HET ROSWELL INCIDENT VAN BEGIN JULI 1947: CRASH VAN EEN UFO MET INZITTENDEN OF HET RESULTAAT VAN BIZARRE EXPERIMENTEN DOOR DE AMERIKAANSE LUCHTMACHT…xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

         Een schokkende getuigenis over het Roswell Incident.
 “ Deze lichamen – de Roswell lichamen – waren geen buitenaardsen. De overheid trekt zich weinig aan van de verhalen omtrent de gevonden Aliën lichamen nabij Roswell, in het bijzonder om de echte waarheid verborgen te houden. Deze lichamen waren Japanse mensen. Ik zou al vele jaren geleden over deze zaak moeten gesproken hebben, ik had iets moeten zeggen.De Japanners en de Nazi’s voerden ontegensprekelijk verschrikkelijke dingen uit met deze mensen. Wel, het was waarschijnlijk onvermijdelijk dat iemand zich vroeg of laat zou realiseren te kijken welke hoge onderzoekswaarde de manier waarop de mensen en lichamen gebruikt werden, had / heeft … experimenten op grote hoogte, hoge druk testen, inspuitingen met ziektekiemen en virussen, met chemische stoffen, en – later, hier op eigen bodem – blootstelling aan radioactieve straling.
“Het woord is allang gevallen dat dit een ultrageheim, hooggeklasseerd project was. Indien het helpt om een voorsprong op de Russen te bekomen, doet wat je moet doen met deze mensen, maar je houdt het geheim en zet zeker geen enkel gegeven op papier”. Zij wisten, wij weten allemaal, dat deze testen zouden verdoemd worden en als mensonwaardig beschouwd. Iedereen had zijn eigen “huisdier”-projecten met deze mensen… En de woestijn was groot genoeg om voor iedereen een plaats, een schijfje te vinden.”

Voorwoord.

Het ROSWELL INCIDENT uit juli 1947 doet beslist bij velen onder jullie een belletje rinkelen… De believers zijn er rotsvast van overtuigd dat door een gerichte debunkingspolitiek de Amerikaanse overheid probeert het bergen van een neergestorte UFO (= hier wel degelijk een vliegende schotel!) met inzittenden verborgen te houden voor de rest van de wereld. De media, de wetenschappers en de sceptici echter geloven zonder aarzelen en zonder zich bijkomende vragen te stellen, de periodiek wijzigende verklaringen van de Amerikaanse overheid. Maar laat één feit 100% vaststaan: in de zomer van 1947 crashte er “iets” in de hete woestijn van New-Mexico, nabij Roswell! Wie daar nog durft aan te twijfelen, moet echt gek zijn en hoeft zich geen onderzoeker meer te noemen… Meerdere onderzoekers schreven diverse boeken, rapporten en artikels over dit bizarre incident. Zo had / heb je de boeken  ‘The Truth about the Crash at Roswell” van Kevin Randle en Donald Schmidt; “ The Roswell Incident”( 1980) van Bill Moore en Stanton Friedman; “ Crash at Corona “ van Don Berliner en Stanton Friedman; “ The Day After Roswell” (1997) van Col. Philip J. Corso ( op rust), samen met Willem J. Birnes en nog zo vele anderen.

De Amerikaanse overheid en de militairen voerden meerdere, officiële onderzoeken uit met een wisselend resultaat. Er werden een aantal Tv-documentaires en zelfs een bioscoopfilm gedraaid en de intense media-aandacht en verregaande speculatie leidden tot het ontstaan en het in stand houden van een ware controversie en een web van intriges, waarvan zelfs na 60 jaar het einde nog niet van in zicht is. Het voorval groeit stilaan uit tot een echte mythe, die wereldwijd bekend is bij het publiek als het ROSWELL INCIDENT.

Maar wat moeten wij met de vele verklaringen, die de afgelopen jaren rond Roswell verspreid werden? Hoe kunnen we een poging wagen om het verschil tussen fictie en feiten te onderscheiden? Want confabulatie zal je zeker terugvinden, steeds als een mythe als Roswell ontstaat…

Mysterieuze crash

In juli 1947 vond er in de woestijn nabij Roswell een incident plaats waarbij de nachtelijke crash van een onbekend voorwerp even voor wereldnieuws zorgde. De Amerikaanse luchtmacht verklaarde namelijk met een officieel persbericht, dat een neergestorte vliegende schotel, een UFO, was geborgen (USAF captures Flying Saucer stond in diverse Amerikaanse kranten). Een dag later kwam er een nieuw perscommuniqué waarin de luchtmacht deze keer sprak over een neergestorte weerballon. Daarna werd het meer dan dertig jaar stil rond Roswell.

Pas in 1978 kwam het Roswellincident weer in het nieuws toen de bekende Canadese ufo-onderzoeker Stanton T. Friedman in contact kwam met oud-majoor Jesse Marcel. Marcel was in 1947 betrokken bij de berging van de resten van wat de luchtmacht een weerballon noemde. Als majoor buiten dienst verklaarde Marcel in 1978 tegenover Friedman, dat het geen weerballon was geweest, maar toch een buitenaards ruimtevaartuig. Friedman vond in Roswell nog tientallen andere getuigen, onder wie zelfs een generaal, die de lezing van Marcel bevestigden. Friedman schreef een boek waarna nog meer getuigen zich meldden en er nog tientallen boeken verschenen. Maar je moet niet denken dat de sceptici zomaar het verhaal van deze getuigen slikken. Ze proberen alle mogelijke middelen aan te grijpen op de echte ufo-onderzoekers belachelijk en ongeloofwaardig te maken.

Overzicht van het Roswell Incident

Laat ons nog even een chronologisch overzicht geven van de gebeurtenissen in Roswell en de diverse feiten.

Vaststaand feit is dat de Amerikaanse luchtmacht door monde van Jesse Marcel begin juli 1947 een persbericht vrijgaf, waarin ze de “berging van een neergestorte UFO”, die gevonden werd nabij een ranch bij de stad Roswell, New-Mexico meldde. Het gevolg van dit persbulletin was een ongeziene, wereldwijde media-aandacht voor dit uniek gebeuren. Deze aantrekkingskracht van de media verplichtte de Amerikaanse luchtmacht ertoe om hun eerste bericht snel tegen te spreken. Tijdens een publieke persconferentie toonde Jesse Marcel, de luchtmachtofficier, die het eerste bericht verspreidde, de restanten van een weerballon en de luchtmacht verklaarde dat deze gevonden waren op de plaats van de crash. De aanwezige journalisten en de media geloofden deze uitleg zonder zich verdere vragen te stellen, misschien uit angst om zich belachelijk te maken in het verkeerd interpreteren van aardse dingen? Of op afspraak met de overheid om de nationale veiligheid te beschermen in deze postoorlogsperiode? De Amerikaanse luchtmacht hoopte dat door het verspreiden van een belachelijke debunkingscover story de aandacht voor de gebeurtenissen in Roswell vanzelf zou wegebben om zo in de vergetelheid terecht te raken.

In eerste instantie leekt de Amerikaanse luchtmacht in hun opzet te slagen, maar enkele decennia later beten een aantal UFO-onderzoekers, waaronder vooral Stanton Friedman, zich vast in dit incident. Zo wisten ze op korte tijd een 400-tal getuigenissen uit eerste en tweede hand te verzamelen, waaronder ook de verklaring van Jesse Marcel op rust, waaruit bleek dat crash in Roswell nooit een weerballon kon geweest zijn. Bij sommige getuigenissen was er zelfs sprake van de berging van diverse inzittenden (= ufonauten), waarvan één nog een tijdje zou geleefd hebben. Enkele jaren later dook een film op met de autopsie van een “Alien” wezen. Deze film deed opnieuw een controversie ontstaan over de echtheid van de beelden of dat ze fake waren… De meeste UFO-onderzoekers zijn ervan overtuigd dat deze beelden vervalst werden. Sommigen claimen dat de Amerikaanse overheid schuilt achter deze vervalsing om hun debunkingspolitiek te versterken.

De discussie rond het Roswellincident, die tot de dag van vandaag aanhoudt, leidde tot vragen in het Amerikaanse congres en een nieuwe verklaring van de Amerikaanse luchtmacht. In september 1994 presenteerde de US Air Force de nieuwe en derde verklaring in een persconferentie. Daarin kwam de luchtmacht met het Project Mogul-verhaal op de proppen. De crash was niet die van een weerballon geweest, maar van een veel grotere spionageballon, waarmee de Amerikanen de Russische vorderingen op nucleair gebied trachtten te monitoren.

Project Mogul was een ultrageheim project, waarbij ketens van ballonnen werden opgelaten, voorzien van instrumenten voor het vergaren van gevoelige informatie. De cluster van ballonnen waren zodanig geconstrueerd dat ze op een redelijke constante hoogte bleven zweven in plaats van steeds hoger te stijgen in de atmosfeer. Project Mogul startte onmiddellijk na Wereldoorlog II en de bedloeling was om de vorderingen te volgen die de Russen maakten in de ontwikkeling van kernbommen.

Opvallend detail is dat in de jaren veertig in Roswell de enige kernbommen van de wereld waren opgeslagen. Roswell was ook de basis van de vliegtuigen die de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki lieten vallen in augustus 1945.

Inmiddels heeft de luchtmacht dus een derde verklaring voor het Roswellincident gepresenteerd. Volgens deze laatste lezing is er sprake geweest van een crash van een cockpit-dummie met etalagepoppen. De nieuwe verklaring en vooral het voortdurend wijzigen van de uitleg van de overheid heeft de aanhangers van de UFO-theorie er nog meer van overtuigd, dat er in Roswell meer is gebeurd dan dat wat de luchtmacht hen voorhoudt.

In elk geval onder druk van de onderzoekers kwam er dus een openbaar onderzoek en sinds 1994 en tot de dag van vandaag verklaart de Amerikaanse luchtmacht dat het om een geheim project MOGUL ging…

Ze gaven toe dat het niet om de restanten van een weerballon ging in Roswell, maar wel om de brokstukken van een ultrageheime project Mogul-ballon. Dit project was opgezet om de kernproeven van de toenmalige Sovjet-Unie van nabij te kunnen volgen. De getuigenissen over de geborgen “ongewone of Aliën” lichamen, die nabij Roswell zouden gezien zijn, weerlegden ze met de uitleg dat de getuigen “crash-test-dummy’s” zagen, die gebruikt werden bij valschermexperimenten. Het feit dat deze dummy’s slechts in de jaren 50 gebruikt werden, weerlegden de militairen door te verklaren dat de getuigen zich vergisten in hun herinneringen van die tijdsperiode en  twee gebeurtenissen door elkaar mengden. En weer geloofden / geloven de media en de sceptici dit “sprookjesverhaal” van de Amerikaanse overheid zonder tegenspraak… Ondanks de publicatie van een dik rapport van 1.000 bladzijden “The Roswell Report” in 1995 en een tweede boek met de veelzeggende titel “ The Roswell Report. Case Closed” in 1997 kon de Amerikaanse militiairen geen nieuw bewijs aanvoeren dat hun nieuwe verklaring kon staven en bleven de Ufo-onderzoekers verder research doen om hun gelijk te halen dat een echte UFO crashte in Roswell. In 1995 kwam de General Accounty Office met een nog sterkere, nieuwe variant “ alle documenten van de basis van Roswell van maart 1947 – december 1949 zijn vernietigd, alle verstuurde radioboodschappen gewist, opdrachtgever onbekend. De zoveelste poging om de feiten van de echte gebeurtenis te verbergen. In augustus 1995 was een zogenaamde opname uit 1947 van de autopsie op een humanoïde kadaver uit Roswell wereldwijd uitgezonden, ook bij België haalde deze filmhet Tv-nieuws. Het debat over de authenciteit van deze beelden is nog steeds niet afgerond…

Het spreekt voor zich zelf dat het meerdere keren wijzigen van hun uitleg over de gebeurtenis in Roswell en de toevallige vernietiging van de data van de basis voor die tijdsperiode de geloofwaardigheid van de Amerikaanse militairen tot een minimum herleidde. Logisch gezien stel je de hamvraag “ Spreken ze NU de waarheid of verbergen ze nog steeds de waarheid over het Roswell Incident?” Bij de believers wakkerde / versterkte deze uitleg het idee dat de Amerikaanse luchtmacht proberen  de crash van een “echte ufo met inzittenden” te  ontkennen en verborgen te houden voor de rest van de wereld. Tot de dag van vandaag blijft het Roswell Incident nog steeds een raadsel voor de UFO-onderzoekers of toch niet?

Nieuwe theorie in het boek van Nick REDFERN

Onlangs kwam ik héél toevallig in het bezit van het boek “BODY SNATCHERS in the DESERT” van de Ufoloog NICK REDFERN. Deze onderzoeker komt met een héél andere verklaring dan de ET-hypothese naar voren over Roswell. Hij bouwt in zijn boek zijn theorie stevig gefundeerd en degelijk gedetailleerd en geargumenteerd op. Met voldoende argumenten lijkt zijn stelling mij volkomen logisch, realistisch en zeker aanvaardbaar, maar zeker niet minder schrikwekkend dat de ET-hypothese… Na het lezen van zijn boek kan je je afvragen wat in werkelijkheid de ergste oplossing is – de crash van een buitenaards ruimteschip met inzittenden of de crash van een prototype van een ultrageheim, militair toestel, waarin krijgsgevangen, Japanse gehandicapten als proefpersonen gebruikt werden… Inderdaad, REDFERN beweert dat de Amerikanen de UFO-story ondersteunen en gebruiken om deze gruwelijke experimenten op hun bodem met Japanse krijgsgevangenen en gehandicapten te verbergen en vooral om de aandacht af te leiden van de gebeurtenissen in Roswell! In zijn boek tracht hij deze ontdekking te bewijzen. Nog verder gezocht dan de ET-hypothese of schuilt er toch waarheid in deze stelling van REDFERN?

Laat ons even terugkeren naar de tijdsperiode van Wereldoorlog II. Het is algemeen geweten dat de Nazi’s allerlei medische, biologische en andere experimenten (vb. het zoeken naar biologische wapens,…) uitvoerden op diverse krijgsgevangenen, Joden, … om hun oorlogsmachine te voeden. Ook de geallieerden zaten niet stil en zo eindigde het Project Manhattan met de eerste Atoombom, getest in Los Alamos. De Nazi’s ontwierpen hun onbemande V1’s, V2’s,… die ze gebruikten om hun vijanden, waaronder Antwerpen en Londen te bestoken. Ze hadden hun grootste onderzoekscentrum in PEENEMUNDE. Ook de Japanners werkten aan diverse projecten, zoals project FUGO en biologische wapens. Zo hadden ze “UNIT 731”, waar ze vooral bezighielden met project FUGO. Het doel van project FUGO was het ontwerpen van een ballon, die in staat was om de Pacific over te steken met een dodelijke lading (bommen of biologische bom) en zo het grondgebied van de USA te bestoken. Volgens historische gegevens zouden er minstens 9000 ballonnen ontworpen zijn, waarvan een 1000-tal het Amerikaanse vastenland zouden bereikt hebben, nadat ze opgelaten werden vanaf de oostkust van het Japanse eiland. De Amerikanen hadden zelfs een project SUNSET om deze ballonnen neer te halen, vooraleer ze schade konden veroorzaken. Een aantal Japanse FUGO-ballonnen seinden radiosignalen uit, waardoor de Amerikanen ze konden onderscheppen en vernietigen voor ze onheil brachten. Op speciaal verzoek van de Amerikaanse overheid verzwegen de media het impact van de neergekomen ballonnen, niet zozeer om paniek te vermijden, wel  om de Jappen op een dwaalspoor te brengen dat het opzet van hun project mislukt was. Maar intussen werkte UNIT 731 verder aan een “kamikaze-ballon”, waarin één of meerdere piloten zouden kunnen plaatsnemen, de Pacific overvliegen en boven een bewust gekozen doelwit op het Amerikaanse vastenland hun dodelijke lading lossen. De Japanse onderzoekers voerden ook experimenten uit op menselijke proefpersonen, waaronder ook gehandicapten, zoals progeriapatiënten, dwergen,… om de reactie van de piloten op grote hoogte en eventuele stralingen te testen. De Atoombommen op Nagasaki en Hiroshima maakten een eind aan de Japanse droom en leidde tot de overgave van Japan. Intussen hadden de Nazi’s de oorlog verloren, was Duitsland een bezet land en verliep de samenwerking tussen de Westerse geallieerden en de Russen in een steeds groeiend wantrouwen tussen beide partijen… De Koude Oorlog begon!

Als overwinnaars en dank zij hun geheime diensten, hadden de Amerikanen weet van de diverse biologische, medische en andere experimenten op menselijke proefpersonen door de Nazi-geleerden en de Japanners. De USA zetten project PAPERCLIP op om een aantal Duitse geleerden, de resultaten van hun experimenten en andere data naar Amerika te halen. Hun hoofddoel was de Russen voor te zijn om deze kennis en technologie zelf in bezit te nemen. Voor de krijgsgevangen genomen Duitse geleerden was de keuze simpel, ofwel aanvaardden ze om voor de Amerikanen te gaan werken in de USA, ofwel zouden ze als oorlogsmisdadigers berecht worden voor hun misdaden tegen de mensheid. Dank zij project PAPERCLIP wisten de Amerikanen minstens 1600 Duitse geleerden samen met tonnen materiaal en onderzoeksresultaten van de diverse experimenten naar Amerika over te brengen, bekende namen zijn STRUNGHOLD, Hermann OBERTH en Werner VON BRAUN. Onder Amerikaans toezicht konden de Duitsers op diverse, militaire basissen hun onderzoek verder zetten ten dienste van de USA. Ook de Japanse “UNIT 731” werd met personeel en onderzoeksresultaten naar Amerikaanse basissen gebracht.

We hebben kennis van de Duitse testen met “raketten” (V’s), een schotelvormig toestel en van de “Horton Brothers Flying Wing” (= maansikkelvormig)

Stilaan werd er ook meer bekend gemaakt over de Japanse experimenten met hun “bemande” FUGO-ballon, waarvoor ze gehandicapte proefpersonen gebruikten. Deze gegevens heb ik even vermeld om tot de theorie over het Roswell Incident van Nick REDFERN te komen. Uit een aantal documenten, historische opgezochte data en verklaringen van getuigen zal REDFERN besluiten dat het Roswell Incident effectief het resultaat was van een crash van een Horton Brothers Flying Wing met een motor aangedreven door kernenergie en de crash van een bemande FUGO-ballon. Volgens hem zijn er volgens de getuigenissen meerdere crashes geweest. Op het eerste zicht niets speciaals zeg jij, en waarom zouden de Amerikanen dit verhaal intussen niet bekend gemaakt hebben. Vergeet niet dat de Japanse geleerden hun ‘gehandicapte’ “crew”, waaronder zelfs progeria-patiënten, dwergen meebrachten naar de USA en de menselijke experimenten verderzetten op Amerikaanse bodem. Vergezocht zeg jij, maar als je de beschrijvingen van diverse getuigen over de geborgen “ufonauten” leest, lijkt dit beeld realistischer dan je denkt.

Bekijk je de opgedoken film over de autopsie van een Alien-wezen in deze context, dan is de gelijkenis ook treffend, niet? De Amerikaanse militairen keken stilzwijgend toe, want ze wilde ten alle prijzen een met kernenergie aangedreven bommenwerper bekomen. De actieradius van dergelijk toestel zou hun slagvermogen serieus vergroten. Maar om de impact van de radioactieve straling van dergelijke “atoommotor” op de piloten te kennen, dienden er testen met proefpersonen te gebeuren; in dit geval geen vrijwilligers, maar gehandicapte, Japanse krijgsgevangenen. Tijdens één van de testvluchten van een bemande FUGO-ballon, waarbij ook radioactief materiaal gebruikt werd, want deze testen gingen ook verder op Amerikaanse bodem, liep het fout. Een blikseminslag op het roer, maakte de ballon onbestuurbaar. De ballon kwam ook in “luchtzakken” terecht, waardoor de cabine met de crew bijna loskwam van de ballon. Uiteindelijk stortte de ballon en de cabine toch neer ver van de oefenplaats, maar wel nabij Roswell. Drie van de vier Japanse piloten waren bijna op slag door, één leefde nog een tijdje. De Amerikaanse luchtmacht kende de plaats van de crash niet, waardoor de farmer Mack Brazel de brokstukken van dit prototype kon vinden, vooraleer de bergingsploeg van de luchtmacht in actie kon treden. De militair Jesse Marcel van de nabijgelegen luchtmachtbasis was niet op de hoogte van deze experimentele testvluchten. Geen wonder dat hij besloot bij het aanschouwen van de brokstukken dat er een UFO neergestort was, niet?

Na de ongeziene, intense media-aandacht als reactie op de persmededeling van Jesse Marcel over de neergestorte UFO, moest de Amerikaanse luchtmacht snel reageren, want ze dreigde in een precaire situatie terecht te komen. De restanten van een weerballon tonen zou wel volstaan om de media te sussen, denk ook even aan het verzwijgen van de neergestorte Fugo-ballonnen en je weet dat de overheid wel een aantal media onder controle had. De Amerikaanse luchtmacht wilde vermijden dat de gruwelijke experimenten en proefvluchten met gehandicapte menselijke krijgsgevangenen op hun bodem bekend zouden raken. Dit mocht niet uitlekken in de periode dat in Nurenberg, Duitsland een aantal Nazi’s terecht stonden voor misdaden tegen de mensheid. De Amerikanen konden toch niet toegeven dat zij een aantal NAZI-geleerden naar de USA hadden overgebracht, niet? Vergeet ook niet dat we in de beginperiode zaten van de Koude Oorlog met het toenemen van de bewapeningswedloop, waarin de USA de bovenhand wilde behouden. Je weet wel voor de nationale veiligheid worden nog steeds een aantal documenten geheimgehouden…

Aangezien er in de vele getuigenissen omtrent Roswell spraken is van twee crashsites, namelijk de aluminiumachtige, zeer licht wegende ballonachtige brokstukken op de ranch van Mack Brazel en een twee site waar een “schotelvormig object” gevonden werd, waar ook de lichamen geborgen werden; dien je de vraag te stellen waarom de getuigen spreken van twee verschillende soorten materialen als het om de crash van één toestel zou gaan?

Er dient dus vooreerst gecheckt te worden of de Japanners in de USA effectief kamikazeversie van de FUGo-ballon ontwikkelde, dan zou je met zekerheid kunnen besluiten dat dit prototype, als object kan beschouwd worden dat crashte nabij Roswell in 1947. Het kan evengoed dat de USA probeerde een tweede versie van de FUGO-ballon te bouwen, ofwel een hybride toestel dat zowel de technologie van de de FUGO-ballon als deze van de Horton Brothers Fling Wing combineerde. De technologie van de FUGO-ballon om op te stijgen, alsook een toestel, gebaseerd op de Wing, waarin een bemanning kon plaatsnemen. Dan zouden de Japanse ingenieurs en de piloten, die na de overgave van Japan en het einde van de oorlog, naar de USA overkwamen, verder gewerkt hebben aan hun project. De dode “aliën “lichamen zouden dan deze Japanse bemanning kunnen zijn, niet?

Vele getuigenissen over Roswell spreken vooral over de wrakstukken, die Mack Brazel op zijn ranch vond, op een uitgestrekte vlakte. Maar velen zwijgen over het andere deel van het verhaal, namelijk de tweede site met het “schotelvormig object en de ongewone lichamen”. Het aantal brokstukken, die de rancher vond, waren er teveel om van dat object van de tweede site  te komen, dat daar bijna intact door getuigen gezien werd. Dit toestel, zoals je wilt, of UFO, zoals de believers aannemen, wordt steeds beschreven als een solide, uit vaste materie bestaand object – “een luchtschip”, terwijl de restanten, gevonden op de ranch, flexibele, aluminiumachtige en lichtwegende stukken waren. Als je ziet dat de getuigen over het gebruikt van twee totaal verschillende materialen spreken en dat de aluminiumachtige brokstukken gescheiden waren van het “object”, kan je enkel tot het besluit komen dat deze twee “delen” volledig apart van elkaar geconstrueerd werden. De UFO-schrijvers en believers  verklaren zelden wat dat “ gescheiden ding” was en waarom het zo verschillend was met de andere brokstukken? Maar kijk, als er zo een prototype een testvlucht maakte en uit twee delen bestond – een grote ballon, om een object met een zeker gewicht tot op een zeker hoogte te brengen en een object met bemanning, dat tot op een zekere hoogte moest gebracht worden – dan is het mysterie direct opgelost, waarom er op de twee verschillende crashsites twee verschillende materialen gevonden werden. Als je weet dat volgens specifieke, officiële bronnen, de FUGO-ballonnen in staat waren om een hoogte van 170.000 feet ( = +/- 60km) te bereiken met een last  van 15.000 pond ( = 7500 kg of 7,5 ton), dan kan deze ballon best en object met bemanning dragen, toch? Het bewijst niet alleen waarom er twee verschillende materialen en twee verschillende dingen gevonden werden, maar ook waarom er ongewone lichamen gezien werden. De beschrijving van de brokstukken, gevonden op de ranch van Mack Brazel, lijken inderdaad sterk op het materiaal, waaruit de FUGO-ballonnen gemaakt werden.

U zegt dat de Nazi’s ook experimenten uitvoerde met een “schotelvorm” (halve maanachtig, eerder elliptisch) vliegtuig? Inderdaad, maar blijkbaar kregen ze dit toestel toch niet stabiel genoeg om lange vluchten te ondernemen. Dit type, werd eveneens gebouwd naar een ontwerp van de Horton broeders, kan moeilijk alleen de basis vormen voor de getuigenissen over de crash van Roswell, gezien de totaal verschillende en gebruikte materialen op de twee sites. Na het echt falen om het type “schotelvorm” echt operationeel te kunnen gebruiken en inzetten, schakelde de luchtmacht in 1949 over op het ontwikkelen van een deltavormig toestel, een “vleermuisachtige vleugel” en een driehoekvorming toestel dat nauwer aansluit met de huidige Stealth-versie.

Verder mogen we niet vergeten dat door de ontwikkeling van de rakettechnologie, de behoefte van een langeafstand bommenwerper kleiner werd.

Voor het proces van Nuremberg, Duitsland, waar de Nazi-beulen berecht werden, werden de experimenten op mensen, vooral mentaal en fysisch gehandicapten, zoals dwergen, progeriapatiënten, oogluikend getolereerd. Na NUREMBERG werden de testen met deze proefpersonen snel afgebouwd en opgeschort, want dit was tegen alle regels van Nuremberg en de rechten van de mens. Data werden verbrand of vernietigd; de lichamen, bewaard in diverse labo’s, begraven en er zou niet meer over gepraat worden, want het was nooit gebeurd. Indien er toch iemand achter deze dingen zou vragen, de media of iemand anders, verspreidden ze de geruchten over gecrashte UFO’s en de lichamen van Aliëns en het werkte…