Het zou erg mooi weer worden vandaag en mijn geocachemaatje Jacky had gevraagd om er nog eens samen op uit te trekken. Dan kun je toch niet weigeren. We hadden een rondje uitgekozen bij het oud vliegveld van Weelde waar we van dachten dat de natuur er prachtig zou zijn en waarvan we hoopten er niet te veel andere fietsers of wandelaars tegen te komen. Beide veronderstellingen bleken uit te komen. Tijdens de ganse tocht hebben we welgeteld één auto gezien, twee wandelaars met hond, een familie die een idyllisch plekje uitgekozen had om op een deken te relaxen en vijf of zes fietsers... al bij al heerlijk ontspannen. Bijgaande foto weerspiegelt ook de rust in de natuur en we hebben er met diepe teugen van genoten. Geen drukte, geen lawaai, stilte, waterlekies, libellen, spiegelend wateroppervlak... lekker weertje, en dat helemaal voor ons alleen. Dan las je wel eens een iets langere stop in om puur te genieten en enkele foto's te schieten. Zo mogen de volgende tochten ook verlopen.
Het lijkt er op dat het dit jaar niks wordt met de wilde bloemen weide die we gepland hadden. Tegen beter weten in blijven we hopen dat het resultaat van onze arbeid alsnog binnen afzienbare tijd zichtbaar wordt. Maaien ( tot in het zand ), verticuteren in twee richtingen, zaaien, inharken en aanwalsen, het zal toch niet zijn dat het allemaal tevergeefs was? Nu het al een hele tijd droog is blijven we sproeien in de hoop dat er bloemen te voorschijn komen maar voorlopig zien we alleen onkruid en gras... Ik heb het vandaag redelijk druk gehad en veel tijd om te fotograferen was er niet maar toen ik deze morgen vertrok was het vrouwke al druk in de weer met de waterslang. Ze heeft trouwens een heel aparte techniek merkte ik. Ze sproeit met boogjes... toch maar snel een foto.
We zijn vandaag op kraamvisite geweest. In de stallen van mijn maatje Jackie is onlangs een veulentje geboren. De kleine Rebeline is ondertussen ongeveer 4 weken oud en ze groeit als kool. Het was dus hoog tijd om op kraamvisite te gaan. Jackie en zijn vrouwke Annemarie zijn in de wolken met de kleine en ze doen er alles aan om Rebeline als eerste-lijn verwanten zo snel mogelijk het familiegevoel bij te brengen. Het lukt ondertussen al vrij aardig haar enkele meters van mamma te lokken en er wat mee te socialiseren. Ik heb een vol geheugenkaartje leuke baby-shoot foto's mee gebracht en naar ik hoorde is er binnenkort ook nog een babyborrel.
De maand mei is ondertussen alweer erg ver gevorderd en ik realiseer me dat het rijkelijk laat is om nog over een meiboom te spreken. Ik heb er geen idee van of de meiboomplanting rond 1 mei nog een algemeen landelijk gebruik is. De fanfare Vreugd in Deugd bracht alleszins al op 30 april een mooi versierde boom naar het Kerkplein in ons dorp en daar staat ie nu al een tijdje fier te pronken. De Tielense Kempenzonen deden hetzelfde enkele kilometers verderop leerde ik na wat opzoekwerk en dus mag ik stellen dat het bij ons in de regio een traditie is die in ere wordt gehouden. Ik vind dan ook dat die Lichtaartse meiboom eindelijk een plaatsje verdient in mijn jaaralbum en onder het motto beter laat dan nooit heb ik hem vandaag dan maar gefotografeerd.
Dit was een kans die ik niet voorbij kon laten gaan, een voorzet voor open doel, gefundenes Fressen... Als ik een beeld zie voorbij komen dat ik geschikt acht om er een pittige zwart-wit omzetting van te maken en er zitten ook nog enkele opvallende rode accenten in, dan kan ik het niet laten er het gekende fotobewerkings-cliché op toe te passen. Zwart-wit met behoud van één kleur, zoals meestal: rood. Fernand Huts is met zijn Katoennatie niet alleen in de Antwerpse haven aanwezig, ook in Laakdal heeft hij een bedrijfje neergepoot. Zoals ik al aangaf, ik moest wel stoppen om een foto te maken.
Ik had vandaag een afspraak bij de oogarts en al eerder had ik de bedenking gemaakt dat de inrichting van de praktijk er toch wel erg geslaagd is. Vandaag heb ik niet al te opvallend enkele foto's gemaakt terwijl ik aan het wachten was tot ik aan de beurt kwam. Uit de oogst koos ik voor dit quasi abstrakte beeld. De kleurencombinaties en de vormen van de zetels in de wachtzaal zouden niet misstaan op een schilderij van een of andere modernistiche schilder in ergens een kunstgalerij. In de drang naar afwisseling in mijn fotografie is dit weer een invalshoek die ik nog niet vaak gebruikte.
Voor de vrije-tijd-fietser is de afgelegde weg tussen twee punten niet noodzakelijk de kortste route. Zo kon het gebeuren dat we vandaag, op weg van Lichtaart naar de waterskiclub in Grobbendonk, toch op de fiets-o-strade Herentals- Geel belandden, althans voor een kort stukje. Met de fiets kun je niet door het natuurgebied De Hellekens rijden maar er is wel een punt waar je even kunt verpozen en genieten van het uitzicht. De ooit rechtgetrokken Nete is hier onlangs weer voorzien van enkele meanders en de natuur mag hier nu zijn gang gaan, tot vreugde van de wandelaars, de insecten en de loslopende runderen die hier een nieuwe thuis gevonden hebben. Die runderen hadden toevallig vandaag verzamelen geblazen vlak bij onze tussenstop. Mijn Sonytje kwam snel uit mijn zak geslopen om dit tafereel vast te leggen.
