The purpose of this blog is the creation of an open, international, independent and free forum, where every UFO-researcher can publish the results of his/her research. The languagues, used for this blog, are Dutch, English and French.You can find the articles of a collegue by selecting his category. Each author stays resposable for the continue of his articles. As blogmaster I have the right to refuse an addition or an article, when it attacks other collegues or UFO-groupes.
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Zoeken in blog
Deze blog is opgedragen aan mijn overleden echtgenote Lucienne.
In 2012 verloor ze haar moedige strijd tegen kanker!
In 2011 startte ik deze blog, omdat ik niet mocht stoppen met mijn UFO-onderzoek.
BEDANKT!!!
Een interessant adres?
UFO'S of UAP'S, ASTRONOMIE, RUIMTEVAART, ARCHEOLOGIE, OUDHEIDKUNDE, SF-SNUFJES EN ANDERE ESOTERISCHE WETENSCHAPPEN - DE ALLERLAATSTE NIEUWTJES
UFO's of UAP'S in België en de rest van de wereld Ontdek de Fascinerende Wereld van UFO's en UAP's: Jouw Bron voor Onthullende Informatie!
Ben jij ook gefascineerd door het onbekende? Wil je meer weten over UFO's en UAP's, niet alleen in België, maar over de hele wereld? Dan ben je op de juiste plek!
België: Het Kloppend Hart van UFO-onderzoek
In België is BUFON (Belgisch UFO-Netwerk) dé autoriteit op het gebied van UFO-onderzoek. Voor betrouwbare en objectieve informatie over deze intrigerende fenomenen, bezoek je zeker onze Facebook-pagina en deze blog. Maar dat is nog niet alles! Ontdek ook het Belgisch UFO-meldpunt en Caelestia, twee organisaties die diepgaand onderzoek verrichten, al zijn ze soms kritisch of sceptisch.
Nederland: Een Schat aan Informatie
Voor onze Nederlandse buren is er de schitterende website www.ufowijzer.nl, beheerd door Paul Harmans. Deze site biedt een schat aan informatie en artikelen die je niet wilt missen!
Internationaal: MUFON - De Wereldwijde Autoriteit
Neem ook een kijkje bij MUFON (Mutual UFO Network Inc.), een gerenommeerde Amerikaanse UFO-vereniging met afdelingen in de VS en wereldwijd. MUFON is toegewijd aan de wetenschappelijke en analytische studie van het UFO-fenomeen, en hun maandelijkse tijdschrift, The MUFON UFO-Journal, is een must-read voor elke UFO-enthousiasteling. Bezoek hun website op www.mufon.com voor meer informatie.
Samenwerking en Toekomstvisie
Sinds 1 februari 2020 is Pieter niet alleen ex-president van BUFON, maar ook de voormalige nationale directeur van MUFON in Vlaanderen en Nederland. Dit creëert een sterke samenwerking met de Franse MUFON Reseau MUFON/EUROP, wat ons in staat stelt om nog meer waardevolle inzichten te delen.
Let op: Nepprofielen en Nieuwe Groeperingen
Pas op voor een nieuwe groepering die zich ook BUFON noemt, maar geen enkele connectie heeft met onze gevestigde organisatie. Hoewel zij de naam geregistreerd hebben, kunnen ze het rijke verleden en de expertise van onze groep niet evenaren. We wensen hen veel succes, maar we blijven de autoriteit in UFO-onderzoek!
Blijf Op De Hoogte!
Wil jij de laatste nieuwtjes over UFO's, ruimtevaart, archeologie, en meer? Volg ons dan en duik samen met ons in de fascinerende wereld van het onbekende! Sluit je aan bij de gemeenschap van nieuwsgierige geesten die net als jij verlangen naar antwoorden en avonturen in de sterren!
Heb je vragen of wil je meer weten? Aarzel dan niet om contact met ons op te nemen! Samen ontrafelen we het mysterie van de lucht en daarbuiten.
02-11-2018
Nieuw en dodelijk ijs ontdekt dat buitenaards leven misschien wel onmogelijk maakt - HLN.be
Nieuw en dodelijk ijs ontdekt dat buitenaards leven misschien wel onmogelijk maakt - HLN.be
WETENSCHAPOnderzoekers hebben een nieuw soort superijs ontdekt, eentje dat de hoop op buitenaards leven kan vernietigen. Het vermenigvuldigt zich met een snelheid van meer dan 1.600 kilometer per uur en het bevindt zich diep onder onze voeten. En wetenschappers begrijpen nu eindelijk hoe het precies in zijn werk gaat, vermoedelijk ten koste van buitenaards leven.
Afgelopen jaar in maart onthulden onderzoekers dat ze voor het eerst het dodelijke ijs hadden teruggevonden. En dat in diamanten die in Zuid-Afrika en China werden opgediept. De ijsachtige substantie was er diep ingekapseld en bleef vloeibaar omwille van de extreme druk en hitte.
Voor de vondst van zulke diamanten hadden ze het bestaan van zulk ijs voorspeld, maar dat wist niemand met staalhard bewijsmateriaal aan te tonen. De vondst in de diamanten bevestigde het vermoeden dat de aarde een vloeibare mantel -tussen de aardkorst en de kern- bezit. Die mantel bestaat uit een kristalstructuur zoals die van diamanten. Nu pas begrijpen de onderzoekers hoe die mantel precies gevormd wordt.
Bepaalde combinaties van temperatuur en druk zorgen ervoor dat het dodelijke ijs, dat de naam Ice Vll kreeg, ontstaat. Hoe intenser de temperatuur en drukcombinatie wordt, hoe sneller het ijs gevormd wordt. En dat zo’n 600 kilometer onder onze voeten.
Het vormingsproces van dat ijs is wel problematisch voor eender welk buitenaards leven. Bepaalde drukpieken, bijvoorbeeld door een meteoorinslag, zorgen immers voor een explosieve groei van het ijs, dat zich voortbeweegt met een snelheid van 1.600 kilometer per uur. Dat zou elke vorm van leven, op levensvatbare planeten zoals Aarde, al doen uitdoven voordat het echt kan beginnen. De mens heeft het geluk dat het proces zich diep onder onze voeten afspeelt.
WETENSCHAPVlak na de ruimtetelescoop Kepler verliezen de Verenigde Staten een tweede verkenner. De ruimtesonde Dawn zit zonder brandstof en doet het niet meer.
De Dawn is in 2007 gelanceerd. Hij onderzocht de grote rotsblokken Vesta en Ceres. Die liggen tussen Mars en Jupiter en draaien in een baan rond de zon. Het onderzoek moest wetenschappers meer leren over het ontstaan van ons zonnestelsel. Anders dan de aarde zijn de rotsblokken nooit uitgegroeid tot echte planeten.
Sinds 2015 draait de sonde rond Ceres. Die rots bevat mogelijk ingrediënten voor het ontstaan van leven. Die mogen niet vervuild worden en daarom is ruimtevaartorganisatie NASA heel voorzichtig. De vluchtleiding laat de sonde niet crashen op de rots, maar laat hem nog zeker twintig en mogelijk vijftig jaar lang eromheen draaien. Eerder deze week maakte de NASA het einde van de ruimtetelescoop Kepler bekend. Ook daar is de brandstof op. De Kepler heeft sinds het begin van de missie in maart 2009 ongeveer 2.600 planeten ontdekt buiten ons zonnestelsel.
En er dreigt nog een derde Amerikaanse missie af te lopen. De Opportunity, een karretje dat veertien jaar lang op Mars rondreed, heeft al tijden niets meer van zich laten horen. Sinds een maandenlange stofstorm is het stil. Misschien is de wagen onherstelbaar beschadigd of is de accu leeg.
REUTERSGrafische illustratie van het Kepler Space Observatory.
WETENSCHAPEnkele maanden voor zijn tiende verjaardag is het Kepler Space Observatory dood verklaard. De telescoop werd gelanceerd op 7 maart 2009 en ontdekte sindsdien meer dan 2.600 nieuwe exoplaneten. Kepler kan zichzelf niet langer richten op kosmische objecten of data naar de aarde versturen. Het werk van de legendarische telescoop zit erop.
Het Kepler Space Observatory cirkelde tien jaar lang net zoals de aarde in een baan rond de zon en speurde met zijn telescoop het heelal af op zoek naar andere exoplaneten (planeten die draaien rond andere sterren dan onze zon).
Sinds enkele maanden kampte de satelliet, die zijn verwachte levensduur al ruim overschreden had, met een nijpend brandstoftekort. De voorbije weken werd het steeds moeilijker om de telescoop op sterren te richten en mogelijke exoplaneten te identificeren. Nu komt er helemaal geen reactie meer. Kepler bevindt zich momenteel op zo’n 150 miljoen kilometer van de aarde en zal zich in een stabiele baan om de zon blijven bewegen.
‘Dankzij Kepler en zijn wetenschappelijke missie weten we nu dat planeten in onze Melkweg vaker voorkomen dan sterren’
Paul Hertz, directeur astrofysica bij NASA
Ontdekkingen
Kepler speurde bijna tien jaar lang het heelal af op zoek naar dipjes in de helderheid van sterren: dat kan wijzen op het bestaan van een planeet die eromheen cirkelt. “Het was alsof je probeerde een vlo te detecteren die over de koplamp van een auto kroop terwijl de auto 160 kilometer verderop stond”, zegt NASA-wetenschapper William Boruki, die aan het hoofd stond van het eerste Kepler-wetenschapsteam.
De Keplertelescoop ontdekte meer dan 2.600 planeten buiten ons zonnestelsel en daarnaast nog zo’n 2.900 potentiële kandidaat-exoplaneten, waarvan de data nog verder moet onderzocht worden. Zo onthulde de satelliet het bestaan van rotsachtige planeten ongeveer zo groot als de aarde, waar leven mogelijk zou kunnen zijn. Kepler stootte ook op enkele superaardes: planeten die groter zijn dan de aarde, maar kleiner dan planeet Neptunus. Vorig jaar slaagde de satelliet er zelfs in om een zonnestelsel met acht planeten te identificeren, net zoals het onze.
“Het heeft ons begrip van onze plek in de kosmos compleet veranderd”, zegt Paul Hertz, directeur astrofysica bij NASA. “Voor we Kepler lanceerden, wisten we niet of planeten vaak voorkwamen of zeldzaam waren in onze Melkweg. Maar dankzij Kepler en zijn wetenschappelijke missie weten we nu dat planeten in onze Melkweg vaker voorkomen dan sterren.”
Opvolger
De Keplertelescoop concentreerde zich op sterren die duizenden lichtjaren van ons verwijderd zijn en toonde volgens NASA dat er statistisch gezien minstens één planeet rond elke ster in de Melkweg cirkelt.
In april werd de TESS-ruimtetelescoop gelanceerd: deze opvolger van Kepler concentreert zich op sterren dichter bij huis en identificeerde al enkele mogelijke planeten.
WETENSCHAPExact tachtig jaar geleden deed Orson Welles radioluisteraars geloven dat marsmannetjes op aarde landden. Tal van angstige luisteraars geloofden in het hoorspel en dachten dat het einde nabij was. Achteraf bleek de radio-uitzending deel uit te maken van fictiereeks “The War of the Worlds” waarbij wekelijks zulke uitzendingen werden gedraaid. Zou er vandaag de dag paniek uitbreken?
Op 30 oktober 1938 onderbrak een acteur de radio-uitzending met enkele verontrustende nieuwsberichten. Hij sprak met een dringende toon over “drie explosies” en “lichtflitsen” die afkomstig zouden zijn van marsmannetjes en hun ruimtevaartuig. De acteur voerde ook enkele getuigen op –althans dat leek zo want in feite waren het ook gewoon acteurs- die het drama dat zich afspeelde, omschreven. Daarbij werden termen zoals “UFO’s” en “vreemde wezentjes” in de mond genomen. Een hittestraal zou daarbij al tientallen mensen gedood hebben. Paniek.
Hoewel het programma doorspekt was met theatrale elementen, geloofden veel mensen dat het allemaal echt was. Krantenkoppen verschenen daags nadien en kopten: “Duizenden luisteraars renden weg van hun huizen in New Jersey en New York, velen met handdoeken over het gezicht als bescherming tegen de giftige gassen”. Latere studies suggereren evenwel dat de paniek veel minder groot was dan de nieuwsberichten destijds deden vermoeden.
Ruimtewetenschappers geloofden toen overigens ook al niet in een mogelijke invasie van marsmannetjes. Ze waren zich er van bewust dat de planeet niet in staat is om een beschaving van intelligente buitenaardse wezens te herbergen. “Tegen het einde van de jaren ’30 wisten we dat er weinig zuurstof was. Bovendien vonden we geen vloeibaar water”, aldus Seth Shostak, senior astronoom aan het SETI-instituut (search for extraterrestrial intelligence).
Sterker nog, de gewelddadige aflevering die Welles beschrijft en liet opvoeren tijdens de radio-uitzending, is verreweg het minst waarschijnlijke scenario voor een eerste ontmoeting tussen buitenaards leven en de mens. De wezentjes zouden immers niet alleen bestaan, maar ook op de hoogte zijn van de mens én in het bezit van technisch geavanceerde wapens.
Buitenaardse wezens afluisteren
SETI scant dagelijks het luchtruim op radiosignalen die geproduceerd worden door vormen van intelligent leven. En hoewel er waarschijnlijk veel minder intelligent leven in het universum is dan microbieel leven, zouden intelligente buitenaardse wezens hun aanwezigheid mogelijk over veel grotere afstanden kunnen uitzenden.
“Microben kunnen zuurstof in de atmosfeer maken, maar intelligent leven kan gigantische lasers of radiozenders maken, dus je kan ze, als ze bestaan, misschien wel vanop grotere afstand horen,” aldus Shostak. En natuurlijk vereist het vinden van buitenaardse signalen het eigenlijke bestaan van zo’n buitenaards leven, maar volgens Shostak is het slechts een kwestie van tijd.
KOS
Massahysterie of fascinatie?
Een soortgelijke aankondiging –als toepasselijk mopje voor Halloween- over ongewenst bezoek van buitenaards leven zou volgens Michael Wall, auteur van “Out There” (een wetenschappelijke gids over buitenaards leven), vandaag de dag eerder fascinatie dan angst opwekken. “Met al het nieuws over exoplaneten zijn mensen er klaar voor”, zegt hij.
Een eerste ontmoeting met E.T. zou dus een stuk minder beangstigend zijn dan de aliens die “War of The Worlds” aankondigde. Na de uitzending beweerde Orson Welles dat hij geen idee had dat zijn wezens met tentakels en vuurwapens zo serieus genomen zouden worden. Hij verontschuldigde zich: “Het was een schokkende ervaring om te beseffen dat ik zo’n wijdverspreide terreur had veroorzaakt.”
DIERENVoordat het een van de grootste toeristische trekpleisters in Amerika werd, liepen er uiteenlopende wezens door de Grand Canyon. Zo zijn de oudste pootafdrukken afkomstig van een primitief dier dat 310 miljoen jaar geleden op vier poten door de kloof dwaalde. Diagonaal.
De restanten werden onlangs teruggevonden, nadat het gesteente rondom afgebrokkelde. Normaal vervagen zulke voetafdrukken als deze, maar door een gelukkig toeval verhardden de afdrukken van dit dier tot zandsteen, waardoor paleontologen zich over een nieuw vraagstuk kunnen buigen. De sporen zijn immers bijzonder eigenaardig door hun vreemde oriëntatie. Elke pootafdruk is in een hoek van veertig graden ten opzichte van de looprichting in het zand getekend. Daardoor lijkt het wel alsof het dier niet recht vooruit, maar diagonaal ging.
Hoe dan ook gaat het om een bijzondere vondst volgens Stephen Rowland, paleontoloog van de University of Nevada in Las Vegas. Het zijn immers afdrukken van 310 miljoen jaar geleden. Maar de mysterieuze gang van de duinenloper roept toch wat vragen op. Zo hebben paleontologen geen enkel idee over welke diersoort het zou gaan.
Stephen RowlandHet dier liep met een diagonale tred.
Rond die tijd was er in ieder geval voor het eerst sprake van reptielen die op zoogdieren begonnen te lijken. Ze waren niet langer afhankelijk van water voor hun voortplanting en hadden een harde huid die hen beschermde tegen uitdroging.
Schots soortgenootje Eerder zijn er in Schotland al eens soortgelijke pootafdrukken gevonden. Die zouden afkomstig zijn van een soortgelijk, maar geëvolueerd reptiel dat er 229 miljoen jaar geleden leefde. De eigenaar van de afdrukken in de Grand Canyon kan daardoor wel eens de voorloper zijn van een soortgenootje dat later in Schotland voorkwam.
Voor zulke besluiten zullen onderzoekers jammer genoeg op zoek moeten gaan naar meer details. Een skelet en tanden zouden bijvoorbeeld al helpen. Ook over de tred van het dier kan men geen uitspraak doen zonder verdere aanwijzingen. Het dier kon ook gewoon diagonaal zijn gegaan omdat het bergafwaarts liep en zo probeerde om niet uit te schuiven.
WETENSCHAPDe Parker-zonnesonde, in augustus gelanceerd vanop Cape Canaveral in het Amerikaanse Florida, is maandag tot op 42,73 miljoen kilometer van de zon gekomen. Nooit eerder kwam een ruimtevaartuig zo dicht bij het hemellichaam. Dat heeft de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie Nasa gemeld.
Op 12 augustus werd de sonde gelanceerd. Sindsdien is hij op volle snelheid onderweg naar de zon. Parker heeft maandag de zon benaderd tot op 42,73 miljoen kilometer: een record. Het vorige record was in handen van de Duits-Amerikaanse ruimtesonde Helios 2. Die kwam in 1976 tot op 43,43 miljoen kilometer van de zon.
“De sonde werd 78 dagen geleden gelanceerd en we zijn al dichter bij onze ster gekomen dan ooit tevoren”, zegt projectleider Andy Driesman. Intussen zet Parker zijn weg naar de zon verder: in 2024 moet de sonde zich op iets minder dan 7 miljoen kilometer van de zon bevinden.
1.217 graden Celsius
Het ruimtevaartuig kost 1,5 miljard dollar. Die kosten zijn deels te verklaren door het zeer dikke zonneschild: Parker zal te maken krijgen met de bijzonder hoge temperaturen binnen de corona, de atmosfeer rond de zon. Tijdens de missie, die zeven jaar duurt, zal de sonde 24 banen rond de zon afleggen en daar temperaturen tot 1.217 graden Celsius tegenkomen. Op topsnelheid bereikt de sonde snelheden tot 690.000 kilometer/uur.
Belgisch
De missie heeft ook een Belgisch kantje. Zo ontwikkelde het ruimtevaartcentrum van de universiteit van Luik een van de vier instrumenten aan boord, de WISPR of Wide-Field Imager For Solar Probe Plus. Het gaat om twee telescopen die opnames maken van de corona en de zonnewind.
APHet ruimtevaartuig kost 1,5 miljard dollar. Die kosten zijn deels te verklaren door het zeer dikke zonneschild: Parker zal te maken krijgen met de bijzonder hoge temperaturen binnen de corona, de atmosfeer rond de zon.
DIEREN Wetenschappers aan boord van E/V Nautilus, een schip dat wordt ingezet voor wetenschappelijk onderzoek, hebben met een op afstand bestuurde onderzeeër beelden gemaakt van een spookachtige octopus met doorzichtige vinnen, die lijken op flapperende oren zoals die van Disneyfiguurtje Dumbo de olifant.
De onderzoekers verkenden de Davidson Seamount, een onderzeese vulkaan op zo’n 130 kilometer voor de kust van Californië, toen dinsdag plots dit mysterieuze zeewezen verscheen, tot verrukking van de onderzoekers die hun enthousiasme hoorbaar niet kunnen onderdrukken.
Volgens Chad King, hoofdwetenschapper van de Nautilus, was het een unieke ervaring om de 60 centimeter lange octopus tegen te komen. “Het is erg bijzonder om er eentje in leven te zien. Zoiets zie je niet elke dag”, zegt hij. “Het is geen zeldzame soort, maar het is zeldzaam om er eentje tegen te komen. De kans is klein, omdat we op een klein plekje in de diepe oceaan zitten.”
Deze octopussen van het geslacht Grimpoteuthis, die omwille van hun bijzondere vinnen ook Dumbo-octopussen worden genoemd, leven in de Atlantische en Stille Oceaan op een diepte van zo’n 3.000 à 4.000 meter, waardoor ze moeilijk te bestuderen zijn. De meerderheid van hun dagen zweven de dieren net boven de zeebodem. Hier jagen ze op prooien als schaal-, schelpdieren en wormen en leggen ze hun eitjes.
Hoewel ze er schattig uitzien, zijn deze octopussen geen doetjes: wanneer ze een prooi te pakken krijgen, vormen ze met hun lichaam een ballon rondom de prooi om haar zo te verorberen.
WETENSCHAP “Wat als de mensheid niet ontstond uit zuiver aardse organismen, maar ‘besmet’ werd met buitenaards leven door een inslaande meteoriet?” Die vraag stelden drie wetenschappers aan Harvard zich waarna ze druk aan het rekenen sloegen. Hun conclusie : het zou zomaar even kunnen kloppen.
We kennen het verhaal. Van eencellige organismen in het water groeiden we langzaamaan uit tot de fantastische wezens die we vandaag in de spiegel zien. Daar twijfelt niemand aan. Toen Darwin in 1895 met die evolutietheorie op de proppen kwam, was ongeloof echter het enige waar hij bij zijn collega-wetenschappers op kon rekenen. Een revolutionair idee heeft tijd nodig om zich te nestelen.
Dat ondervinden ook Idan Ginsburg, Manasvi Lingam en Abraham Loeb vandaag. Deze drie wetenschappers van de Amerikaanse University of Harvard stelden Darwins basistheorie in vraag en gingen op zoek naar andere verklaringen voor het ontstaan van het leven op aarde.
Die vonden ze miljoenen kilometers boven onze hoofden in de oneindige leegheid van de ruimte. Daar zweven talloze meteorieten rond. Waar ze vandaan komen is niet altijd duidelijk, waar ze heen gaan nog veel minder. Toch is het volgens het drietal mogelijk dat deze rotsblokken een bron kunnen zijn van levende bacteriën. Bij een inslag op een planeet zouden ze zich dus in principe kunnen voortplanten en het evolutieproces in gang zetten.
Microscopisch kleine kans
Deze vorm van intergalactische bevruchting noemt men panspermie. De theorie gaat al langer over de tongen in wetenschappelijke kringen, maar wordt door de meeste wetenschappers echter als sciencefiction afgedaan. De piste vertoont her en der serieuze gaten waar criticasters maar al te graag op wijzen.
Een eerste probleem is ‘tijd’. Meteorieten zweven soms enkele miljoenen jaren door het heelal voor ze zich te pletter storten. De reizende bacteriën moeten dus een erg lange levensverwachting hebben om de trip te overleven. Daarbovenop komt het gevaar van de stralingen. Wat radiatie betreft, is de ruimte één grote microgolfoven. Dat doet de overlevingskansen van de organismen nog verder inkrimpen.
En zelfs mochten ze dat overleven, zijn er nog vele puzzelstukjes die juist moeten vallen. Ze moeten de crash zelf overleven en er moet leven mogelijk zijn op die bewuste planeet. De kans dat al die zaken toevallig perfect uitkomen zijn microscopisch klein.
Met zoveel grote vraagtekens lijkt de kans dat we daadwerkelijk van aliens afstammen erg gering. Toch weet je maar nooit. Wie weet leren kinderen binnen honderd jaar op school over hoe drie onderzoekers de waarheid b:lootlegde, maar niemand hen geloofde. Een revolutionair idee heeft nu eenmaal tijd nog om zich te nestelen.
APHubble boven de aarde net na de lancering in 1990.
Het is de standaardzin van zowat elke IT-helpdeskmedewerker: “Heb je hem al eens uit- en opnieuw opgezet?” En terecht, zo blijkt nog maar eens. Want de simpele truc doet niet alleen wonderen bij gewone computers en laptops, ook een state of the art-ruimtetelescoop als de Hubble kan er wel bij varen. De NASA kreeg het toestel dat sinds begin deze maand stuk was, deze week opnieuw aan de praat door alle systemen uit te schakelen en opnieuw aan te zetten.
Hubble was op 5 oktober in “veilige modus” gezet nadat een van de drie nog actieve gyroscopen dienst weigerde. De ruimtetelescoop vliegt al sinds 1990 in een baan om de aarde. Gyroscopen zijn cruciale onderdelen om de telescoop te richten en stabiel te houden tijdens het maken van beelden in de ruimte. Voor een optimale werking zijn drie stuks nodig. Het uitvallen van de gyroscoop was verwacht, maar de problemen begonnen toen een back-upsysteem niet opstartte zoals het moest.
De NASA werkt twee weken koortsachtig aan een oplossing, die er deze week dan toch kwam. Volgens de ruimtevaartorganisatie is de telescoop ondertussen zo goed als opnieuw volledig actief nadat ze een actie uitvoerde die te vergelijken valt met het uit- en opnieuw aanzetten van een simpele computer. Op 16 oktober werd er een ‘lopende herstart’ gedaan van de telescoop, waarbij alle systemen gedurende een seconde werden uitgezet. Bedoeling was om alles wat er misliep bij het proberen opstarten van het back-upsysteem te resetten. Twee dagen later lieten de NASA-wetenschappers vanop aarde Hubble een reeks manoeuvres uitvoeren om mogelijke blokkades aan de gyroscoop weg te werken.
De NASA is maar wat blij met het nieuwe leven voor Hubble. Onlangs nog werd met behulp van de telescoop de eerste maan buiten ons zonnestelsel gevonden, en deze week kon hij al opnieuw een prachtig beeld maken van een mysterieuze stof- en gaswolk, ‘de geest van Cassiopeia’ gedoopt, die gekleurd wordt door de ultraviolette straling van een nabijgelegen ster.
Back to science! @NASAHubble is well on its way to normal science operations after a series of spacecraft stability tests commanded by our operations team. After evaluate its performance, the telescope is expected to return to science as usual. Learn more: https://go.nasa.gov/2R7AlUW
Just in time for Halloween: @NASAHubble captured an eerie figure among the stars, comprised of long, flowing veils of gas and dust. "The Ghost of Cassiopeia" is a nebula glowing with ultraviolet radiation from a nearby star. Look closer - if you dare! https://go.nasa.gov/2CHQGMq
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
25-10-2018
Ruimtesonde ontdekt kilometers lange, heldere strepen op manen van Saturnus - HLN.be
Ruimtesonde ontdekt kilometers lange, heldere strepen op manen van Saturnus - HLN.be
REUTERSArchiefbeeld van Cassini op de missie bij Saturnus.
WETENSCHAP Twee manen van Saturnus hebben mysterieuze strepen op het oppervlak. Die zijn kaarsrecht, helder, tot honderden kilometers lang en minder dan vijf kilometer breed. Ze lopen parallel aan elkaar en parallel aan de evenaar. De strepen zijn gezien op Dione en Rhea, twee van de meer dan zestig manen van Saturnus.
Ze gaan dwars over heuvels en dalen heen, en zijn misschien nog vers. Het is niet duidelijk waardoor de strepen worden veroorzaakt. Ze zijn gezien op Dione en Rhea, twee van de meer dan zestig manen van Saturnus.
De planeet en zijn manen zijn in de afgelopen jaren onderzocht door de ruimtesonde Cassini. Dione heeft waarschijnlijk een ondergrondse oceaan, bleek uit eerdere metingen. “Zulke lijnen hebben we in het zonnestelsel niet eerder gezien. Als ze veroorzaakt worden door iets van buiten, is dat misschien een manier om nieuw materiaal naar Dione te brengen. En dat kan gevolgen hebben voor de kans dat de ondergrondse oceaan vormen van leven bevat”, zegt een van de onderzoekers.
APBeeld van Saturnus, gemaakt door Cassini.
Cassini
De Cassini was in 1997 gelanceerd. Na zeven jaar vliegen kwam hij aan bij Saturnus en zijn minstens 62 manen. Hij ontdekte daar onder meer oceanen op de Saturnusmaan Enceladus, en zeeën van vloeibaar methaan op de maan Titan. Afgelopen maand bleek nog dat de sonde enorme stofstormen heeft ontdekt op de planeet. Deze waren eerder alleen waargenomen op aarde en Mars.
Uiteindelijk vloog de Cassini de dampkring van Saturnus binnen, waar hij uit elkaar viel. In zijn laatste momenten verrichtte de sonde nog allerlei metingen, op een plek waar de mensheid nog nooit was geweest.
Onderzoekers ontdekten dat het grootste ijsplateau ter wereld, de Ross-ijsvlakte in Antarctica, een vreemd geluid maakt. De buitenaardse klanken zouden kunnen helpen met hun onderzoek naar de klimaatsverandering.
NASADe rechthoekige ijsplaat: een geheime militaire basis, of een gril van Moeder Natuur?
MILIEUWetenschappers van NASA hebben op de zuidpool een opmerkelijk fenomeen gespot. Tussen een chaotische wirwar van drijvend ijs, zagen ze plots een perfect rechthoekige ijsberg drijven. Een geheime militaire basis, of een gril van Moeder Natuur?
De natuur is vaak rommelig, onregelmatig en asymmetrisch. Rechte vormen en hoeken van 90 graden zijn eerder zeldzaam. Toch is deze plateauvormige ijsberg volkomen natuurlijk. De foto werd gemaakt tijdens NASA’s IceBridge-project. Daarbij worden de poolgebieden jaarlijks vanuit de lucht gefotografeerd en in kaart gebracht om te zien hoe de gigantische ijsplaten en het zee-ijs zich door de jaren heen ontwikkelen.
Dat de ijsplaat zo mooi afgelijnd is, komt niet omdat iemand het ijs heeft zitten snoeien. “Wellicht is ze nog maar recent afgebroken van een groter geheel”, vertelt Kelly Brunt van de universiteit van Maryland. “Onder invloed van de wind en de zee zal het strakke lijnenspel van deze plaat snel minder scherpe vormen aannemen.” De grootte van de plaat is niet gemeten en is alleen op basis van een foto moeilijk in te schatten, maar Brunt vermoedt dat ze minstens 1,6 kilometer breed is.
Noodweerbenelux/Felix VanderleenenEen 'pilotengat', vanmiddag gespot boven het Vlaams-Brabantse Halle.
WEERNIEUWSBoven de Vlaams-Brabantse stad Halle is vanmiddag een opmerkelijk natuurfenomeen gespot. Het gaat om een ’fallstreak hole’, of een zogenaamd pilotengat.
Volgens Noodweerbenelux gaat het om een vrij zeldzaam verschijnsel, waarbij een rond of elliptisch gat ontstaat in de wolken. Het fenomeen ontstaat onder meer wanneer een vliegtuig door de wolken vliegt. “Deze wolken bestaan uit onderkoelde waterdruppeltjes”, klinkt het. “Wat wil zeggen dat die druppeltjes niet zijn bevroren, maar wel een temperatuur onder het vriespunt hebben. Wanneer in een laag bevriezing optreedt, worden ijskristallen gevormd die vervolgens omlaag vallen. Zo lijkt het of er als het ware een hap uit de wolken is verdwenen.”
WETENSCHAPTijd voor een bijzondere ruimtemissie naar de planeet Mercurius: een Europese satelliet zal in de nacht van vrijdag op zaterdag -om 3.45 uur Belgische tijd- gelanceerd worden vanuit Frans-Guyana. Tegelijkertijd reist een Japanse satelliet mee, samen zullen ze de planeet onderzoeken.
Mercurius is de eerste en de kleinste planeet van ons zonnestelsel. Vanwege de nabijheid van de zon is het heel moeilijk om er te komen. De satellieten vliegen na vertrek één keer langs de aarde, twee keer langs Venus en zes keer langs Mercurius. Pas in 2026 komen ze in een baan rond de planeet.
De omweg moet voorkomen dat de zon de satellieten meesleurt en opslokt. Door de zon is er heel weinig bekend over Mercurius. Wat tot nu toe ontdekt is, roept veel vragen op bij wetenschappers.
Tien rondjes per dag De Europese satelliet heet MPO. Hij zal tien rondjes per dag rond Mercurius draaien, en dat minstens één jaar lang. De missie moet onder meer duidelijk maken waaruit het oppervlak van de planeet bestaat. Bovendien zal de zwaartekracht gemeten worden, en dat kan dan weer iets zeggen over het binnenste van de planeet.
De Japanse sonde Mio moet kijken naar de omgeving van Mercurius, waaronder de zogeheten zonnewind. Dat is een stroom geladen deeltjes van de zon, die de planeet continu bombardeert.
Zo dicht bij de zon is het extreem warm, ongeveer 450 graden Celsius. Dat is in principe ‘dodelijk’ voor satellieten. De Europese sonde is daarom voorzien van een ‘koeldeken’ die in het Nederlandse Noordwijk getest is. Die zorgt ervoor dat het binnen tussen de min 40 en plus 20 graden blijft. “Knus genoeg voor onze instrumenten”, aldus onderzoeker Johannes Benkhoff.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
17-10-2018
“Het oog in de hemel”: ken jij dit bijzondere verschijnsel al? - HLN.be
“Het oog in de hemel”: ken jij dit bijzondere verschijnsel al? - HLN.be
Bron: Eigen berichtgeving
Instagram
WEERNIEUWS Fraaie foto op de Instagrampagina van Marnix Peeters: het oog in de hemel, luidt de omschrijving van de Vlaamse schrijver. Maar eigenlijk is het een iriserende wolk, of in de volksmond ‘regenboogwolk’ genoemd. Deze ochtend was het natuurfenomeen te zien in grote delen van Oost-Vlaanderen en Vlaams-Brabant.
Het spektakel wordt veroorzaakt door zonlicht dat door het ijsgedeelte van de wolk schijnt, verklaart meteoroloog Michiel Severin. “Een wolk bestaat voor het merendeel uit water en de bovenkant uit ijskristallen. Als het licht daarop schijnt, wordt het gebroken. In België zien we bijvoorbeeld een regenboog als de zon de regendruppels raakt. De ijskristallen zorgen in dit geval voor een extreem effect. Om zo’n foto te maken, moet je het geluk hebben op de juiste plaats te staan. Het is soms in onze contreien te zien, maar dan stelt het weinig voor.”
Drie jaar geleden deed een veel extremere variant zich voor in Costa Rica. Nietsvermoedende inwoners stonden toen verbouwereerd aan de grond genageld. Er heerste grote verbazing en hier en daar zelfs lichte paniek.
Het kleurenspektakel deed zich immers voor op 15 september, net de dag waarop de Costa Ricanen hun onafhankelijkheid vieren. Herinnert u zich nog ‘Independence Day’ met Will Smith? Een mens zou voor minder denken dat het einde der tijden aangebroken is...
WETENSCHAPAstronomen hebben de grootste, meest uitgebreide verzameling van melkwegstelsels ooit waargenomen. Het “protosupercluster” kreeg de naam Hyperion, naar een titaan uit de Griekse mythologie.
De massa van Hyperion is een miljoen miljard keer groter dan de zon en is zo veel lichtjaren van ons verwijderd dat we het cluster vanaf de aarde zien zoals het er miljarden jaren geleden uitzag.
“Hyperion is zoals 5.000 keer de Melkweg”, zegt astronoom Steffen Miefke, operationeel bestuurder van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht (ESO). De ESO beheert de Very Large Telescope (VLT): een erg geavanceerd astronomisch observatorium in de Atacamawoestijn in Chili. Het is de VLT die Hyperion ontdekte dankzij het gebruik van de VIMOS (Visible Multi Object Spectrograph): die doet dienst als een “tijdmachine” die toont hoe het universum eruit zag toen het amper een derde van de huidige leeftijd had.”
Adolescent cluster
In astronomische termen is Hyperion een adolescent: aangezien het cluster zo ver van de aarde is verwijderd, zien wetenschappers het stelsel zoals het twee miljard jaar na de Big Bang werd gecreëerd. Die oerknal vormde 13,8 miljard jaar geleden de aanleiding voor het ontstaan van het universum.
“Dit zijn sterrenstelsels die zich heel ver weg bevinden, bijna aan het begin van het universum, en ons de kans bieden om beter te begrijpen hoe het universum zich ontwikkelde van de Big Bang tot op heden”, aldus Miefke. “Hyperion is een zesde van de leeftijd van het universum. Het is alsof we naar de adolescentie van een 80-jarige mens kunnen kijken”.
De Melkweg, waartoe ook ons zonnestelsel behoort, is ongeveer 13,6 miljard jaar oud.
Zwaartekracht
Brian Lemaux, een astronoom van de universiteit van Californië die betrokken was bij de studie, wijst erop dat sterrenstelsels met de tijd een steeds hogere dichtheid krijgen, aangezien de zwaartekracht miljarden jaren lang op hen inwerkt. “Superclusters dicht bij de aarde lijken een veel meer geconcentreerde verdeling van de massa te hebben met duidelijke structurele kenmerken”, aldus Lemaux. “Maar in Hyperion is de massa veel uniformer verdeeld in een reeks van verbonden vlekken die gevormd worden door de losse verbinding van sterrenstelsels.”
RVDe plasticvanger werd vandaag getrakteerd op een magische regenboog.
MILIEUDe plasticvanger Ocean Cleanup is aangekomen op zijn werkplek en klaar om aan het werk te gaan. De veegarm moet midden op de Grote Oceaan plastic opvangen dat aan het oppervlak dobbert.
The Ocean Cleanup✔@TheOceanCleanup
Installation successfully completed. Thank you to the offshore crew for your work. We are ready to start the cleanup.
Het 60 meter lange gevaarte is ontwikkeld door de nu 24-jarige Nederlander Boyan Slat. Hij bedacht het systeem zes jaar geleden op zijn middelbare school in Delft. Het idee: een honderden meters lange ‘arm’ drijft over de zeespiegel, voortgeduwd door de golven, de stroming en de wind. Een scherm reikt een paar meter onder water. Als een C-vormige bezem neemt hij het afval mee.
De ‘zeebezem’ vertrok een maand geleden uit San Francisco. Na meerdere tests op open zee besloot The Ocean Cleanup dat hij klaar was voor het echte werk, zo’n 2.000 kilometer van het Amerikaanse vasteland.
De Great Pacific Garbage Patch, de nieuwe werkplek van de vanger, is een drijvende vuilnisbelt tussen Californië en Hawaï, die drie keer zo groot is als Frankrijk. Er dobberen naar schatting 1.800 miljard stukken afval, die bij elkaar zo’n 80 miljoen kilo wegen. Er zijn nog vier grote afvalhopen op de oceanen. Die bestaan bij elkaar uit nog eens 80 miljoen kilo puin en plastic.
De drijvende afvalverzamelaar is vandaag met succes geïnstalleerd en begonnen aan de grootschalige opruimactie.
Bekijk ook:
EPA
De Ocean Cleanup voerde de afgelopen weken tests uit voor de kust van Californië.
Photo NewsDe lancering in Kazachstan liep gisteren mis.
WETENSCHAPDe twee bemanningsleden van de Sojoez-capsule die gisteren een noodlanding moest maken, zullen in het voorjaar van 2019 opnieuw naar het internationaal ruimtestation ISS kunnen gaan. Dat heeft het Russische ruimtevaartagentschap Roskosmos meegedeeld.
De lancering op de basis Bajkonoer in Kazachstan was gisteren misgelopen. De capsule kon gelukkig wel een noodlanding maken. De twee inzittenden -Nick Hague en Alexey Ovchinin- bleven ongedeerd. Ze keren vandaag terug naar Moskou.
“Die jongens zullen zeker vliegen”, laat de directeur van Roskosmos via Twitter weten. “We plannen hun vlucht in het voorjaar van volgend jaar.”
De bemande lanceringen van Sojoez-raketten worden opgeschort tot de juiste oorzaak van het ongeval bekend is. Daardoor dreigt ook het schema voor de bemanningswissels in het ISS in de war te raken.
Roskosmos benadrukt wel dat het in principe mogelijk is om het internationaal ruimtestation onbemand achter te laten. “In theorie kan het ISS zonder bemanning worden gelaten. Er is een onbemande procedure vastgelegd”, zegt Sergei Krikalyov, de Roskosmos-directeur voor de bemande ruimtevluchten. “Maar we zullen al het mogelijke doen om dat te vermijden.”
Uitstel van experimenten
De verschillende experimenten aan boord van het ISS zullen in ieder geval wel vertraging oplopen. Dat zegt het Europees ruimtevaartagentschap ESA. Hoeveel experimenten exact beïnvloed worden, is nog niet duidelijk. De tests zullen wel degelijk plaatsvinden, maar op een later tijdstip benadruk ESA-topman Jan Wörner.
De drie astronauten die zich op dit moment in het ruimtestation bevinden, voeren onder meer testen uit naar het effect van gewichtloosheid op mensen.
REUTERSAlexey Ovchinin en Nick Hague met tussenin Dmitry Rogozin, de directeur van Roskosmos.
AFPDe Australia Square Kilometre Array Pathfinder of ASKAP
WETENSCHAPAstronomen hebben met een radiotelescoop in het westen van Australië vorig jaar twintig mysterieuze en krachtige “fast radio bursts” alias radioflitsen ontdekt. Dat is dubbel zoveel als het aantal dergelijke signalen dat sinds een eerste waarneming in 2007 is gedetecteerd.
In het vakblad Nature staat donderdag te lezen dat het team met de Australia Square Kilometre Array Pathfinder (ASKAP) ook de meest nabije en meest “heldere” snelle radioflitsen heeft waargenomen. “Door de technologie van de ASKAP te gebruiken hebben wij ook bewezen dat snelle radioflitsen eerder van een andere zijde van het universum komen dan vanuit onze galactische omgeving”, schrijft Ryan Shannon van de Swinburne University of Technology. Snelle radioflitsen duren slechts een paar milliseconden. Astronomen weten nog niet hoe ze ontstaan, maar er komen enorme hoeveelheden energie bij vrij: ruwweg 80 keer de totale jaarproductie van onze zon. Volgens Jean-Pierre Macquart van de Curtin University reizen de flitsen miljarden jaren en doorkruisen ze occasioneel gaswolken.
REUTERSEen Belgisch team van wetenschappers van de UGent, de Belgische Geologische Dienst (onderdeel van het Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen in Brussel) en de universiteit van Luik heeft samen met Japanse collega's als allereerste mogen boren in de heilige meren rond Mount Fuji in Japan.
WETENSCHAP & PLANEETEen Belgisch team van wetenschappers heeft samen met enkele Japanse collega’s als allereerste mogen boren in de heilige meren rond vulkaan Mount Fuji in Japan. Zelfs de Japanners zelf hadden nooit toestemming gekregen om er te boren.
Mount Fuji (Unesco-werelderfgoed) is één van de belangrijkste toeristische trekpleisters van Japan, met honderdduizenden bezoekers die de berg jaarlijks beklimmen. Volgens de overlevering moet elke Japanner ooit één keer de berg opstappen.
Maar wat als de vulkaan uitbarst? En wat met aardbevingen? Daar komen de Belgen in het verhaal. Hun boringen moesten de uitbarstingsgeschiedenis van de heiligste berg van Japan in kaart brengen en kaderden in een breder onderzoek naar natuurlijke risico’s zoals aardbevingen.
“Op voorhand schatten we onze kansen om er effectief boringen te mogen doen op ongeveer 0 procent”, lacht professor Marc De Batist van de UGent. “Maar met het juiste team, het juiste voorstel en de juiste timing is het ons toch toegestaan.” In Japan zijn ze ongetwijfeld blij dat ze het Belgische team toelieten. Want het onderzoek bracht enkele opvallende onthullingen.
GettyEen vulkaanuitbarsting zou voor een ramp kunnen zorgen, zeker in de zomermaanden als de wandelpaden naar de top open zijn.
Niet drie maar vijf keer uitgebarsten
In Lake Motusu, één van de vijf meren die de vulkaan omzomen, werd een boorkern uit het sediment gehaald van vier meter. “De aslagen van de meerbodem zijn hier beter bewaard waardoor we de lagen beter konden dateren”, zegt Vanessa Heyvaert van het Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen. “Gelijkaardig onderzoek van de Japanners op de flanken van de vulkaan wordt bemoeilijkt door bodemvorming. Hun dateringen zijn daarom minder accuraat.”
Bij nader onderzoek van de sedimentatie in het meer bleek dat Mount Fuji niet drie maar vijf keer is uitgebarsten in de loop van de voorbije achtduizend jaar. Twee uitbarstingen, respectievelijk 2.458 en 2.438 jaar geleden, waren tussen de plooien van de geschiedenis verdwenen.
Gevaar nog groter dan gedacht
De laatste uitbarsting van Mount Fuji is inmiddels al ongeveer 2.300 jaar geleden. Toch is het onderzoek nu heel relevant voor de veiligheid van de bevolking in de omgeving van de Japanse reus. “Mount Fuji wordt beschouwd als een actieve vulkaan”, zegt De Batist. “Het is een berg die zeer goed gemonitord wordt. De voorbije jaren wordt weer wat meer activiteit vastgesteld. Na de zware aardbeving van 2011 was er zelfs even paniek, omdat men lichte trillingen waarnam onder de vulkaan en men vreesde dat er door de beving een uitbarsting getriggerd kon worden.”
Uit ons onderzoek blijkt dat het gebied rond de vulkaan dat risico loopt veel groter is dan eerst gedacht en dat vulkanische as zich over een veel groter oppervlak kan verspreiden
Een vulkaanuitbarsting zou ook echt voor een logistieke ramp kunnen zorgen, zeker in de zomermaanden als de wandelpaden naar de top open zijn. ”Uit ons onderzoek is immers ook gebleken dat het gebied rond de vulkaan dat risico loopt tijdens een uitbarsting veel groter is dan eerst gedacht en dat vulkanische as zich over een veel groter oppervlak kan verspreiden”, aldus De Batist.
“De Japanners nemen ons onderzoek daarom mee in de aanpassingen die ze momenteel aan het doen zijn van hun hazard maps, met risico-analyses voor aardbevingen en andere natuurrampen.”
Beste bezoeker, Heb je zelf al ooit een vreemde waarneming gedaan, laat dit dan even weten via email aan Frederick Delaere opwww.ufomeldpunt.be. Deze onderzoekers behandelen jouw melding in volledige anonimiteit en met alle respect voor jouw privacy. Ze zijn kritisch, objectief maar open minded aangelegd en zullen jou steeds een verklaring geven voor jouw waarneming! DUS AARZEL NIET, ALS JE EEN ANTWOORD OP JOUW VRAGEN WENST, CONTACTEER FREDERICK. BIJ VOORBAAT DANK...
Druk op onderstaande knop om je bestand , jouw artikel naar mij te verzenden. INDIEN HET DE MOEITE WAARD IS, PLAATS IK HET OP DE BLOG ONDER DIVERSEN MET JOUW NAAM...
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Alvast bedankt voor al jouw bezoekjes en jouw reacties. Nog een prettige dag verder!!!
Over mijzelf
Ik ben Pieter, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Peter2011.
Ik ben een man en woon in Linter (België) en mijn beroep is Ik ben op rust..
Ik ben geboren op 18/10/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Ufologie en andere esoterische onderwerpen.
Op deze blog vind je onder artikels, werk van mezelf. Mijn dank gaat ook naar André, Ingrid, Oliver, Paul, Vincent, Georges Filer en MUFON voor de bijdragen voor de verschillende categorieën...
Veel leesplezier en geef je mening over deze blog.
