oewel het ‘onweerlegbare’ bewijs voor het bezoek van buitenaardse vliegende objecten nog steeds ‘officieel’ ontbreekt, kunnen de zeldzame groep van bekwame onderzoekers (die elke optie nog durven open te laten) niet voorbij aan de onvoorstelbaar lange lijst van opmerkelijke indicaties die deze hypothese nog steeds met zich meedraagt. De algemene verwachting na de ‘eerste’ hype (eind jaren veertig), was immers dat het fenomeen gedoemd zou zijn om uiteindelijk een stille dood te sterven. Het integendeel bleek echter waar. Bovendien bleek een niet te verwaarlozen kern uit het gros van de zogenaamde ‘UFO waarnemingen’ zich duidelijk te onderscheiden van andere gebruikelijke misinterpretaties van gekende hemelverschijnselen, en blijft het fenomeen zich tot op de dag van vandaag met regelmaat manifesteren. De theorie over een mogelijke buitenaardse herkomst voor deze kleinere groep van ‘vliegende schotel waarnemingen’ blijkt in de praktijk (nog steeds) voor vele wetenschappers een brug te ver om zelfs maar in overweging te durven nemen. En hoewel een dergelijke houding moeilijk ‘wetenschappelijk’ te noemen is, is dit vanuit emotioneel oogpunt zeer begrijpelijk. Want de consequenties van de buitenaardse hypothese overstijgen ruimschoots het huidig zorgvuldig opgebouwd wetenschappelijke wereld- en geloofsbeeld.  

Indicaties versus scepticisme.

Afgezien van een ‘openlijk wereldwijd officieel contact’, lijkt het buitenaards aandoende fenomeen overal zijn indicaties na te laten waar je die in zulk geval ook zou verwachten. Het fenomeen schuwt ondermeer geen onderling bevestigende waarnemingen of observaties in groep, en dit overal ter wereld, en door alle lagen van de bevolking. Dus ook hooggeplaatsten, beroemdheden, hooggeschoolden, wetenschappers of ervaren waarnemers (zoals bv. piloten en astronauten) nemen ‘vliegende schotels’ waar. Eveneens vormen nabije ontmoetingen (met het al dan niet met het waarnemen van inzittenden); foto- en filmmateriaal; fysische sporen; waarnemingen in de ruimte; op de radar en zelfs onder water (sonar registraties) geen uitzondering. En dan hebben we het nog niet eens gehad over duidelijk aantoonbare doofpotaffaires en leugens van diverse overheden en de vele indicaties die wijzen naar ons geheimzinnig diepe verleden waar het tevens krioelt van de vreemde anomalieën, hemelverschijnselen en ‘goddelijke’ (lees: buitenaardse?) interventies. De buitenaardse hypothese mag dan al emotioneel zeer moeilijk te slikken zijn vanwege de vele verregaande implicaties en denkbare bezwaren, er is tevens geen enkel doorslaggevend argument tegenin te brengen welke dit volledig uitsluit. Integendeel, wanneer het taboe ter aanvaarding wordt doorbroken, blijken nieuwe zienswijzen onze gehele realiteit in een uiterst verruimend daglicht of wereldbeeld te plaatsen waarbij aloude mysteries als vanzelf smelten als sneeuw voor de zon. Toch dien ik wel op te merken dat het niet in de bedoeling van dit artikel ligt om nodeloos in te gaan op de onvermijdelijke oeverloze discussies tussen pro en contra ingestelde partijen. Het is een illusie te denken dat emotioneel getinte bezwaren met rede alleen, volledig elimineerbaar zijn. Uiteindelijk hebben meningen op zich, niet de minste invloed op het realiteitsgehalte van een waarheid of fenomeen. Zij kunnen enkel brandstof leveren tot het opstellen van (voorlopige) werkhypotheses. Vanuit universeel logisch perspectief dienen pro en contra immers een gemeenschappelijk doel: ‘het zoeken naar de neutrale (universele) waarheid’. Zolang een onweerlegbaar bewijs niet geleverd is (of aanvaard wordt), hebben beide partijen bestaans- en argumentatierecht bij het vinden naar een neutraal evenwicht. Een partijdige houding propageren daarentegen (zoals sceptici doen), is het openlijk etaleren van het onvermogen neutraal te zijn. Je kan immers nooit in alle ernst ‘neutraal of onpartijdig’ genoemd willen worden, om tegelijkertijd een reële partijdige mogelijkheid a-priori bij voorbaat af te wijzen. En jammer maar helaas, voor wie niet neutraal kan zijn, vervalt alle oordeelrecht! Spijtig ook dat sceptici er blijkbaar nooit opkomen sceptisch te staan tegenover scepticisme. Zelfkritiek, het blijft een moeilijke opgave.

Mysteries zijn indicaties van een incompleet wereldbeeld.

Nu de baan min of meer vrij is gemaakt, kunnen we ons wat verdiepen in enkele hekelpunten ten aanzien van de buitenaardse hypothese welke zo dikwijls door sceptici gepropageerd worden. Die hekelpunten kunnen enkel hypothetisch afgeweerd of verklaard worden door de lancering van een nieuw wereld- of denkbeeld waarbij de mogelijkheid tot interstellair verkeer een prominente plaats inneemt. En ja, naar mijn mening is het wereld- of realiteitsbeeld dringend aan herziening toe! Hoewel ik erken dat het bewijs - zoals dat geëist wordt door mijn critici - (een buitenaards toestel in een museum?) uiteraard officieel nog niet geleverd is, besef ik ook dat ‘indicaties nooit komen zonder oorzaak’ en dat ‘mysteries indicaties zijn van een incompleet wereldbeeld’. M.a.w. in een juist of compleet wereldbeeld kunnen zich geen mysteries meer voordoen. De erkenning van het UFO fenomeen als ‘mysterie’ staat hier dus cruciaal. Ik bemerk daarbij dat ik zelden of nooit een volledig bevredigende sceptische verklaring heb gezien voor een uiterst kwalitatieve ‘typerende vliegende schotel waarneming’ waarin de ooggetuige zich achteraf volledig kon in vinden. Het mysterie staat nog steeds en dit is een onbetwistbaar feit, al was het alleen maar omdat er een relevant percentage aan onverklaarde UFO meldingen overblijft. Het is trouwens uiterst hypocriet om UFO waarnemers enkel als serieus of betrouwbaar te bestempelen, wanneer de door hun gerapporteerde verschijnselen achteraf toch perfect als conventionele oorzaken aangeduid kunnen worden, en om hen als ‘onevenwichtig of onbetrouwbaar’ te bestempelen uitsluitend wanneer traditionele verklaringen ontoereikend blijken. Het meten met twee maten en gewichten is een onverantwoorde poging om het bouwvallige oude wereldbeeld toch nog overeind proberen te houden.

Het nieuwe wereldbeeld.

In het ‘nieuwe’ wereldbeeld welke ik hierna reconstrueer op basis van de vele indicaties binnen de wereldufologie en de aanverwante mysteries, is interstellair (reizend) buitenaards intelligent leven de norm, en niet de uitzondering. Alle bezwaren die tegenover deze zienswijze bestaan zijn louter gebaseerd op een éénzijdig opgedrongen schijnwetenschappelijk wereldbeeld, welk weinig of geen relevante aandacht schenkt aan de talloze indicaties die aansturen op deze reële mogelijkheid. Deze typerende ‘wetenschappelijke’ houding is trouwens niet nieuw, zo redeneerde men vroeger ook al over het mysterie van ‘de vallende stenen’ (lees: meteorieten): ”Er zijn geen stenen in de lucht, zodoende kunnen er geen naar beneden vallen”. Het zou nog een hele poos duren eer het wereldbeeld voldoende was geëvolueerd ‘of bijgestuurd’ om dat wetenschappelijke dogma te doorbreken. Blijkbaar hebben we in naam van de ongenaakbare alwetende wetenschap sindsdien niet veel bijgeleerd. Want nu luidt een andere even onfeilbare ‘wetenschappelijke’ slogan: “De interstellaire afstanden zijn te groot, zodoende is buitenaards bezoek uitgesloten”. Dit alles vindt kennelijk plaats onder het aloude motto: “De indicaties zullen ons worst wezen, want als ‘wij’ (de nieuwe wetenschappelijke inquisitie?) hebben beslist dat iets niet kan, dan is het ook niet”. Vandaar mijn begrijpelijke voorstel om het buitenaardse denkmodel toch eens serieus onder de loep te nemen. Volgens dit model zouden er naar verluidt sinds ons ontstaan (of creatie!) altijd al federaties van meerdere intelligente beschavingen hebben bestaan met een eigen ethiek en strenge universele basisregels. Eén van de belangrijke basisregels houdt in dat elke beginnende (of kunstmatig uitgezaaide) beschaving zonder merkbare inmenging het recht op persoonlijke ontwikkeling van de eigen identiteit moet krijgen. Over uitzonderlijke inmenging moeten overeenkomsten bereikt worden onder de verschillende beschavingen die het hoederecht over ons gekregen of verworven hebben. Deze belangrijke regel omvat eigenlijk de vrijheid van individuele keus en consequentie. Hoewel hogere beschavingen ons logischerwijze veel zouden kunnen bijbrengen op het vlak van beschaving leert een andere universele wet dat persoonlijke ervaring en verdienste essentieel is om blijvend inzicht te verwerven. Indien dit ons wordt ontzegd, zouden wij door het uitblijven van de persoonlijke ervaring de autoriteit en juistheid van deze wijsheid uiteindelijk toch in twijfel gaan trekken en hervallen in ‘zonde’. Dit doet me trouwens denken aan de (aan ons gegeven?) aloude parabel van Adam en Eva, welke zonder inzicht in de takken (lees: boom) der wijsheid het paradijs werd gegeven, maar waarop men onvermijdelijk terug in ‘zonde’ herviel, en daarna zelf alle benodigde wijsheid en inzicht door ‘noeste arbeid’ (of ervaring) terug moest opbouwen of verdienen. Regelrechte buitenaardse inmenging (anders dan sporadische selectieve provocaties door ‘toevallige’ UFO waarnemingen) blijkt dus een aanslag op onze eigen identiteit en persoonlijk noodzakelijk evolutionair ontwikkelingsproces. Volgens ‘de universeel logische wetgeving’ geschied (permanent) buitenaards contact dus (best) enkel op de eigen aanvraag, en vanzelfsprekend pas wanneer een bepaalde beschaving een belangrijke mate van bewustzijn en universele wijsheid heeft verworven of anders, wanneer het zelf in staat komt om het zonnestelsel te verlaten.

De buitenaardsen

Alles wat we weten over buitenaardsen komt in grote mate van vermeende contactpersonen. We dienen wel op te merken dat er wellicht geen ander terrein is dat gemakkelijker toegang biedt tot mensen met psychische stoornissen. Volgens psychologen zou hun aandeel ongeveer 2% van de bevolking bedragen. Ook hier dient het kaf van het koren te worden gescheiden. We dienen dit zeer indachtig te zijn wanneer we dit uiterst verraderlijke terrein bewandelen. Persoonlijk beperk ik mijn ‘tijdelijke kredietverlening’ (zij het onder voorbehoud) aan een schare groep van personen die (afgezien van hun buitenaardse beweringen) toch stabiel en intelligent overkomen, en waarvan hun beweringen niet onoverkomelijk in strijd zijn met die van andere vermeende contactpersonen. Ook is het wenselijk dat de contacten op gegeven ogenblik fysisch van aard waren. Dit betekent niet noodzakelijk dat ik al die beweringen zomaar geloof. Geloof is een onneutrale, niet feitelijk onderbouwde luxe, of aanname welke ik me niet kan veroorloven als neutraal ingestelde onderzoeker. Maar dit betekend ook niet dat ik het recht heb om al deze beweringen (of noem het potentiële indicaties) zomaar in alle ‘neutraliteit’ van tafel te vegen. Mijn plan is en was altijd om alle beschikbare informatie eerst zorgvuldig en onbevooroordeeld op te nemen, om dan pas later te kijken tot welke mogelijke werkhypotheses de indicaties ons voeren. Terloops merk ik op dat ik het een merkwaardige vaststelling op zich vind, dat ‘de buitenaardse hypothese’ er doorheen de jaren alleen maar sterker is op geworden. En dat de ‘niets aan de hand hypothese’ van mijn kritische collega’s (hoewel die ook niet geheel zonder waarde is) niet in staat blijkt om alle indicaties afdoend te verklaren. Wanneer alle beschikbare informatie over buitenaardsen op een hoop wordt gegooid, viel het mij tot mijn verrassing op dat er toch potentieel bruikbare parallellen opdoken die op hun beurt ergens wel steek hielden. Sommige universele aspecten daarvan heb ik reeds eerder uit de doeken gedaan. Een vaak gestelde vraag is hoe die buitenaardsen er uit zien. De meeste gerapporteerde buitenaardsen zien er net als ons vrij humanoïde uit, welke die reden daar precies voor is, is niet zeker maar er zijn verschillende verklaringen denkbaar. Heel erg frappant blijkt wel het feit dat een ruim vertegenwoordigde groep onder hen als twee druppels water op ons gelijkt, meer bepaald met blauwe ogen, blond haar en hoge jukbeenderen. In de ufologie worden deze ‘Ariërs’ (zoals ik ze eens provocerend wil noemen) de ‘Nordics’ genoemd vanwege hun uiterlijke overeenkomsten met het Scandinavische volk. Dat ze ons uiterst goed gezind zijn, en zo op ons gelijken is - zo blijkt - geen onvoorstelbaar of onmogelijk evolutionair toeval. Wij zouden genetisch verwant met hen zijn in een ver verleden. Wie zei ook weer dat wij gecreëerd waren in gelijkenis van de Goden? Sommigen van hen zouden zelfs gewoon onder ons op Aarde kunnen rondlopen gekenmerkt door hun hoge graad van spiritualiteit. De mogelijke consequenties en implicaties van eventueel buitenaards bezoek strekken erg ver. Vermoedelijk komt er ooit een tijd waarbij we ons in de toekomst zullen afvragen hoe het eigenlijk mogelijk was dat we intellectueel niet in staat bleken om de talloze indicaties van hun aanwezigheid vast te stellen.

Nasty Alien Secret Agency (NASA)

Momenteel bevinden wij aardbewoners ons in een stadium waarbij de dominerende invloedrijke machtsinstanties zich (sinds geruime tijd) bewust zijn geworden van deze buitenaardse realiteit. Maar spiritueel primitief als die (nog) zijn, domineert eigenbelang (of anders gezegd dat van wereldbanken, oliemagnaten, multinationals, en wapenhandelaars) achter de schermen van de schijndemocratie en dito gemanipuleerde persbureaus (lees: propaganda- of indoctrinatiebureaus) nog steeds op algemeen maatschappelijk belang. Daarom doen officieel ‘neutrale’ organisaties als de NASA - welke ik graag corrigerend aanduid als: Nasty Alien Secret Agency (Het ondeugend agentschap voor buitenaardse geheimen) - er alles aan om ons onder te blijven dompelen in een steriele schijnwerkelijkheid waar de buitenaardse realiteit op alle denkbare manieren de kop wordt ingedrukt. Hun taak is het absolute behoud van de status-quo en het onbekritiseerde sprookje voor volwassenen in leven te houden dat het heelal weinig bruikbaar potentieel voor ons in petto houdt. Ook hier liegen de talloze indicaties (voor wie alleenheerschappij en autoriteit nog eens in vraag durft te stellen) er niet om. En ik moet bekennen dat ik nauwelijks kan wachten tot hun vele leugenconstructies over deze geheime realiteit als een kaartenhuisje inéén zullen storten. De leugens strekken zich uit over zowat alle denkbare terreinen gaande van de werkelijke planeetcondities tot de vele verborgen gehouden spectaculaire ontdekkingen op het vlak van artificiële buitenaardse constructies en artefacten op onze Maan, Mars en andere planeten en objecten in ons zonnestelsel. Gelukkig bestaan er websites zoals: ‘Mars Anomalies’ die zich louter toeleggen op het kritisch evalueren van het ‘bewijsmateriaal’ zoals dit officieel gepresenteerd wordt, en wijst men op de talloze sporen van manipulaties die terug te vinden zijn op de vele duizenden (met vertraging vrijgegeven) officiële foto’s van diverse planeetoppervlakken. Het materiaal en de implicaties zijn nog steeds shockerend voor de dogmatische slaafse volgelingen van de wetenschappelijke doctrine. Zo blijken er talloze artificiële constructies op de Maan en Mars gevonden te zijn, evenals vegetatie en vloeibaar water op Mars terwijl dit volgens de officiële versie uitgesloten is. Gelukkig zijn er inmiddels ook meerdere getuigen opgestaan die de moed hadden om deze en andere manipulaties te bevestigen.

Buitenaardse supermachten

Het is een feit dat eens wij ons ‘bewust’ zouden worden van onze werkelijke plaats en betekenis in het Heelal en realiteit, we onszelf ook zouden gaan herdefiniëren als wereldburgers of universele wezens i.p.v. chauvinistisch ingestelde, manipuleerbare landgenoten / idioten en zo eindelijk het aloude ‘verdeel en heers’ principe zouden kunnen gaan doorbreken. En natuurlijk is dit het laatste wat onze primitieve egoïstische machtstructuren willen. Zij zien (nog) niet in dat ook zij wel degelijk baat zouden hebben bij een wereld in evenwichtige harmonie. Gelukkig blijken er (naar verluidt) buitenaardse supermachten te bestaan die op technologisch (en spiritueel vlak) inmiddels zo’n ‘almachtspositie’ hebben verworven dat ze technologisch in staat blijken om ondermeer zonnestelsels te herschikken door bijvoorbeeld omlooptijden en banen van planeten te wijzigen of planeten toe te voegen of te verwijderen. Zo verwonderen bijvoorbeeld de schrijvers Christopher Knight en Alan Butler in hun boek: ‘Who built the Moon?’ (Wie bouwde de Maan?) zich over de vele ‘kunstmatig aandoende’ eigenschappen waarover onze Maan blijkt te beschikken. Ik breng ook in herinnering dat er onlangs (2010) meerdere mysterieuze bolvormige objecten in stereo gefotografeerd werden op officiële NASA foto’s die zich abnormaal dicht bij het oppervlak van onze zon bevonden. Merkwaardig genoeg veranderen deze objecten zich van plaats, lijken ze immuun voor de onvoorstelbare hitte en overweldigende aantrekkingskracht, en moeten ze qua afmetingen niet onderdoen voor die van planeten! Voor buitenstaanders lijken dergelijke indicaties en gevolgtrekkingen er op z’n zachts gezegd ‘ver over’, maar bedenk tevens dat onze technologie ten opzichte van een bewoner uit onze oertijd verhoudingsgewijs minstens even opmerkelijk of surrealistisch zou overkomen. Als men ziet hoe onze ‘technologie’ evolueerde in nauwelijks 200 jaar tijd (van paard en kar tot computergestuurde spaceshuttles in een baan om de Aarde), dan is er absoluut geen vergelijk meer tot wat een superieure beschaving kan realiseren die ons vele duizenden jaren voor ligt op technologisch en spiritueel vlak. Het feit trouwens dat ze zich schijnbaar en vrij consequent beperken tot het levendig houden van een door hen veroorzaakte ‘UFO mythe’ illustreert hoe bedachtzaam en ongeforceerd ze ons bewustzijn geleidelijk aan willen voorbereiden. Het hangt er maar van af hoe je geconditioneerd werd tijdens je opvoeding. Voor een kind is alles mogelijk en wonderlijk, tot op het moment waarop de (geïndoctrineerde) volwassenen hen op hun beurt duidelijk maken dat wonderen niet bestaan.

# 2011/06-12 Oliver Deschuymere

Oliver Deschuymere is 22 jaar UFO onderzoeker en momenteel verantwoordelijk voor de afhandeling van UFO waarnemingen van het Belgisch UFO Netwerk (BUFON) op: www.ufo.be. Voor interessante UFO meldingen kan je altijd bij hem terecht via oliver.d.julian@gmail.com.