Goede vrienden Els en Patrick hadden al een tijdje geleden geoppperd dat zodra het weer er geschikt voor was, we samen eens een wat langere fietstocht zouden moeten doen. Vandaag kon niet beter geschikt zijn om dat voornemen ook in de praktijk te brengen. Patrick had een en ander voorbereid en via allerlei kleine mooie weggetjes kwamen we warempel tussen Vosselaar en Gierle dwars door het Grotenhout Bos gefietst. Het gebied is ons niet onbekend en ik wist meteen een plekje te kiezen aan de grote plas waar we even halt konden houden om van de omgeving te genieten. Er werden de nodige foto's gemaakt en uiteindelijk koos ik er voor toch ook de drone eens de lucht in te sturen om de iets ruimere omgeving in beeld te nemen van uit een niet alledaags standpunt. Deze opname is gemaakt van op 120 m. hoogte (hoger mag ik niet) en de bank waar we even zaten staat er op, links van het midden onderaan... en wijzelf ook, maar van op die hoogte is dat in dit formaat nauwelijks herkenbaar.
Best genietbaar fietsweer vandaag en we zijn er dan ook op uit getrokken met z'n tweeën. Om richting Herentals te fietsen zijn er diverse mogelijkheden, onder andere via het Kempisch Kanaal bvb. en dan zijn er ook weer diverse trajecten waarlangs je tot aan dat kanaal geraakt. Vandaag kozen we om langs Bobbejaanland te rijden dan rechtsaf de Roedompstraat, linkerbocht volgen en dan rechtdoor naar Neerheide, een traject dat we wel vaker afleggen. Neerheide... daar heb ik een fotostop ingelast want ik durf te veronderstellen dat dit mogelijk een van de smalste verharde fietswegen van Vlaanderen is. Ik vond het alleszins interessant genoeg om er een plaatsje voor in mijn jaaralbum '24 te reserveren.
Ik had het er al eerder over: het wilde bloemen tapijt dat we zoals ieder jaar voor huize Pol en Josee ingezaaid hadden is deze keer niet echt een succes geworden. Het leek er lang op dat er absoluut helemaal niks van zou terecht komen maar ondertussen zijn er links en rechts toch enkele bloemen die de kop opsteken. Tussen de buien door ben ik even naar buiten gelopen om deze eenzame schone vast te leggen. Ik had de 70-300 nog op mijn toestel zitten van gisteren en die was perfect geschikt voor de job. De combinatie van de telelens en een groot diafragma zorgde voor een rustige achtergrond en in de nabewerking heb ik enkel een beetje vignet toegevoegd. Meer moet dat niet zijn. Eenvoud siert.
Met een viervoeter in huis ga je al eens wat vaker aan de wandel. De stappenteller zal deze week iets actiever moeten zijn. Ik had voor de gelegenheid de 70-300 op mijn toestel gezet en het bleek nog maar eens dat je daar ook macro-beelden mee kan schieten. Toen die geel-zwarte zoem-zoem dinges -ik denk dat het een bij is- op de lavendel neerstreek kon ik 'm moeiteloos te pakken krijgen, je kunt met zo'n lens er wat verder van af blijven he. De scherptediepte met de tele is dan natuurlijk niet erg groot en eigenlijk moet je zoiets fotograferen met focus-stacking maar dan moet je natuurlijk een statief gebruiken en dat had ik dus weer niet bij. Het waaide trouwens ook een beetje en dat maakte het sowieso al een beetje meer problematisch. Dus, ik zal hier maar mee moeten leven. Voor de eventueel geïnteresseerden geef ik de exif gegevens nog eens mee: ISO 400 - F 5,6 - 1/250 - 270 mm.
Het gezinnetje van zoon Michael is even uitgezwermd naar diverse vacantiedoelen en wij mogen dus weer hondesitten. Je hoort ons niet klagen hoor. Gustje, eigenlijk nog een prille jongeling, is aangenaam gezelschap. Hij vindt het ook niet erg om gefotografeerd te worden, zeker als ik hem de indruk gegeven heb dat ie het snoepje dat ik hem even getoond heb ook zal krijgen. Dan is ie één en al aandacht. Ik heb vanavond een alternatief standpunt gezocht om een niet alledaags beeld te schieten. Na het commando "zit voor" kon ik 'm van uit de hoogte te pakken krijgen terwijl ie vol verwaching naar me kijkt. Na de foto heeft ie het snoepje ook gekregen.
Jean, een collega-muzikant waar ik lang geleden ooit mee samen speelde in een van de eerste bandjes waar ik mee optrad, was jarig. Vijfenzeventig is een mooi getal en daar hoorde een feestje bij. Ik hou van feestjes, hoeft het gezegd, en ik was present met het vrouwke. Het is bijna vanzelfsprekend dat bij een feestje van een muzikant live muziek hoort toch? Toen ik hoorde dat Marc Stans en Wim Claes, twee vrienden en ex-collega's, zouden komen optreden was dat een reden te meer om toch maar mijn Canon mee te nemen om eventueel enkele leuke beelden te scoren. Ik was sowieso niet van plan om de ganse avond lang overal tussendoor te lopen en de gang van zaken te verstoren maar zonder al te opvallend in de weg te lopen kon ik toch enkele keren iets interessants op mijn geheugenkaartje krijgen. Zoals zo vaak was het licht in de tent niet echt optimaal en om kleurtemperatuur-conflicten en overbelichte delen efficient aan te pakken is het meestal een optie om voor zwart wit te gaan. Ik wil er meteen bij vertellen dat dit niet de enige reden is voor de zwart-wit keuze. Ik hou namelijk van zwart-wit en ook zonder belichtings problemen zou ik zeker ook wel eens geprobeerd hebben hoe het er na omzetting zou uitzien. Zo dus!
Ik heb vandaag een dubbel-foto in de aanbieding, het origineel en een AI werkstuk. Ik was op bezoek bij mijn zus in Aarschot. Haar halve trouwboek Dreeke was, en is nog steeds, een gerenommeerde fotograaf, een echte. In zijn studio stond deze stoel in een infini, waarschijnlijk een restant van een recente fotoshoot. Ik heb die stoel gefotografeerd met mijn Sonytje. Ik was namelijk van plan er vanavond wat mee te spelen. De ontwikkelingen in AI-land zijn ook mij niet ontgaan natuurlijk en hoewel ik er eerder afwijzend tegenover sta wilde ik er toch eens mee experimenteren. Met de plug-in Firefly, generatief vullen, en het simpele ingetikte commando "zet golden retriever op stoel" volstond één klik en heel even wachten om dit resultaat te verkrijgen. De kleurtoon is iets anders - ik heb er zelf niks aan gedaan - maar de lichtinval is zeer natuurlijk, het plaatje klopt. Ik blijf het nog steeds vals spelen vinden en geen fotografie, maar ik was toch wel erg onder de indruk.
In de zomermaanden is er in Herentals vanalles te doen. Het na-tour-criterium komt er snel aan, er is Herentals fietst, Herentals feest en bij deze 11de juli was er Vlaanderen feest. Al in de namiddag was er een dans-initiatie gepland voor de allerkleinsten en als dansjuf bij Balance Health Center had onze kleindochter Julie de taak om dat allemaal in goede banen te leiden. Als opa kreeg ik dan weer de vraag om het gebeuren te fotograferen... en of ik dat graag deed... Ik heb tientallen leuke foto's gescoord en ik zal die snel ook aan de organisatie bezorgen maar de allerleukste beelden kon ik maken toen ik na afloop van de kleuterdans-sessie vroeg aan Julie en het vrouwke om eens samen te poseren en een beetje enthousiast te doen. Oma en kleindochter kunnen het gemeenschappelijk DNA niet verbergen.
Zomervakantie, het domein de Hoge Rielen is altijd weer een populaire plek voor jeugd- en andere verenigingen om neer te strijken voor een verblijf in onze prachtige Kempense natuur. Ik kom er wel vaker, het is vlakbij huize Pol en Josee en een kort rondje om er even uit te zijn is nauwelijks 6 km. Ook vandaag heb ik van het meer dan aanvaardbare weer gebruik gemaakt om vóór het avondeten er snel nog eens doorheen te fietsen. Hoewel er al behoorlijk wat vakantiegangers op het domein aanwezig zijn stonden deze ligstoelen bij de receptie er nog zeer ongebruikt bij.
De Aa, voor de meesten alleen maar gekend omdat ie sporadisch wel eens voorkomt in kruiswoordraadsels, vandaag kwam ie ook enkele keren voorbij tijdens mijn fietstocht deze namiddag. Dat er in de loop van de avond een klank- en lichtspel zou plaatsvinden met storm en ontij was voorspeld maar net na de middag was het nog best aangenaam fietsweer. Eigenlijk was het al iets te warm maar ik kan daar redelijk goed tegen ondanks mijn niet zo optimale conditie en wat kilo's te veel. Ik plan mijn ritjes meestal niet op voorhand en het toeval en wat natte-vinger-werk bracht me bij de watermolen van Tielen waar ik de Aa voor het eerst als gezelschap kreeg. Dan ging het binnendoor verder naar Gierle waar ik het Gewad een tijdje volgde alweer langs de Aa. Ondertussen waren er al enkele foto-stops voorbij gekomen maar hier scoorde ik de mooiste voor vandaag.
Ik moest vanmiddag weer eens naar het ziekenhuis in Herentals voor een opvolg-onderzoek. Het gaat de goede kant op volgens de cijfers, hoera. Telefoontje naar mijn fotomaatje Alex en we zijn samen iets gaan consumeren in de nieuwe zomerbar Goose bij de Yachthaven. Ik had al enkele smartphone foto's gescoord maar het plan groeide om vanavond nog eens terug te keren om van het blauwe uurtje te genieten. Rond tien uur zouden we weer samen aan de slag gaan. Ik had ook de drone mee genomen maar zelfs 10 uur was te vroeg. Ik heb enkele leuke drone-foto's kunnen maken maar niet waar ik naar op zoek was. Gelukkig is zo'n zomerbar een perfecte plaats om te wachten tot het moment zich aandient om een blauwe-uurtje-foto te scoren. Het was al voorbij elf toen ik met de Canon op statief een, volgens mij, geslaagd alternatief op een geheugenkaartje kreeg. De drone foto's zal ik morgen wel op Facebook knallen.
Ach, we hebben ons al verzoend met het idee dat een of andere louche sjamoteur de zomer verstopt heeft. Jammer, maar in augustus gaan we 'm wel zoeken ergens in Italie... Voorlopig zijn wij al tevreden als het droog blijft en het niet al te koud is. Als dat het geval is dan gaan we fietsen en dat is vaak langs het Kempisch Kanaal. Toevallig zijn daar trouwens ook enkele aanleghavens waar ze allerhande lekkers verkopen... om Duvel maar niet te noemen. Ondanks het feit dat er toch wel wat wind was vandaag waren er stroken van het kanaal waar het water spiegelglad was en dat zorgt natuurlijk voor spiegelingen. Het clubhuis van de Geelse kayakvaarders kon ik zo in stereo te pakken krijgen.
