The purpose of this blog is the creation of an open, international, independent and free forum, where every UFO-researcher can publish the results of his/her research. The languagues, used for this blog, are Dutch, English and French.You can find the articles of a collegue by selecting his category. Each author stays resposable for the continue of his articles. As blogmaster I have the right to refuse an addition or an article, when it attacks other collegues or UFO-groupes.
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Zoeken in blog
Deze blog is opgedragen aan mijn overleden echtgenote Lucienne.
In 2012 verloor ze haar moedige strijd tegen kanker!
In 2011 startte ik deze blog, omdat ik niet mocht stoppen met mijn UFO-onderzoek.
BEDANKT!!!
Een interessant adres?
UFO'S of UAP'S, ASTRONOMIE, RUIMTEVAART, ARCHEOLOGIE, OUDHEIDKUNDE, SF-SNUFJES EN ANDERE ESOTERISCHE WETENSCHAPPEN - DE ALLERLAATSTE NIEUWTJES
UFO's of UAP'S in België en de rest van de wereld Ontdek de Fascinerende Wereld van UFO's en UAP's: Jouw Bron voor Onthullende Informatie!
Ben jij ook gefascineerd door het onbekende? Wil je meer weten over UFO's en UAP's, niet alleen in België, maar over de hele wereld? Dan ben je op de juiste plek!
België: Het Kloppend Hart van UFO-onderzoek
In België is BUFON (Belgisch UFO-Netwerk) dé autoriteit op het gebied van UFO-onderzoek. Voor betrouwbare en objectieve informatie over deze intrigerende fenomenen, bezoek je zeker onze Facebook-pagina en deze blog. Maar dat is nog niet alles! Ontdek ook het Belgisch UFO-meldpunt en Caelestia, twee organisaties die diepgaand onderzoek verrichten, al zijn ze soms kritisch of sceptisch.
Nederland: Een Schat aan Informatie
Voor onze Nederlandse buren is er de schitterende website www.ufowijzer.nl, beheerd door Paul Harmans. Deze site biedt een schat aan informatie en artikelen die je niet wilt missen!
Internationaal: MUFON - De Wereldwijde Autoriteit
Neem ook een kijkje bij MUFON (Mutual UFO Network Inc.), een gerenommeerde Amerikaanse UFO-vereniging met afdelingen in de VS en wereldwijd. MUFON is toegewijd aan de wetenschappelijke en analytische studie van het UFO-fenomeen, en hun maandelijkse tijdschrift, The MUFON UFO-Journal, is een must-read voor elke UFO-enthousiasteling. Bezoek hun website op www.mufon.com voor meer informatie.
Samenwerking en Toekomstvisie
Sinds 1 februari 2020 is Pieter niet alleen ex-president van BUFON, maar ook de voormalige nationale directeur van MUFON in Vlaanderen en Nederland. Dit creëert een sterke samenwerking met de Franse MUFON Reseau MUFON/EUROP, wat ons in staat stelt om nog meer waardevolle inzichten te delen.
Let op: Nepprofielen en Nieuwe Groeperingen
Pas op voor een nieuwe groepering die zich ook BUFON noemt, maar geen enkele connectie heeft met onze gevestigde organisatie. Hoewel zij de naam geregistreerd hebben, kunnen ze het rijke verleden en de expertise van onze groep niet evenaren. We wensen hen veel succes, maar we blijven de autoriteit in UFO-onderzoek!
Blijf Op De Hoogte!
Wil jij de laatste nieuwtjes over UFO's, ruimtevaart, archeologie, en meer? Volg ons dan en duik samen met ons in de fascinerende wereld van het onbekende! Sluit je aan bij de gemeenschap van nieuwsgierige geesten die net als jij verlangen naar antwoorden en avonturen in de sterren!
Heb je vragen of wil je meer weten? Aarzel dan niet om contact met ons op te nemen! Samen ontrafelen we het mysterie van de lucht en daarbuiten.
17-10-2018
“Het oog in de hemel”: ken jij dit bijzondere verschijnsel al? - HLN.be
“Het oog in de hemel”: ken jij dit bijzondere verschijnsel al? - HLN.be
Bron: Eigen berichtgeving
Instagram
WEERNIEUWS Fraaie foto op de Instagrampagina van Marnix Peeters: het oog in de hemel, luidt de omschrijving van de Vlaamse schrijver. Maar eigenlijk is het een iriserende wolk, of in de volksmond ‘regenboogwolk’ genoemd. Deze ochtend was het natuurfenomeen te zien in grote delen van Oost-Vlaanderen en Vlaams-Brabant.
Het spektakel wordt veroorzaakt door zonlicht dat door het ijsgedeelte van de wolk schijnt, verklaart meteoroloog Michiel Severin. “Een wolk bestaat voor het merendeel uit water en de bovenkant uit ijskristallen. Als het licht daarop schijnt, wordt het gebroken. In België zien we bijvoorbeeld een regenboog als de zon de regendruppels raakt. De ijskristallen zorgen in dit geval voor een extreem effect. Om zo’n foto te maken, moet je het geluk hebben op de juiste plaats te staan. Het is soms in onze contreien te zien, maar dan stelt het weinig voor.”
Drie jaar geleden deed een veel extremere variant zich voor in Costa Rica. Nietsvermoedende inwoners stonden toen verbouwereerd aan de grond genageld. Er heerste grote verbazing en hier en daar zelfs lichte paniek.
Het kleurenspektakel deed zich immers voor op 15 september, net de dag waarop de Costa Ricanen hun onafhankelijkheid vieren. Herinnert u zich nog ‘Independence Day’ met Will Smith? Een mens zou voor minder denken dat het einde der tijden aangebroken is...
WETENSCHAPAstronomen hebben de grootste, meest uitgebreide verzameling van melkwegstelsels ooit waargenomen. Het “protosupercluster” kreeg de naam Hyperion, naar een titaan uit de Griekse mythologie.
De massa van Hyperion is een miljoen miljard keer groter dan de zon en is zo veel lichtjaren van ons verwijderd dat we het cluster vanaf de aarde zien zoals het er miljarden jaren geleden uitzag.
“Hyperion is zoals 5.000 keer de Melkweg”, zegt astronoom Steffen Miefke, operationeel bestuurder van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht (ESO). De ESO beheert de Very Large Telescope (VLT): een erg geavanceerd astronomisch observatorium in de Atacamawoestijn in Chili. Het is de VLT die Hyperion ontdekte dankzij het gebruik van de VIMOS (Visible Multi Object Spectrograph): die doet dienst als een “tijdmachine” die toont hoe het universum eruit zag toen het amper een derde van de huidige leeftijd had.”
Adolescent cluster
In astronomische termen is Hyperion een adolescent: aangezien het cluster zo ver van de aarde is verwijderd, zien wetenschappers het stelsel zoals het twee miljard jaar na de Big Bang werd gecreëerd. Die oerknal vormde 13,8 miljard jaar geleden de aanleiding voor het ontstaan van het universum.
“Dit zijn sterrenstelsels die zich heel ver weg bevinden, bijna aan het begin van het universum, en ons de kans bieden om beter te begrijpen hoe het universum zich ontwikkelde van de Big Bang tot op heden”, aldus Miefke. “Hyperion is een zesde van de leeftijd van het universum. Het is alsof we naar de adolescentie van een 80-jarige mens kunnen kijken”.
De Melkweg, waartoe ook ons zonnestelsel behoort, is ongeveer 13,6 miljard jaar oud.
Zwaartekracht
Brian Lemaux, een astronoom van de universiteit van Californië die betrokken was bij de studie, wijst erop dat sterrenstelsels met de tijd een steeds hogere dichtheid krijgen, aangezien de zwaartekracht miljarden jaren lang op hen inwerkt. “Superclusters dicht bij de aarde lijken een veel meer geconcentreerde verdeling van de massa te hebben met duidelijke structurele kenmerken”, aldus Lemaux. “Maar in Hyperion is de massa veel uniformer verdeeld in een reeks van verbonden vlekken die gevormd worden door de losse verbinding van sterrenstelsels.”
RVDe plasticvanger werd vandaag getrakteerd op een magische regenboog.
MILIEUDe plasticvanger Ocean Cleanup is aangekomen op zijn werkplek en klaar om aan het werk te gaan. De veegarm moet midden op de Grote Oceaan plastic opvangen dat aan het oppervlak dobbert.
The Ocean Cleanup✔@TheOceanCleanup
Installation successfully completed. Thank you to the offshore crew for your work. We are ready to start the cleanup.
Het 60 meter lange gevaarte is ontwikkeld door de nu 24-jarige Nederlander Boyan Slat. Hij bedacht het systeem zes jaar geleden op zijn middelbare school in Delft. Het idee: een honderden meters lange ‘arm’ drijft over de zeespiegel, voortgeduwd door de golven, de stroming en de wind. Een scherm reikt een paar meter onder water. Als een C-vormige bezem neemt hij het afval mee.
De ‘zeebezem’ vertrok een maand geleden uit San Francisco. Na meerdere tests op open zee besloot The Ocean Cleanup dat hij klaar was voor het echte werk, zo’n 2.000 kilometer van het Amerikaanse vasteland.
De Great Pacific Garbage Patch, de nieuwe werkplek van de vanger, is een drijvende vuilnisbelt tussen Californië en Hawaï, die drie keer zo groot is als Frankrijk. Er dobberen naar schatting 1.800 miljard stukken afval, die bij elkaar zo’n 80 miljoen kilo wegen. Er zijn nog vier grote afvalhopen op de oceanen. Die bestaan bij elkaar uit nog eens 80 miljoen kilo puin en plastic.
De drijvende afvalverzamelaar is vandaag met succes geïnstalleerd en begonnen aan de grootschalige opruimactie.
Bekijk ook:
EPA
De Ocean Cleanup voerde de afgelopen weken tests uit voor de kust van Californië.
Photo NewsDe lancering in Kazachstan liep gisteren mis.
WETENSCHAPDe twee bemanningsleden van de Sojoez-capsule die gisteren een noodlanding moest maken, zullen in het voorjaar van 2019 opnieuw naar het internationaal ruimtestation ISS kunnen gaan. Dat heeft het Russische ruimtevaartagentschap Roskosmos meegedeeld.
De lancering op de basis Bajkonoer in Kazachstan was gisteren misgelopen. De capsule kon gelukkig wel een noodlanding maken. De twee inzittenden -Nick Hague en Alexey Ovchinin- bleven ongedeerd. Ze keren vandaag terug naar Moskou.
“Die jongens zullen zeker vliegen”, laat de directeur van Roskosmos via Twitter weten. “We plannen hun vlucht in het voorjaar van volgend jaar.”
De bemande lanceringen van Sojoez-raketten worden opgeschort tot de juiste oorzaak van het ongeval bekend is. Daardoor dreigt ook het schema voor de bemanningswissels in het ISS in de war te raken.
Roskosmos benadrukt wel dat het in principe mogelijk is om het internationaal ruimtestation onbemand achter te laten. “In theorie kan het ISS zonder bemanning worden gelaten. Er is een onbemande procedure vastgelegd”, zegt Sergei Krikalyov, de Roskosmos-directeur voor de bemande ruimtevluchten. “Maar we zullen al het mogelijke doen om dat te vermijden.”
Uitstel van experimenten
De verschillende experimenten aan boord van het ISS zullen in ieder geval wel vertraging oplopen. Dat zegt het Europees ruimtevaartagentschap ESA. Hoeveel experimenten exact beïnvloed worden, is nog niet duidelijk. De tests zullen wel degelijk plaatsvinden, maar op een later tijdstip benadruk ESA-topman Jan Wörner.
De drie astronauten die zich op dit moment in het ruimtestation bevinden, voeren onder meer testen uit naar het effect van gewichtloosheid op mensen.
REUTERSAlexey Ovchinin en Nick Hague met tussenin Dmitry Rogozin, de directeur van Roskosmos.
AFPDe Australia Square Kilometre Array Pathfinder of ASKAP
WETENSCHAPAstronomen hebben met een radiotelescoop in het westen van Australië vorig jaar twintig mysterieuze en krachtige “fast radio bursts” alias radioflitsen ontdekt. Dat is dubbel zoveel als het aantal dergelijke signalen dat sinds een eerste waarneming in 2007 is gedetecteerd.
In het vakblad Nature staat donderdag te lezen dat het team met de Australia Square Kilometre Array Pathfinder (ASKAP) ook de meest nabije en meest “heldere” snelle radioflitsen heeft waargenomen. “Door de technologie van de ASKAP te gebruiken hebben wij ook bewezen dat snelle radioflitsen eerder van een andere zijde van het universum komen dan vanuit onze galactische omgeving”, schrijft Ryan Shannon van de Swinburne University of Technology. Snelle radioflitsen duren slechts een paar milliseconden. Astronomen weten nog niet hoe ze ontstaan, maar er komen enorme hoeveelheden energie bij vrij: ruwweg 80 keer de totale jaarproductie van onze zon. Volgens Jean-Pierre Macquart van de Curtin University reizen de flitsen miljarden jaren en doorkruisen ze occasioneel gaswolken.
REUTERSEen Belgisch team van wetenschappers van de UGent, de Belgische Geologische Dienst (onderdeel van het Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen in Brussel) en de universiteit van Luik heeft samen met Japanse collega's als allereerste mogen boren in de heilige meren rond Mount Fuji in Japan.
WETENSCHAP & PLANEETEen Belgisch team van wetenschappers heeft samen met enkele Japanse collega’s als allereerste mogen boren in de heilige meren rond vulkaan Mount Fuji in Japan. Zelfs de Japanners zelf hadden nooit toestemming gekregen om er te boren.
Mount Fuji (Unesco-werelderfgoed) is één van de belangrijkste toeristische trekpleisters van Japan, met honderdduizenden bezoekers die de berg jaarlijks beklimmen. Volgens de overlevering moet elke Japanner ooit één keer de berg opstappen.
Maar wat als de vulkaan uitbarst? En wat met aardbevingen? Daar komen de Belgen in het verhaal. Hun boringen moesten de uitbarstingsgeschiedenis van de heiligste berg van Japan in kaart brengen en kaderden in een breder onderzoek naar natuurlijke risico’s zoals aardbevingen.
“Op voorhand schatten we onze kansen om er effectief boringen te mogen doen op ongeveer 0 procent”, lacht professor Marc De Batist van de UGent. “Maar met het juiste team, het juiste voorstel en de juiste timing is het ons toch toegestaan.” In Japan zijn ze ongetwijfeld blij dat ze het Belgische team toelieten. Want het onderzoek bracht enkele opvallende onthullingen.
GettyEen vulkaanuitbarsting zou voor een ramp kunnen zorgen, zeker in de zomermaanden als de wandelpaden naar de top open zijn.
Niet drie maar vijf keer uitgebarsten
In Lake Motusu, één van de vijf meren die de vulkaan omzomen, werd een boorkern uit het sediment gehaald van vier meter. “De aslagen van de meerbodem zijn hier beter bewaard waardoor we de lagen beter konden dateren”, zegt Vanessa Heyvaert van het Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen. “Gelijkaardig onderzoek van de Japanners op de flanken van de vulkaan wordt bemoeilijkt door bodemvorming. Hun dateringen zijn daarom minder accuraat.”
Bij nader onderzoek van de sedimentatie in het meer bleek dat Mount Fuji niet drie maar vijf keer is uitgebarsten in de loop van de voorbije achtduizend jaar. Twee uitbarstingen, respectievelijk 2.458 en 2.438 jaar geleden, waren tussen de plooien van de geschiedenis verdwenen.
Gevaar nog groter dan gedacht
De laatste uitbarsting van Mount Fuji is inmiddels al ongeveer 2.300 jaar geleden. Toch is het onderzoek nu heel relevant voor de veiligheid van de bevolking in de omgeving van de Japanse reus. “Mount Fuji wordt beschouwd als een actieve vulkaan”, zegt De Batist. “Het is een berg die zeer goed gemonitord wordt. De voorbije jaren wordt weer wat meer activiteit vastgesteld. Na de zware aardbeving van 2011 was er zelfs even paniek, omdat men lichte trillingen waarnam onder de vulkaan en men vreesde dat er door de beving een uitbarsting getriggerd kon worden.”
Uit ons onderzoek blijkt dat het gebied rond de vulkaan dat risico loopt veel groter is dan eerst gedacht en dat vulkanische as zich over een veel groter oppervlak kan verspreiden
Een vulkaanuitbarsting zou ook echt voor een logistieke ramp kunnen zorgen, zeker in de zomermaanden als de wandelpaden naar de top open zijn. ”Uit ons onderzoek is immers ook gebleken dat het gebied rond de vulkaan dat risico loopt tijdens een uitbarsting veel groter is dan eerst gedacht en dat vulkanische as zich over een veel groter oppervlak kan verspreiden”, aldus De Batist.
“De Japanners nemen ons onderzoek daarom mee in de aanpassingen die ze momenteel aan het doen zijn van hun hazard maps, met risico-analyses voor aardbevingen en andere natuurrampen.”
WETENSCHAP & PLANEET SpaceX heeft met succes een Argentijnse aardobservatiesatelliet gelanceerd. Bovendien slaagde de Amerikaanse raketbouwer er voor het eerst in om de eerste trap van zijn Falcon-9 draagraket aan de westkust van de VS op land te doen landen.
Vanop basis Vandenberg in Californië vertrok om 04.21 uur Belgische tijd een Falcon-9 van SpaceX. Dertien minuten later kwam de Argentijnse radarsatelliet SAOCOM-1A vrij van de tweede rakettrap. Zo’n acht minuten na de lancering keerde de booster weer terug op de lanceerbasis.
Het terug laten keren van de eerste rakettrap is een belangrijk onderdeel van de plannen van Elon Musk en zijn bedrijf SpaceX. Het is een manier om ruimtevaart efficiënter en betaalbaarder te maken. Na verschillende geslaagde pogingen op Cape Canaveral in Florida was het de eerste keer dat SpaceX dit huzarenstukje aan de westkust lukte. Bij de eerste poging was het meteen raak.
SpaceX✔@SpaceX
Falcon 9 has landed – first West Coast land landing of an orbital class rocket booster.
De geslaagde lancering én terugkeer van de rakettrap is een flinke opsteker voor Musk, die de afgelopen maanden te maken had met productieproblemen bij Tesla en onder meer een stevige boete kreeg van de beurswaakhond. Succesvolle lanceringen betekenen doorgaans ook een flinke boost voor de aandelenkoers van SpaceX. Die schommelt inmiddels rond de 28 miljard dollar (ruim 24 miljard euro), waarmee het de op twee na waardevolste start-up van de VS is. Alleen Uber en Airbnb zijn meer waard.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
Wauw: Finnen getrakteerd op wonderbaarlijk mooi noorderlicht - HLN.be
Wauw: Finnen getrakteerd op wonderbaarlijk mooi noorderlicht - HLN.be
REUTERS
WETENSCHAP & PLANEET Het noorderlicht levert altijd prachtige beelden op, en ook deze zijn niet anders. De herfst in Finland is het ideale moment om te genieten van dit schouwspel. In Rovaniemi werden de inwoners op een prachtig lichtspel getrakteerd.
WETENSCHAPEen Amerikaan uit de staat Michigan heeft ontdekt dat de steen die hij al tientallen jaar gebruikt als deurstopper, een heel waardevolle meteoriet blijkt te zijn die zo’n 100.000 dollar (87.000 euro) waard is.
Nadat David Mazurek in januari vernam dat kleine stukjes meteoriet voor duizenden dollars verkocht werden, wilde hij weten of die bizarre, tien kilogram zware steen die hij al jaar en dag gebruikte om zijn staldeur open te houden, ook wat zou kunnen opbrengen.
Mazurek trok ermee naar de Central Michigan University. Daar had hoogleraar geologie Monaliza Sirbescu meteen in de gaten dat ze niet zomaar een steen in handen kreeg.
Sirbescu werkt al achttien jaar aan de universiteit van Michigan. Geregeld vragen mensen haar of een steen die ze hebben gevonden misschien een meteoriet is. “Achttien jaar lang was het antwoord altijd nee”, vertelt ze. “Maar nu wist ik dat het iets bijzonders was.” De professor stuurde twee kleine fragmentjes van de steen naar het Smithsonian Museum in Washington DC, waar haar bevindingen bevestigd werden.
Uitgegraven
Mazurek had de meteoriet al sinds 1988 in zijn bezit. Hij kreeg de steen erbij toen hij een boerderij kocht. Volgens de oorspronkelijke eigenaar was de steen in de jaren 1930 met een zware klap neergestort op het terrein. Toen hij samen met zijn vader de meteoriet gingen uitgraven, was hij nog steeds warm. De kinderen namen de steen wel eens mee naar school voor een spreekbeurt, maar verder deed het ding dienst als deurstopper.
Vroegste zonnestelsel
Uit onderzoek van de steen blijkt dat hij voor 88,5 procent uit ijzer bestaat en voor 11,5 procent uit nikkel. “Dit is het waardevolste dat ik ooit in handen heb gehad, zowel in prijs als in wetenschappelijke waarde”, aldus Sirbescu. “Het is een stukje van het vroegste zonnestelsel dat ons in de schoot viel.”
“Wat er op dit ogenblik meestal gebeurt is dat meteorieten ofwel verkocht en tentoongesteld worden in een museum, of verkocht worden aan verzamelaars en kopers die er winst op willen maken”, aldus Sirbescu.
Zowel het Smithsonian Museum en een museum in Maine zijn geïnteresseerd in het exemplaar, dat naar schatting 100.000 dollar (87.000 euro) waard is.
Mazurek wil een deel van de opbrengst van de verkoop aan de universiteit schenken. “Ik ben het beu om hem als deurstopper te gebruiken. Tijd om een koper te vinden”, zegt de man.
GettyDe grootste ondergrondse vulkaan of caldeira bevindt zich in het Yellowstone National Park in de Verenigde Staten.
WETENSCHAP & PLANEET De ondergrondse supervulkaan in het Yellowstone National Park staat op het punt uit te barsten en dat zou wel eens het einde kunnen betekenen voor onze beschaving. NASA bedacht intussen een vernuftig plan dat de mensheid kan redden van een mogelijke ondergang.
De grootste ondergrondse vulkaan of caldeira bevindt zich in het Yellowstone National Park in de Verenigde Staten. Om de 600.000 jaar barst de supervulkaan uit. De laatste eruptie vond zo’n 640.000 jaar geleden plaats, wat betekent dat de vulkaan op het punt van uitbarsten staat. En dat baart wetenschappers grote zorgen.
Als de ondergrondse supervulkaan in Yellowstone zou exploderen kan er als gevolg van de enorme hoeveelheid vulkanisch stof die plots vrijkomt, een vulkanische winter of ijstijd aanbreken. Vervolgens is de kans groot dat er een wereldwijde hongersnood uitbreekt aangezien de mensheid slechts voldoende voedselreserves voor 74 dagen heeft. Dat blijkt uit een rapport van BBC. Zelfs NASA beweert dat de supervulkanen één van de grootste natuurlijke bedreigingen vormen voor de mensheid.
Hoe warmer het wordt in de vulkaan, hoe meer gassen er geproduceerd worden. Vervolgens blijft de magma smelten en stijgen. Wanneer de hitte binnenin de vulkaan een bepaalde drempel overschrijdt, is een explosie onvermijdelijk.
NASA heeft een plan
Een logische oplossing zou dus zijn om de supervulkaan af te koelen, maar daarvoor is er wel erg veel water nodig. “Een groot aquaduct bergopwaarts bouwen in een bergachtige regio zou zowel kostbaar als moeilijk zijn. Bovendien willen mensen niet dat hun water op die manier wordt besteed”, aldus Brian Wilcox van NASA’s Jet Propulsion Laboratory aan de BBC. “Mensen zijn wanhopig op zoek naar water over de hele wereld en een groot infrastructuurproject, waarbij water enkel wordt gebruikt om een supervulkaan af te koelen, zou zeer controversieel zou zijn.”
Ondertussen kwam NASA met een alternatieve oplossing. Daarbij zou de organisatie 10 kilometer diep in de supervulkaan boren en het water onder hoge druk naar beneden pompen. Zo zou de temperatuur van de ondergrondse vulkaan langzaam kunnen dalen. Bovendien is het vooral belangrijk om in de zijkanten van de ondergrondse vulkaan te boren in plaats van in het magmareservoir. Als men rechtstreeks in de magma zou boren, wordt een uitbarsting namelijk nog sneller uitgelokt.
Geothermische centrale
Het NASA-plan zou ook nog een ander voordeel hebben: “Door op deze manier te boren, kunnen we een geothermische centrale creëren die elektriciteit genereert voor ongeveer 0,10 dollar per kilowatt”, aldus Brian Wilcox. Bedrijven die zich bezighouden met geothermische energie en in het project investeren, zouden op die manier energie genereren om de omgeving voor duizenden jaren te voorzien van elektriciteit.
De prijs van het baanbrekende, maar noodzakelijke project liegt er niet om: zo’n 3,46 miljard dollar of omgerekend 3 miljard euro is nodig. Als de mensheid op die manier kan worden gered, is de investering volgens NASA op lange termijn zeker de moeite waard.
Willem de KamMet dubbele bundels laserlicht worden brokken ruimtepuin aangewezen (hier bij een repetitie op de Maasvlakte). Alle stukken afval groter dan 10 centimeter wegen bij elkaar 8 miljoen kilo.
MILIEUDe Nederlandse kunstenaar Daan Roosegaarde laat vrijdagavond met lasers zien hoeveel ruimte-afval er in het heelal zwerft. Een bewustwordingscampagne, maar hoe zinvol is dat?
Daan Roosegaarde pakt voorzichtig een plexiglazen kubusje waarin een stukje zonnepaneel gegoten is. Het reepje paneel is afkomstig van ruimtetelescoop Hubble en is meegenomen tijdens een vervangingsoperatie. Het is een van de weinige stukken gerecycled ruimteafval.
Gescheiden afvalinzameling mag op aarde gewoon zijn, de ruimte is nog steeds een dumpplek voor allerhande rommel. Van verfsplinters tot gereedschap tot raketonderdelen tot afgedankte satellieten: van alles cirkelt rond de aarde. Meer dan 29.000 stuks groter dan 10 centimeter; 8 miljoen kilogram, ofwel 8.000 Fiats Panda.
“Toen ik voor het eerst een afbeelding zag van al dat afval rond de aarde, dacht ik dat het een kunstwerk was van Jackson Pollock, of een impressie van een waterstofatoom. Maar het bleek space waste”, zegt Roosegaarde in zijn studio in Rotterdam. “Het beeld heeft een haast obscene schoonheid. Maar het is troep, mogelijk dodelijke troep.”
Lab RoosgaardeImpressie van de aarde te midden van het ruimteafval.
De ruimte is toch onmetelijk groot. Wat is het probleem?
“Je kunt denken; het zit op honderden kilometers hoogte, who gives a shit. Maar als een satelliet wordt geraakt en je ineens geen Facebook meer hebt en geen Whatsapp, dan is er ineens wel een probleem. Het lijkt dus ver weg, maar de gevolgen kunnen intiem zijn.”
Tot nu toe valt het mee, internet werkt gewoon. En je haalt dat afval niet zomaar even op.
“Niemand wil ervoor betalen. Maar als we zo doorgaan, zitten we uiteindelijk in het Kessler-syndroom (de Nasa-wetenschapper die eind jaren zeventig berekende dat een kettingreactie van botsend puin ruimtevaart onmogelijk maakt, red.) De meeste mensen hebben nog nooit van dit probleem gehoord. Ik tot een jaar geleden ook niet. Dus toen de stad Almere mij vroeg of ik een project met hen wilde beginnen, dacht ik: ik ga een Space Waste Lab maken.”
Lab RoosgaardePuin in een lage baan om de aarde.
“Al het afval groter dan 10 centimeter is in kaart gebracht en wordt gevolgd. We weten dus precies waar het is. Met groene lasers gaan we stukjes afval aanwijzen die vrijdagavond over Almere scheren.”
Dat gebeurt met twee krachtige groene laserstralen die in een punt in het zwerk bijeenkomen, als een galactische powerpointpresentatie. Met een beetje geluk kunnen toeschouwers een stukje ruimtepuin zien oplichten, als het helder genoeg is en het afval relatief laag zweeft, zegt Roosegaarde.
En dan zien we dat ruimtepuin. Wat hebben we daaraan? Daarmee is het afval nog niet opgeruimd.
“Bewustwording is stap een. Laten zien dat er een probleem is. Hoe we ervan af komen? Nobody knows.”
Stel dat iemand een oplossing vindt, dan is er nog steeds geen geld om het op te ruimen.
“Nu is vervuilen gewoon gratis, ook in de ruimte. Misschien moet er een soort statiegeld op satellieten komen. Ik geloof trouwens niet dat er gebrek aan geld of technologie is, maar een gebrek aan verbeelding.”
ESAEen buts in een van de vensters van het ruimtestation ISS.
Klein snippertje, grote impact
Doordat ruimteafval kilometers per seconde aflegt, kan zelfs het kleinste verfbladdertje al schade aanrichten als het een satelliet raakt. Zo ontdekte astronaut Tim Peake twee jaar geleden een buts in het Cupola-venster waardoor astronauten naar de aarde kijken. Alles groter dan 10 centimeter kan satellieten aan gort knallen, stelt ruimtevaartorganisatie ESA. Er suizen miljoenen verfsnippertjes en metaaldeeltjes kleiner dan een millimeter door de ruimte, en het worden er meer.
Space Waste Lab
Voor ruimtevaartorganisatie ESA is Space Waste Lab een manier om het probleem onder de aandacht te brengen van het grote publiek, dat zich tot nu toe niet bewust is van ruimteafval, zegt Michel van Pelt van ESA. “Als het publiek erkent dat er iets moet gebeuren, wordt het voor politici makkelijker en belangrijker geld vrij te maken voor opruimprojecten. Wij krijgen immers onze fondsen via de politiek.”
In het verleden kon de Spaceshuttle worden gebruikt om gestrande satellieten terug te halen, of een zonnepaneel zoals dat van de Hubble telescoop. Maar de Spaceshuttle is met pensioen. “We staan nu vrij machteloos”, zegt Van Pelt. Er zijn inmiddels wel plannen om grotere en kleinere satellieten terug te halen, maar het ontbreekt nog aan middelen om de projecten ten uitvoer te brengen.
Naast opruimen is het belangrijk het ontstaan van ruimtepuin te voorkomen. Soms met verrassend eenvoudige ingrepen. Bijvoorbeeld door de stuwstoftanks die nodig zijn om satellieten in de ruimte te laten manoeuvreren, te voorzien van ventielen. Die zorgen er aan het einde van het kunstmaan-leven voor dat de stuwstof uit de tank loopt, waardoor deze niet meer kan ontploffen. En een systeem dat de accu’s aan boord ontlaadt en ze loskoppelt van de zonnepanelen. Nu zijn ontploffende accu’s en zuurstoftanks geregeld oorzaak van een enorme wolk zwerkzooi. Het beste is, zegt Van Pelt, als satellieten zichzelf aan het eind van hun leven zelf opruimen. Bijvoorbeeld door af te remmen, waarna ze neerstorten en in de atmosfeer verbranden.
WETENSCHAPWe kunnen voorlopig enkel de ruimte in met speciale, erg dure raketten. Maar het is lang niet zo denkbeeldig dat we binnen afzienbare tijd gewoon de lift kunnen nemen naar een hoogte tot zo’n 35.000 km, waar de satellieten in een geosynchrone baan rondzweven. Japan mikt op 2050, China op 2045 om zo’n kolossale lift te bouwen. Het internationale ruimtestation ISS gaat binnenkort voor het eerst een experiment uitvoeren om de haalbaarheid van het gigantische project te testen.
Volgens NASA klopt het basisconcept van de ruimtelift alvast, en de ruimtevaartorganisatie staat daarin niet alleen. The Obayashi Corp. uit Tokio heeft al gezegd er tegen 2050 een te zullen bouwen, en China pitste daar nog vijf jaar af.
“De ruimtelift is de heilige graal van het ruimteonderzoek”, zegt de bekende futurist Michio Kaku, professor aan het City College of New York. “Beeld je in dat je gewoon op de knop moet duwen en dat de lift je naar de hemel brengt. Het zou de ruimtevaart openstellen voor de gemiddelde mens.” De ruimtelift zou het op een na grootste ingenieursproject ooit zijn, met een kostenplaatje van zo’n 10 miljard dollar (8,6 miljard euro). Maar de kostprijs per pond (453,59 gram) om een object in een baan om de aarde te sturen zou dalen van 3.000 euro vandaag naar nog geen 22 euro. Dat berekende Peter Swan, president van het International Space Elevator Consortium (ISEC) in Santa Ana, California.
Het idee van een ruimtelift is niet nieuw. Al in 1895 droomde de Russische wetenschapper Konstantin Tsiolkovsky ervan. Vandaag zijn specialisten het erover eens dat de ruimtelift zou bestaan uit gemotoriseerde capsules die op en neer worden bewogen langs een ketting die van de aardbodem naar de ruimte loopt. Meer bepaald van een ruimtehaven op de evenaar tot een ruimtestation in een geosynchrone baan. De centrifugale krachten veroorzaakt door de rotatie van de aarde zouden de ketting strak houden. De lift wordt aangedreven door voertuigen met magnetische lineaire motoren.
Wereldprimeur
Het ISS-experiment STARS-Me van Japanse natuurkundigen zal op kleine schaal de omstandigheden simuleren waarmee de componenten van zo’n systeem zouden te maken krijgen. Met camera’s zullen de wetenschappers de beweging van een paar kleine ‘cubesats’ over een ketting van tien meter in een gewichtloze omgeving onderzoeken. Het experiment dat de beweging van een lift in de ruimte test, is een wereldprimeur.
De proef zal gebruik maken van stalen ketting die veel te zwaar is om zich uit te strekken over tienduizenden kilometers. Meer en meer wetenschappers, onder wie Kaku, zijn ervan overtuigd dat grafeen, een ultrasterk materiaal op basis van koolstof, het meest geschikt is voor de job. Grafeen is 200 keer sterker dan staal. Voorlopig bestaat het nog maar in kleine afmetingen. Maar naar verwachting is het een kwestie van niet zo heel veel tijd om er zo’n enorme liftketting mee te bouwen.
EPADe gelande toestellen hebben een diameter van nauwelijk 18 centimeter. Japanse wetenschappers tonen hoe de landing in zijn werk gaat.
WETENSCHAPTwee kleine robotjeeps van een onbemand Japans ruimtetuig zijn op een asteroïde op 300 miljoen kilometer van de Aarde geland. Dat meldt het Japanse ruimtevaartbureau Jaxa.
De sonde Hayabusa-2 kwam na een reis van 3,5 jaar in juni aan bij de steenklomp Ryugu die een diameter van 900 meter heeft. De nuttige lading bestond onder meer uit twee cilindrische jeeps met een diameter van nauwelijks 18 centimeter. Zij zullen op het hemellichaampje rondhoppen en daarbij foto’s maken van het oppervlak en de temperaturen meten, zegt het Jaxa.
De tweede Hayabusa voerde drie “jeeps” en de tien kilo wegende lander MASCOT van het Duitse en Franse ruimtevaartbureau, DLR en CNES, mee. De Hayabusa-2 werd in december 2014 gelanceerd. De sonde moet tegen eind 2020 stalen van de asteroïde naar onze planeet brengen.
Wetenschappers hopen door het onderzoek van Ryugu meer te leren over het ontstaan en de evolutie van ons zonnestelsel.
EPAEen foto van het oppervlak van Ryugu, doorgestuurd door Rover-1B tijdens een sprongetje op de asteroïde.
WETENSCHAP & PLANEETAsteroïde Ryugu, die rond de zon draait, heeft opnieuw bezoek gekregen van de mensheid. Vorige maand landden al twee Japanse verkenners, vandaag kregen die gezelschap van een Duits-Franse sonde, de Mascot. Die landde heel voorzichtig op zijn nieuwe woonplaats, 300 miljoen kilometer van de aarde.
De Japanse sonde en zijn Frans-Duitse broer waren in december 2014 samen gelanceerd. Ze zaten in de satelliet Hayabusa2. Die kwam in juni aan bij de asteroïde. Vandaag vloog de satelliet 51 meter boven het oppervlak van de rots, toen hij de Mascot losliet. Die zakte in 20 minuten naar beneden.
De Mascot heeft genoeg energie aan boord om na de landing zestien uur lang allerlei metingen te verrichten. Daarna zit zijn werk er op. Wetenschappers willen onder meer weten waaruit de asteroïde bestaat.
Vorige maand landden de Japanse verkenners Rover-1A en Rover-1B op Ryugu. Die kunnen rondspringen over het oppervlak, zodat ze meerdere plekken kunnen meten. Ze hebben al een paar kleurenfoto’s van Ryugu naar de aarde gestuurd.
Later deze maand moet de Hayabusa2-satelliet vlak boven de asteroïde gaan vliegen. Hij vuurt dan een kogel op het oppervlak af en vangt de opvliegende stofdeeltjes op. Die moet hij eind 2020 terugbrengen naar de aarde, zodat wetenschappers ze zelf kunnen onderzoeken. Japan deed dat in 2010 ook, met de ruimtesonde Hayabusa. Die haalde stofdeeltjes op bij de asteroïde Itokawa en bracht die naar de aarde.
AFP
Een foto gemaakt door Rover-1A.
EPA
Een foto gemaakt door Rover-1A
EPA
Een foto gemaakt door Rover-1B.
AP
Foto gemaakt vanuit Hayabusa2.
EPA
De twee Japanse rovers toen ze nog niet op een asteroïde huppelden.
REUTERSAmazon-baas Jeff Bezos - de rijkste man op aarde - wil een permanente maanbasis.
WETENSCHAPHet ruimtevaartbedrijf van Jeff Bezos, Blue Origin, is begonnen met de ontwikkeling van een grote maanlander, die geschikt is voor hergebruik.
Amazon-oprichter Bezos, met bezittingen van meer dan 100 miljard de rijkste man ter wereld, heeft het plan opgevat de maan te gaan exploiteren. Als het aan hem ligt, komt er onder meer een permanente basis en zware industrie die op aarde minder gewenst is. Het bouwen van een maanlander, die heen en weer kan vliegen, is een belangrijke stap. Bezos hoopt het ruimtevaartuig al over twee jaar in gebruik te kunnen nemen.
REUTERSEen tekening toont de exoplaneet Kepler-1625b met daarnaast de pas ontdekte exomaan.
WETENSCHAP Astronomen hebben mogelijk een eerste maan buiten ons zonnestelsel - een exomaan - gevonden. Dat bericht de Amerikaanse nieuwszender CNN.
Rond gasgigant Kepler-1625b - een exoplaneet die op 8.000 lichtjaren van ons rond een ster cirkelt - is met de Hubble- en de Keplerruimtetelescoop een object gevonden dat een maan kan zijn. Ze zou de grootte hebben van “onze” planeet Neptunus.
In ons zonnestelsel komen manen veel voor: er zijn er bijna tweehonderd. De zoektocht naar natuurlijke satellieten buiten ons stelsel leverde tot nu toe niets op. Exomanen zijn immers door hun kleinere omvang moeilijker te spotten. “Dit zou de eerste keer zijn dat een maan wordt gedetecteerd buiten ons zonnestelsel”, zegt David Kipping, een van de ontdekkers van de mogelijke exomaan.
Afwijkingen
Kipping ontdekte samen met collega Alex Teachey enkele eigenaardigheden in de data van de Keplertelescoop. “We zagen kleine afwijkingen in de lichtcurve”, legt Kipping uit. Daarom hebben de wetenschappers de Hubble ingezet om het gedetailleerder te onderzoeken.
Toen de planeet Kepler-1625b voor zijn ster (de zonachtige ster Kepler-1625, nvdr.) passeerde, detecteerde de Hubble dat de lichtsterkte van de ster niet enkel verminderde door de passage van de gasgigant, maar dat enkele uren later ook een tweede bron voor lichtvermindering zorgde. “Het was alsof een maan de planeet achtervolgde zoals een hond die zijn baasje volgt”, zegt Kipping. “Helaas eindigde de observatie door Hubble nog voor de volledige doorgang van de maan kon gemeten worden.”
Voorzichtig
De wetenschappers achter de vondst blijven echter voorzichtig en willen nog meer observaties uitvoeren. Zo is de grootte van de kandidaat-exomaan zeer ongewoon en met geen enkele maan uit ons stelsel te vergelijken. Van de aarde bekeken, zou ze twee keer groter zijn dan onze eigen Maan.
“De aanwezigheid van een maan is de simpelste en meest vanzelfsprekende verklaring voor die tweede duik in de lichtsterkte van de ster”, zeggen de onderzoekers. Kipping en Teachey hebben bij NASA een aanvraag ingediend om de Hubble opnieuw in te zetten voor extra observaties, in de hoop dan met zekerheid te kunnen zeggen dat het om een exomaan gaat.
Toekomst
“Als verdere observaties met de Hubbletelescoop aantonen dat het een exomaan is, dan kan dat belangrijke hints geven over de ontwikkeling van planetaire systemen. Mogelijk moeten experts hun theorieën over de ontwikkeling van manen rond planeten herbekijken”, zegt Kipping.
“Dit is niet zoals de exomaan in “Avatar” of Endor van “Star Wars”, benadrukt Teachey. “Maar deze ontdekking kan in de toekomst wel deuren openen naar de vondst van gelijkaardige werelden.”
WETENSCHAP Aan de rand van ons zonnestelsel, ver voorbij alle planeten, bevindt zich een mysterieus object. Het is een klein rotsblok dat er 44.000 jaar over doet om een baan rond onze zon te draaien.
Het object heeft de wetenschappelijke naam 2015 TG387 gekregen. Hij is ongeveer 300 kilometer in doorsnee. Mogelijk is hij een dwergplaneet, net als Pluto. De ontdekking is dinsdag bekendgemaakt door de Internationale Astronomische Unie, de wetenschappelijke organisatie die over het onderzoek naar het heelal gaat.
2015 TG387 draait in een ovale baan rond de zon. Toen hij werd ontdekt, was de afstand tot de zon tachtig keer zo groot als de afstand van de aarde tot de zon. Als hij het dichtst bij de zon staat, is dat nog altijd 65 keer de afstand zon-aarde, twee keer zo ver weg als Pluto. En op het verste punt is de afstand tot de zon 2300 keer de afstand van de aarde tot de zon. Er zijn mogelijk duizenden van zulke objecten in de buurt, maar ze zijn erg moeilijk te vinden vanwege de enorme afstand. Tot nu toe zijn er maar een paar gevonden. “We konden 2015 TG387 alleen ontdekken toen hij het dichtst bij de zon kwam. Tijdens 99 procent van zijn omloop was hij te vaag om te zien”, aldus de Amerikaanse onderzoeker David Tholen.
‘Planeet X’
De ontdekkers denken dat er mogelijk een negende, nog niet ontdekte planeet in die uithoek van het zonnestelsel te vinden is. Rotsblokken als 2015 TG387 zijn volgens hen “broodkruimels” die naar die ‘Planeet X’ kunnen leiden. De zwaartekracht van die planeet kan de baan van de rotsblokken namelijk beïnvloeden. Als ze de omloopbanen van de dwergplaneten kennen, kunnen ze uitrekenen waar die zwaartekracht vandaan komt en waar de mysterieuze planeet zich bevindt.
EPASterrencluster Westerlund 2, gefotografeerd door ruimtetelescoop Hubble.
WETENSCHAP NASA’s zoektocht naar buitenaards leven beperkt zich in ons zonnestelsel vooral tot microben. Onder andere dankzij de satelliet Kepler en de HARPS-spectograaf werden de voorbije jaren echter duizenden nieuwe planeten ontdekt buiten ons zonnestelsel. De ruimtevaartorganisatie wil daarom dat er in de toekomst meer gezocht wordt naar intelligent buitenaards leven.
In april lanceerde NASA met TESS de krachtigste telescoop totnogtoe die zal worden ingeschakeld voor de zoektocht naar leefbare planeten buiten ons zonnestelsel. Ook voor de James Webb Space Telescope die in 2021 de Hubble moet vervangen zijn de verwachtingen hooggespannen. Daarnaast werkt ook het Europese agentschap ESA aan de nieuwe ruimtetelescoop CHEOPS en het ruimteobservatorium PLATO, Verwacht wordt dan ook dat het aantal nieuwe ontdekkingen nog verder in een stroomversnelling zal geraken.
Momenteel zijn er al 3.779 gekende planeten in ons heelal en de voorbije tien jaar werden nog duizenden andere kandidaten ontdekt. Het is dan ook een logische vraag of er op een van deze planeten (intelligent) leven bestaat.
Technosignaturen
NASA zal zich daarom in de toekomst concentreren op de speurtocht naar ‘technosignaturen’: signalen die het bewijs kunnen zijn van een geavanceerde buitenaardse samenleving. “Technosignaturen zoals bijvoorbeeld radio- of lasergolven, tekenen van massieve bouwwerken of een atmosfeer vol vervuilende chemicaliën kunnen wijzen op intelligent leven”, licht het agentschap toe in een mededeling.
Om de zoektocht naar technosignaturen op te drijven, organiseert NASA vanaf vandaag tot en met woensdag een Technosignatures Workshop in Houston. Daar worden de meest veelbelovende onderzoeksdomeinen in de kijker gezet en geven experts toelichting bij de zoektocht naar exoplaneten, artificiële radiosignalen en andere mogelijk aanwijzingen voor technologisch leven in het universum.
Thomas Zurbuchen, adjunct-bestuurder van NASA’s Science Mission Directorate, deelde gisteren via Twitter al mee verheugd te zijn over de nieuwe onderzoeksplannen van het agentschap.
I’m excited to announce that #NASA is taking the 1st steps to explore ways to search for life advanced enough to create technosignatures: signs or signals, which if observed, would let us infer the existence of technological life elsewhere in the universe: https://go.nasa.gov/2DvXIFN
EPAAls alles volgens plan verloopt, wonen er over twaalf jaar mensen op de maan.
WETENSCHAPVijftig jaar na de missie van Neil Armstrong en Buzz Aldrin keert NASA vanaf volgend jaar terug naar de maan. De bedoeling is deze keer een bemande kolonie op de maan te vestigen.
Uit plannen die de NASA presenteerde aan het Amerikaanse congres, blijkt dat de ruimtevaartorganisatie vanaf volgend jaar de eerste stappen gaat zetten voor het stichten van een maankolonie door voorraden te sturen. In 2020 vliegen er verkenningsrobots richting de maan, om te zoeken naar bruikbare grondstoffen en te beginnen met de kolonie. Vervolgens gaat het nieuwe ruimtestation The Gateway de ruimte in, dat als uitvalsbasis zal dienen. Rond 2030 kunnen mensen vervolgens landen op de maan.
Door het verblijf op de maan hoopt NASA te ontdekken of het voor mensen mogelijk is ver van de aarde te overleven. Daarmee kan het de eerste stap zijn voor bemande kolonies op Mars, een lang gekoesterde wens van onder anderen Elon Musk. NASA weet al wel dat de straling op de maan zo sterk is, dat er speciale kleding nodig is om er te kunnen overleven. Om die reden komen er nieuwe ruimtepakken die beschermen tegen die straling.7
AFPNeil Armstrong en Buzz Aldrin verbleven slechts twee uur op de maan.
De nieuwe missie naar de maan moet ook meer duidelijkheid brengen over de oorsprong en het functioneren van ons zonnestelsel. Armstrong en Aldrin liepen tijdens hun bezoek in 1969 slechts twee uur rond om een aantal metingen te doen en maanstenen te verzamelen. Ook de bezoeken in 1971 en 1972 waren slechts van korte duur. De nieuwe missie kan dus een pak nieuwe informatie opleveren.
APSpaceX topman Elon Musk (links) maakt de naam bekend van de eerste passagier, de Japanse zakenman Yusaku Maezawa.
WETENSCHAPDe Japanse zakenman en kunstverzamelaar Yusaku Maezawa is de eerste passagier die mee mag met een particuliere ruimtevlucht van SpaceX. Hij zal met een raket een reis langs de maan maken en daarna weer naar de aarde terugkeren.
De 42-jarige miljardair was in Los Angeles aanwezig toen in het hoofdkwartier van SpaceX werd bekendgemaakt wie de eerste maantoerist wordt. Maezawa zegt dat het zijn levenslange droom is om de ruimte in te gaan. Alleen al de gedachte aan de reis doet zijn hart sneller kloppen, zei hij. “Hij is de moedigste mens, hij wil het liefste van iedereen en is de grootste avonturier”, vindt SpaceX-oprichter Elon Musk.
“Eindelijk kan ik u vertellen dat ik uitgekozen ben om naar de maan te vliegen”, aldus Maezawa, die rijk werd met de verkoop van kledij op internet. “Het is mijn levensdroom. Sinds ik kind ben, hou ik van de maan.”
Maezawa zal niet alleen vliegen, maar zes tot acht kunstenaars uit de hele wereld meenemen - die niets moeten betalen. Ze moeten inspiratie opdoen voor een kunstproject. Aan welke kunstenaars hij denkt, wil Maezawa nog niet zeggen.
Weekje weg
De vlucht wordt gemaakt met de Big Falcon Rocket, of Falcon 9. Dat is een nieuwe raket van het ruimtevaartbedrijf van de Tesla-topman, die nog in ontwikkeling is. De ontwikkeling van het ongeveer 118 meter hoge ruimteschip zal volgens Musk ongeveer 5 miljard dollar kosten.
De Falcon 9 zal om de maan vliegen en ze daarbij naderen tot op zo’n 200 kilometer. De vlucht zal ongeveer een week duren en zal, “als alles goed gaat”, plaatsvinden in 2023, zei Musk.
AP
Kostenplaatje?
Hoeveel betaald moet worden voor de ruimtevlucht van SpaceX, is niet bekend. De Japanner betaalt “zeer veel geld” voor de reis, zo klonk het. Een precies bedrag wilden noch Musk noch Maezawa kwijt.
SpaceX maakte vorig jaar al bekend dat het mensen naar de maan wil brengen. Toen was er sprake van twee kandidaten, die een “aanzienlijk voorschot” hadden betaald. De tot dusver laatste bemande vlucht naar de maan, of zijn omgeving, gebeurde in 1972.
Beste bezoeker, Heb je zelf al ooit een vreemde waarneming gedaan, laat dit dan even weten via email aan Frederick Delaere opwww.ufomeldpunt.be. Deze onderzoekers behandelen jouw melding in volledige anonimiteit en met alle respect voor jouw privacy. Ze zijn kritisch, objectief maar open minded aangelegd en zullen jou steeds een verklaring geven voor jouw waarneming! DUS AARZEL NIET, ALS JE EEN ANTWOORD OP JOUW VRAGEN WENST, CONTACTEER FREDERICK. BIJ VOORBAAT DANK...
Druk op onderstaande knop om je bestand , jouw artikel naar mij te verzenden. INDIEN HET DE MOEITE WAARD IS, PLAATS IK HET OP DE BLOG ONDER DIVERSEN MET JOUW NAAM...
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Alvast bedankt voor al jouw bezoekjes en jouw reacties. Nog een prettige dag verder!!!
Over mijzelf
Ik ben Pieter, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Peter2011.
Ik ben een man en woon in Linter (België) en mijn beroep is Ik ben op rust..
Ik ben geboren op 18/10/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Ufologie en andere esoterische onderwerpen.
Op deze blog vind je onder artikels, werk van mezelf. Mijn dank gaat ook naar André, Ingrid, Oliver, Paul, Vincent, Georges Filer en MUFON voor de bijdragen voor de verschillende categorieën...
Veel leesplezier en geef je mening over deze blog.
