisov passeert op dit moment nog altijd langs ons eigen zonnestelsel.
WETENSCHAPKomeet 2I/Borisov is nog maar het tweede ruimteobject uit een ander sterrenstelsel ooit dat we in ons eigen zonnestelsel hebben zien passeren, na de fameuze sigaarvormige ‘Oumuamua’ in oktober 2017. De samenstelling van deze 2I/Borisov blijkt nu compleet anders te zijn dan die van andere kometen. Het voorwerp bevat ongewoon veel koolmonoxide, wat iets zou kunnen zeggen over de plaats waar het ontstaan is.
De interstellaire komeet 2I/Borisov werd vorig jaar op 30 augustus gespot door amateurastronoom uit de Krim, Gennady Borisov, die er zijn naam aan gaf. Het ruimteobject zal ons sterrenstelsel ook weer verlaten, maar op dit moment raast het er nog altijd door tegen een snelheid van 33 km per seconde. Al is het inmiddels in twee stukken uiteengespat. Maar daardoor kon de samenstelling ervan worden achterhaald met behulp van de Atacama Large Millimeter/submillimeter Array (ALMA). Het vakblad Nature Astronomy heeft twee nieuwe onderzoeken over de bijzondere komeet gepubliceerd.
“Dit is de eerste keer dat we in een komeet van buiten ons zonnestelsel hebben gekeken en het is drastisch anders dan andere kometen die we tot nu toe zagen voorbijkomen”, verklaart Martin Cordiner. ALMA vond twee moleculen in het gas dat 2I/Borisov uitstootte: waterstofcyanide (HCN) en koolmonoxide (CO). Het was de hoeveelheid koolstofmonoxide (CO) die de onderzoekers verraste. Die bleek veel hoger te liggen - tussen 9 en 26 keer meer - dan bij kometen uit ons eigen zonnestelsel. De CO-concentratie is hoger dan ooit is gedetecteerd in een komeet op minder dan 300 miljoen kilometer van de zon. Wetenschapper Stefanie Milam concludeert daaruit dat “de komeet moet zijn gevormd uit materiaal dat heel rijk is aan CO-ijs”. Dat kan volgens haar enkel in de gebieden van het heelal waar de temperatuur onder de -250 graden Celsius.
Extreem koud gebied
De koolmonoxide kan inderdaad ook volgens Martin Cordiner een aanwijzing geven van waar 2I/Borisov werd gevormd. “Als de gassen die we hebben waargenomen de samenstelling van de geboorteplaats van 2I/Borisov weerspiegelen, dan toont het aan dat die op een andere manier is gevormd dan de kometen in ons eigen zonnestelsel, in een extreem koud buitengebied van een ver planetair systeem”, aldus Cordiner.
Photo NewsOumuamua was het eerste ruimteobject uit een ander sterrenstelsel dat het onze bezocht.
In de tweede studie beargumenteert Dennis Bodewits een ander standpunt, met name dat de komeet zou kunnen zijn ontstaan rond een rode dwergster, het type dat het vaakst voorkomt in het melkwegstelsel. “Deze sterren hebben de juiste lage temperaturen en helderheid zodat een komeet zich daar zou kunnen vormen met het type samenstelling dat in komeet Borisov is aangetroffen”, aldus Bodewits.
“2I/Borisov gaf ons de eerste kijk in de chemie die een ander planetair systeem vormde”, besluit Milam. “Maar alleen als we het object kunnen vergelijken met andere interstellaire kometen, kunnen we te weten komen of 2I/Borisov een speciaal geval is dan wel dat elk interstellair object een ongewoon hoog CO-gehalte heeft.”
WETENSCHAP & PLANEET Waar kwam de sigaarvormige ruimterots vandaan die drie jaar geleden plots in ons zonnestelsel verscheen? Was het een komeet? Of een buitenaards ruimteschip, zoals zelfs een gerenommeerde wetenschapper suggereerde? Een computersimulatie werpt nu nieuwe licht op de zaak.
Het was eind 2017 dat de wetenschappelijke wereld plots op zijn kop stond. Voor de allereerste keer was er een object waargenomen in ons zonnestelsel dat er niet uit afkomstig was.
Het rotsachtige voorwerp had de ongewone vorm van een sigaar en werd Oumuamua gedoopt. Dat betekent ‘boodschapper van ver weg die als eerste aankomt’ in het Hawaïaans. Het was dan ook een observatorium in die Amerikaanse staat dat het object voor het eerst zag.
Meteen rees de vraag wat het tollende ruimteobject was. Was het een gewone ruimterots? Een asteroïde van een andere ster? Of een ruimteschip van een andere planeet, zoals zelfs een wetenschapper van de gerenommeerde universiteit van Harvard opwierp?
Volgens een nieuwe computersimulatie zou het om scherf van een dode planeet kunnen gaan. Dat schrijven onderzoekers in het wetenschappelijke tijdschrift Nature. Volgens hen is hun uitleg de enige die de bijzondere vorm van het object kan verklaren. En het geeft ook een uitleg voor de manier waarop het object draait en versnelt.
Volgens de auteurs van de studie – Yun Zhang van de Côte d’Azur Observatory in Frankrijk en Douglas Lin van de universiteit van Californië – kan Oumuamua van een stelsel komen met een kleine en dichte ster. Een ster met voldoende zwaartekracht dat ze planeten en andere objecten in stukken kan scheuren zonder ze eerst op te branden.
via REUTERS
De onderzoekers tekenden de mogelijke banen uit voor drie types van objecten: planetesimalen (waaruit planeten gevormd kunnen worden) van een halve kilometer groot, bevroren objecten zoals kometen en grote planeten. Wat bleek? Als elk van die objecten binnen een afstand van 350.000 kilometer van de ster zou komen, zouden ze opgewonden, uitgerekt en in stukken gescheurd worden door de zwaartekracht van de ster.
Afhankelijk van de samenstelling van het object zou zo een object kunnen ontstaan dat eruit ziet als Oumuamua en de ruimte in geslingerd wordt. Zo zou Oumuamua – mogelijk na miljoenen jaren – in ons sterrenstelsel terechtgekomen kunnen zijn.
Artwork depicting why ‘Oumuamua is so elongated; as particles were boiled off a more spherical object, tidal forces guided them to the longer ends, stretching the shape out.
De helderste supernova draagt de (abstracte) naam SN2016aps en vond zo’n 3,6 miljard lichtjaar van de aarde plaats. “SN2016aps is om verschillende redenen spectaculair,” aldus astronoom Edo Berger. “Hij is niet alleen helderder dan elke andere supernova die we ooit hebben gezien, maar hij heeft ook verschillende eigenschappen en kenmerken die ’m erg zeldzaam maken in vergelijking met andere explosies van sterren in het universum.”
Het onderzoeksteam identificeerde de supernova SN2016aps voor het eerst in 2016. Daarvoor gebruikten ze de gegevens van de Pan-STARRS, een stel van twee telescopen. Al snel volgde een vierjarig vervolgonderzoek waarbij de energie-uitstoot nauwgezet bestudeerd werd.
Wat bleek? De explosie van de ster was tien keer zo krachtig als een supernova van normale grootte. Bij de gemiddelde supernova is slechts 1 procent van de totale energie-uitbarsting zichtbaar. Maar de SN2016aps straalde ongeveer 50 procent van zijn energie uit. “De intense energie-uitstoot van deze supernova wijst op een zware ontplofte ster, die bij zijn geboorte minstens 100 keer zoveel massa had als onze zon,” zegt Berger.
Uiteindelijk kwamen de onderzoekers tot de conclusie dat SN2016aps wellicht is ontstaan door de samensmelting van twee zware sterren.
Schmidt OceanHet gaat om een tientallen meters lange sliert die bestaat uit miljoenen kwalachtige, ongewervelde diertjes die één kolonie vormen.
WETENSCHAP & PLANEET Biologen hebben tijdens een expeditie voor de westkust van Australië op grote diepte de waarschijnlijk grootste siphonophorae ooit ontdekt. Het gaat om een tientallen meters lange sliert die bestaat uit miljoenen kwalachtige, ongewervelde diertjes die één kolonie vormen maar de indruk wekken een zelfstandig organisme te zijn. Op de wetenschappelijke website Sciencealert jubelen experts over de vondst: “Dit is de spectaculairste en langste die in de diepzee is gespot.”
Op het controleschip aan de oppervlakte kwamen de beelden uit de duikboot binnen, waarna het personeel enthousiast en vol verbazing op beeldschermen in de stuurhut het buitenaards lijkende fenomeen aanschouwde.
“We werden volledig weggeblazen”, vertelden biologen Nerida Wilson en Lisa Kirkendale naderhand. Met name omdat siphonophorae meestal ‘maar’ 25 meter lang zijn en min of meer recht. “De buitenste cirkel van deze langzaam en hypnotiserend bewegende vorm was ongeveer 47 meter, dus de totale lengte van het ding was gigantisch.”
Specifieke taken
Elk individu dat onderdeel is van een siphonophorae heeft een specifieke taak en een op die taak aangepaste vorm. Zo zijn er eet-, vang-, tast- en geslachtsdieren. De prooi van het schepsel bestaat uit kreeftachtigen en vis die door netelcellen worden verlamd en vastgehouden.
...most of the siphonophore colonies I've seen are maybe a 20cm long, maybe a meter. But THIS animal is massive. AND not just massive, the colony is exhibiting a stunning behavior: it's hunting....
Open Ocean Exploration@RebeccaRHelm
Some of the clones specialize in catching prey. Their slender bodies hang with a single long tentacle dangling like a hook-studded fishing line. Like the frilled tentacles of another siphonophore pictured below... (pic: @SchmidtOceanhttps://bit.ly/2JLKWmS)
P.S. Totally unplanned, but one of the only animals I know to prey on siphonophores is a cousin of the fish-shaped sea slug that I just happened to tweet about earlier today. It's like weird on weird down there! https://twitter.com/RebeccaRHelm/status/1247210620526657537 …
The sea slugs, called Cephalopyge, grab onto siphonophore clones using their tiny snail food and slowly eat them while hanging off the colony like an ornament! Pic by: https://lindaiphotography.com/black-water-mollusks/ …
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
09-04-2020
Waarom een (wazige) foto wetenschappelijke doorbraak van het jaar werd en wat we sindsdien leerden over zwarte gaten - HLN.be
Waarom een (wazige) foto wetenschappelijke doorbraak van het jaar werd en wat we sindsdien leerden over zwarte gaten - HLN.be
Photo News
WETENSCHAPPrecies een jaar geleden - op de vooravond van wat mogelijks de wetenschappelijke prestatie van de eeuw zou kunnen zijn - was het nagelbijten voor sterrenkundigen. Zouden ze voor het eerst een foto te zien krijgen van een zwart gat, een van de fascinerendste fenomenen in de kosmos? Het beeld dat volgde, werd dé doorbraak van het jaar 2019. Dit is waarom een (wazige) foto, die ook wel vergeleken werd met ‘het oog van Sauron’, zoveel betekende voor de astronomie én wat we nog meer leerden over zwarte gaten.
Dit is wat we al wisten over zwarte gaten voordat het internationale onderzoeksteam achter het Event Horizon Telescope Project (EHT) de eerste foto op 10 april 2019 onthulde: een zwart gat is een gebied in de astronomische ruimte waar de zwaartekracht zo sterk is dat niets eruit ontsnapt, zelfs geen licht. Er zijn weinig fenomenen zo abstract als een zwart gat, want hoe kan je iets waarnemen dat geen licht uitzendt of terugkaatst?
Messier 87 (M87) is het zwart gat waarvoor uiteindelijk gekozen werd, een monster dat wel 6,5 miljard keer zo zwaar is als onze zon. Het is zo’n 50 tot 55 miljoen lichtjaar van ons verwijderd. Daar een foto van nemen komt neer op het fotograferen van een mosterdzaadje in Washington DC vanuit Brussel, zo zeiden de sterrenkundigen van het EHT-project. Een tweede vergelijking die tot de verbeelding spreekt: vanuit een café in Parijs een krant in New York lezen.
Geen enkele telescoop is geavanceerd genoeg om zo’n foto te maken. Daarom werd het Event Horizon Telescope Project (EHT) opgezet: een internationaal netwerk van acht radiotelescopen op vier continenten en meer dan 200 mensen afkomstig uit minstens 18 landen. Het netwerk van telescopen – die via atoomklokken op elkaar afgestemd waren – was groot genoeg om de radiostraling van M87, het uitverkoren zwart gat, op te pikken. Uiteindelijk werden de verschillende beelden verzameld en laag per laag samengevoegd.
Het resultaat? Een foto van een zwarte lege ruimte waar een heldere ring – bestaande uit fotonen (of lichtdeeltjes) die door de sterke zwaartekracht in een baan rondom het gat gedwongen worden – brandt. De foto werd op persconferenties in zes verschillende steden voorgesteld, waaronder ook Brussel.
De oranje kleur van de ring moet overigens niet te letterlijk worden genomen. Het beeld komt immers voort uit radiosignalen: die hoor je wel, maar zie je niet. De frequenties van de radiosignalen werden door het internationale onderzoeksteam vertaald naar beeldmateriaal. Evengoed was het geen oranje, maar een blauwe gloed geweest. “We kozen voor een oranjeachtige gloed, gezien alles rondom het zwart gat ontzettend warm is”, legt de Amerikaanse astrofysicus Sera Markoff uit. Zij is hoogleraar astrofysica aan de Universiteit van Amsterdam en lid van het Event Horizon Telescope-team.
Een zwart gat is eigenlijk wat overblijft na de explosie van een ster, een ster die zwaarder is dan de zon. Tijdens zo’n explosie produceert de ster eventjes zoveel licht als het hele sterrenstelsel waartoe het behoort. Om daarna voor eeuwig zwart te worden. Daarom werden zwarte gaten voor 1964 ‘bevroren sterren’ genoemd. Verder nog wordt de kern van de explosie zo compact dat een zwart gat ontstaat. Omdat er niets aan de zwarte gaten kan ontsnappen - er kan alleen maar wat invallen – groeien ze doorheen de tijd in massa. Zo werd er in september 2019 nog een ster geregistreerd die door zo’n superzwaar zwart gat aan flarden werd gescheurd.
Zwarte gaten kunnen ontwaken
Het gaat hierboven steeds over M87, een zwart gat in het sterrenbeeld Maagd, 50 miljoen lichtjaar bij ons vandaan. Oorspronkelijk waren er echter twee kandidaten: M87 en Sagittarius A* (Sgr A*), het zwart gat dat zich in het midden van ons sterrenstelsel bevindt en ‘slechts’ 26.000 lichtjaar bij ons vandaan ligt. De astronomen toonden uiteindelijk enkel de foto van Messier 87, met de belofte dat de foto van het zwart gat van ons sterrenstelsel nog zal volgen.
Een tweede foto volgde voorlopig niet, maar wel werd recent bekendgemaakt dat Sgr A* wakker lijkt te worden. Hoewel Sgr A* zich normaal erg rustig gedraagt, zijn de heldere uitbarstingen sinds 2014 toegenomen. Dat stelde een onderzoeksteam van Franse en Belgische wetenschappers. Hoe dat komt, is voorlopig onbekend.
AFPSagittarius A*
Kleinste zwart gat ooit
M87, het zwart gat dat gekiekt werd, is dan wel 6,5 miljard keer zo zwaar is als onze zon, maar dat is niet altijd geval. Zo werd in november 2019 het kleinste zwart gat ooit ontdekt, slechts 3,3 keer de massa van onze zon met een diameter van 20 kilometer. Dat is ongeveer de grootte van het New Yorkse eiland Manhattan, niets vergeleken met een zwaargewicht als M87.
De ontdekking bewees dat zwarte gaten kleiner kunnen zijn dan voorheen werd gedacht: groter dan neutronensterren en kleiner dan de kleinste zwarte gaten die we tot dan toe kenden. “We hebben mogelijk de eerste van een nieuwe klasse zwarte gaten ontdekt, met zulke lage massa waarvan wetenschappers voorheen het bestaan niet kenden”, aldus astronoom Todd Thompson van Ohio State University. “Die zouden ons veel kunnen leren over hoe zwarte gaten ontstaan: welke sterren imploderen en welke niet, bijvoorbeeld.”
AFPSagittarius A*, in het centrum van ons Melkwegstelsel.
WETENSCHAPSagittarius A* is een zwart gat dat in het centrum van onze Melkweg ligt. Superzwaar, maar niet actief wat betekent dat het zwart gat niet superveel materie in zijn omgeving opslokt waardoor de kern niet bijzonder helder gloeit. Maar sinds 2014 lijkt daar verandering in te komen: Sagittarius A* lijkt wakker te worden. Dat stelt een Belgisch-Frans onderzoeksteam in het * vaktijdschrift Astronomy & Astrophysics.
Eerst dit: een zwart gat is een gebied in het heelal waar de zwaartekracht zo’n kracht uitoefent dat niets eruit kan ontsnappen, zelfs licht niet. Vandaar de naam zwart gat. Wanneer zo’n zwart gat materie in zijn omgeving opslokt, komt er evenwel energie vrij. Dat uit zich in elektromagnetische straling, röntgenstraling, visueel licht, infrarood en radiostraling. Door die energie, die af en toe vrijkomt, fluctueert de helderheid van het centrum van ons sterrenstelsel dagelijks. Dat is niet eigenaardig.
Wél bijzonder: hoewel Sgr A* zich normaal erg rustig gedraagt, zijn de heldere uitbarstingen de afgelopen jaren toegenomen. Dat stelt een onderzoeksteam van Franse en Belgische wetenschappers, onder leiding van astrofysicus en onderzoeksleider Enmanuelle Lossoux van de Université de Liège.
Eerder observeerden ze wat het zwart gat deed tussen 1999 en 2015. Daaruit bleek dat de heldere uitbarstingen sinds augustus 2014 toenamen. Om te controleren of het om een nieuwe tendens ging, vergeleek het onderzoeksteam de resultaten nogmaals met data van 2016 tot 2018, afkomstig van drie verschillende telescopen. Het vermoeden werd bevestigd met 14 nieuwe heldere uitbarstingen: negen opflakkeringen werden waargenomen met de Chandra-telescoop en nog eens vijf met de Swift-telescoop. Dat brengt het totaal aantal opflakkeringen tussen 1999 en 2018 op 121. De activiteit van Sgr A* is duidelijk toegenomen.
Hoe het komt dat het zwart gat in het centrum van ons Melkwegstelsel wakker wordt, is voorlopig onbekend. Maar tot de oorzaak gevonden wordt, moeten we ons alvast geen zorgen maken. Omdat het zwart gat Sagittarius A* 25.640 lichtjaar van de aarde verwijderd is (zo’n 245.000 biljoen kilometer) zullen we niet meteen hinder ondervinden van de activiteit.
Joseph SchuberEen Maratus noggerup toont zijn dansmoves.
DIERENSpinnen zijn nu niet meteen ’s werelds meest geliefde dieren, maar voor deze schattige gastjes maken we toch graag een uitzondering. Dit zijn pauwspinnetjes en in Australië werden er zopas maar liefst zeven nieuwe soorten van ontdekt.
De nieuwe soorten worden beschreven in het wetenschappelijk tijdschrift Zootaxa door Joseph Schubert, een 22-jarige pauwspinnenexpert van het Australische Museum Victoria. Hij was zelf ooit bang van spinnen en hield hen als huisdier om zijn fobie te overwinnen en is nu door de diertjes gefascineerd. “Ik zou pauwspinnen omschrijven als kleine, kleurrijke kittens”, vertelde hij aan de Australische zender ABC. “Ze hebben hun eigen persoonlijkheid en zijn bijzonder klein: ongeveer zo groot als een rijstkorrel.”
Pauwspinnen behoren tot de familie van de springspinnen en zijn gekend voor het erg flamboyante achterwerk van de mannetjes en voor hun charmante paringsdans. Ze leven enkel in Australië en hoewel ze giftig zijn, zijn deze spinnetjes compleet onschadelijk voor de mens: ze jagen op minuscule vliegjes en andere insecten.
Joseph SchuberMaratus laurenae
Schubert heeft tot nu toe al 12 van de 85 gekende soorten pauwspinnen beschreven, inclusief uitgebreide details over hun paringsdansen. Hij krijgt vaak staaltjes toegestuurd ter identificatie, maar verricht ook veldwerk. “Sommige van deze soorten werden ontdekt door amateurwetenschappers die de lokale soorten documenteren en me foto’s opstuurden: hun hulp is erg belangrijk voor dit soort onderzoek”, legt hij uit.
Schuberts favoriete pauwspin is de Maratus constellatus, die zijn naam dankt aan zijn kleurrijke buik die gelijkenissen vertoont met het schilderij De Sterrennacht van Vincent Van Gogh. “Het is zo een mooie soort”, aldus Schubert.
Joseph SchuberMaratus constellatus
Jurgen Otto werkt voor het Australische ministerie van Landbouw en is eveneens gefascineerd door pauwspinnen. Hij is verantwoordelijk voor de identificatie van een hele reeks soorten en heeft een volledige website aan de kleurrijke spinnetjes gewijd.
De voorbije jaren werden er verscheidene nieuwe soorten ontdekt en gezien hun populariteit zullen er vermoedelijk nog nieuwe soorten aan het licht komen.
De pas beschreven zeven nieuwe soorten zijn Maratus azureus, Maratus constellatus, Maratus laurenae, Maratus noggerup, Maratus suae, Maratus volpei en Maratus inaquosus.
Onderstaande video toont de bijzondere paringsdans van een mannelijke pauwspin.
WETENSCHAP & PLANEET Wetenschappers hebben sporen van coniferen en boomvarens ontdekt op dieptes tot 30 meter onder de oceaanbodem dicht bij West-Antarctica - de overblijfselen van een regenwoud van 90 miljoen jaar geleden. Het woud groeide in het midden van het Krijt, het tijdperk van de dinosaurussen, zei het in Duitsland gebaseerde Alfred-Wegener-Institut (AWI), verwijzend naar een studie die woensdag in het vakblad Nature verscheen.
“We waren heel verrast door de ontdekking”, zei de hoofdauteur van de studie, AWI-geoloog Johann Klages. Volgens de bevindingen lag de gemiddelde jaartemperatuur op Antarctica in die tijd rond de 12 graden Celsius. “Dit bevestigt dat Antarctica ijsvrij moet zijn geweest”, aldus Klages. Tot dusver was dit enkel een veronderstelling. “We weten enkel dat het Krijt een van de warmste periodes ooit was, maar we hadden geen bewijs van het gebied bij de Zuidpool.”
Uit analyses bleek dat de concentratie aan koolstofdioxide in de atmosfeer veel hoger was dan aanvankelijk verondersteld. “De studie illustreert het grote potentieel van het broeikasgas kooldioxide als energieleverancier en de afkoelende eigenschappen van de ijslagen van vandaag”, benadrukte Klages. Waarom het klimaat later afkoelde, trachten de vorsers nog uit te zoeken.
via REUTERSArtistieke impressie van Ikaria wariootia, die 555 miljoen jaar geleden leefde.
WETENSCHAPEen rijstkorrel groot is het organisme dat een nieuwe studie beschouwt als de vroegste voorouder van het dierenrijk tot nu toe gevonden. Ikaria wariootia is de wetenschappelijke naam van dit wormachtige fossiel dat zo’n 555 miljoen jaar oud is.
De stamboom van de mens en van de meeste dieren gaat helemaal terug tot een soort worm, zo blijkt uit het onderzoek van een wormachtig wezen van 555 miljoen jaar oud. Het is alleszins voorlopig het oudste voorbeeld van een fossiel van bilateria. Bilateria vormen een onderdeel van het onderrijk van de dieren waartoe bijna alle dieren behoren. Sponzen en neteldieren zijn de bekendste soorten die geen bilateria zijn.
Bilateria zijn dieren met een voor- en achterkant, twee symmetrische zijkanten en openingen aan beide uiteinden die verbonden zijn via een darmkanaal. Volgens de wetenschappers van de studie die in het vakblad PNAS verscheen, was de ontwikkeling van een bilaterale symmetrie een cruciale stap in de evolutie van het dierlijke leven. Organismen konden zich daardoor doelgericht bewegen. Het verschafte hen ook een gemeenschappelijke maar succesvolle manier om hun lichaam te organiseren. Van wormen tot insecten, van dinosaurussen tot mensen: enorm veel dieren kenmerken zich door eenzelfde basisplan voor bilaterale lichamen.
Rotsholletjes
Het organisme Ikaria wariootia leefde 555 miljoen jaar geleden in het Ediacarium, het geologische tijdperk waarin leven meercellig en complexer werd. De ontdekking van het wormachtige organisme volgde op die van kleine holletjes die vijftien jaar geleden al aangetroffen werden in rotsen in Nilpena in Zuid-Australië. Wetenschappers vermoedden wel dat het sporen van bilateria waren, maar vonden in de oude afzettingen geen aanwezigheid van wezens.
Pas recent ontdekten onderzoekers Scott Evans en Mary Droser minuscule, ovale impressies bij sommige gaatjes. Dankzij driedimensionale laserscanning werd een regelmatige, consistente vorm van een cilindrisch lichaam met een duidelijke kop en staart en een lichtjes gegroefd spierstelsel blootgelegd.
Zeebodem
Ikaria wariootia was tussen 2 en 7 mm lang en 1 tot 2,5 mm breed. De grootste ovaal paste perfect voor het aanmaken van de holletjes die al vroeger ontdekt waren.
Ikaria wariootia bracht waarschijnlijk zijn leven door met graven door lagen zand op de oceaanbodem, op zoek naar organisch materiaal waarmee het zich kon voeden.
DIERENIn 2017 zijn er plotseling 900.000 pinguïns van de aardbol verdwenen. Terwijl er eerst meer dan een miljoen koningspinguïns op het onbewoonde eiland Île aux Cochons leefden, waren dat er in 2017 amper 200.000. Zelfs drie jaar later houdt het mysterie biologen nog steeds bezig.
Ile aux Cochons is een onbewoond eiland, gelegen in de zuidelijke Indische Oceaan. Het ligt ergens tussen Madagaskar en Antarctica, en het was de thuis van wel 500.000 koppels koningspinguïns, de op een na grootste pinguïnsoort met een gele kraag. De kolonie op Île aux Cochons was daarmee ook de op een na grootste kolonie ter wereld. Totdat er plots 900.000 pinguïns verdwenen. Plots, zonder enig spoor na te laten. Dat moest blijken uit enkele satellietbeelden, want het eiland is zeer moeilijk bereikbaar.
Maar omdat het mysterie zo groot is, beslisten enkele onderzoekers van het Centre national de la recherche scientifique (CNRS) om een nieuwe expeditie te organiseren, de eerste naar het onbewoonde eiland in 37 jaar tijd.
Een vijftal maanden geleden, in november 2019, werden de onderzoekers met een helikopter gedropt op het afgelegen eiland. Ze hadden in totaal zo’n 700 kilogram aan onderzoeksmateriaal met zich meegebracht en arriveerden te midden van het broedseizoen. Die periode voeren vader en moeder pinguïn continu afwisselende taken uit: terwijl de ene de eieren uitbroedt, gaat de andere op zoek naar voedsel. Om de jacht naar voedsel te ‘tracken’ bevestigden de onderzoekers enkele elektronische tags bij tien verschillende pinguïns.
Er werden stalen bloed genomen, om te controleren op ziektes. En de onderzoekers controleerden of er plotseling roofdieren aanwezig waren op het eiland. Zo werden er nachtcamera’s geïnstalleerd in de buurt van de broedende pinguïns om de aanwezigheid van andere dieren te checken. Daarnaast bestudeerden ze de botten van enkele dode dieren om die te testen op veranderingen in het voedselpatroon van de pinguïns. Dat bleek niet zo te zijn.
Ook was er geen sprake van roofdieren die de pinguïns fataal zijn geworden. En in het bloed van de dieren werden geen aanwijzingen gevonden voor ziektes. De levende pinguïns zagen er overigens gewoon gezond uit.
Wat gebeurde er dan wel met de, bijna 1 miljoen, verdwenen pinguïns? Bij het afronden van hun (eerste onderzoek) kunnen de Franse biologen het nog niet met zekerheid zeggen, maar vermoedelijk leidden veranderingen in de omgeving tot het verlies van de pinguïns. Omdat de oceanen opwarmen, wordt het voedsel schaarser en moeten pinguïns steeds verdere zwemmen. Zo blijkt uit de data die de bevestigde tags registreerden, dat de zoektocht naar voedsel hen hen tot wel 500 kilometer ver kan brengen. Zo’n tocht kan er evengoed een zijn waarvan ze nooit meer terugkeren, zo stellen de onderzoekers.
Alexander PryorMet de beenderen van zo'n 60 mammoets werd een constructie opgezet in de ijstijd.
WETENSCHAPEen nieuw ‘mammoethuis’ is opgedoken in Rusland. Het is het oudste en het grootste tot nu toe. Zo’n 25.000 jaar geleden maakten jager-verzamelaars met honderden botten van 60 mammoets een grote cirkelvormige constructie van 12,5 meter doorsnede. Waarom, dat weet niemand.
In de jaren 60 en 70 vonden onderzoekers al gelijkaardige maar kleinere constructies op dezelfde site, Kostenki 11, 500 km ten zuiden van Moskou. Het is inmiddels een museum.
In 2014 botsten archeologen op de nieuwe constructie op de site. Een jaar later begonnen de opgravingen, die drie jaar zouden duren. Pas deze week werden de bevindingen van de wetenschappers gepubliceerd in het vakblad Antiquity.
De beenderen van de mammoets komen uit de ijstijd. Ze werden in het verleden al in Oost-Europa aangetroffen. Tot nu toe werden de oudste beenderen gedateerd op 22.000 jaar geleden. De nieuwe fossielen zijn zo’n 25.000 jaar oud.
Alexander Pryor
Mogelijk dienden de constructies als huizen die hen beschermden tijdens de harde winters. De temperaturen konden dan zakken tot -20 graden. Dat zou een verrassende verklaring zijn, omdat de jager-verzamelaars uit de ijstijd nooit lang op dezelfde plaats bleven en zo’n bouwconstructie heel wat tijd in beslag moet hebben genomen. “Mammoetbotten zijn erg zwaar, en het bouwen van de cirkelvormige structuur was een enorme investering in tijd en energie”, legt Alexander Pryor, hoofdauteur en archeoloog aan de Universiteit van Exeter, uit.
De archeologen vonden 51 kaken en 64 schedels van mammoets. De ronde had geen duidelijke ingang. Binnen de cirkel was er bewijs dat er hout verbrand werd, maar verder geen aanwijzingen dat er mensen langere tijd in verbleven. Daarom denken de onderzoekers dat het niet dienst deed als winterverblijf. “Het betekende duidelijk iets voor hen en het had hoogstwaarschijnlijk met een ritueel te maken, ook al had de constructie blijkbaar ook een praktisch doel”, aldus Pryor.
APEen illustratie van hoe de planeet en de ijzerwolken er mogelijk kunnen uitzien.
WETENSCHAP Wetenschappers hebben ontdekt dat op exoplaneet WASP-76b wel heel buitengewone weersomstandigheden voorkomen. Het kan er tot 2.400 graden Celsius worden, waaien tot snelheden van meer dan 16.000 kilometer per uur en bovendien valt er geregeld vloeibaar ijzer uit de lucht.
WASP-76b bevindt zich op 640 lichtjaren van ons vandaan. De planeet staat zo dicht bij zijn ster in het Pisces-sterrenstelsel dat het er enorm heet is op het planeetoppervlak. De planeet draait niet rond zijn eigen as, waardoor het langs één kant van WASP-76b altijd dag is, en langs de andere kant altijd nacht.
IJzerwolken
Aan de kant waar het altijd dag is, lopen de temperaturen hoog op waardoor ijzer verdampt tot wolken. Door de felle wind tussen de dag- en nachtkant blazen de ijzerwolken naar de kant waar het altijd nacht is en regent het ijzer daar uit. Aan de koude kant van de planeet is het ‘maar’ 1.500 graden Celsius.
De ontdekking is een van de eerste resultaten die astrologen konden vaststellen met een nieuwe telescoop, genaamd de Very Large Telescope in het Zuid-Amerikaanse Chili. Volgens de astrologen moet het onderzoeksapparaat ons meer inzicht geven in verre werelden buiten ons sterrenstelsel.
APIngenieurs van NASA met rover 'Perseverance' in het Jet Propulsion Laboratory in Pasadena, Californië.
WETENSCHAP & PLANEETDe eerstvolgende robotjeep die de NASA naar Mars zal sturen krijgt de naam Perseverance (“Volharding”). Dat heeft het Amerikaanse ruimtevaartbureau NASA donderdag (plaatselijke tijd) bekendgemaakt.
De Perseverance moet op zoek gaan naar sporen van vroeger microbiologisch leven, en zal ook het klimaat en geologie van de rode planeet onderzoeken.
De nieuwe verkenner is de opvolger van de Curiosity uit 2012, die nog altijd rondtoert op Mars. Het nieuwe voertuig heeft zeven nieuwe instrumenten aan boord, laten de ingenieurs van het Jet Propulsion Laboratory van NASA weten. De nieuwe instrumenten zullen het terrein van Mars bestuderen en in bodemstalen op zoek gaan naar tekenen van leven.
“Wat we zullen leren uit de stalen die tijdens deze nieuwe missie zullen genomen worden, heeft het potentieel om een antwoord te geven op de vraag of we alleen zijn in het universum”, stelde Ken Farley, die als wetenschapper betrokken is bij het project, eerder.
Voor de nieuwe verkenner ontwikkelde NASA ook een nieuwe landingstechnologie waarmee het voertuig plekken op Mars zal kunnen bezoeken die te riskant waren voor Curiosity.
AFPBedoeling is in juli te vertrekken, om in februari neer te strijken op Mars.
De naam werd aangereikt door een scholier uit Virigina die een landelijke wedstrijd heeft gewonnen om de Marsverkenner te dopen. Totnogtoe ging die met de droge naam ‘Mars 2020’ door het leven. Bedoeling is in juli te vertrekken, om in februari neer te strijken op Mars.
Er waren 28.000 deelnames aan de wedstrijd. De winnende scholier krijgt nu een uitnodiging om op Cape Canaveral in Florida de lancering bij te wonen.
Eerder vonden scholieren voor Amerikaanse Marsjeeps al namen uit zoals Sojourner, Spirit, Opportunity en Curiosity. Die laatste nam onlangs nog de scherpste panoramafoto van Mars ooit.
NASA/JPL-Caltech/MSSSEen stukje van het scherpe panoramabeeld dat Curiosity maakte op Mars.
WETENSCHAP & PLANEETCuriosity, de robotjeep van NASA die de rode planeet Mars aan het onderzoeken is, heeft zijn scherpste panoramafoto ooit van het martiaanse oppervlak genomen. Opgebouwd uit meer dan 1.000 zorgvuldig samengestelde foto’s bevat het geheel maar liefst 1,8 miljard pixels aan Mars-landschap.
Curiosity Rover✔@MarsCuriosity
How’s this for 2020 vision? Over the holidays, I took a series of high-res photos of my hometown on #Mars. This panorama is made up of a crisp 1.8 billion pixels. It’s my most detailed view to date.
De foto’s werden genomen met de ‘Mastcam’ van de bekende rover, die zijn telefotolens gebruikte om het spectaculaire vergezicht vast te leggen. Een groothoeklens voegde een panorama van onder meer het dak van de Marsjeep en de robotarm toe, goed voor bijna 650 miljoen pixels. Beide panorama’s samen tonen ‘Glen Torridon’, een gebied aan de kant van Mount Sharp, de berg die Curiosity volop aan het bestuderen is.
Leuk detail: De beelden werden gemaakt tussen 24 november en 1 december vorig jaar, toen het bevoegde missieteam van het Amerikaanse ruimtevaartagentschap enkele dagen verlof had rond Thanksgiving. Met weinig taakjes voorhanden tijdens het wachten op de terugkeer van het team en nieuwe commando’s, had de Marsrover de zeldzame kans om af en toe even rustig achteruit te zakken en zijn omgeving vanuit exact hetzelfde punt te kieken.
(Lees verder onder de foto)
NASA/JPL-Caltech/MSSS
Focus
Uiteindelijk was Curiosity meer dan 6,5 uur - verspreid over 4 dagen - zoet met de speciale fotoshoot. Om een consistente verlichting te krijgen, werd telkens bewust enkel tussen de middag en 14 uur lokale Marstijd geklikt. Achter de goeie focus van het totaalplaatje zat een complex programma.
“Terwijl velen van ons team thuis kalkoen zaten te eten, maakte Curiosity dit feestmaal voor de ogen”, zegt projectwetenschapper Ashwin Vasavada.
Wil je Mars graag van nog wat dichterbij bekijken? Met deze speciale tool kan je verder inzoomen.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
03-03-2020
Enorme lichtflits aan de hemel boven Schilde en Nederland waargenomen - HLN.be
Enorme lichtflits aan de hemel boven Schilde en Nederland waargenomen - HLN.be
Printscreen videoLichtflits en vuurbal aan de hemel boven Schilde.
WETENSCHAP & PLANEETBoven Schilde was er maandagnacht rond 00.40 uur een gigantische lichtflits te zien. Ook in Nederland merkten ze het fenomeen op. Verschillende mensen legden de indrukwekkende beelden vast en postten hun filmpjes op sociale media. Volkssterrenwacht Mira meldt aan onze redactie dat het om een vallende ster gaat.
Het zou gaan om een vallende ster: een steente van ongeveer één centimeter dat de dampkring was binnengevlogen. Dit zorgde voor een felle lichtflits. “Vannacht was het helder weer. Op zo’n momenten gebeurt het weleens dat zo’n fenomeen mogelijk is. Het zijn immers lange nachten en korte dagen”, klinkt het bij Volkssterrenwacht Mira. “Het zonnestelsel bevat een ster: de zon. Daarrond draaien een heleboel planeten en andere hemellichamen. Daartussen is nog heel veel ruis, zoals schilfers metaal en brokjes steen die bewegen in het zonnestelsel.”
“Het gebeurt regelmatig dat er een brokje botst tegen de Aarde. Als zoiets van buitenaf door de lucht begint te klieven, dan gaat er door de wrijving tussen de luchtdeeltjes en de brokjes een hoge temperatuur ontstaan waarbij de indringers opbranden. De lucht zelf zal dan eventjes ontregeld zijn”, licht Volkssterrenwacht Mira verder toe.
“Het gaat met andere woorden om een opbrandend project dat langs het traject de luchtdeeltjes zal beroeren. Die gaan even een flits veroorzaken langs het traject van het opbrandende deel. Dat zien wij dan als een fel lijntje in de lucht. Vorige nacht was er sprake van een zeer felle flits. Dat heeft te maken met het feit dat het om een groter object gaat dan gewoonlijk. Als het iets is van een grootte van een knikker of een erwt gaat het voor een helderder fenomeen zorgen. Soms is het zelfs nog groter, zoals een vuist. Er blijft niets over van dat brandende deeltje. Het brandt op in de lucht, zoals hier het geval was. Het gebeurt zelden dat er iets neervalt op onze planeet. Zoiets noemen we dan een meteoriet.”
WETENSCHAPDe aarde is een tweede maan rijker, al is het ding niet veel groter dan een auto. Bovendien verlaat ze haar baan rond onze planeet al over twee maanden.
Astronomen Kacper Wierzchos en Teddy Pruyne, van het door de NASA gefinancierde project Catalina Sky Survey, stootten in de nacht van 15 februari op een object met een grootte van 1,90 op 3,50 meter dat rond onze planeet draait. “GROOT NIEUWS. De aarde heeft een nieuw gevangen/mogelijke minimaan met de naam 2020 CD3”, twitterde Wierzchos. Het zou kunnen gaan om een koolstofhoudende asteroïde.
Kacper Wierzchos@WierzchosKacper
BIG NEWS (thread 1/3). Earth has a new temporarily captured object/Possible mini-moon called 2020 CD3. On the night of Feb. 15, my Catalina Sky Survey teammate Teddy Pruyne and I found a 20th magnitude object. Here are the discovery images.
Voor de astronoom is de vondst belangrijk, want “het gaat om slechts de tweede asteroïde waarvan bekend is dat ze rond de aarde draait”, na 2006 RH120, een object dat ook dankzij het Catalina Sky Survey werd gevonden en tussen september 2006 en juni 2007 rond de aarde draaide. Het nieuwe object zou drie jaar geleden door de zwaartekracht van onze planeet zijn gevangen, zegt de astronoom.
Volgens het Centrum voor Planetoïden van het Smithsonian Astrophysical Observatory is er geen enkele link met een gekend artificieel object gevonden, waardoor het wel zeker een object moet zijn dat we met onze zwaartekracht hebben ingepalmd.
Weg in april
De baan van onze nieuwe maan is niet stabiel en 2020 CD3 is zich al aan het verwijderen uit het systeem aarde-maan. In april zou de maan alweer moeten verdwenen zijn, zegt Grigori Fedorets van de Queen’s University in Belfast tegenover het populair-wetenschappelijke magazine New Scientist.
ESAEen simulatie van een exoplaneet die dicht rond zijn ster draait.
WETENSCHAP & PLANEET Wetenschappers hebben een exoplaneet ontdekt die wel heel snel rond haar moederster draait. Dat staat te lezen in het wetenschappelijk tijdschrift Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. Een ‘jaar’ op NGTS-10b - dat is de tijd die nodig is om één keer rond de zon te draaien - duurt er maar achttien uur.
NGTS-10b bevindt zich op zowat 1.000 lichtjaar (ongeveer 9,5 biljoen kilometer) van ons. De ontdekking werd gedaan met de transitmethode, die gebaseerd is op het feit dat de helderheid van een ster afneemt als er een object of planeet voor passeert.
Het oog van wetenschappers van de universiteit van Warwick viel nu op een ster waarvan de helderheid heel frequent even afnam. Ze kwamen tot de vaststelling dat dit veroorzaakt wordt door een planeet die zeer dicht rond haar moederster draait. NGTS-10b zou maar zo’n 2 miljoen kilometer van haar ster verwijderd zijn. Ter vergelijking: Mercurius, de planeet die in óns zonnestelsel het dichtste bij de zon staat, is er wel 58 miljoen kilometer van verwijderd. En de Aarde bevindt maar liefst bijna 148 miljoen kilometer van de zon.
Het gevolg is dat NGTS-10b maar achttien uur nodig heeft voor een omloop rond haar zon en dat is een nieuw record. Ons ‘jaar’ duurt een pak langer: 365 dagen, 6 uren, 9 minuten en 10 seconden.
De planeet zou twintig procent groter zijn dan ‘onze’ Jupiter en ongeveer twee keer zoveel massa hebben. Eén kant van NGTS-10b is wellicht de hele tijd naar de ster gericht en dus de hele tijd heet. De temperatuur bedraagt er waarschijnlijk meer dan 1.000 graden.
Toekomst
Doordat NGTS-10b zo dicht bij haar zon staat, is het mogelijk dat de zwaartekracht van de ster de planeet op termijn uiteen rukt. De wetenschappers willen de exoplaneet de komende jaren in de gaten blijven houden om te zien of ze verzwolgen wordt door haar ster dan wel of hij erin slaagt alsnog rondjes te blijven draaien.
Beste bezoeker, Heb je zelf al ooit een vreemde waarneming gedaan, laat dit dan even weten via email aan Frederick Delaere opwww.ufomeldpunt.be. Deze onderzoekers behandelen jouw melding in volledige anonimiteit en met alle respect voor jouw privacy. Ze zijn kritisch, objectief maar open minded aangelegd en zullen jou steeds een verklaring geven voor jouw waarneming! DUS AARZEL NIET, ALS JE EEN ANTWOORD OP JOUW VRAGEN WENST, CONTACTEER FREDERICK. BIJ VOORBAAT DANK...
Druk op onderstaande knop om je bestand , jouw artikel naar mij te verzenden. INDIEN HET DE MOEITE WAARD IS, PLAATS IK HET OP DE BLOG ONDER DIVERSEN MET JOUW NAAM...
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Alvast bedankt voor al jouw bezoekjes en jouw reacties. Nog een prettige dag verder!!!
Over mijzelf
Ik ben Pieter, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Peter2011.
Ik ben een man en woon in Linter (België) en mijn beroep is Ik ben op rust..
Ik ben geboren op 18/10/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Ufologie en andere esoterische onderwerpen.
Op deze blog vind je onder artikels, werk van mezelf. Mijn dank gaat ook naar André, Ingrid, Oliver, Paul, Vincent, Georges Filer en MUFON voor de bijdragen voor de verschillende categorieën...
Veel leesplezier en geef je mening over deze blog.
