Na dat we aanwezig waren bij de opening van Art-Kasterlee, waar we met onze fotoclub aan deelnemen, zijn we in de loop van de avond toch nog even gaan fietsen, ondanks de hitte. Een klein rondje om de stramme spieren in beweging te houden, minder dan 20 km, moest kunnen vonden we. Het schuldgevoel van een bijna ganse dag niksen konden we zo weer counteren. Bijna terug thuis, in de Roerdompstraat kon ik dit beeld scoren. Ik koos er voor weer eens de primaire compositieregels te volgen. Een derde, een derde... en zo, je moet de regels kennen om ze daarna creatief te breken is een fotografenwijsheid. Maar vandaag heb ik het zeer eenvoudig gehouden. Meer moet dat niet zijn.
Ik ben geen bloemoloog, geen botanicus en ook geen plantkundige maar dat wil niet zeggen dat ik niet kan genieten van de schoonheid die de natuur ons te bieden heeft. Ik hoop nog steeds dat het bloementapijt dat wij ingezaaid hebben ons een zomer lang gaat verblijden maar voorlopig lijkt het er nog niet op dat het een groot succes gaat worden. Dan genieten we maar van de bloemenpracht waar we tijdens onze dagelijkse fietstochten voorbij komen. Een enkele keer is er een schoonheid zo uitdagend dat we even stoppen om ze te fotograferen. Thuisgekomen zoek ik dan consequent op Plantnet hoe de naam is en in dit geval zou dat “Groot Kaasjeskruid” zijn, voor de kenners ook nog de Latijnse naam: “Malva Sylvestris”. Ik hou me aanbevolen voor eventuele correcties, hoewel het me meer om de foto dan om de juiste naam te doen is.
Als we richting Herentals fietsen kiezen we vaak een route via Heerle en in plaats van te volgen naar de Watervoort ( waar Van Aert woont trouwens ) en voor we aan de spoorweg komen, slaan we danrechtsaf. Dat weggetje heet Huizen maar er is in de verste verte geen huis te zien. Het is er heerlijk rustig fietsen met vergezichten en hoogst uitzonderlijk zie je er eens een verdwaalde collega-fietser. Verder is er alleen maar wijdsheid, het geluid van de wind, de vogels en misschien de wrijving van de banden op het wegdek. En vandaag, plots zagen we in de verte een ruiter door de velden draven. Het duurde nog even voor we zagen dat ie eigenlijk rondjes aan het draaien was op een, zeg maar, privé-renbaan. Uiteraard zijn we gestopt om enkele foto's te scoren. Tja, zowel de fietser als de ruiter mag genieten van dit rustige stukje stille Kempen he.
Ik vertelde het al eerder: een fietstocht is niet af als er niet ergens onderweg een terrasje bezocht is. Vandaag hadden we gepland om te stoppen bij “het Meulezicht” in Retie maar, verdorie, gesloten wegens vakantie. Dan maar verder en met al ongeveer 45 km op de teller en nog nauwelijks 5 km te gaan bleek “de Neterust” redding te brengen. Het was er trouwens helemaal niet druk en toen ik zo het lege terras overschouwde viel me iets op. De schaduwen van de stoelen aan de linkerkant vielen naar rechts en de schaduwen van de stoelen aan de rechterkant… links… huh??? Ik vond het alleszins een foto waard en om dit zo duidelijk mogelijk te tonen heb ik 'm maar in zwart wit omgezet. Dit is het bewijs dat er in Kasterlee twee zonnen zijn.
Het Kempisch kanaal. Aan de overkant, bij de vestiging van Umicor was een kraan druk bezig containers op een binnenschip te laden. Het gebeurt niet vaak dat het water daar zo spiegelglad is en ik ben dan ook gestopt om enkele foto's te maken. Dat ik van symmetrie hou is algemeen geweten en je zou kunnen stellen dat dit er een variante van is, 90° gekanteld. Twee schepen, buik aan buik, twee kranen, gebouwen, allemaal mooi gepaard, zelfs de mooie lucht komt twee keer in beeld.
Je kunt niet ontkennen dat de staat van onze fietspaden er de laatste tijd op verbetert. Rome en Parijs zijn niet op één dag gebouwd zegt het spreekwoord maar we krijgen echt wel steeds betere infrastructuur onder de wielen geschoven. Soms wordt er zelfs een ietsje overdreven in de ijver om alles veiliger te maken. Een oversteekplaats als deze had voor mij toch net iets eenvoudiger gekund. Twee erg korte haakse bochten voor je aan de overkant bent vereisen al enige acrobatische stuurmanskunst als je braafjes binnen de lijnen wilt blijven...
Het was behoorlijk druk op de Nete deze namiddag. Toen we over de brug bij de Ark fietsten kwamen er een massa kano's aangevaren uit de richting Retie. Ik veronderstel dat alle mogelijke recreanten die de laatste tijd de afvaart niet konden ondernemen omdat de waterstand te laag en het varen verboden was nu allemaal tegelijk het water op wilden. Ik heb een tijdje staan kijken en fotograferen en hoewel ik hier wel vaker kom heb ik nog nooit zoveel kano's tegelijk gezien op deze plek.
