The purpose of this blog is the creation of an open, international, independent and free forum, where every UFO-researcher can publish the results of his/her research. The languagues, used for this blog, are Dutch, English and French.You can find the articles of a collegue by selecting his category. Each author stays resposable for the continue of his articles. As blogmaster I have the right to refuse an addition or an article, when it attacks other collegues or UFO-groupes.
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Zoeken in blog
Deze blog is opgedragen aan mijn overleden echtgenote Lucienne.
In 2012 verloor ze haar moedige strijd tegen kanker!
In 2011 startte ik deze blog, omdat ik niet mocht stoppen met mijn UFO-onderzoek.
BEDANKT!!!
Een interessant adres?
UFO'S of UAP'S, ASTRONOMIE, RUIMTEVAART, ARCHEOLOGIE, OUDHEIDKUNDE, SF-SNUFJES EN ANDERE ESOTERISCHE WETENSCHAPPEN - DE ALLERLAATSTE NIEUWTJES
UFO's of UAP'S in België en de rest van de wereld Ontdek de Fascinerende Wereld van UFO's en UAP's: Jouw Bron voor Onthullende Informatie!
Ben jij ook gefascineerd door het onbekende? Wil je meer weten over UFO's en UAP's, niet alleen in België, maar over de hele wereld? Dan ben je op de juiste plek!
België: Het Kloppend Hart van UFO-onderzoek
In België is BUFON (Belgisch UFO-Netwerk) dé autoriteit op het gebied van UFO-onderzoek. Voor betrouwbare en objectieve informatie over deze intrigerende fenomenen, bezoek je zeker onze Facebook-pagina en deze blog. Maar dat is nog niet alles! Ontdek ook het Belgisch UFO-meldpunt en Caelestia, twee organisaties die diepgaand onderzoek verrichten, al zijn ze soms kritisch of sceptisch.
Nederland: Een Schat aan Informatie
Voor onze Nederlandse buren is er de schitterende website www.ufowijzer.nl, beheerd door Paul Harmans. Deze site biedt een schat aan informatie en artikelen die je niet wilt missen!
Internationaal: MUFON - De Wereldwijde Autoriteit
Neem ook een kijkje bij MUFON (Mutual UFO Network Inc.), een gerenommeerde Amerikaanse UFO-vereniging met afdelingen in de VS en wereldwijd. MUFON is toegewijd aan de wetenschappelijke en analytische studie van het UFO-fenomeen, en hun maandelijkse tijdschrift, The MUFON UFO-Journal, is een must-read voor elke UFO-enthousiasteling. Bezoek hun website op www.mufon.com voor meer informatie.
Samenwerking en Toekomstvisie
Sinds 1 februari 2020 is Pieter niet alleen ex-president van BUFON, maar ook de voormalige nationale directeur van MUFON in Vlaanderen en Nederland. Dit creëert een sterke samenwerking met de Franse MUFON Reseau MUFON/EUROP, wat ons in staat stelt om nog meer waardevolle inzichten te delen.
Let op: Nepprofielen en Nieuwe Groeperingen
Pas op voor een nieuwe groepering die zich ook BUFON noemt, maar geen enkele connectie heeft met onze gevestigde organisatie. Hoewel zij de naam geregistreerd hebben, kunnen ze het rijke verleden en de expertise van onze groep niet evenaren. We wensen hen veel succes, maar we blijven de autoriteit in UFO-onderzoek!
Blijf Op De Hoogte!
Wil jij de laatste nieuwtjes over UFO's, ruimtevaart, archeologie, en meer? Volg ons dan en duik samen met ons in de fascinerende wereld van het onbekende! Sluit je aan bij de gemeenschap van nieuwsgierige geesten die net als jij verlangen naar antwoorden en avonturen in de sterren!
Heb je vragen of wil je meer weten? Aarzel dan niet om contact met ons op te nemen! Samen ontrafelen we het mysterie van de lucht en daarbuiten.
20-03-2018
Oceanen op Mars werden volgens nieuwe studie 300 miljoen jaar eerder gevormd dan gedacht en zouden niet zo diep geweest zijn - HLN.be
Oceanen op Mars werden volgens nieuwe studie 300 miljoen jaar eerder gevormd dan gedacht en zouden niet zo diep geweest zijn - HLN.be
Universiteit van Californië, BerkleyLinks in het blauw de vroege oceaan Arabia, rechts de latere Deuteronilus. Die laatste had een kleinere kustlijn. Aan de onzichtbare kant van Mars ligt het vulkanische gebied Tharsis.
WETENSCHAP & PLANEETWetenschappers van de universiteit van Californië, Berkley hebben in het wetenschappelijk tijdschrift Nature een nieuwe theorie gepubliceerd over de manier waarop de oceanen van Mars ontstonden en weer verdwenen de afgelopen 4 miljard jaar. En die zou een antwoorden bieden op enkele van de mysteries waarover onderzoekers zich al jaren het hoofd breken.
De geofysici linken de oceanen van Mars aan het ontstaan van het grootste vulkanische systeem in ons zonnestelsel – Tharsis – en de sleutelrol die de opwarming van de planeet speelde in het mogelijk maken van vloeibaar water op de rode planeet.
Zij die beweren dat er nooit vloeibaar water was op Mars, verwijzen naar het feit dat de grootte van de oceanen niet strookt met de schatting van de hoeveelheid water die er in de ijskappen en bevroren ondergrond van Mars zit en verdampt kan zijn in de ruimte. Er zou in dat scenario niet genoeg water aanwezig geweest zijn om de oceanen te vullen. (lees hieronder verder)
Thinkstock
Volgens de nieuwe theorie zouden de oceanen zich echter 300 miljoen jaar eerder gevormd hebben, vóór of op hetzelfde moment als Tharsis. Omdat het vulkanische gebied toen nog niet zo groot was, verstoorde het de planeet nog niet zo veel als later. In het bijzonder de vlakten die het grootste deel van de noordelijke hemisfeer bedekken en waarvan gedacht wordt dat ze de oude oceaanbodem zijn. De zeeën zouden daardoor minder diep zijn geweest en maar de helft van het water bevat hebben als altijd werd aangenomen.
“Tot nu toe werd aangenomen dat het vulkanische systeem Tharsis zich vroeg en snel ontwikkelde en dat de oceanen pas later kwamen”, aldus professor Michael Manga, een van de auteurs van de paper die deze week in Nature verscheen. “Volgens ons kwamen de oceanen eerst en lagen ze er al toen het vulkanische gebied met zijn lavastromen ontstond.”
Gassen
“We vermoeden dat Tharsis gassen de atmosfeer in spuwde, die een broeikaseffect deed ontstaan die vloeibaar water aan de oppervlakte mogelijk maakte. En dat vulkaanuitbarstingen kanalen deden ontstaan die het ondergrondse water toeliet om de oppervlakte te bereiken en de noordelijke vlaktes met water te vullen”, aldus nog Manga. (lees hieronder verder)
afp
De nieuwe theorie rekent ook af met een ander argument tegen het bestaan van oceanen op Mars: dat de kustlijnen van de oceanen erg onregelmatig zijn en in hoogte tot wel 1.000 meter verschillen. Terwijl ze zoals op de Aarde eigenlijk vlak zouden moeten zijn.
Kustlijn
Dat kan volgens de studie verklaard worden als de eerste oceaan – Arabia – zich 4 miljoen jaar geleden begon te vormen en - eventueel met tussenpozen - bestond tijdens de eerste 20 procent van het ontstaan van Tharsis. De groeiende vulkaan kan het land omlaaggedrukt hebben en de kustlijn vervormd hebben, wat de onregelmatigheden in de hoogte van de kustlijn van Arabia kan verklaren. De onregelmatige kustlijn van de volgende oceaan – Deuteronilus – kan op vergelijkbare wijze worden verklaard als die ontstond tijdens de laatste 17 procent van het ontstaan van Tharsis, ongeveer 3,6 miljard jaar geleden. (lees hieronder verder)
thinkstock
Tharsis deed uiteindelijk een bult ontstaan aan de andere kant van de planeet en een laagte halfweg ertussen. Het verklaart waarom het volume water dat die laagte nu kan bevatten twee keer zo groot is dan wat de nieuwe studie schat dat die bevatte 4 miljoen jaar geleden”, klinkt het nog.
Hypothese
De onderzoekers drukken er wel op dat het om een hypothese gaat. “Maar wetenschappers kunnen een preciezere datering proberen te maken van Tharsis en de kustlijnen om te zien of ze overeind blijft”, aldus Manga.
De volgende Marslander van de NASA kan ook helpen om het raadsel te ontrafelen. Hij wordt in mei gelanceerd en zal een seismometer op de bodem van de planeet zetten, die een beeld moet geven van wat er zich onder het oppervlakte van Mars afspeelt. En misschien wel bevroren overblijfselen kan vinden van die eeuwenoude oceaan of zelfs vloeibaar water.
WETENSCHAP & PLANEET Een zeewezen dat lijkt op het monster van Loch Ness wekt heel wat nieuwsgierigheid op. Op amateurbeelden is te zien hoe een karkas op het strand van Wolf Island in de Amerikaanse staat Georgia ligt. Volgens experts is het niet meteen duidelijk om welk zeewezen het precies gaat.
Has the Loch Ness Monster been found dead in the US? Mystery beast found washed
Is het Loch Ness Monster dood terug gevonden in the US? Een mysterieus beest aangespoeld gevonden
Warren, een visser uit Waycross in de Amerikaanse staat Georgia, was aan het varen met zijn zoon in de buurt van Wolf Island toen hij het vreemde zeewezen ontdekte. Aanvankelijk dacht hij dat het om een dode zeehond ging. Toen de man een foto maakte, merkte hij op dat het dier lijkt op het monster van Loch Ness, het mythische wezen dat volgens een legende rondzwemt in het troebele water van het gelijknamige meer in Schotland.
Enkele experts zagen de beelden op het internet, maar konden het wezen niet onmiddellijk identificeren. Sommigen beweren dat het om een franjehaai gaat, anderen zeggen dat het een reuzenhaai is. Vooralsnog zijn wetenschappers het grondig oneens. Een reuzenhaai is immers zo’n acht meter lang, maar het aangespoelde dier is veel kleiner.
iStockPaaseiland lokt jaarlijks vele toeristen naar zijn kusten, vulkanische landschappen en de wereldberoemde Moai, de gigantische stenen standbeelden.
WETENSCHAP & PLANEETPaaseiland en zijn mysterieuze geschiedenis verdwijnen langzaam onder de stijgende zee. In de komende jaren kunnen de oude en wereldberoemde reusachtige sculpturen langzaam worden opgeslokt door de golven. Het raadsel achter de beelden blijft zo misschien wel voor altijd onopgelost.
De geheimzinnige beelden - de moai - behoren tot de beroemdste sculpturen ter wereld. De metershoge beeldhouwwerken uit vulkanisch gesteente maken Paaseiland een van de meest fascinerende plekken op aarde.
De beelden, die aan de kust van het klein eiland in de Stille Oceaan staan, herinneren aan de bloeiende civilisatie die er eeuwen geleden bestond. Polynesiërs bevolkten het eiland en bouwden honderden sculpturen tussen de 12de eeuw en 15de eeuw. Maar nu zou het allemaal vernietigd kunnen worden, waarschuwen de Verenigde Naties in een bericht. De oorzaak is de klimaatverandering. Sommige klimaatmodellen voorspellen dat de zeespiegel tussen de 1,5 en 1,8 meter zal stijgen tegen 2100. Volgens een artikel in de New York Times vrezen bewoners en wetenschappers het einde van de moai en de historische graven. Stormen en golven vormen een bedreiging zoals nooit tevoren.
Easter Island is eroding. Climate change is threatening its future, and also its past. http://nyti.ms/2FD0sBS
Easter Island Is Eroding
Rising ocean levels are causing waves to break on the statues and platforms built a thousand years ago. The island risks losing its cultural heritage. Again.
Drie van de beroemdste toeristische attracties op het eiland zijn bedreigd, zo stelt de New York Times. Het ceremonie-platform Tongariki met vijftien moai, die landinwaarts kijken. Anakena; een strand met wit koraalzand waar volgens de overlevering een Polynesische hoofdman met zijn gevolg landde en dat eiland koloniseerde. En Akahanga, waar de eerste koning van de Rapa Nui, de inheemse bevolking, is begraven in een tombe.
Nog steeds is niet opgehelderd hoe de sculpturen, die tot 200 ton wegen, werden gebouwd en waardoor de bevolking is gedecimeerd nadat de Nederlander Jacob Roggeveen het eiland op paaszondag 1722 ontdekte.
Muur
Volgens de New York Times proberen de eilandbewoners tegen de natuur te vechten. Zij bouwden een muur als bescherming tegen de golven. Als die niet de erosie stopt, moeten zij de sculpturen van de kust weghalen om ze te redden. Een wetenschapper waarschuwt hiervoor: “Dat kan je doen, maar dan verlies je hun geschiedenis.”
WETENSCHAP & PLANEET 1 op 2.700: groter is de kans niet dat asteroïde Bennu in het jaar 2135 op aarde zal inslaan. Maar als het doemscenario zich voordoet, zal de huidige technologie niet volstaan om het gevaar af te wenden. Die waarschuwing sturen Amerikaanse wetenschappers van het Planetary Defense Coordination Office de wereld in.
De NASA werkt op dit moment aan ruimtesonde HAMMER (Hypervelocity Asteroid Mitigation Mission for Emergency Response vehicle) om eventueel gevaar te keren. Bedoeling is om de forse ruimterots in het ergste scenario uit zijn dodelijke koers te stoten. Eén exemplaar zal daarvoor echter niet volstaan, stellen onderzoekers die samenwerken met de NASA. “De gevolgen zouden dan sowieso catastrofaal zijn”, aldus natuurkundige Kirsten Howley. “Hoe sneller we reageren, hoe meer opties we overhouden. Het ultieme doel is het leven op aarde in stand houden.”
80.000 keer atoombom Bennu is met een lengte van 500 meter in staat om een volledige stad weg te vagen. Ter vergelijking: het Empire State Building is slechts 443 meter hoog. Bij een eventuele impact zou er 1.200 megaton energie vrijkomen, oftewel 80.000 keer meer dan de atoombom op Hiroshima.
De omvang van de asteroïde valt te vergelijken met vijf voetbalvelden, haar gewicht bedraagt zowat 79 miljard (!) kilo. Daartegenover staat de HAMMER, met een lengte van negen meter en een gewicht van 8,8 ton.
“Klein zetje kan volstaan” “Een klein zetje kan volstaan om het object uit koers te doen slaan”, aldus Howley. “Maar dan moet je er natuurlijk wel snel genoeg bij zijn. De kans dat Bennu ons zal treffen, wordt nu geschat op 1 op 2.700. Zal het risico binnen enkele jaren verkleind of net toegenomen zijn? Onmogelijk te voorspellen, daarvoor moeten we wachten op meer gegevens.” Twee jaar geleden werd daarom OSIRIS-REx richting Bennu gelanceerd. Het is de eerste sonde die stalen van een asteroïde mee terug naar de aarde zal brengen.
APEen visuele voorstelling van hoe OSIRIS-REx asteroïde Bennu nadert.
Stel nu dat er pas in 2125 ingegrepen wordt, dan er tientallen HAMMER-ruimtesondes nodig zijn om de planeet te redden. “Maar dan moet de lancering van de Delta IV Heavy-raket ook telkens vlekkeloos verlopen. De kans op mislukken wordt op die manier wel heel groot”, besluit Howley.
Kernbom In uiterste nood kan er nog altijd teruggegrepen worden naar een kernbom. De asteroïde moet dan uit elkaar vallen in ontelbare kleine fragmenten. Een aanzienlijk deel daarvan zal opbranden in onze atmosfeer. Duizenden andere fragmenten zullen de aarde wel nog raken en schade aanrichten. “Maar zelfs als de ontploffing pas enkele tientallen dagen vóór de inslag plaatsvindt, zal het effect nog aanzienlijk zijn”, besluit planeetwetenschapper Megan Bruck Syal. “Een studie heeft uitgewezen dat we de schade in dat geval voor 99 procent kunnen beperken.”
WETENSCHAPDe Kepler-ruimtetelescoop van NASA speurt al bijna tien jaar succesvol naar andere, eventueel bewoonbare, planeten. Maar volgens de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie heeft Kepler inmiddels nog voor slechts een paar maanden brandstof. Het is sowieso al buiten verwachting dat de satelliet het vandaag nog altijd doet, na de problemen in 2013.
“Met amper een benzinestation te vinden in de ruimte, zit het ruimtetuig bijna zonder brandstof”, verklaarde Charlie Sobeck, systeemingenieur voor de Kepler-ruimtetelescoopmissie bij NASA. “Dat moment zit er over enkele maanden aan te komen.”
De Kepler-satelliet werd in 2009 gelanceerd om op 150 miljoen kilometer van de aarde in een baan rond de zon terecht te komen. De telescoop had als missie om mogelijk bewoonbare exoplaneten bij andere sterren dan de zon op te sporen. Kepler vond inderdaad meer dan 2.500 bevestigde planeten en nog eens zoveel voorlopig nog onbevestigde. Dertig van de bevestigde planeten cirkelen in een baan rond hun ‘gaststerren’ binnen de zone die als bewoonbaar beschouwd wordt. Die planeten zouden dus, net als de aarde, vloeibaar water kunnen bevatten.
EPA
In 2013 brak een soort van stuurwiel af van de Kepler, essentieel voor de ruimtetelescoop om zijn baan te kunnen aanhouden. NASA kon het fiasco tijdelijk oplossen. Kepler spotte daarna nog meer dan 300 bevestigde planeten.
Maar straks begint de Kepler dan toch aan zijn laatste eeuwige reis in de ruimte. De belangrijke ruimtetelescoop zal wel worden vervangen. Meer bepaald door TESS, de Transiting Exoplanet Survey Satellite van NASA, die op 16 april gelanceerd wordt. “TESS zal bijna de hele hemel afspeuren naar planeten buiten ons zonnestelsel, met de focus op de meest heldere sterren op minder dan 300 lichtjaar afstand, en zal zo Keplers schatkist aan planeetontdekkingen verrijken”, zei Sobeck.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
14-03-2018
“De wereld is een prachtige mens en briljante wetenschapper kwijt”: beroemdheden reageren verslagen op overlijden Stephen Hawking - HLN.be- DEEL I
“De wereld is een prachtige mens en briljante wetenschapper kwijt”: beroemdheden reageren verslagen op overlijden Stephen Hawking - HLN.be - DEEL I
Photo News
WETENSCHAPVan over heel de wereld stromen verslagen reacties binnen op het overlijden van de wereldberoemde fysicus Stephen Hawking, die vannacht overleed.
Sir Tim Berners-Lee, oprichter van het wereldwijde web, reageerde als een van de eersten op Twitter. “We hebben een kolossale denker en een ongelooflijke geest verloren. Rust in vrede, Stephen Hawking.”
Ook de ruimtevaartorganisatie NASA reageerde verslagen en noemt Hawking “een vermaarde fysicus en ambassadeur van de wetenschap”. “Zijn theorieën hebben een universum van mogelijkheden geopend die wij en de wereld kunnen verkennen. Moge je blijven vliegen als superman in microzwaartekracht, zoals je in 2014 aan onze astronauten zei.′
Remembering Stephen Hawking, a renowned physicist and ambassador of science. His theories unlocked a universe of possibilities that we & the world are exploring. May you keep flying like superman in microgravity, as you said to astronauts on @Space_Station in 2014
“Professor Hawking was een uniek wezen, dat niet enkel in Cambridge maar over de hele wereld met genegenheid zal worden herinnerd”, reageerde Stephen Toope, de vicevoorzitter van de universiteit van Cambridge, waar Stephan Hawking heeft gestudeerd en gewerkt. “Zijn uitzonderlijke bijdrage aan de wetenschappelijke kennis en het begrijpelijk maken van wetenschap en wiskunde zijn een onuitwisbare erfenis.”
De bekende Britse fysicus Brian Cox treedt hem bij: “Hij wordt terecht beschreven als één van de grootsten. Hij was ervan overtuigd dat het publieke engagement van wetenschap, beschrijven wat we doen als wetenschappers, niet alleen waardevol is, maar ook nodig.”
Sundar Pichai, ceo van Google, noemt Hawking “een prachtige mens en een briljante wetenschapper”.
Dezelfde boodschap bij Satya Nadella, ceo van Microsoft: “We hebben een grote verloren vandaag. Stephen Hawking zal herinnerd worden voor zijn ongelooflijke bijdrages aan de wetenschap, door complexe theorieën en concepten toegankelijker te maken voor de massa.”
We lost a great one today. Stephen Hawking will be remembered for his incredible contributions to science – making complex theories and concepts more accessible to the masses. He’ll also be remembered for his spirit and unbounded pursuit to gain a complet…https://lnkd.in/gKNqEDF
De Indiase premier Narendra Modi roemt Hawkings’ “moed en doorzettingsvermogen” dat “mensen over de hele wereld inspireerde”. “Zijn pionierswerk maakte van onze wereld een betere plek.”
Professor Stephen Hawking was an outstanding scientist and academic. His grit and tenacity inspired people all over the world. His demise is anguishing. Professor Hawking’s pioneering work made our world a better place. May his soul rest in peace.
“Zijn overlijden laat een intellectuele vacuüm achter. Maar het is niet leeg”, schrijft de Amerikaanse astrofysicus Neil deGrasse Tyson bij een foto van hem en Hawking.
His passing has left an intellectual vacuum in his wake. But it's not empty. Think of it as a kind of vacuum energy permeating the fabric of spacetime that defies measure. Stephen Hawking, RIP 1942-2018.
De Britse staatssecretaris Tobias Ellwood noemde Hawking een “inspiratie voor allen”. “Je belichaamde echte moed boven tegenspoed, terwijl je de wonderen van het universum aan de wereld uitlegde. Je prestaties symboliseren de kracht van de menselijke geest. Een inspiratie voor ons allemaal, ongeacht onze situatie, om naar de sterren te reiken, vanwaar je nu op ons schijnt.”
Europees president Donald Tusk citeerde een van Hawkings bekendste opmerkingen over zijn ziekte, ALS: “It matters if you just don’t give up.” De Britse premier Theresa May, is eveneens lof: “Professor Stephen Hawking was een briljante en buitengewone geest, een van de grootste wetenschappers van zijn generatie. Zijn moed, humor en doorzettingsvermogen om het onderste uit de kan te halen in dit leven, waren een inspiratiebron. Zijn erfenis wordt niet vergeten.”
“Triomf van wilskracht”
Stephen Hawking is “ongetwijfeld één van de grootste wetenschappers van onze tijd”. Zo omschreef natuurkundige Thomas Hertog (KU Leuven) de overleden fysicus en kosmoloog, met wie hij gedurende jaren samenwerkte. Maar zijn beroemdheid overstijgt de wetenschap, aldus Hertog in De Ochtend (Radio 1), die hem zag als een “triomf van wilskracht” en zijn tomeloze inzet voor de wetenschap prees. Thomas Hertog doctoreerde eind jaren ’90 bij Hawking aan de universiteit van Cambridge, maar bleef ook nadien met hem samenwerken, tot enkele weken geleden.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
“De wereld is een prachtige mens en briljante wetenschapper kwijt”: beroemdheden reageren verslagen op overlijden Stephen Hawking - HLN.be - DEEL II
“De wereld is een prachtige mens en briljante wetenschapper kwijt”: beroemdheden reageren verslagen op overlijden Stephen Hawking -HLN.be - DEEL II
Sterren
Eddie Redmayne, de acteur die Hawking vertolkt in “The Theory Of Everything”, is vol lof over Hawking: “We hebben een schitterende geest, een ongelooflijke wetenschapper en de grappigste man die ik ken, verloren.”
De Foo Fighters noemen Hawking in hun eigen stijl dan weer “een fucking legende”, terwijl acteur Macaulay Culkin hem “een genie en mijn favoriete Simpsons-figuur” noemt.
YouTubeDe bekende Britse natuurkundige, kosmoloog en wiskundige Stephen Hawking is overleden.
WETENSCHAPDe bekende Britse natuurkundige, kosmoloog en wiskundige Stephen Hawking is overleden. Dat meldt zijn familie. Hawking werd 76 jaar. De professor overleed vreedzaam in zijn slaap thuis in het Britse Cambridge.
Hawkings kinderen Lucy, Robert en Tim lieten in een verklaring erg verdietig te zijn over het overlijden van hun vader. “Hij was een groot wetenschapper en een buitengewone man wiens werk en nalatenschap nog jarenlang zullen voortleven. Zijn moed en vasthoudendheid en zijn begaafdheid en humor inspireerden mensen wereldwijd. Hij zei eens: ‘Het universum zou niet veel voorstellen als het niet de plek was waar de mensen van wie je houdt wonen.’ We zullen hem voor altijd missen”, klinkt het.
’Hij zei eens: ‘Het universum zou niet veel voorstellen als het niet de plek was waar de mensen van wie je houdt wonen.’ We zullen hem voor altijd missen’
Hawkings kinderen Lucy, Robert en Tim
Spraakcomputer
De in Oxford geboren astrofysicus leed aan de neurologische ziekte ALS. De wetenschapper kon uitsluitend via een spraakcomputer communiceren en bewoog zich al tientallen jaren per rolstoel voort. De aandoening werd vastgesteld in 1963, toen hij 21 jaar oud was. Artsen gaven hem toen hooguit nog twee jaar te leven. In 2017 zei Hawking aan de BBC dat hij “nooit had verwacht 75 te worden”.
Hawking hield zich bezig met zwarte gaten, het heelal en kosmologie. Hij publiceerde in 1988 het boek ‘A brief history of time’, waarvan meer dan tien miljoen exemplaren werden verkocht. In ons land verscheen het boek onder de titel ‘Het Heelal’. Daarin legde Hawking op een toegankelijke manier de volledige geschiedenis van het gehele universum uit, vanaf de oerknal. Het boek werd een bestseller.
Hij zei aan de BBC dat hij geloofde dat zijn grootste verwezenlijking was dat hij ontdekte dat zwarte gaten niet volledig zwart zijn. Dat is cruciaal om “te begrijpen hoe paradoxen tussen kwantummechanica en de algemene relativiteitstheorie kunnen opgeklaard worden”.
APDe bekende Britse natuurkundige, kosmoloog en wiskundige Stephen Hawking is overleden.
God
In ‘Het Heelal’ hield Hawking nog rekening met het bestaan van God, maar in ‘The Grand Design’ (2010) blijkt dat hij tot andere inzichten was gekomen. Natuurwetten als de zwaartekracht verklaren de oerknal en het begin van ons heelal. “Het is niet noodzakelijk om naar God te wijzen om het universum in werking te zetten”, schreef hij.
In 2014 verscheen over het leven van Hawking de film ‘The Theory Of Everything’. Zelf heeft de wetenschapper ook een aantal tv-optredens gemaakt, zo verscheen hij een aantal keer in de populaire comedyserie ‘The Big Bang Theory’.
Hawking werd op 8 januari 1942 geboren in een familie van intellectuelen. Hij kreeg in 1959 een beurs voor de Oxford University, en drie jaar later verhuisde hij naar de universiteit van Cambridge om er onderzoek te voeren binnen de kosmologie. Op zijn 32ste werd hij het jongste lid van de Royal Society, het meest prestigieuze Britse academische instituut. In 1979 werd hij professor in de wiskunde aan Cambridge University.
Photo NewsDe bekende Britse natuurkundige, kosmoloog en wiskundige Stephen Hawking is overleden.
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
De grootste prestatie van Stephen Hawking? “Elke mens moed geven dat je ondanks veel miserie er toch het beste van kan maken” - HLN.be
De grootste prestatie van Stephen Hawking? “Elke mens moed geven dat je ondanks veel miserie er toch het beste van kan maken” - HLN.be
Het ultieme portret van één van de meest briljante wetenschappers uit de moderne geschiedenis
Steven Swinnen
BELGAIMAGE
WETENSCHAP Niet kunnen spreken, niet kunnen wandelen en op school niet eens al te beste punten halen, maar toch uitgroeien tot één van de meest briljante wetenschappers van de moderne geschiedenis. Lijkt een mirakel, maar net dié heeft Stephen Hawking (76) tot zijn dood altijd met geniale wetenschappelijke theorieën bestreden. Zijn grootste prestatie? “Elke mens moed geven dat je ondanks veel miserie er toch het beste van kan maken.”
Het bestaan van een God – “sprookje voor wie nog bang is in het donker” – heeft hij vol vuur ontkracht. Maar in dat geval moet het toch wel onwaarschijnlijk straf toeval zijn dat Stephen William Hawking na zijn dood met wetenschappelijke precisie als een dominosteentje past tussen twee andere van de briljantste breinen in de geschiedenis van de mensheid. De Britse fysicus werd namelijk geboren op 8 januari 1942, dag op dag precies 300 jaar na de dood van de Italiaanse astronoom Galileo Galilei en stierf vandaag op 14 maart, oftewel op de kop 139 jaar na de geboortedag van Albert Einstein.
Net als geniale warhoofd Einstein in zijn tijd was Hawking de voorbije decennia óók de celebrity onder de wetenschappers. Ook bezitter van een – door ziekte - nogal karakteristiek uiterlijk én ook dankzij een steeds langer lijstje met inspirerende uitspraken – doorgaans doorspekt met zelfrelativering en nederigheid, zoals “wie opschept over zijn IQ is een loser” dixit de man met een zeldzaam IQ van 160 – groeide Hawking uit tot de erudiete chouchou van het grote publiek. Ook wie zijn boeken over de gravitatie-singulariteiten met betrekking tot de algemene relativiteitstheorie en de vernieuwende blikken op de quantummechanica niet op het nachtkastje had liggen, kon geboeid zijn door zijn lezingen, interviews en vele tv-optredens.
REUTERS
Natuurlijk had Hawking meteen beziens als hij scheefgezakt in een wat te grote kostuumvest in zijn gemotoriseerde rolstoel over een podium rolde, maar het curiosum bezat wel de zeldzame gave om complexe materie uit de wereld van de wiskunde en de kosmos min of meer verteerbaar uit te leggen. Zoveel mogelijk mensen inspireren om naar de sterren in plaats van naar hun voeten te kijken was zijn grote doel.
Nochtans de jonge Stephen Hawking - zoon van een vooraanstaande dokter – was niet meteen de briljantste student begin jaren zestig in Oxford. Hij was begeesterd door wis- en natuurkunde, maar blokte niet al te graag en dus waren zijn resultaten navenant. Proffen hadden al snel in de gaten dat Hawking een ‘mastermind’ was, maar hij kon ook al eens vervelend uit de hoek komen. Na een matig rapport kwam Hawking op een deliberatieronde zelfs eens pleiten om hem toch door te laten zodat hij naar Cambridge kon. Zo niet zou hij nog in Oxford blijven en plots was de keuze snel gemaakt.
Photo News
Doodsvonnis op zijn 21ste
Op de unief van Cambridge mocht hij doctoreren in de toegepaste wiskunde en vond Hawking wél z’n draai, maar hij werd ziek. Op z’n 21ste begon hij plots te stuntelen, ging hij moeizaam praten en kreeg hij met de zenuwziekte ALS van de dokters al z’n doodvonnis. Hooguit 2 jaar konden de witjassen hem nog geven. Het werden er uiteindelijk nog 55. Omdat Hawking – geluk bij een ongeluk – de trage variant had van de ongeneeslijke ziekte, die finaal z’n hele lichaam zou verlammen.
Dat hij zo jong al eens over de rand van het ravijn moest gluren, werkte enigszins als een bevrijding voor Hawking. “Er hing dan wel een donkere wolk over mijn toekomst, maar ik bleek – tot mijn verrassing – meer van het leven te genieten dan voordien en zo begon ik vooruitgang te maken in mijn werk.” Met revolutionaire ideeën in de fysica en door wiskundige formules los te laten op het ontstaan van het heelal schoot de wetenschapper Hawking zelf als een komeet de hoogte in. Hij was als ‘Lucasian professor of mathematics’ een verre opvolger van Isaac Newton in Cambridge en bezette voor meer dan dertig jaar één van de meest belangrijke leerstoelen ter wereld. Hawking voegde elk jaar de meest bekwame doctoraatstudent toe aan zijn team en dat bleek eind jaren negentig onze landgenoot Thomas Hertog te zijn, inmiddels professor natuurkunde aan de KU Leuven en jarenlang een vriend van Hawking.
Zwarte gaten
“Zijn systeem om jaarlijks één doctorandus uit te kiezen zorgde wel voor grote ijver onder de studenten”, zegt Hertog, die tot twee weken geleden nog contact had met de wetenschapper. “Hij was de abstracte denker die in z’n hoofd allerlei concepten bedacht die wij dan mochten uitpluizen. Zoals zijn hypotheses over hoe de zwarte gaten werken en de oerknal. Onder leiding van Hawking ontstond een soort wetenschappelijke commune waarvan hij de inspirerende, toegankelijke en heel warme leider was. Net als op een school deelde hij aan ieder van ons huistaakjes uit. Door zijn ziekte kon Stephen niet langer nog zelf al die wiskundige berekeningen uitvoeren.” Met die sluipende aftakeling die hem hoe langer hoe meer aan banden legde, had Hawking het wel lastig. Hij kroop pas in z’n rolstoel wanneer het écht niet meer anders kon, maar schepte er dan later wel weer genoegen in om als een wervelwind door de unief te razen.
BELGAIMAGE
Zere tenen
Ontelbare studenten hebben vandaag nog een mooi aandenken aan Hawking in de vorm van de zere tenen die ze ooit hadden toen hij z’n draai weer eens te kort nam. Sommigen onder hen kregen zelfs ooit de onvergetelijke ‘Hawking spin’ op hun netvlies wanneer de wetenschapper met z’n door een joystick aangestuurde dansmoves uitpakte. ALS nam Hawking alles af behalve z’n verstand en z’n humor. Wanneer hij begin jaren tachtig niet meer verstaanbaar kan spreken, is er z’n echtgenote Jane Wilde – die hij op school leerde kennen toen hij nog gezond was en met wie hij drie kinderen had – om te tolken.
Communiceren met wenkbrauwen
Hawkings’ vrouw was ook zijn bewaarengel wanneer hij in ’85 bij een bezoek aan het CERN in Genève zo’n zware longontsteking opliep dat hij zo goed als op sterven lag. Wanneer de dokters voorstelden om de beademingsmachine maar stop te zetten, weigerde Jane en liet ze een tracheotomie (een snede in de luchtpijp) uitvoeren. Hierdoor verloor de wetenschapper volledig zijn stem, maar hij kwam er wel weer bovenop. Van dan af is Hawking voor de rest van z’n leven de klok rond afhankelijk van verpleging. Communiceren lukte enkel nog tergend traag door z’n wenkbrauwen te sturen naar de letters van het alfabet.
AP
De gekende monotone computerstem kwam enkele jaren later als een bevrijding. Met een knop kon de geleerde nu kiezen uit een databank met klanken, woorden en zinnen. De Brit sprak opeens een wat komisch, nasaal Amerikaans taaltje, maar zag dat wel als een gimmick. Ondanks de evolutie in spraaktechnologie hield hij vast aan die eerste computerstem, zelfs toen de Queen hem eens onder z’n neus wreef dat dat Amerikaans toch niet echt kon voor een Brit. Hoe dan ook: Hawking bleef rad van tong en gul met z’n droge humor. Toen het hem in een vol café tijdens een discussie met wetenschappers begon te dagen dat hij het met een bepaalde theorie over zwarte gaten verkeerd voor had, draaide hij eens z’n volumeknop volledig open en begon een oorverdovend ‘I’m coming out!’ door de kroeg te galmen. De boel op stelten natuurlijk en Hawking draaide gewoon de knop weer naar links en begon rustig te doceren.
REUTERS
Nobelprijs
En toch. Opvallend: zijn prijzen, medailles en eredoctoraten zijn niet te tellen, maar de oppergaai schoot Hawking nooit af. “Er zijn verschillende hypotheses waarom Hawking nooit de Nobelprijs gekregen heeft”, zegt sterrenkundige Leen Decin (KU Leuven), die de natuurkundige ook meermaals ontmoette. “Mogelijk is dat omdat hij als abstracte denker zijn tijd vooruit liep. Onze François Englert heeft zijn Nobelprijs ook pas gekregen nadat ze het Higgs-deeltje gevonden hebben.
Hawking heeft een theorie geschreven dat zwarte gaten toch niet helemaal zwart zijn en dat ze straling lekken. Alleen hebben we dat nog niet kunnen verifiëren met waarnemingen. Zijn nalatenschap mag nu wel theoretisch ogen, maar dat wil niets zeggen. Toen Einstein stierf was zijn relativiteitstheorie ook maar boekenwijsheid, maar later zijn daaraan verschillende belangrijke toepassingen zoals de GPS schatplichtig aan.”
Doorzettingsvermogen
Ook al zijn er dan nog geen tastbare uitvindingen aan Hawking toe te schrijven, zijn grote erfenis aan de maatschappij is volgens Thomas Hertog zijn onpeilbare doorzettingsvermogen. “Hawking liet elke mens dromen van wat mogelijk kan zijn. Stephen was verzot op wetenschap, maar ook op het leven en het avontuur. Wat hij ondanks zijn ziekte kon verwezenlijken is een triomf van de wilskracht op het noodlot.”
Tumultueus tweede huwelijk
Wat voor het genie altijd een vraagstuk is gebleven, was de vrouw. “Een compleet mysterie voor mij”, zo knipoogde hij eens tijdens een interview. Zijn huwelijk met zijn jeugdliefde Jane liep begin jaren negentig spaak. “Een kind met een fragiel ego”, zo schreef zijn ex-vrouw onomfloerst in haar biografie over de man met wie ze drie kinderen kreeg. Zijn ziekte en het feit dat hij daarover met haar niet kon of wilde spreken bleken een te grote horde. Daarna had Hawking nog een nogal tumultueus huwelijk met Elaine Mason, die een verpleegster van hem was geweest en volgens andere verzorgers haar man mishandelde. De politie kwam de klachten meermaals onderzoeken, maar de wetenschapper ging daar nooit op in. In 2006 ging het koppel desondanks toch uit elkaar.
De wetenschap is wél tot aan z’n dood de muze gebleven van Hawking. De jongste jaren trok hij zich meer en meer terug uit het openbare leven, maar betekende volgens Thomas Hertog niet dat hij de zaken maar op z’n beloop liet. “Twee weken geleden hadden we nog contact. Hij wist dat het einde voor hem snel naderde, maar hij is doorgegaan tot hij echt niet meer kon.” De grapjes over God die Hawking al beu zou zijn omdat de slimme geleerde zijn bestaan aan de hemelpoorten komt ondergraven ten spijt: als het Britse genie gelijk heeft gekregen is hij vandaag niet in één of ander hiernamaals. “Ik bekijk het brein als een computer die stopt met werken wanneer de onderdelen kapot zijn. Er is geen hemel of leven na de aarde voor kapotte computers.”
AFPHet Pentagon doet niet voldoende onderzoek naar de oorsprong van ufo's, vindt Christopher Mellon.
Ufo’s moeten serieus genomen worden. Daar pleit Christopher Mellon voor, die nog onder Clinton en Bush voor de Amerikaanse inlichtingendienst werkte. Mellon doet zijn beklag in een opiniestuk in de Washington Post naar aanleiding van het vrijgeven van nieuwe beelden met een mysterieus vliegend object boven de Atlantische Oceaan.
De clip duurt twee minuten en is sensationeel. Legerpiloten filmden een ufo vanuit een F-18 van de US Navy, die op een hoogte van 25.000 voet vloog. “What the fuck is dat ding?” roept een piloot. De video werd online gepost door de To the Stars Academy of Arts and Science, een privaat onderzoeksbedrijf.
De vrijgegeven beelden werden in 2015 geschoten aan de Amerikaanse Oostkust. Hoe het onderzoekscentrum eraan geraakte, zei het niet. Maar iedereen zou ze kunnen opvragen. Vorig jaar werden twee gelijkaardige video’s openbaar gemaakt.
Volgens Christopher Mellon vormen de video’s “het bewijs voor het bestaan van vliegtuigen die ver boven alles staan waar de VS of haar bondgenoten over beschikken”. Mellon is adviseur bij de To the Stars Acacemy en werkte voor de geheime dienst onder Bill Clinton en George W. Bush. Hij vindt dat de overheid te weinig onderzoek doet naar dat soort bewijsmateriaal: “Als het een mysterie is waar die vliegtuigen vandaan komen, dan is de passiviteit van de overheid tegenover zulke bewijzen dat ook”.
Hij verwijt het leger en de overheid dat ze “dat soort incidenten beschouwen als geïsoleerde feiten en niet als onderdeel van een patroon dat op een ernstige manier aandacht en onderzoek vraagt”. Hij vergelijkt die houding in de Washington Post met de inspanningen van de CIA en de FBI tegen terrorisme vóór 9/11, toen beide diensten wel informatie hadden over de kapers maar die voor zich hielden en niet met elkaar deelden.
Mellon vraagt zich af of “Rusland of China technologisch haasje-over doen met de VS” dan wel dat de beelden “het bewijs kunnen zijn van een buitenaardse beschaving”. Hij schrijft dat Poetins recente gepoch over een Russische doorbraak in voortstuwingstechnieken misschien wel niet zomaar bluf is. Mellons besluit: “Helaas hebben we geen idee, omdat we zelfs geen antwoorden zoeken.”
US Department of DefenceIn 2004 werd een mysterieus vliegend object met een ongezien acceleratievermogen en zonder tekenen van voortstuwing gespot voor de kust van San Diego, zo maakte het Pentagon recent bekend.
AFPKrill blijkt in staat om microplastics af te breken in nog kleinere deeltjes.
MILIEUKrill bevindt zich helemaal onderaan de voedselketen, maar de kleine ongewervelde zeediertjes zouden wel eens de oplossing kunnen zijn in de strijd tegen de steeds toenemende vervuiling van onze oceanen. Uit nieuw onderzoek blijkt dat Antarctisch krill in staat is om microplastics te verteren vooraleer ze het weer uitscheiden in nog kleinere vorm. Dat blijkt uit een studie die vandaag gepubliceerd werd in het vakblad Nature Communications.
Krill zijn een soort zoöplankton. De kleine ongewervelde garnaalachtigen leven in grote groepen in oceanen over de hele wereld. Ze zijn amper zo groot als een paperclip en kunnen tot tien jaar oud worden. Ze zijn een van de meest voorkomende diersoorten ter wereld en vormen een belangrijke voedselbron voor uiteenlopende soorten zeedieren. Antarctisch krill leeft in de ijskoude wateren van de Zuidelijke Oceaan.
Het duurde lang vooraleer ik mijn resultaten wilde geloven. Ik ging terug en testte het opnieuw en opnieuw.
Auteur Amanda Dawson deed de ontdekking tijdens een onderzoek naar de vervuiling met microbeads - microplastics van polyethyleen die vaak gebruikt worden in de cosmetica – in het krillaquarium van de Australian Antarctic Division, een afdeling van het Australische overheidsdepartement Milieu. Het onderzochte Antarctisch krill was in staat om microplastics kleiner dan 5 millimeter te verteren.
“We ontdekten dat (Antarctisch) krill plastic eigenlijk afbreekt, het was verbluffend”, vertelde de onderzoekster aan AFP. “Het is moeilijk om precies te weten welke gevolgen dit kan hebben, maar aangezien plastics in de oceaan al gedegradeerd en meer fragiel zijn, is de theorie dat het voor krill nog makkelijker zou zijn om het af te breken.”
“Het duurde lang vooraleer ik mijn resultaten wilde geloven”, aldus Dawson. “Ik ging terug en testte het opnieuw en opnieuw”.
AFPEen onderzoeker bestudeert krill in aquaria van de Australian Antarctic Division.
Nieuwe vs. oude plastics
“Het belangrijkste voor mij is dat we het krill gloednieuwe plastics gaven, maar in werkelijkheid zijn de microplastics in het milieu al deels afgebroken. Dus als krill gloednieuwe plastics kan vermalen, wat kan het dan wel met oude plastics?”
Volgens co-auteur So Kawaguchi is het de eerste keer dat wetenschappers vaststellen dat schaaldieren plastic kunnen verteren. De onderzoekers stelden vast dat de de deeltjes na vertering gemiddeld 78 procent kleiner waren. In sommige gevallen liep dat zelfs op tot 94 procent. “Het is een nieuwe manier voor microplastics om om te gaan met het ecosysteem”, aldus Kawaguchi. Het is mogelijk dat ook andere soorten zooplankton met gelijkaardige spijsverteringssystemen in staat zijn om microplastics af te breken, stelt hij.
Niet té optimistisch
Toch mogen we volgens de onderzoekers nog niet té optimistisch zijn: de kleinere plasticdeeltjes kunnen immers zo belanden bij nog kleinere organismen die het anders niet zouden kunnen eten. Bovendien is er ook nog het gevaar dat de giftige stoffen worden doorgegeven in de voedselketen. “We zijn nog maar net begonnen en er is inderdaad meer werk nodig”, merkt ze op.
Dramatische situatie
Het probleem van de plasticvervuiling is wijdverspreid en wordt snel erger. Elk jaar belandt er meer dan acht miljoen ton plastic in de oceaan met verwoestende effecten op de mariene ecosystemen tot gevolg. Jaarlijks sterven naar schatting één miljoen zeevogels, 100.000 zeezoogdieren en een niet nader bepaald aantal vissen, zo blijkt uit studies.
Vorig jaar citeerde VN secretaris-generaal Antonio Guterres een studie die aantoonde dat er tegen 2050 meer plastic dan vis in de oceanen zal zitten als er niets wordt ondernomen.
anpHet Andromedastelsel. Onderdeel van de Lokale Groep, net als onze eigen Melkweg.
WETENSCHAPCrisis in de kosmologie? Volgens een grote recente studie dijt het heelal te snel uit, dat wil zeggen: sneller dan volgens de berekeningen zou moeten. En als dat zo is, moeten er vraagtekens bij de gangbare ideeën.
Help, het heelal dijt te snel uit. Dat is in zeven woorden de noodkreet van Adam Riess, astronoom aan het Space Telescope Science Institute in Baltimore. Nee, hij ligt er ’s nachts niet wakker van, vertelde hij begin dit jaar op een groot sterrenkundecongres in Washington, maar er is wel sprake van een crisis in de kosmologie, want mogelijk is er iets grondig mis met de gangbare ideeën over het heelal. Alsof een geoloog ontdekt dat de theorie van de continentverschuiving niet klopt. Voldoende reden dus voor een groot artikel in The Astrophysical Journal. Want wie verleden en toekomst van de kosmos wil kennen, moet op z’n minst de uitdijingsgeschiedenis goed begrijpen.
Dat het heelal uitdijt, weten sterrenkundigen al bijna honderd jaar. Al sinds de oerknal, zo’n 13,8 miljard jaar geleden, neemt de lege ruimte steeds meer ruimte in beslag. Sterrenstelsels worden van elkaar weggeduwd als krenten en rozijnen bij het bakken van een paasstol - een mooie vergelijking, waarbij het rijzende deeg de uitdijende ruimte voorstelt. Alle afstanden in het heelal nemen dus toe, en hoe verder twee sterrenstelsels van elkaar af staan, hoe sneller hun onderlinge afstand groeit.
Noodkreet
Twintig jaar geleden, in 1998, slaakte Adam Riess ook al een noodkreet over de uitdijing van het heelal. Toen ontdekte zijn onderzoeksteam dat die uitdijing in de afgelopen paar miljard jaar steeds sneller verliep. Een concurrerend team kwam in datzelfde jaar tot precies diezelfde conclusie. De beide teamleiders ontvingen in 2011 de Nobelprijs Natuurkunde voor hun ontdekking van de versnellende uitdijing van het universum - waarschijnlijk het gevolg van een mysterieuze donkere energie in de lege ruimte. En nu trekt Nobelprijswinnaar Riess dus opnieuw aan de bel: nou gaat het weer té snel allemaal. Niet dat je er in het dagelijks leven iets van merkt. Afstanden in het heelal nemen toe met ongeveer eenhonderdste procent in anderhalf miljoen jaar. Als een ver sterrenstelsel nú op honderd miljoen lichtjaar staat, komt daar elke anderhalve eeuw één lichtjaar bij. Binnen ons eigen Melkwegstelsel speelt de uitdijing van het heelal al helemaal geen rol van betekenis. Het is dan ook niet makkelijk te meten allemaal - vraag maar aan Riess. Maar zijn nieuwste waarnemingen geven wel aan dat het bijna 10 procent sneller gaat dan verwacht. En niemand weet hoe dat komt.
Maar wacht even - wat verwacht je dan? Hoe weet je met welke snelheid het heelal hoort uit te dijen? Simpel: dat blijkt uit metingen aan de kosmische achtergrondstraling, de zwakke nagloed van de oerknal. De Europese ruimtetelescoop Planck heeft de minieme temperatuurvariaties in die achtergrondstraling heel precies in kaart gebracht. Als je weet uit welke ingrediënten het heelal bestaat (atomen en moleculen, donkere materie, donkere energie), kun je daaruit heel exact berekenen wat de huidige uitdijingssnelheid moet zijn. Tot op een procent nauwkeurig.
anpAdam Riess.
Nieuwe ideeën
Dat kun je dus ook omdraaien, dachten Riess en zijn collega’s. Als je de huidige uitdijingssnelheid heel nauwkeurig kunt meten, dan kun je het resultaat vergelijken met de ‘voorspellingen’ van Planck. Als het niet klopt, is er misschien iets mis met die kosmische ingrediëntenlijst waar de voorspellingen op gebaseerd zijn. Dan moeten we vraagtekens gaan zetten bij het favoriete standaardmodel van de kosmologie. Wie weet is het tijd voor compleet nieuwe ideeën over donkere energie en donkere materie - onbekende deeltjes die je niet kunt zien maar die wel zwaartekracht uitoefenen. Meten dus. Zo nauwkeurig mogelijk. Maar hoe doe je dat? Hoe bepaal je de uitdijingssnelheid van het heelal? Voor een bomvolle zaal collega’s legde Riess het in Washington toch nog maar een keer uit. Er is niet echt één kosmische uitdijingssnelheid, in kilometers per seconde of zo. Nee, het gaat om die eerder genoemde procentuele groei. Grote afstanden nemen daardoor sneller toe dan kleine. Dus je moet voor een flink aantal sterrenstelsels twee metingen doen: op welke afstand staan ze, en met hoeveel kilometer per seconde neemt die afstand toe? De verhouding tussen die twee is de enige juiste maat voor de uitdijingssnelheid van het heelal.
Gelukkig is een van die twee metingen heel rechttoe-rechtaan. Door de uitdijing van het heelal lijkt een ver sterrenstelsel van ons weg te vliegen. De snelheid waarmee dat gebeurt, verraadt zich in een subtiele kleurverandering van het licht. Hoe sneller de afstand van het verre stelsel toeneemt, des te roder kleurt het licht dat we van dat stelsel hier op aarde ontvangen. Die roodverschuiving is vergelijkbaar met het bekende dopplereffect bij geluid: de sirene van een ambulance klinkt lager naarmate die zich sneller van ons verwijdert.
anpAfstanden in het heelal nemen toe met ongeveer eenhonderdste procent in anderhalf miljoen jaar. Als een ver sterrenstelsel nú op honderd miljoen lichtjaar staat, komt daar elke anderhalve eeuw één lichtjaar bij. Binnen ons eigen Melkwegstelsel speelt de uitdijing van het heelal al helemaal geen rol van betekenis.
Voorspellingen kloppen niet
Veel moeilijker is het om de afstand van een sterrenstelsel te meten. Ja, als elk sterrenstelsel precies evenveel licht zou uitstralen, was het niet zo ingewikkeld: de waargenomen helderheid aan de hemel vormde dan een nauwkeurige indicatie voor de afstand. Maar sterrenstelsels zijn er in allerlei soorten, maten en lichtsterktes. Het is alsof je in een nachtelijk landschap staat, met overal straatlantaarns in de verte. Als die niet allemaal hetzelfde vermogen aan licht uitstralen, heb je natuurlijk geen idee over hun werkelijke afstanden: een lamp van 100 watt op een kilometer afstand ziet er even helder uit als een schijnwerper van 2.500 watt op vijf kilometer. Door in andere sterrenstelsels te kijken naar bepaalde sterren en supernova-explosies waarvan de werkelijke lichtkracht wél precies bekend is, hebben Riess en zijn collega’s de afstandsbepalingen enorm sterk verbeterd. De foutmarge is teruggebracht tot minder dan 2,5 procent. Dat lukte dankzij de extreme meetnauwkeurigheid van de Hubble Space Telescope. En door die afstanden te vergelijken met de gemeten roodverschuivingen, is de huidige uitdijingssnelheid van het heelal nu ook heel precies achterhaald. Die blijkt 9 procent hoger te zijn dan je zou verwachten op basis van de Planck-metingen aan de kosmische achtergrondstraling. ‘Een behoorlijk serieus verschil’, aldus Riess.
Vandaar die noodkreet: help, het heelal dijt te snel uit. Of, liever gezegd: help, de voorspellingen kloppen niet, dus er is iets mis met het kosmologisch standaardmodel, want daar moet volgens Riess de oplossing gezocht worden. Mogelijkheden genoeg. Misschien bevat het heelal wel een tot dusver onbekend ingrediënt waarmee in de voorspellingen geen rekening is gehouden, zoals een nieuw type neutrino. Misschien gedraagt de mysterieuze donkere materie zich wel anders dan gedacht; ook recente metingen aan koel waterstofgas in het vroege heelal lijken daarop te wijzen. Of misschien is de al even raadselachtige donkere energie (die verantwoordelijk wordt gehouden voor de versnellende uitdijing van het heelal) niet constant, en is de versnelling zélf ook aan het toenemen.
Korrel zout
Niet iedereen staat trouwens in de alarmmodus. Kosmoloog Michael Troxel van de Ohio State University maakt zich bijvoorbeeld geen zorgen. ‘Het kosmologisch model, met donkere materie en donkere energie, staat als een huis’, aldus Troxel, die daarmee impliceert dat de nieuwe resultaten van Riess met een korrel zout genomen moeten worden. Ook Koen Kuijken van de Leidse Sterrewacht is nog niet overtuigd van de ernst van de situatie. ‘Het is een moeilijke analyse’, zegt hij. ‘Als ik mijn geld erop moest inzetten, zou ik gokken dat de metingen en de voorspellingen uiteindelijk toch wel met elkaar in overeenstemming zullen zijn. Aan beide kanten worden de onzekerheden in de resultaten vermoedelijk onderschat.’ Maar niemand kan eromheen dat de afstandsmetingen nooit eerder zó precies zijn uitgevoerd. En het team van Riess is ook niet van plan om op zijn lauweren te gaan rusten. ‘Als de Hubble-telescoop nog vijf jaar in bedrijf blijft’, aldus de Nobelprijswinnaar, ‘gaan we misschien wel vijftig supernova’s in andere sterrenstelsels zien. Dan kunnen we de foutmarge terugbrengen tot minder dan 1 procent.’ Ook nieuwe meetresultaten van de Europese ruimtetelescoop Gaia, die eind april gepresenteerd gaan worden, zullen bijdragen aan een hogere nauwkeurigheid.
Het kosmologisch model, met donkere materie en donkere energie, staat als een huis
Nieuwe inzichten
Kuijken verwacht in de komende jaren vooral veel van metingen aan zwaartekrachtgolven - minieme rimpelingen in de ruimtetijd, veroorzaakt wanneer twee zwarte gaten of extreem compacte sterren in een ver sterrenstelsel op elkaar knallen. ‘Die waarnemingen vertellen je meteen wat de afstand tot dat sterrenstelsel is, zonder ingewikkelde tussenstappen’, zegt hij. ‘Tot nu toe is dat nog maar één keer gelukt, zodat de nauwkeurigheid nog niet hoog genoeg is, maar als we in de toekomst meer van dat soort verschijnselen ontdekken, leidt dat tot een heel exacte waarde voor de uitdijingssnelheid van het heelal.’ Of er dan nog steeds zo’n groot verschil bestaat tussen metingen en voorspellingen? Riess lijkt er niet aan te twijfelen. ‘Eerdere raadsels rond de uitdijingssnelheid van het heelal hebben ook steeds geleid tot opzienbarende nieuwe inzichten. We zitten nu opnieuw in een crisis. Ik ben benieuwd tot wat voor revolutionaire ontdekkingen dit zal leiden.’
We zitten nu opnieuw in een crisis. Ik ben benieuwd tot wat voor revolutionaire ontdekkingen dit zal leiden
WETENSCHAP & PLANEETIn 2016 verloor China de controle over Tiangong-1, hun eerste ruimtestation. Binnen enkele weken zal het ding op een ongecontroleerde manier op de aarde neerstorten, en experts kunnen onmogelijk vaststellen waar het 8,5 ton wegende gevaarte zal terechtkomen. Onder meer Europa, de VS, Australië en Nieuw-Zeeland liggen in de vuurlinie.
Het Amerikaanse Aerospace Corporation schat dat Tiangong-1 in de eerste week van april opnieuw in onze atmosfeer zal komen. De European Space Agency (ESA) houdt het op ‘ergens tussen 24 maart en 19 april’. Het ruimtestation, dat ’hemelse plaats betekent, weegt meer dan 8 ton, en volgens de Aerospace Corporation is het goed mogelijk dat het niet volledig zal opbranden in de atmosfeer. Het puin zou dan kunnen neerkomen in een gebied van enkele honderden vierkante kilometers groot.
De kans dat dit in België gebeurt is alvast nihil. Volgens de ESA kunnen de brokstukken terechtkomen ‘overal tussen de breedtegraden van 43ºN en 43ºS’. En daar ligt zowat de halve wereld tussen: van Zuid-Frankrijk en Spanje tot Australië, Noord- en Zuid-Amerika. “Op dit moment is een precieze schatting van waar Tiangong-1 de atmosfeer zal binnendringen onmogelijk.” Het kan dus evengoed in de oceaan zijn.
RVHet risicogebied ligt tussen de twee rode lijnen.
Geen reden tot paniek
Maar zelfs als er brokstukken op het vasteland vallen, is dat geen reden tot bezorgdheid. “Zelfs wanneer een locatie wordt getroffen, dan nog is de kans dat een specifiek persoon wordt geraakt ongeveer een miljoen keer kleiner dan de kans om de nationale loterij te winnen”, aldus Aerospace Corporation. “In de geschiedenis van de ruimtevaart is nog niemand slachtoffer geworden van ruimtepuin. Slechts één iemand zou ooit getroffen zijn, en zij raakte niet eens gewond.”
‘Het is pas in de laatste week dat we met meer zekerheid kunnen spreken over een mogelijke crash’
Jonathan McDowell, astrofysicus aan de universiteit van Harvard
Jonathan McDowell, een astrofysicus van de universiteit van Harvard, maant wel aan tot voorzichtigheid. Tegen de Britse krant The Guardian wees hij op fragmenten van een raket van vergelijkbare omvang die in januari in Peru neerkwamen. “Om de paar jaar gebeurt zoiets als dit, maar Tiangong-1 is groot en compact, dus we moeten het in de gaten houden.”
In 2016 gaf China toe dat het de controle over Tiangong-1 had verloren en dat het niet in staat zou zijn om een gecontroleerde re-entry uit te voeren. McDowell stelt dat het ruimtestation de laatste maanden steeds sneller daalt, momenteel aan een snelheid van ongeveer 6 kilometer per week. Het is moeilijk te voorspellen wanneer de module zal neerstorten, omdat de snelheid wordt beïnvloed door het constant veranderende “weer” in de ruimte.
WETENSCHAPEen planeet buiten ons zonnestelsel blijkt veel meer water te bevatten dan gedacht. Het gaat om een exoplaneet op een afstand van 700 lichtjaar die qua grootte vergelijkbaar is met Saturnus. Volgens de onderzoekers betekent dit dat exoplaneten heel andere samenstellingen kunnen hebben dan de hemellichamen uit ons eigen zonnestelsel.
De astronomen baseren zich op gegevens afkomstig van de Hubble- en Spitzer-ruimtetelescoop, die het optisch spectrum van de exoplaneet WASP-39b in kaart brachten via metingen met spectrografen. Daaruit blijkt dat de atmosfeer van de gasreus opvallend veel water herbergt, namelijk drie keer zoveel als Saturnus.
Deze vondst is opmerkelijk, omdat WASP-39b erg dicht rond zijn ster cirkelt. De afstand tussen de ster en de exoplaneet is slechts een achtste deel van de afstand tussen onze zon en Mercurius, terwijl de planeet in slechts vier dagen zijn baan om de ster voltooit. De planeet kent een zogenaamde gebonden rotatie. Altijd is dezelfde zijde van de planeet naar de ster gericht, waardoor de temperatuur kan oplopen tot ongeveer 750 graden Celsius.
NASA
Door de korte afstand staat de planeet te boek als een ‘hete Saturnus’, waardoor niet werd verwacht dat relatief grote hoeveelheden water in de atmosfeer zouden worden gedetecteerd. De onderzoekers hadden wel verwacht waterdamp te vinden, maar niet in zulke hoeveelheden. Op basis daarvan menen ze dat de atmosfeer een grote hoeveelheid zwaardere elementen moet bevatten.
Dat betekent dat de planeet vermoedelijk ooit is gebombardeerd door ijsachtig materiaal, dat is opgehoopt in de atmosfeer. Dit is volgens de onderzoekers alleen mogelijk geweest als WASP-39b is ontstaan op een veel grotere afstand van zijn ster, wat dan weer impliceert dat de zou zijn ‘gemigreerd’ door het bewuste planetenstelsel. Voor de astronomen betekent dit dat de vorming van planeten veel complexer en verwarrender is dan tot nu toe werd aangenomen.
NSFDe National Science Foundation maakte een schatting van hoe het universum er bij de vorming van de eerste planeten uitzag.
WETENSCHAP & PLANEETHet duurt 8 minuten en 20 seconden voor het licht van de zon onze aarde bereikt. Hoe groter de afstand, hoe langer het duurt, wat betekent dat je met een telescoop letterlijk terug in de tijd kunt kijken. En nu hebben astronomen voor het eerst een glimp opgevangen van het eerste licht in ons universum.
Dat ons universum ontstond met de big bang weten we allemaal, maar wist je dat er daarna niet meteen licht was? De eerste 180 miljoen jaar (ongeveer) bestond alles uit een mengsel van waterstof en helium, en was het donker en koud. Pas toen de eerste planeten ontstonden, die een ultraviolet licht uitstootten, viel er iets te zien. Astronomen van de Arizona State University hebben dat licht nu voor het eerst kunnen opvangen met behulp van een radio-antenne.
De antenne in kwestie is niet veel groter dan een koelkast en kostte ‘maar’ 5 miljoen dollar, een peulschil in vergelijking met de peperdure Hubble-telescoop. Twee jaar geleden kon het ding, dat opgesteld staat in een Australische woestijn, een zacht radiosignaal opvangen, waarna de wetenschappers het jarenlang analyseerden. In het resultaat van dat onderzoek, gepubliceerd in het tijdschrift Nature, vertellen ze nu dat het radiosignaal afkomstig is uit de periode van de eerste planeten.
Onze eigen oorsprong
De wetenschappers zijn enorm trots op hun ontdekking, omdat het een periode van ons universum is waar we weinig tot niets van afweten. Sommigen vinden het ontstaan van de sterren belangrijker dan de Big Bang, aangezien wijzelf ook opgebouwd zijn uit ‘sterrenstof’ en we dus letterlijk naar onze eigen oorsprong kijken. En dat is niet het enige opmerkelijke aan deze vondst, want het zou ook de bevestiging van donkere materie kunnen zijn.
Het radiosignaal wees immers duidelijk op het bestaan ultraviolet licht 180 miljoen jaar geleden, maar bevatte daarnaast ook enkele vreemde eigenschappen. Zo konden de onderzoekers afleiden dat de waterstof tussen de eerste planeten een stuk kouder was dan eerst werd aangenomen. “We gingen altijd uit van tien graden boven het absolute nulpunt, maar het bleek maar om vijf graden te gaan.” Voor de leken, dat is -268 graden Celsius.
Een van de theorieën is dat de waterstof tussen de sterren afgekoeld werd door zwarte materie. Die materie is nog steeds een raadsel voor de wetenschappelijke wereld. We weten uit het bestuderen van de zwaartekracht dat 27 procent van het universum eruit bestaat en dat het niet opgebouwd is uit ‘normale’ deeltjes, maar veel verder is nog niemand gekomen. Als de radiogolf het bestaan van die materie kan bevestigen, is dat een enorme stap vooruit. “Als dit nieuws bevestigd kan worden, verdient deze ontdekking een Nobelprijs”, klinkt het. “In de kosmologie is donkere materie het belangrijkste dat er is.”
BELGAONTHESPOTMatthias van Ginneken en de Zwitserse veldgids Raphael Mayoraz bij een plaats waar meerdere micrometeorieten werden gevonden.
WETENSCHAP Twee Belgische wetenschappers hebben op Antarctica zo’n 30.000 tot 50.000 micrometeorieten verzameld. Dat zijn erg kleine deeltjes van een meteoroïde. De oogst overtreft de stoutste verwachtingen, en is belangrijk om ons zonnestelsel beter te begrijpen.
De twee wetenschappers, Matthias Van Ginneken van de ULB en Steven Goderis van de VUB, trokken voor hun onderzoek naar de Belgische Princess Elisabethbasis, en prospecteerden er het Sør Rondane-gebergte op zoek naar meteorieten met een diameter kleiner dan 2 mm.
“We hadden erg veel geluk met het droge, heldere, maar koude weer op de Zuidpool”, zegt Goderis. “Daardoor konden we onafgebroken op het terrein. Soms moesten we door het ijs kappen om bij de gesteenten te komen. In andere gevallen namen we ijsstalen die we smolten en waarin we dan de micrometeorieten konden oogsten. Uiteindelijk verzamelden we veel meer materiaal dan we voorop hadden durven stellen. Op zowat alle plekken die we vooraf hadden aangestipt voor onze bemonstering, waren hoge concentraties micrometeorieten te vinden.”
‘Uiteindelijk verzamelden we veel meer materiaal dan we voorop hadden durven stellen’
VUB-wetenschapper Steven Goderis
Zonnestelsel
Micrometeorieten zijn erg belangrijk voor het begrijpen van ons zonnestelsel. Ze bevatten andere informatie en zijn soms anders samengesteld dan de grotere meteorieten die we kennen uit onze musea. Daardoor kunnen ze leiden tot het ontdekken van nog onbekende asteroïden. Het onderzoek moet inzicht geven in de moederlichamen, waarvan de micrometeorieten afkomstig zijn. Verder hopen de wetenschappers meer duidelijkheid te krijgen over de oorsprong en het transport van kosmische stof in de binnenste delen van het zonnestelsel, en over de fysicochemische veranderingen die plaatsgrijpen bij hun doorgang door de atmosfeer. Jaarlijks komt naar schatting 40.000 ton buitenaards materiaal op onze planeet terecht.
Micrometeorieten zijn erg belangrijk om ons zonnestelsel te begrijpen
“We gaan proberen om de ouderdom van onze micrometeorieten te bepalen aan de hand van zogenaamde cosmogene nucliden”, zegt Goderis. “Een nuclide, een zeldzaam en specifiek type atoom of zijn nucleus, wordt gekarakteriseerd door een welbepaald aantal protonen en neutronen. Wanneer gesteentenmateriaal blootgesteld wordt aan kosmische straling, worden in de loop van soms tienduizenden jaren cosmogene nuclides gevormd. Dat gebeurt als de hoogenergetische straling interageert met de kern van een atoom. Daarbij worden door bepaalde atomen protonen en neutronen afgestoten. Door die zeldzame nuclides te tellen per gewichtseenheid, kan je de duurtijd van blootstelling en zo dus de leeftijd van het gesteente bepalen.”
Collectie
Al sinds 2009 hebben drie Belgisch-Japanse wetenschappelijke expedities meteorieten teruggebracht uit Antarctica. Dat resulteerde in een Antarctische meteorietcollectie van meer dan 1.200 goed bewaarde fragmenten, geconserveerd in het Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen, een van de grootste collecties in Europa. Met de laatste expeditie wordt de Belgische collectie micrometeorieten op slag ook een heel pak rijker.
“We gaan nu de 105 kilogram verzameld sediment met micrometeorieten in detail bestuderen en de micrometeorieten stuk per stuk bekijken in onze laboratoria aan de ULB en de VUB”, zegt Goderis. “Het materiaal dat we meebrachten bevat misschien ook wat interplanetair stof, de fijnste fractie extraterrestrisch materiaal, dat misschien van nog andere reservoirs in het zonnestelsel afkomstig is. Verder gaan we onderzoeken hoe het komt dat er dergelijke concentraties aan buitenaards materiaal kunnen ontstaan op Antarctica en welke mechanismen er aan de basis liggen van die accumulatie.”
‘We gaan onderzoeken hoe het komt dat er dergelijke concentraties aan buitenaards materiaal kunnen ontstaan op Antarctica’
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen) Categorie:HLN.be - Het Laatste Nieuws ( NL)
01-03-2018
Grootste vliegtuig ter wereld is breder dan een voetbalveld - HLN.be
Grootste vliegtuig ter wereld is breder dan een voetbalveld - HLN.be
Strato launchHet grootste vliegtuig heeft een spanwijdte van maar liefst 117 meter.
WETENSCHAP & PLANEETAl bijna zeven jaar werkt Microsoft-medeoprichter Paul Allen aan een gigantisch vliegtuig waarmee hij raketten de ruimte in wil sturen. Na enkele succesvolle stuur- en remtests op het tarmac is de Stratolaunch weer een stapje dichter bij zijn eerste vlucht.
Het is haast een surrealistisch beeld, het vliegtuig met twee rompen en een lange rechte vleugel in het midden van de Californische woestijn. De Stratolaunch, met een spanwijdte van maar liefst 117 meter, wordt het grootste vliegtuig ter wereld. De 28 wielen moeten meer dan 590 ton (het gewicht wanneer het vliegtuig geladen is) dragen, terwijl zes Boeing 747-vliegtuigmotoren al dat gewicht de lucht in moeten krijgen.
Het kolossale gevaarte vliegt tot een hoogte van zo’n 11 kilometer. Daar wordt de raket met satelliet afgevuurd naar een lage baan om de Aarde. Paul Allen hoopt met het vliegtuig de kostprijs van zo’n lancering stevig te drukken, want voor het afschieten van dergelijke raket vanaf een lanceerplatform op de grond is veel brandstof - en dus veel geld - nodig.
Stratolaunch Systems
Een bedrijf tekende in anderhalf jaar geleden al een contract met Stratolaunch Systems. Met het vliegtuig van Allens bedrijf wil Orbital ATK zijn Pegasus XL, dat gebruikt wordt om kleine satellieten te vervoeren, naar de ruimte brengen.
Mijlpaal
Maar daar is het dus nog even op wachten: de Stratolauch moet nog uitgebreid getest worden. Het van zijn stellingen halen en naar buiten rollen was alvast een eerste mijlpaal. Gisteren werden de motoren getest. Oorspronkelijk waren de eerste testvluchten al voorzien voor 2016 en 2017, maar zoals dat met projecten van zo’n omvang gaat, werden die al uitgesteld naar volgend jaar. Dan kan het paradepaardje met vleugels groter dan een voetbalveld eindelijk de lucht in.
Droom
Paul Allen, volgens Forbes een van de rijkste mensen ter wereld, beschreef in zijn memoires Idea Man al hoe hij als kind geobsedeerd was door de ruimtevaart. Hij droomde van het ontwerpen van raketten die Mars zouden verkennen. “Andere interesses kwamen en gingen, maar mijn obsessie met raketten is gebleven”, schreef hij. “Na Apollo legde NASA de nadruk op onbemande raketten. De ruimtevaart verloor zijn stempel, maar nooit mijn interesse.”
WETENSCHAP Astronomen zijn erin geslaagd signalen te detecteren die te maken hebben met het verschijnen van de eerste sterren in het universum, 13,6 miljard jaar geleden, of dus kort na het ontstaan van het heelal. Dat staat in het wetenschappelijke vakblad Nature.
De intensiteit van de waargenomen signalen laat veronderstellen dat het universum veel sneller is afgekoeld dan gedacht. Dit kan leiden tot het herzien van de kosmologische modellen, en het mogelijk beter begrijpen van de mysterieuze donkere materie, die voor telescopen onzichtbaar is.
De bewuste astrofysici, onder wie Brian Schmidt, winnaar van de Nobelprijs voor Fysica in 2011, noemen de ontdekking “revolutionair”. Anderen roepen op tot “voorzichtigheid”. De observatie moet nog bevestigd worden door instrumenten en andere teams van wetenschappers.
WETENSCHAP & PLANEET Dat er water te vinden is op onze maan, weten we al een tijdje. Nieuw onderzoek heeft nu echter uitgewezen dat die waterbronnen veel beter toegankelijk zijn dan eerst gedacht.
Bijna een decennium geleden werd met sondes bevestigd dat er water is op de maan. De theorie luidde toen dat het vervat zat aan de polen in zogenaamde ‘cold traps’. Dat zijn gebieden die zo koud zijn dat waterdamp en andere vluchtige stoffen die met het oppervlak in aanraking komen gedoemd zijn om daar misschien wel miljarden jaren op rij stabiel te blijven. Maar nieuw en veelbelovend onderzoek zet die theorie op de helling, zo blijkt uit een recente publicatie in het vakblad Nature Geoscience gemeld.
Twee maanmissies, de Lunar Reconnaissance Orbiter en de Chandrayaan-1, geven aan dat het water op onze maan over het hele oppervlak verspreid kan zijn. Het zou dus niet beperkt zijn tot een bepaalde regio’s (zoals de polen) of vastzitten in een bepaald terrein (zoals kraters). Bovendien lijkt het water zowel dag als nacht aanwezig te zijn, voornamelijk in de vorm van OH (of hydroxyl). Dit bestaat uit één zuurstofatoom en één waterstofatoom.
Hoe toegankelijk het water is en waar het vandaan komt, is niet duidelijk. Maar mogelijk kan het uiteindelijk als drinkwater dienen, tot waterstof en zuurstof voor raketmotoren worden geconverteerd of tot lucht voor ruimtereizigers worden herleid.
IMAGEGLOBEHet dorre, onherbergzame oppervlak van Mars.
WETENSCHAP & PLANEET Wetenschappers hebben in het droogste deel van de Zuid-Amerikaanse woestijn Atacama microben gevonden die decennialang in ‘slaapstand’ in de grond hebben gelegen. Tot er regenbuien kwamen, die de beestjes weer wekten. Intrigerend, want hetzelfde principe zou van toepassing kunnen zijn op Mars, stellen de onderzoekers.
Zonder water, geen leven. Maar door in een soort slaapstand te gaan, blijken organismen verbazend lang te kunnen overleven. Dat blijkt uit een nieuwe studie die gepubliceerd is in het vakbladProceedings of the National Academy of Sciences. De resultaten zijn gebaseerd op bodemstalen die genomen werden tussen 2015 en 2017.
Het is niet de eerste keer dat er microben in de woestijn gevonden zijn. Maar tot nu toe was het niet duidelijk of het om oorspronkelijke bewoners ging, of restanten van beestjes die waren aangedragen door de wind.
Zeldzame regenbui
Een extreem zeldzame regenbui in 2015 bracht het antwoord. Het water zette een explosie van biologische activiteit in gang. Genetische tests onthulden nadien dat meerdere inheemse bacteriesoorten zich hadden aangepast aan het leven in de onherbergzame woestijn.
Opvolgbezoeken in 2016 en 2017 brachten aan het licht dat dezelfde beestjes langzaamaan opnieuw in een slaaptoestand gingen, naarmate de grond er omheen opdroogde.
Leven op Mars?
De microben leefden in het droogste deel van de woestijn, maar hetzelfde principe zou van toepassing kunnen zijn op Mars. “Dit zijn plaatsen waar je nooit van zou verwachten dat iets er zou kunnen overleven”, zegt planeetwetenschapper Dirk Schulze-Makuch van Washington State University aan The Independent. “Ons onderzoek toont aan dat als iets kan overleven in de droogste omgeving op aarde, er een goede kans is dat dat ook op Mars kan.”
“We geloven dat deze microben honderden of zelfs duizenden jaren kunnen overleven in een slaaptoestand, in omstandigheden die zeer gelijkaardig zijn aan de situatie op Mars”, vervolgt Schulze-Makuch. “En dat ze weer tot leven kunnen komen als het regent.”
Miljarden jaren geleden had Mars oceanen en meren, waar mogelijk vroege levensvormen voorkwamen. Toen de planeet droger en kouder werd, zouden die op dezelfde manier overleefd kunnen hebben als de microben in Atacama.
“Als er ooit leven was op Mars, zou dat volgens ons onderzoek mogelijk plaatsgevonden hebben onder het bijzonder dorre oppervlak van vandaag”, zegt de wetenschapper nog. Een robot die in 2021 op Mars zal landen in het kader van de ExoMars-missie zal twee meter diep in de bodem graven, op zoek naar tekenen van leven.
Beste bezoeker, Heb je zelf al ooit een vreemde waarneming gedaan, laat dit dan even weten via email aan Frederick Delaere opwww.ufomeldpunt.be. Deze onderzoekers behandelen jouw melding in volledige anonimiteit en met alle respect voor jouw privacy. Ze zijn kritisch, objectief maar open minded aangelegd en zullen jou steeds een verklaring geven voor jouw waarneming! DUS AARZEL NIET, ALS JE EEN ANTWOORD OP JOUW VRAGEN WENST, CONTACTEER FREDERICK. BIJ VOORBAAT DANK...
Druk op onderstaande knop om je bestand , jouw artikel naar mij te verzenden. INDIEN HET DE MOEITE WAARD IS, PLAATS IK HET OP DE BLOG ONDER DIVERSEN MET JOUW NAAM...
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Alvast bedankt voor al jouw bezoekjes en jouw reacties. Nog een prettige dag verder!!!
Over mijzelf
Ik ben Pieter, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Peter2011.
Ik ben een man en woon in Linter (België) en mijn beroep is Ik ben op rust..
Ik ben geboren op 18/10/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Ufologie en andere esoterische onderwerpen.
Op deze blog vind je onder artikels, werk van mezelf. Mijn dank gaat ook naar André, Ingrid, Oliver, Paul, Vincent, Georges Filer en MUFON voor de bijdragen voor de verschillende categorieën...
Veel leesplezier en geef je mening over deze blog.
