The purpose of this blog is the creation of an open, international, independent and free forum, where every UFO-researcher can publish the results of his/her research. The languagues, used for this blog, are Dutch, English and French.You can find the articles of a collegue by selecting his category. Each author stays resposable for the continue of his articles. As blogmaster I have the right to refuse an addition or an article, when it attacks other collegues or UFO-groupes.
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Zoeken in blog
Deze blog is opgedragen aan mijn overleden echtgenote Lucienne.
In 2012 verloor ze haar moedige strijd tegen kanker!
In 2011 startte ik deze blog, omdat ik niet mocht stoppen met mijn UFO-onderzoek.
BEDANKT!!!
Een interessant adres?
UFO'S of UAP'S, ASTRONOMIE, RUIMTEVAART, ARCHEOLOGIE, OUDHEIDKUNDE, SF-SNUFJES EN ANDERE ESOTERISCHE WETENSCHAPPEN - DE ALLERLAATSTE NIEUWTJES
UFO's of UAP'S in België en de rest van de wereld Ontdek de Fascinerende Wereld van UFO's en UAP's: Jouw Bron voor Onthullende Informatie!
Ben jij ook gefascineerd door het onbekende? Wil je meer weten over UFO's en UAP's, niet alleen in België, maar over de hele wereld? Dan ben je op de juiste plek!
België: Het Kloppend Hart van UFO-onderzoek
In België is BUFON (Belgisch UFO-Netwerk) dé autoriteit op het gebied van UFO-onderzoek. Voor betrouwbare en objectieve informatie over deze intrigerende fenomenen, bezoek je zeker onze Facebook-pagina en deze blog. Maar dat is nog niet alles! Ontdek ook het Belgisch UFO-meldpunt en Caelestia, twee organisaties die diepgaand onderzoek verrichten, al zijn ze soms kritisch of sceptisch.
Nederland: Een Schat aan Informatie
Voor onze Nederlandse buren is er de schitterende website www.ufowijzer.nl, beheerd door Paul Harmans. Deze site biedt een schat aan informatie en artikelen die je niet wilt missen!
Internationaal: MUFON - De Wereldwijde Autoriteit
Neem ook een kijkje bij MUFON (Mutual UFO Network Inc.), een gerenommeerde Amerikaanse UFO-vereniging met afdelingen in de VS en wereldwijd. MUFON is toegewijd aan de wetenschappelijke en analytische studie van het UFO-fenomeen, en hun maandelijkse tijdschrift, The MUFON UFO-Journal, is een must-read voor elke UFO-enthousiasteling. Bezoek hun website op www.mufon.com voor meer informatie.
Samenwerking en Toekomstvisie
Sinds 1 februari 2020 is Pieter niet alleen ex-president van BUFON, maar ook de voormalige nationale directeur van MUFON in Vlaanderen en Nederland. Dit creëert een sterke samenwerking met de Franse MUFON Reseau MUFON/EUROP, wat ons in staat stelt om nog meer waardevolle inzichten te delen.
Let op: Nepprofielen en Nieuwe Groeperingen
Pas op voor een nieuwe groepering die zich ook BUFON noemt, maar geen enkele connectie heeft met onze gevestigde organisatie. Hoewel zij de naam geregistreerd hebben, kunnen ze het rijke verleden en de expertise van onze groep niet evenaren. We wensen hen veel succes, maar we blijven de autoriteit in UFO-onderzoek!
Blijf Op De Hoogte!
Wil jij de laatste nieuwtjes over UFO's, ruimtevaart, archeologie, en meer? Volg ons dan en duik samen met ons in de fascinerende wereld van het onbekende! Sluit je aan bij de gemeenschap van nieuwsgierige geesten die net als jij verlangen naar antwoorden en avonturen in de sterren!
Heb je vragen of wil je meer weten? Aarzel dan niet om contact met ons op te nemen! Samen ontrafelen we het mysterie van de lucht en daarbuiten.
13-11-2018
Duikers ontdekken bijzondere 'zeeworm' van duizenden organismen - HLN.be
Duikers ontdekken bijzondere 'zeeworm' van duizenden organismen - HLN.be
Duikers hebben vlakbij Nieuw-Zeeland een pyrosoom gefilmd. Dat is een soort worm van organismen. Pyrosomen komen vaker voor, maar de lengte van acht meter maakt dit exemplaar wel heel bijzonder.
Voor de kust van het Nieuws-Zeelandse White Island hebben duikers een gigantische zeeworm kunnen filmen. Het exemplaar van meer dan 8 meter lang bestaat uit duizenden kleine organismen en komt vooral voor in warme wateren.
KameraOneVoor de kust van het Nieuw-Zeelandse eiland White Island hebben duikers een zeeworm gefilmd van meer dan 8 meter lang.
ShutterstockMeerdere piloten zagen een helder licht dat zich met hoge snelheid verplaatste. Foto ter illustratie.
De Ierse luchtvaartautoriteiten gaan onderzoek doen naar meldingen van piloten over ufo’s. Een piloot meldde afgelopen week een ongeïdentificeerd vliegend object toen hij boven Ierland vloog. Ook andere piloten deden melding van snel bewegende vliegende objecten.
Het incident gebeurde afgelopen vrijdag, tijdens een vlucht van het Canadese Montreal naar Londen, aldus nieuwszender BBC.
De piloot vroeg omstreeks zeven uur ’s ochtends de verkeersleiding van het vliegveld Shannon of er een militaire oefening gaande was, nadat hij een voorwerp nabij had gespot dat zich “razendsnel verplaatste”. Dat bleek niet het geval. Vervolgens meldde de piloot een “zeer helder licht” te zien en een voorwerp dat aan de linkerkant van zijn vliegtuig vloog en snel naar het noorden verdween.
Very interesting report on Shannon high level Friday 9 November at 0630z with multiple aircraft with reported sightings of a UFO over County Kerry. Skip to 17 minutes to listen reports on @liveatc
Een andere piloot zegt “twee felle lichten” te hebben gezien, die met hoge snelheid omhoog vlogen. Hij spreekt van iets met een “astronomische snelheid, bijna twee keer dat van het geluid”.
De piloot van een Virgin-toestel suggereert dat het mogelijk een meteoriet was die de atmosfeer binnenkwam. Volgens de man volgden meerdere objecten dezelfde baan.
De Ierse luchtvaartautoriteiten nemen de meldingen serieus, maar heeft nog geen verklaring. “De IAA heeft een rapport ingediend, nadat een aantal vliegtuigen melding heeft gemaakt van ongewone luchtactiviteit”.
bbcDavid Attenborough in Frozen Planet. De ijsbeer is verdoofd voor onderzoek.
WETENSCHAP & PLANEETIn zijn nieuwe BBC-serie ‘Dynasties’ koos Sir David Attenborough er bewust voor om milieuproblemen buiten beeld te houden. Dat levert de nestor van de natuurfilm harde verwijten op. “Hij creëert een overvloedige sprookjeswereld die niet meer bestaat”, klinkt het onder meer.
De BBC zond gisterenavond de eerste aflevering uit van een nieuwe vijfdelige serie van Sir David Attenborough. Die laat de leeuw, chimpansee, tijger, wolf en keizerspinguïn zien in de spectaculaire visuele pracht die we van de maker van ‘Planet Earth’, ‘Life’ en ‘Blue Planet’ kennen. In de weerbarstige natuur worstelen de koningen van het dierenrijk om te overleven en om hun jongen groot te brengen. Maar hun werkelijk grootste bedreiging - de mens - is in documentairereeks ‘Dynasties’ niet te zien.
Moet je bij elke bedreigde diersoort zeggen: ‘let op, ze zijn in gevaar’? Hoe vaak kun je dat doen zonder dat mensen afknappen?
“Kijkers haken af op waarschuwingen voor de menselijke destructie van de natuur”, verklaart de wereldberoemde filmmaker in een interview met The Guardian. Attenborough (92) noemt de bedreigingen wel, maar waakt er bewust voor om alarm te slaan en kijkers op hun eigen verantwoordelijkheid voor het milieu te wijzen. “Moet je bij elke bedreigde diersoort zeggen: ‘let op, ze zijn in gevaar’? Hoe vaak kun je dat doen zonder dat mensen afknappen?” Zijn films zijn juist bedoeld om kijkers even te laten ontsnappen aan Trump, de brexit en ander negatief nieuws, verklaart hij.
“Verraad”
Het levert hem snoeiharde kritiek op van de bekende Britse zoöloog George Monbiot. “David Attenborough pleegt verraad aan de levende wereld die hem dierbaar is”, schreef Monbiot in The Guardian. “In het licht van de verbijsterende ineenstorting van de dierenpopulaties is zulk escapisme niet uit te leggen.” Het Wereld Natuur Fonds waarschuwde twee weken geleden dat de natuur in zo’n schrikbarend tempo verloren gaat dat nu de mensheid zelf wordt bedreigd. In minder dan vijftig jaar tijd is 60 procent van de wilde zoogdieren, vogels, vissen en reptielen op aarde verdwenen.
Door zogenaamd ongerepte natuur te laten zien, scheppen filmmakers als Attenborough een vals beeld van veiligheid en overvloed, betoogt Monbiot. “Hun camera stelt ons gerust dat er nog uitgestrekte gebieden zijn waar de natuur floreert. Dat leidt ertoe dat mensen achteroverleunen in plaats van in actie komen.”
Norwegian Polar InstituteEen zeehond zit verstrikt in een net. Afval in de oceanen levert grote problemen op voor dieren.
Oneens
De Nederlandse natuurfilmer en ecoloog Ruben Smit is het hartgrondig oneens met die kritiek. “Als je met een opgeheven vingertje te werk gaat, krijg je een moralistische film waar niemand naar kijkt. Ik geloof erin dat je mensen eerst moet verwonderen. Dan kun je ze wijzen op de waarde van de natuur en wakker schudden: dit staat op het spel.”
Zijn films ‘De Nieuwe Wildernis’ over de Oostvaardersplassen en ‘Wad’, maakte hij volgens de school van Attenborough. In ‘Wad’ zijn geen mensen, vissersboten of boorplatformen te zien. Pas aan het einde, in de aftiteling, vertelt hij over de bedreigingen van de Waddennatuur. “Dat leverde mij ook kritiek op. Maar ik geloof oprecht dat de boodschap harder binnenkomt als je net negentig minuten ademloos hebt zitten kijken naar mooie beelden. Met anderhalf uur beelden van dode vissen, plasticsoep en zeehondjes die worden doodgeknuppeld, trek je geen kijkers.”
Ik geloof oprecht dat de boodschap harder binnenkomt als je net ademloos hebt zitten kijken naar mooie beelden. Met anderhalf uur beelden van dode vissen, plasticsoep en zeehondjes die worden doodgeknuppeld, trek je geen kijkers
De Nederlandse natuurfilmer en ecoloog Ruben Smit
Realiteit
Monbiot, vroeger zelf filmmaker bij de BBC, liep ook steevast tegen een muur als hij voorstelde een documentaire te maken over ‘de milieurealiteit’. Maar juist levende legende Attenborough, die als belichaming van de Britse omroep wordt gezien, had zijn macht volgens hem moeten aangrijpen om kijkers wél op die realiteit te wijzen.
Overigens wordt Attenboroughs oceanendocumentaire ‘Blue Planet II’ beschouwd als startpunt van de protestbeweging tegen de plasticsoep, die heeft geleid tot een Europees verbod op wegwerpplastic. Fundamentele problemen als overconsumptie - waar tv-kijkers zelfs iets aan kunnen doen - gaan natuurfilmers volgens Monbiot echter steevast uit de weg. “Met dank aan David Attenborough weten veel mensen nu behoorlijk veel over de natuur. Maar zij zijn nog altijd verbijsterend onwetend over wat er met de natuur aan het gebeuren is.”
Persmateriaal Wadfilm.nlRuben Smit, Nederlandse filmmaker en ecoloog.
Bekijk ook:
Geen plastic rietjes en wattenstaafjes meer tegen 2021
WETENSCHAP Een Amerikaanse sonde heeft zijn eerste vlucht langs de zon goed doorstaan. De systemen aan boord van de Parker Solar Probe hebben de extreme hitte en straling overleefd en werken zoals het moet, zegt de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA.
De Parker Solar Probe werd gelanceerd in augustus en gaat de komende zeven jaar ovale banen rond de zon draaien. De eerste duikvlucht begon vorige week, en afgelopen maandag kwam de Parker tot op 24 miljoen kilometer van de zon. Nog nooit kwam een sonde zo dicht bij onze ster.
De Parker haalde daarbij een recordsnelheid van ruim 343.000 kilometer per uur. Beide records worden later nog verbeterd, want in 2024 haalt de Parker een snelheid van ruim 692.000 kilometer per uur en nadert hij tot op 6 miljoen kilometer van de zon.
Bekijk de lancering van de sonde.
Hitte
De sonde vliegt nu weg van de zon, en voert in april zijn tweede duikvlucht uit. Tijdens de duikvlucht maandag werd de Parker blootgesteld aan temperaturen van meer dan 400 graden Celsius. Dat loopt op tot bijna 1.400 graden bij volgende duikvluchten. Door koeling blijven de meetinstrumenten aan boord echter op kamertemperatuur.
De Parker doet onder meer onderzoek naar de zonnewind, de stroom geladen deeltjes die de zon constant afvuurt. Het concept daarvan werd bedacht door de nu 91-jarige wetenschapper Eugene N. Parker, naar wie de sonde is vernoemd.
WETENSCHAPWereldberoemde piramides waaronder die van Gizeh en Cheops spreken al jaren tot de verbeelding. Mede doordat de manier waarop ze gebouwd werden een mysterie blijft. Maar een toevallige ontdekking in een Egyptische albastgroeve licht nu een tipje van de sluier.
Een Brits-Frans team archeologen bestudeerde oude inscripties op de hellingen van de groeve. Tot ze een reeks paalgaten ontdekten die allicht gebruikt werden om de grote en zware stenen sneller te verslepen. Daardoor zouden de piramides sneller gebouwd zijn dan eerst gedacht werd.
De ontdekte structuur van openingen suggereert dat de bouwers in beide richtingen konden sjouwen. In plaats van de stenen blokken achter hen aan te slepen, zouden de oude Egyptenaren een katrolsysteem gebruikt hebben. Zo kon iemand de stenen vooruit trekken, terwijl anderen boven aan het touw trokken. Dat leek voor de recente vondst onmogelijk.
“Zo’n systeem laat toe dat meerdere mensen samen kracht uitoefenen. Zo kunnen de stenen veel sneller verplaatst worden dan eerst gedacht werd”, aldus onderzoeksleider Roland Enmarch.
Grote Piramide Nadat de onderzoekers de openingen ontdekten, verschoof hun aandacht al snel van inscripties naar de manier waarop de piramide geconstrueerd was. Toch voegt het oorspronkelijke studieobject nog een belangrijke waarde toe aan het onderzoek. De inscripties dateren immers van de regeerperiode van farao Cheops (2604-2581 voor Christus). Diezelfde periode werd de Grote Piramide of de Piramide van Cheops gebouwd, waarschijnlijk met hetzelfde katrolsysteem.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
05-11-2018
Waar zitten ‘Starman’ en zijn Tesla eigenlijk? Mars voorbij - HLN.be
Waar zitten ‘Starman’ en zijn Tesla eigenlijk? Mars voorbij - HLN.be
AFP
WETENSCHAP & PLANEET Er zweeft een auto in de ruimte, weet u nog? Het is intussen ook al even geleden dat ‘Starman’ aan zijn grootse ruimteavontuur begon in zijn rode Tesla Roadster. Waar hij nu ergens zit? Voorbij Mars, zo blijkt.
6 februari 2018. Ruimtevaartbedrijf SpaceX lanceert met succes de Falcon Heavy, de krachtigste raket ter wereld. Aan boord, dummy ‘Starman’ in een rode Tesla Roadster, waar SpaceX-oprichter Elon Musk voordien mee rondtoerde. Geestige omkaderingen voor een onvergetelijke ruimtereis alom: denk aan een Don’t Panic-bordje op het dashboard en muziek van David Bowie die uit de speakers knalt. Een stunt van formaat én volgens Musk het ultieme startschot van ooit ruimtetoerisme naar de maan en Mars.
Fans konden heel even de ruimtetocht van Starman live volgen en zagen de dummy bevreemdend sereen in zijn elektrische cabrio door de ruimte zweven, met onze aardbol op de achtergrond. Maar sinds 14 februari was hij niet langer zichtbaar en verdween hij in de duisternis. Klaar voor een lange baan rond de zon.
Uit een update van SpaceX over de locatie van de meest veelbesproken raketballast ooit, blijkt dat Starman intussen voorbij Mars is gevlogen. “Volgende halte, het restaurant aan het einde van het universum”, grapt het ruimtevaartbedrijf in een tweet. Niet toevallig (naast de Don’t Panic-grap) een nieuwe knipoog naar de befaamde ‘Hitchhiker’s Guide to the Galaxy’-boekenserie van auteur Douglas Adams, waar Elon Musk grote fan van is.
AFP
99.000 keer ‘(Is There) Life on Mars’
In de ruimte is de Tesla Roadster alvast de snelste auto ooit, met een snelheid van ongeveer 42.000 kilometer per uur. Hij heeft nu al ver genoeg gereisd om alle wegen op aarde 16,4 keer te hebben gereden, schrijft fansite whereisroadster.com. Als de batterij aan boord nog werkt, heeft Starman ook al bijna 74.000 keer het nummer ‘Space Oddity’ beluisterd en meer dan 99.000 keer ‘(Is There) Life on Mars’, hoewel daar in het luchtledige van de ruimte niet veel van te horen zal zijn.
Op 8 november zal hij dit jaar ongeveer zijn verste punt tegenover de zon bereiken (249 miljoen kilometer), op 21 februari 2019 het verste punt tegenover de aarde (365 miljoen kilometer). Dan brengt zijn baan hem opnieuw dichter bij zijn thuisplaneet. Op 5 november 2020 nadert hij ‘dicht’ bij de aarde (51 miljoen kilometer). Voor een echte nabije passage is het waarschijnlijk wachten tot 2091. Dan is de Tesla vermoedelijk enkele honderdduizenden kilometers verwijderd van de aarde. Als het niet tot een ongeval komt of er zich geen ander probleem voordoet, blijft Starman nog vele jaren eenzaam rond de zon toeren, mogelijks miljoenen jaren. Volgens een studie zouden zijn restanten uiteindelijk kunnen crashen op Venus of op de aarde.
WETENSCHAPOnderzoekers hebben een nieuw soort superijs ontdekt, eentje dat de hoop op buitenaards leven kan vernietigen. Het vermenigvuldigt zich met een snelheid van meer dan 1.600 kilometer per uur en het bevindt zich diep onder onze voeten. En wetenschappers begrijpen nu eindelijk hoe het precies in zijn werk gaat, vermoedelijk ten koste van buitenaards leven.
Afgelopen jaar in maart onthulden onderzoekers dat ze voor het eerst het dodelijke ijs hadden teruggevonden. En dat in diamanten die in Zuid-Afrika en China werden opgediept. De ijsachtige substantie was er diep ingekapseld en bleef vloeibaar omwille van de extreme druk en hitte.
Voor de vondst van zulke diamanten hadden ze het bestaan van zulk ijs voorspeld, maar dat wist niemand met staalhard bewijsmateriaal aan te tonen. De vondst in de diamanten bevestigde het vermoeden dat de aarde een vloeibare mantel -tussen de aardkorst en de kern- bezit. Die mantel bestaat uit een kristalstructuur zoals die van diamanten. Nu pas begrijpen de onderzoekers hoe die mantel precies gevormd wordt.
Bepaalde combinaties van temperatuur en druk zorgen ervoor dat het dodelijke ijs, dat de naam Ice Vll kreeg, ontstaat. Hoe intenser de temperatuur en drukcombinatie wordt, hoe sneller het ijs gevormd wordt. En dat zo’n 600 kilometer onder onze voeten.
Het vormingsproces van dat ijs is wel problematisch voor eender welk buitenaards leven. Bepaalde drukpieken, bijvoorbeeld door een meteoorinslag, zorgen immers voor een explosieve groei van het ijs, dat zich voortbeweegt met een snelheid van 1.600 kilometer per uur. Dat zou elke vorm van leven, op levensvatbare planeten zoals Aarde, al doen uitdoven voordat het echt kan beginnen. De mens heeft het geluk dat het proces zich diep onder onze voeten afspeelt.
WETENSCHAPVlak na de ruimtetelescoop Kepler verliezen de Verenigde Staten een tweede verkenner. De ruimtesonde Dawn zit zonder brandstof en doet het niet meer.
De Dawn is in 2007 gelanceerd. Hij onderzocht de grote rotsblokken Vesta en Ceres. Die liggen tussen Mars en Jupiter en draaien in een baan rond de zon. Het onderzoek moest wetenschappers meer leren over het ontstaan van ons zonnestelsel. Anders dan de aarde zijn de rotsblokken nooit uitgegroeid tot echte planeten.
Sinds 2015 draait de sonde rond Ceres. Die rots bevat mogelijk ingrediënten voor het ontstaan van leven. Die mogen niet vervuild worden en daarom is ruimtevaartorganisatie NASA heel voorzichtig. De vluchtleiding laat de sonde niet crashen op de rots, maar laat hem nog zeker twintig en mogelijk vijftig jaar lang eromheen draaien. Eerder deze week maakte de NASA het einde van de ruimtetelescoop Kepler bekend. Ook daar is de brandstof op. De Kepler heeft sinds het begin van de missie in maart 2009 ongeveer 2.600 planeten ontdekt buiten ons zonnestelsel.
En er dreigt nog een derde Amerikaanse missie af te lopen. De Opportunity, een karretje dat veertien jaar lang op Mars rondreed, heeft al tijden niets meer van zich laten horen. Sinds een maandenlange stofstorm is het stil. Misschien is de wagen onherstelbaar beschadigd of is de accu leeg.
REUTERSGrafische illustratie van het Kepler Space Observatory.
WETENSCHAPEnkele maanden voor zijn tiende verjaardag is het Kepler Space Observatory dood verklaard. De telescoop werd gelanceerd op 7 maart 2009 en ontdekte sindsdien meer dan 2.600 nieuwe exoplaneten. Kepler kan zichzelf niet langer richten op kosmische objecten of data naar de aarde versturen. Het werk van de legendarische telescoop zit erop.
Het Kepler Space Observatory cirkelde tien jaar lang net zoals de aarde in een baan rond de zon en speurde met zijn telescoop het heelal af op zoek naar andere exoplaneten (planeten die draaien rond andere sterren dan onze zon).
Sinds enkele maanden kampte de satelliet, die zijn verwachte levensduur al ruim overschreden had, met een nijpend brandstoftekort. De voorbije weken werd het steeds moeilijker om de telescoop op sterren te richten en mogelijke exoplaneten te identificeren. Nu komt er helemaal geen reactie meer. Kepler bevindt zich momenteel op zo’n 150 miljoen kilometer van de aarde en zal zich in een stabiele baan om de zon blijven bewegen.
‘Dankzij Kepler en zijn wetenschappelijke missie weten we nu dat planeten in onze Melkweg vaker voorkomen dan sterren’
Paul Hertz, directeur astrofysica bij NASA
Ontdekkingen
Kepler speurde bijna tien jaar lang het heelal af op zoek naar dipjes in de helderheid van sterren: dat kan wijzen op het bestaan van een planeet die eromheen cirkelt. “Het was alsof je probeerde een vlo te detecteren die over de koplamp van een auto kroop terwijl de auto 160 kilometer verderop stond”, zegt NASA-wetenschapper William Boruki, die aan het hoofd stond van het eerste Kepler-wetenschapsteam.
De Keplertelescoop ontdekte meer dan 2.600 planeten buiten ons zonnestelsel en daarnaast nog zo’n 2.900 potentiële kandidaat-exoplaneten, waarvan de data nog verder moet onderzocht worden. Zo onthulde de satelliet het bestaan van rotsachtige planeten ongeveer zo groot als de aarde, waar leven mogelijk zou kunnen zijn. Kepler stootte ook op enkele superaardes: planeten die groter zijn dan de aarde, maar kleiner dan planeet Neptunus. Vorig jaar slaagde de satelliet er zelfs in om een zonnestelsel met acht planeten te identificeren, net zoals het onze.
“Het heeft ons begrip van onze plek in de kosmos compleet veranderd”, zegt Paul Hertz, directeur astrofysica bij NASA. “Voor we Kepler lanceerden, wisten we niet of planeten vaak voorkwamen of zeldzaam waren in onze Melkweg. Maar dankzij Kepler en zijn wetenschappelijke missie weten we nu dat planeten in onze Melkweg vaker voorkomen dan sterren.”
Opvolger
De Keplertelescoop concentreerde zich op sterren die duizenden lichtjaren van ons verwijderd zijn en toonde volgens NASA dat er statistisch gezien minstens één planeet rond elke ster in de Melkweg cirkelt.
In april werd de TESS-ruimtetelescoop gelanceerd: deze opvolger van Kepler concentreert zich op sterren dichter bij huis en identificeerde al enkele mogelijke planeten.
WETENSCHAPExact tachtig jaar geleden deed Orson Welles radioluisteraars geloven dat marsmannetjes op aarde landden. Tal van angstige luisteraars geloofden in het hoorspel en dachten dat het einde nabij was. Achteraf bleek de radio-uitzending deel uit te maken van fictiereeks “The War of the Worlds” waarbij wekelijks zulke uitzendingen werden gedraaid. Zou er vandaag de dag paniek uitbreken?
Op 30 oktober 1938 onderbrak een acteur de radio-uitzending met enkele verontrustende nieuwsberichten. Hij sprak met een dringende toon over “drie explosies” en “lichtflitsen” die afkomstig zouden zijn van marsmannetjes en hun ruimtevaartuig. De acteur voerde ook enkele getuigen op –althans dat leek zo want in feite waren het ook gewoon acteurs- die het drama dat zich afspeelde, omschreven. Daarbij werden termen zoals “UFO’s” en “vreemde wezentjes” in de mond genomen. Een hittestraal zou daarbij al tientallen mensen gedood hebben. Paniek.
Hoewel het programma doorspekt was met theatrale elementen, geloofden veel mensen dat het allemaal echt was. Krantenkoppen verschenen daags nadien en kopten: “Duizenden luisteraars renden weg van hun huizen in New Jersey en New York, velen met handdoeken over het gezicht als bescherming tegen de giftige gassen”. Latere studies suggereren evenwel dat de paniek veel minder groot was dan de nieuwsberichten destijds deden vermoeden.
Ruimtewetenschappers geloofden toen overigens ook al niet in een mogelijke invasie van marsmannetjes. Ze waren zich er van bewust dat de planeet niet in staat is om een beschaving van intelligente buitenaardse wezens te herbergen. “Tegen het einde van de jaren ’30 wisten we dat er weinig zuurstof was. Bovendien vonden we geen vloeibaar water”, aldus Seth Shostak, senior astronoom aan het SETI-instituut (search for extraterrestrial intelligence).
Sterker nog, de gewelddadige aflevering die Welles beschrijft en liet opvoeren tijdens de radio-uitzending, is verreweg het minst waarschijnlijke scenario voor een eerste ontmoeting tussen buitenaards leven en de mens. De wezentjes zouden immers niet alleen bestaan, maar ook op de hoogte zijn van de mens én in het bezit van technisch geavanceerde wapens.
Buitenaardse wezens afluisteren
SETI scant dagelijks het luchtruim op radiosignalen die geproduceerd worden door vormen van intelligent leven. En hoewel er waarschijnlijk veel minder intelligent leven in het universum is dan microbieel leven, zouden intelligente buitenaardse wezens hun aanwezigheid mogelijk over veel grotere afstanden kunnen uitzenden.
“Microben kunnen zuurstof in de atmosfeer maken, maar intelligent leven kan gigantische lasers of radiozenders maken, dus je kan ze, als ze bestaan, misschien wel vanop grotere afstand horen,” aldus Shostak. En natuurlijk vereist het vinden van buitenaardse signalen het eigenlijke bestaan van zo’n buitenaards leven, maar volgens Shostak is het slechts een kwestie van tijd.
KOS
Massahysterie of fascinatie?
Een soortgelijke aankondiging –als toepasselijk mopje voor Halloween- over ongewenst bezoek van buitenaards leven zou volgens Michael Wall, auteur van “Out There” (een wetenschappelijke gids over buitenaards leven), vandaag de dag eerder fascinatie dan angst opwekken. “Met al het nieuws over exoplaneten zijn mensen er klaar voor”, zegt hij.
Een eerste ontmoeting met E.T. zou dus een stuk minder beangstigend zijn dan de aliens die “War of The Worlds” aankondigde. Na de uitzending beweerde Orson Welles dat hij geen idee had dat zijn wezens met tentakels en vuurwapens zo serieus genomen zouden worden. Hij verontschuldigde zich: “Het was een schokkende ervaring om te beseffen dat ik zo’n wijdverspreide terreur had veroorzaakt.”
DIERENVoordat het een van de grootste toeristische trekpleisters in Amerika werd, liepen er uiteenlopende wezens door de Grand Canyon. Zo zijn de oudste pootafdrukken afkomstig van een primitief dier dat 310 miljoen jaar geleden op vier poten door de kloof dwaalde. Diagonaal.
De restanten werden onlangs teruggevonden, nadat het gesteente rondom afgebrokkelde. Normaal vervagen zulke voetafdrukken als deze, maar door een gelukkig toeval verhardden de afdrukken van dit dier tot zandsteen, waardoor paleontologen zich over een nieuw vraagstuk kunnen buigen. De sporen zijn immers bijzonder eigenaardig door hun vreemde oriëntatie. Elke pootafdruk is in een hoek van veertig graden ten opzichte van de looprichting in het zand getekend. Daardoor lijkt het wel alsof het dier niet recht vooruit, maar diagonaal ging.
Hoe dan ook gaat het om een bijzondere vondst volgens Stephen Rowland, paleontoloog van de University of Nevada in Las Vegas. Het zijn immers afdrukken van 310 miljoen jaar geleden. Maar de mysterieuze gang van de duinenloper roept toch wat vragen op. Zo hebben paleontologen geen enkel idee over welke diersoort het zou gaan.
Stephen RowlandHet dier liep met een diagonale tred.
Rond die tijd was er in ieder geval voor het eerst sprake van reptielen die op zoogdieren begonnen te lijken. Ze waren niet langer afhankelijk van water voor hun voortplanting en hadden een harde huid die hen beschermde tegen uitdroging.
Schots soortgenootje Eerder zijn er in Schotland al eens soortgelijke pootafdrukken gevonden. Die zouden afkomstig zijn van een soortgelijk, maar geëvolueerd reptiel dat er 229 miljoen jaar geleden leefde. De eigenaar van de afdrukken in de Grand Canyon kan daardoor wel eens de voorloper zijn van een soortgenootje dat later in Schotland voorkwam.
Voor zulke besluiten zullen onderzoekers jammer genoeg op zoek moeten gaan naar meer details. Een skelet en tanden zouden bijvoorbeeld al helpen. Ook over de tred van het dier kan men geen uitspraak doen zonder verdere aanwijzingen. Het dier kon ook gewoon diagonaal zijn gegaan omdat het bergafwaarts liep en zo probeerde om niet uit te schuiven.
WETENSCHAPDe Parker-zonnesonde, in augustus gelanceerd vanop Cape Canaveral in het Amerikaanse Florida, is maandag tot op 42,73 miljoen kilometer van de zon gekomen. Nooit eerder kwam een ruimtevaartuig zo dicht bij het hemellichaam. Dat heeft de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie Nasa gemeld.
Op 12 augustus werd de sonde gelanceerd. Sindsdien is hij op volle snelheid onderweg naar de zon. Parker heeft maandag de zon benaderd tot op 42,73 miljoen kilometer: een record. Het vorige record was in handen van de Duits-Amerikaanse ruimtesonde Helios 2. Die kwam in 1976 tot op 43,43 miljoen kilometer van de zon.
“De sonde werd 78 dagen geleden gelanceerd en we zijn al dichter bij onze ster gekomen dan ooit tevoren”, zegt projectleider Andy Driesman. Intussen zet Parker zijn weg naar de zon verder: in 2024 moet de sonde zich op iets minder dan 7 miljoen kilometer van de zon bevinden.
1.217 graden Celsius
Het ruimtevaartuig kost 1,5 miljard dollar. Die kosten zijn deels te verklaren door het zeer dikke zonneschild: Parker zal te maken krijgen met de bijzonder hoge temperaturen binnen de corona, de atmosfeer rond de zon. Tijdens de missie, die zeven jaar duurt, zal de sonde 24 banen rond de zon afleggen en daar temperaturen tot 1.217 graden Celsius tegenkomen. Op topsnelheid bereikt de sonde snelheden tot 690.000 kilometer/uur.
Belgisch
De missie heeft ook een Belgisch kantje. Zo ontwikkelde het ruimtevaartcentrum van de universiteit van Luik een van de vier instrumenten aan boord, de WISPR of Wide-Field Imager For Solar Probe Plus. Het gaat om twee telescopen die opnames maken van de corona en de zonnewind.
APHet ruimtevaartuig kost 1,5 miljard dollar. Die kosten zijn deels te verklaren door het zeer dikke zonneschild: Parker zal te maken krijgen met de bijzonder hoge temperaturen binnen de corona, de atmosfeer rond de zon.
DIEREN Wetenschappers aan boord van E/V Nautilus, een schip dat wordt ingezet voor wetenschappelijk onderzoek, hebben met een op afstand bestuurde onderzeeër beelden gemaakt van een spookachtige octopus met doorzichtige vinnen, die lijken op flapperende oren zoals die van Disneyfiguurtje Dumbo de olifant.
De onderzoekers verkenden de Davidson Seamount, een onderzeese vulkaan op zo’n 130 kilometer voor de kust van Californië, toen dinsdag plots dit mysterieuze zeewezen verscheen, tot verrukking van de onderzoekers die hun enthousiasme hoorbaar niet kunnen onderdrukken.
Volgens Chad King, hoofdwetenschapper van de Nautilus, was het een unieke ervaring om de 60 centimeter lange octopus tegen te komen. “Het is erg bijzonder om er eentje in leven te zien. Zoiets zie je niet elke dag”, zegt hij. “Het is geen zeldzame soort, maar het is zeldzaam om er eentje tegen te komen. De kans is klein, omdat we op een klein plekje in de diepe oceaan zitten.”
Deze octopussen van het geslacht Grimpoteuthis, die omwille van hun bijzondere vinnen ook Dumbo-octopussen worden genoemd, leven in de Atlantische en Stille Oceaan op een diepte van zo’n 3.000 à 4.000 meter, waardoor ze moeilijk te bestuderen zijn. De meerderheid van hun dagen zweven de dieren net boven de zeebodem. Hier jagen ze op prooien als schaal-, schelpdieren en wormen en leggen ze hun eitjes.
Hoewel ze er schattig uitzien, zijn deze octopussen geen doetjes: wanneer ze een prooi te pakken krijgen, vormen ze met hun lichaam een ballon rondom de prooi om haar zo te verorberen.
WETENSCHAP “Wat als de mensheid niet ontstond uit zuiver aardse organismen, maar ‘besmet’ werd met buitenaards leven door een inslaande meteoriet?” Die vraag stelden drie wetenschappers aan Harvard zich waarna ze druk aan het rekenen sloegen. Hun conclusie : het zou zomaar even kunnen kloppen.
We kennen het verhaal. Van eencellige organismen in het water groeiden we langzaamaan uit tot de fantastische wezens die we vandaag in de spiegel zien. Daar twijfelt niemand aan. Toen Darwin in 1895 met die evolutietheorie op de proppen kwam, was ongeloof echter het enige waar hij bij zijn collega-wetenschappers op kon rekenen. Een revolutionair idee heeft tijd nodig om zich te nestelen.
Dat ondervinden ook Idan Ginsburg, Manasvi Lingam en Abraham Loeb vandaag. Deze drie wetenschappers van de Amerikaanse University of Harvard stelden Darwins basistheorie in vraag en gingen op zoek naar andere verklaringen voor het ontstaan van het leven op aarde.
Die vonden ze miljoenen kilometers boven onze hoofden in de oneindige leegheid van de ruimte. Daar zweven talloze meteorieten rond. Waar ze vandaan komen is niet altijd duidelijk, waar ze heen gaan nog veel minder. Toch is het volgens het drietal mogelijk dat deze rotsblokken een bron kunnen zijn van levende bacteriën. Bij een inslag op een planeet zouden ze zich dus in principe kunnen voortplanten en het evolutieproces in gang zetten.
Microscopisch kleine kans
Deze vorm van intergalactische bevruchting noemt men panspermie. De theorie gaat al langer over de tongen in wetenschappelijke kringen, maar wordt door de meeste wetenschappers echter als sciencefiction afgedaan. De piste vertoont her en der serieuze gaten waar criticasters maar al te graag op wijzen.
Een eerste probleem is ‘tijd’. Meteorieten zweven soms enkele miljoenen jaren door het heelal voor ze zich te pletter storten. De reizende bacteriën moeten dus een erg lange levensverwachting hebben om de trip te overleven. Daarbovenop komt het gevaar van de stralingen. Wat radiatie betreft, is de ruimte één grote microgolfoven. Dat doet de overlevingskansen van de organismen nog verder inkrimpen.
En zelfs mochten ze dat overleven, zijn er nog vele puzzelstukjes die juist moeten vallen. Ze moeten de crash zelf overleven en er moet leven mogelijk zijn op die bewuste planeet. De kans dat al die zaken toevallig perfect uitkomen zijn microscopisch klein.
Met zoveel grote vraagtekens lijkt de kans dat we daadwerkelijk van aliens afstammen erg gering. Toch weet je maar nooit. Wie weet leren kinderen binnen honderd jaar op school over hoe drie onderzoekers de waarheid b:lootlegde, maar niemand hen geloofde. Een revolutionair idee heeft nu eenmaal tijd nog om zich te nestelen.
APHubble boven de aarde net na de lancering in 1990.
Het is de standaardzin van zowat elke IT-helpdeskmedewerker: “Heb je hem al eens uit- en opnieuw opgezet?” En terecht, zo blijkt nog maar eens. Want de simpele truc doet niet alleen wonderen bij gewone computers en laptops, ook een state of the art-ruimtetelescoop als de Hubble kan er wel bij varen. De NASA kreeg het toestel dat sinds begin deze maand stuk was, deze week opnieuw aan de praat door alle systemen uit te schakelen en opnieuw aan te zetten.
Hubble was op 5 oktober in “veilige modus” gezet nadat een van de drie nog actieve gyroscopen dienst weigerde. De ruimtetelescoop vliegt al sinds 1990 in een baan om de aarde. Gyroscopen zijn cruciale onderdelen om de telescoop te richten en stabiel te houden tijdens het maken van beelden in de ruimte. Voor een optimale werking zijn drie stuks nodig. Het uitvallen van de gyroscoop was verwacht, maar de problemen begonnen toen een back-upsysteem niet opstartte zoals het moest.
De NASA werkt twee weken koortsachtig aan een oplossing, die er deze week dan toch kwam. Volgens de ruimtevaartorganisatie is de telescoop ondertussen zo goed als opnieuw volledig actief nadat ze een actie uitvoerde die te vergelijken valt met het uit- en opnieuw aanzetten van een simpele computer. Op 16 oktober werd er een ‘lopende herstart’ gedaan van de telescoop, waarbij alle systemen gedurende een seconde werden uitgezet. Bedoeling was om alles wat er misliep bij het proberen opstarten van het back-upsysteem te resetten. Twee dagen later lieten de NASA-wetenschappers vanop aarde Hubble een reeks manoeuvres uitvoeren om mogelijke blokkades aan de gyroscoop weg te werken.
De NASA is maar wat blij met het nieuwe leven voor Hubble. Onlangs nog werd met behulp van de telescoop de eerste maan buiten ons zonnestelsel gevonden, en deze week kon hij al opnieuw een prachtig beeld maken van een mysterieuze stof- en gaswolk, ‘de geest van Cassiopeia’ gedoopt, die gekleurd wordt door de ultraviolette straling van een nabijgelegen ster.
Back to science! @NASAHubble is well on its way to normal science operations after a series of spacecraft stability tests commanded by our operations team. After evaluate its performance, the telescope is expected to return to science as usual. Learn more: https://go.nasa.gov/2R7AlUW
Just in time for Halloween: @NASAHubble captured an eerie figure among the stars, comprised of long, flowing veils of gas and dust. "The Ghost of Cassiopeia" is a nebula glowing with ultraviolet radiation from a nearby star. Look closer - if you dare! https://go.nasa.gov/2CHQGMq
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
25-10-2018
Ruimtesonde ontdekt kilometers lange, heldere strepen op manen van Saturnus - HLN.be
Ruimtesonde ontdekt kilometers lange, heldere strepen op manen van Saturnus - HLN.be
REUTERSArchiefbeeld van Cassini op de missie bij Saturnus.
WETENSCHAP Twee manen van Saturnus hebben mysterieuze strepen op het oppervlak. Die zijn kaarsrecht, helder, tot honderden kilometers lang en minder dan vijf kilometer breed. Ze lopen parallel aan elkaar en parallel aan de evenaar. De strepen zijn gezien op Dione en Rhea, twee van de meer dan zestig manen van Saturnus.
Ze gaan dwars over heuvels en dalen heen, en zijn misschien nog vers. Het is niet duidelijk waardoor de strepen worden veroorzaakt. Ze zijn gezien op Dione en Rhea, twee van de meer dan zestig manen van Saturnus.
De planeet en zijn manen zijn in de afgelopen jaren onderzocht door de ruimtesonde Cassini. Dione heeft waarschijnlijk een ondergrondse oceaan, bleek uit eerdere metingen. “Zulke lijnen hebben we in het zonnestelsel niet eerder gezien. Als ze veroorzaakt worden door iets van buiten, is dat misschien een manier om nieuw materiaal naar Dione te brengen. En dat kan gevolgen hebben voor de kans dat de ondergrondse oceaan vormen van leven bevat”, zegt een van de onderzoekers.
APBeeld van Saturnus, gemaakt door Cassini.
Cassini
De Cassini was in 1997 gelanceerd. Na zeven jaar vliegen kwam hij aan bij Saturnus en zijn minstens 62 manen. Hij ontdekte daar onder meer oceanen op de Saturnusmaan Enceladus, en zeeën van vloeibaar methaan op de maan Titan. Afgelopen maand bleek nog dat de sonde enorme stofstormen heeft ontdekt op de planeet. Deze waren eerder alleen waargenomen op aarde en Mars.
Uiteindelijk vloog de Cassini de dampkring van Saturnus binnen, waar hij uit elkaar viel. In zijn laatste momenten verrichtte de sonde nog allerlei metingen, op een plek waar de mensheid nog nooit was geweest.
Onderzoekers ontdekten dat het grootste ijsplateau ter wereld, de Ross-ijsvlakte in Antarctica, een vreemd geluid maakt. De buitenaardse klanken zouden kunnen helpen met hun onderzoek naar de klimaatsverandering.
NASADe rechthoekige ijsplaat: een geheime militaire basis, of een gril van Moeder Natuur?
MILIEUWetenschappers van NASA hebben op de zuidpool een opmerkelijk fenomeen gespot. Tussen een chaotische wirwar van drijvend ijs, zagen ze plots een perfect rechthoekige ijsberg drijven. Een geheime militaire basis, of een gril van Moeder Natuur?
De natuur is vaak rommelig, onregelmatig en asymmetrisch. Rechte vormen en hoeken van 90 graden zijn eerder zeldzaam. Toch is deze plateauvormige ijsberg volkomen natuurlijk. De foto werd gemaakt tijdens NASA’s IceBridge-project. Daarbij worden de poolgebieden jaarlijks vanuit de lucht gefotografeerd en in kaart gebracht om te zien hoe de gigantische ijsplaten en het zee-ijs zich door de jaren heen ontwikkelen.
Dat de ijsplaat zo mooi afgelijnd is, komt niet omdat iemand het ijs heeft zitten snoeien. “Wellicht is ze nog maar recent afgebroken van een groter geheel”, vertelt Kelly Brunt van de universiteit van Maryland. “Onder invloed van de wind en de zee zal het strakke lijnenspel van deze plaat snel minder scherpe vormen aannemen.” De grootte van de plaat is niet gemeten en is alleen op basis van een foto moeilijk in te schatten, maar Brunt vermoedt dat ze minstens 1,6 kilometer breed is.
Noodweerbenelux/Felix VanderleenenEen 'pilotengat', vanmiddag gespot boven het Vlaams-Brabantse Halle.
WEERNIEUWSBoven de Vlaams-Brabantse stad Halle is vanmiddag een opmerkelijk natuurfenomeen gespot. Het gaat om een ’fallstreak hole’, of een zogenaamd pilotengat.
Volgens Noodweerbenelux gaat het om een vrij zeldzaam verschijnsel, waarbij een rond of elliptisch gat ontstaat in de wolken. Het fenomeen ontstaat onder meer wanneer een vliegtuig door de wolken vliegt. “Deze wolken bestaan uit onderkoelde waterdruppeltjes”, klinkt het. “Wat wil zeggen dat die druppeltjes niet zijn bevroren, maar wel een temperatuur onder het vriespunt hebben. Wanneer in een laag bevriezing optreedt, worden ijskristallen gevormd die vervolgens omlaag vallen. Zo lijkt het of er als het ware een hap uit de wolken is verdwenen.”
WETENSCHAPTijd voor een bijzondere ruimtemissie naar de planeet Mercurius: een Europese satelliet zal in de nacht van vrijdag op zaterdag -om 3.45 uur Belgische tijd- gelanceerd worden vanuit Frans-Guyana. Tegelijkertijd reist een Japanse satelliet mee, samen zullen ze de planeet onderzoeken.
Mercurius is de eerste en de kleinste planeet van ons zonnestelsel. Vanwege de nabijheid van de zon is het heel moeilijk om er te komen. De satellieten vliegen na vertrek één keer langs de aarde, twee keer langs Venus en zes keer langs Mercurius. Pas in 2026 komen ze in een baan rond de planeet.
De omweg moet voorkomen dat de zon de satellieten meesleurt en opslokt. Door de zon is er heel weinig bekend over Mercurius. Wat tot nu toe ontdekt is, roept veel vragen op bij wetenschappers.
Tien rondjes per dag De Europese satelliet heet MPO. Hij zal tien rondjes per dag rond Mercurius draaien, en dat minstens één jaar lang. De missie moet onder meer duidelijk maken waaruit het oppervlak van de planeet bestaat. Bovendien zal de zwaartekracht gemeten worden, en dat kan dan weer iets zeggen over het binnenste van de planeet.
De Japanse sonde Mio moet kijken naar de omgeving van Mercurius, waaronder de zogeheten zonnewind. Dat is een stroom geladen deeltjes van de zon, die de planeet continu bombardeert.
Zo dicht bij de zon is het extreem warm, ongeveer 450 graden Celsius. Dat is in principe ‘dodelijk’ voor satellieten. De Europese sonde is daarom voorzien van een ‘koeldeken’ die in het Nederlandse Noordwijk getest is. Die zorgt ervoor dat het binnen tussen de min 40 en plus 20 graden blijft. “Knus genoeg voor onze instrumenten”, aldus onderzoeker Johannes Benkhoff.
Beste bezoeker, Heb je zelf al ooit een vreemde waarneming gedaan, laat dit dan even weten via email aan Frederick Delaere opwww.ufomeldpunt.be. Deze onderzoekers behandelen jouw melding in volledige anonimiteit en met alle respect voor jouw privacy. Ze zijn kritisch, objectief maar open minded aangelegd en zullen jou steeds een verklaring geven voor jouw waarneming! DUS AARZEL NIET, ALS JE EEN ANTWOORD OP JOUW VRAGEN WENST, CONTACTEER FREDERICK. BIJ VOORBAAT DANK...
Druk op onderstaande knop om je bestand , jouw artikel naar mij te verzenden. INDIEN HET DE MOEITE WAARD IS, PLAATS IK HET OP DE BLOG ONDER DIVERSEN MET JOUW NAAM...
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Alvast bedankt voor al jouw bezoekjes en jouw reacties. Nog een prettige dag verder!!!
Over mijzelf
Ik ben Pieter, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Peter2011.
Ik ben een man en woon in Linter (België) en mijn beroep is Ik ben op rust..
Ik ben geboren op 18/10/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Ufologie en andere esoterische onderwerpen.
Op deze blog vind je onder artikels, werk van mezelf. Mijn dank gaat ook naar André, Ingrid, Oliver, Paul, Vincent, Georges Filer en MUFON voor de bijdragen voor de verschillende categorieën...
Veel leesplezier en geef je mening over deze blog.
