Neen, deze mooie boot heet niet Titanic, de naam staat er op trouwens. Fietsend langs het Kempisch kanaal staken we deze rustig cruisende plezierboot voorbij en ik zag aan boord een viervoeter die me meteen fotoplannen bezorgde. Een beetje verder zijn we gestopt om 'm te laten voorbij komen en een paar foto's te maken. Nog iets verder wilde ik een tweede poging wagen met een meer op het voorsteven ingezoomde lens. Helaas was de woef toen weer terug bij zijn baasje in de kajuit. Toch vind ik dit ook wel een plaats waard in mijn jaaralbum. Waarom moet ik toch aan de Titanic denken?
Vrijdag is wandeldag met de bewoners van Hoevezavel en we plakken daar dan vaak tijdens de heen- of terugrit een uitstap aan vast bij een of andere fotowaardige locatie in de buurt. De vele plassen in de regio, meestal ontstaan door zandwinning door Sibelco, zijn wat mij betreft allemaal een bezoek en een fotosessie waard. De meest gekende, Zilverstrand en Zilvermeer wilde ik vandaag even negeren. Minder bekend maar misschien wel een van de grootste meren in Belgie is Het Rauwse Meer, bij de locals gekend als de Put van 't Rauw. Heerlijk rustig nog steeds, een prachtig wandelgebied en op het zuidwestelijk puntje na, waar het vacantiepark De Kempense Meren werd ingeplant, kun je er al wandelend en fotograferend van de natuur genieten. In de late namiddag, vanaf de oostzijde kon ik met tegenlicht dit beeld vangen.
Op Hemelvaartdag is er traditiegetrouw het Waterputfestival op het Bobbejaan Schoepenplein in ons dorp. Een aantal plaatselijke verenigingen organiseren al sedert vele jaren gezamenlijk een gezellig dorpsfeest met popconcert-allures. Er komen een aantal bandjes optreden en de sfeer is er altijd helemaal top. Ik wil ook even vermelden dat de opbrenst intergraal als steun naar een aantal goede doelen gaat. De meeste bandjes die voorbij kwamen waren voor mij absoluut onbekend maar kwaliteit was er alleszins. Uit het programma koos ik als foto van de dag voor dit beeld van Johnston & Friends, een vader met zoon en dochter plus een goede drummer. Prachtige samenzang, leuk repertoire en een podiumvast geheel, wij hebben er zeer van genoten.
Hij lag alweer bijna een jaar stof te vergaren, mijn ouwe trouwe accoustische gitaar. Nu ik weer een achtergrondmuziekje wil ineen knutselen voor mijn op stapel staande audio-visuele reeks voor ons komende fotosalon heb ik 'm nog eens uit mijn tot bergruimte omgetoverde homestudio gehaald. Hoewel ik lid ben van Sabam als ex-beroepsmuzikant vind ik dat gedoe met auteursrechten als je commerciele muziek gebruikt aan de overdreven dure kant en ik maak daarom zelf wel iets. Het schiet goed op trouwens, ik ben ongeveer gereed om het op te nemen en vanavond dacht ik er aan mijn strijdmakker ook een plaatsje te gunnen in mijn jaaralbum. Ik koos voor een zwart-wit omzetting en een sfeervolle "low-key" bewerking.
Het vrouwke houdt van poezen. Er lopen in de buurt nogal wat zwerfkatten rond en die weten allemaal dat in huize Pol en Josee altijd wel iets te vinden is om van te smullen. Het vrouwke koopt dan ook regelmatig poezenbrokjes in de supermarkt en wat charcuterie op overschot en pappeke vinden ook hun weg naar de schoteltjes en voederbakjes. Zoals mijn kennissen wel weten ben ik een langslaper en als ik in de loop van de voormiddag uit de bedstee gesukkeld ben heeft het vrouwke op diverse plaatsen in de tuin al lekkere hapjes klaar gezet voor de poezenpopulatie. Twee onafscheidelijke, bijna identieke exemplaren zijn meestal eerst op post om van het feest te komen genieten. Ze zien er helemaal niet ondervoed uit en ik vermoed dan ook dat ze in de in de loop van de dag nog wel op enkele andere plaatsen gaan schooien. Vandaag heb ik voor de gelegenheid de 300 nog eens op mijn toestel gezet met een 1,4x extender dan heb je een bereik van 420 mm, zat genoeg om de maaltijd van op afstand in beeld te nemen.
Ik had opnieuw blauwe-uurtje-plannen. Gisteren was ik net iets te vroeg en daatom ben ik vandaag wat later richting dorp gewandeld. Het was al rond half elf toen ik op het kerkplein klaar stond om de Wannes, standbeeld en symbool van de noeste Kempense landbewerkers, te fotograferen. Ik heb een laag standpunt gekozen om alle onnodige achtergrond objecten weg te moffelen en omdat er een beetje wind was heb ik het diafragma niet al te klein ingesteld zodat de sluitertijd zo rond de 5 seconden uitkwam. Er zit nog wel een tikkeltje beweging in de grassen maar daar kan ik mee leven. Het standbeeld en zijn hond stonden stil he. En het blauwe uurtje gaf ook acte de présence.
Ik ben nog eens op stap geweest om avondfotografie te doen. Het sterrenrestaurant De Pastorie is nog geen 200 meter van onze voordeur verwijderd en nu het weer op de vertrouwde locatie heropend is na de verbouwing wilde ik dat natuurlijk nog eens in beeld nemen. Op zondag zijn ze gesloten en dat heeft als voordeel dat je niet gestoord wordt door in- en uitlopende klanten of personeel, anderzijds mis je dan de gezelligheid van het warm licht dat door de ramen komt. In deze tijd van het jaar blijft het al erg lang licht en eigenlijk was het nog net iets te vroeg voor het blauwe uurtje. Het oude gedeelte van het restaurant is geklasseerd erfgoed en daar mocht niks aan veranderd worden maar aan de linkerkant is er een spiksplinternieuw gedeelte aangebouwd en ik vind de combinatie van oud en nieuw best meevallen. Door de begroeing heb je van op de straat eigenlijk nergens vrij zicht, er staat altijd wel iets in de weg. Ik heb een standpunt gekozen van waaruit de lichtreclame helemaal ongestoord in beeld is. De lichtinval van de straatverlichtig op sommige delen van de voorgrond helpt de sfeer nog een beetje te verhogen. Voor de aardigheid nog eens de gegevens: F9 - ISO 100 - 30 sec bij 22 mm met de 16-35mm op de Canon 5D Mk IV
