Verjaardagsfeestje. Jacky, een van onze erg goede vrienden werd 75 en dat moest gevierd worden. Hij heeft een redelijk grote kennissenkring blijkbaar en om al dat volk te ontvangen had hij er voor gekozen het festijn te organiseren op de locatie waar zijn paarden gestald staan. Enkele tenten en wat andere voorzieningen zorgden er voor dat we, ondanks het vandaag net iets minder goede weer toch droog bleven en vooral dat het een geslaagd feest werd. Toen zijn dochter de feesteling toesprak kwamen bij sommigen de emoties helemaal los. Als amateurfotograaf vond ik het nodig om dat moment vast te leggen.
Ik ben er ondertussen te oud voor geworden maar waterskiën is iets wat ik vroeger graag, vaak en goed kon. Zoonlief heeft de goesting geërfd en die heeft het ondertussen ook doorgegeven aan zijn eigen kroost. Net zoals bij ons vroeger gaan hun vacanties steevast naar het Gardameer en op mooie dagen zoals vandaag lokt het Albertkanaal. We kregen een telefoontje of ik zin had om nog eens mee te varen. Ze weten wel dat ik dan mijn fototoestel meeneem en voor een lading actiefoto's insta. Kleindochter Julie is er ook weer aan begonnen na haar knie operatie en als eerste poging dit jaar deed ze het weer eens op twee skis. Mono is veel leuker maar even de routine terug vinden moet je niet forceren. Na haar beurt kon ik haar te pakken krijgen net op het moment dat ze de koord loste en zich in het water liet zakken.
We zijn vandaag naar Pelt gereden om de tweejaarlijkse tentoonstelling "Lens op de mens" te gaan bekijken. Ook deze keer zijn we niet rond geraakt, een tocht door de gemeente om zo'n duizend foto's te zien is van het goede te veel. Er kwam een moment dat we beslisten nog eens terug te komen om met frisse ogen de rest te beoordelen. Foto's maken van de getoonde werken is iets wat ik principieel niet doe, maar als links of rechts andere interessante beelden voorbij komen zal ik niet aarzelen om het kleine Sonytje uit mijn jaszak te halen. Bij dit beeld heb ik toch even getwijfeld. In de kerk van Overpelt waren ook enkele werken te zien en bij het binnenkomen zag ik het licht... Ik heb er mijn Sonytje op losgelaten. In het midden is ie echt zwaar overbelicht, maar dit is zo ongeveer wat het menselijk oog ook ziet als je door dat glasraam naar het licht kijkt. Fotografie draait tenslotte om licht... waarom zou dit dan niet kunnen. Ik heb er een plaatsje voor over in mijn jaaralbum.
Vanavond werd het alsnog redelijk aanvaardbaar fietsweer en ik ben er dan ook op uit getrokken voor een klein rondje met fotoplannen. Nauwelijks enkele honderden meters van huize Pol en Josee is er een boer die een voorraad voeder heeft liggen verpakt in grote balen in zwart wit plastic. Dat was sowieso al een onderwerp dat ik al langer op mijn to do lijstje staan had en dat ik dit in zwart wit zou omzetten was duidelijk al voor ik gefotografeerd had.
Als het even kan gaan we fietsen. De terugrit van het shoppingcenter in Olen bracht ons via een creatieve route een eind langs het Kempisch Kanaal. Deze jeugdige vacantiegangers in onze regio die verkoeling zochten waren een niet te missen onderwerp om interessante beelden mee naar huis te nemen. Toen we stopten met de fiets en ik mijn fototoetel boven haalde hoorde ik "manneuhhh, opgelet, poseren voor ne foto". Ik heb er meteen aan toegevoegd: "Zeg eens allemaal tjakaaa!!!" en dat trukje werkte weer zoals verwacht: iedereen een en al aandacht en enthousiast naar de camera kijkend kon ik de groep enkele keren perfect in beeld nemen.
Het was alweer een hele tijd geleden dat ik nog eens aan avond- of nachtfotografie gedaan had. Dat is een van mijn dada's, vaste volgers weten dat wel. Vandaag ben ik na Vive le Vélo naar Herentals gereden en ik heb een en ander vastgelegd. Eigenlijk was ik nog aan het zoeken naar het beeld dat mijn avond zou goed maken toen ik de ingeving kreeg om eens te gaan kijken bij de jachthaven. Als we gaan fietsen is daar de pop-up zomerbar Bar Goose een plek waar we wel eens aanleggen en ik heb er al vaker leuke foto's gescoord. Ook deze keer bleek het een goed idee. Ik heb van uit diverse standpunten wat beelden geschoten en uiteindelijk vind ik deze opname, met wat boten erbij en een mooie spiegeling, de leukste.
We hebben ooit twee wijnstokken cadeau gekregen van een Nederlandse vriend Kees en ondertussen hebben die onze woonst zo ongeveer omsingeld. Ze bezorgen ons telkenjare ook massas heerlijke druiven. De oogst wordt meestal evenredig verdeeld tussen het maken van boerenjongens, het nuttigen van de heerlijke druifjes en de vogels uit de buurt. Het vrouwke is ondertussen een druiven expert. Het krenten en dieven van de ranken heeft ze helemaal onder de knie en mijn rol beperkt zich eigenlijk tot het consumeren. Vandaag heb ik het vrouwke eens in beeld genomen van uit de hoogte met de drone terwijl zij haar expertise toepast.
